Caperdonich 1972, Private Stock

Nu we toch bezig zijn… schakelen we dus nog een versnelling hoger. En wel met de Caperdonich 1972 die The Whisky Agency bottelde onder z’n exclusieve Private Stock label. En dit op amper 57 flessen, wat er toe bijdraagt dat de prijs van deze whisky op veilingen al vlot de horde van 500 euro heeft genomen. Ongelooflijk bedankt voor de sample Dominiek!
Op de achtergrond spelen Tindersticks met hun tweede album Tindersticks II. Hemelse muziek en hemelse whisky, wat kan een mens nog meer verlangen? Eh, voor jullie je gedachten de vrije loop laten, suggesties hoeven niet.

Caperdonich 39y 1972/2011, 52.8%, The Whisky Agency, Private Stock, sherry hogshead, 57 bottles
Halleluja! De Heer zij geloofd. Wat is het een privilege zaken zoals dit te mogen proeven in je leven. Man man, hoe heerlijk is dit… Ik voel een opkomende eruptie van lyriek, maar ik ga me inhouden. Qua associaties verwijs ik met veel plezier naar de twee voorgaande reviews. Maar toch speelt dit nog een klasse hoger. Nu ja, een klasse, het verschil is toch meer dan een punt op mijn schaal. Het verschil zit ‘m vooral in de intensiteit van de aroma’s, de expressiviteit gaat in overdrive. Ook ten opzichte van alle andere Caperdonichs die ik al geproefd heb. Zowel op de neus als op de smaak krijg je een samengebalde concentratie aan geuren en smaken die zich een weg banen langs je neus en smaakpapillen. Het fruit van allerlei slag – zowel gedroogd, gestoofd als tropisch hand in hand – is ronduit groots. De was (geboend leder, bijenwas), de pollen, de melkchocolade en de honing zijn geweldig smeuïg. De kruiden (die gember!) en het grassige geven het karakter. De sappige eik ondersteunt en versterkt het geheel op sublieme wijze. Op de neus, op de smaak, in de afdronk, op elk vlak wint hij het pleit van z’n concurrenten. Caperdonich 1972 op zijn absolute best. Vol zijn geur en smaak van z’n heerlijkheid. Hosanna in den hoge. 95/100

Dit is toch wel de beste Caperdonich die ik al geproefd heb. En ook één van de beste bottelingen van de afgelopen jaren tout court. Ik kom echter wel een beetje in de problemen met mijn scores. Ik heb namelijk al een Caperdonich 95/100 gescoord, cask 1145 van Malts of Scotland. De eerste Caperdonich 1972 die me echt van m’n sokken blies, was echter de Perfect Dram, die gaf ik 94 punten. Vaten 1144 en 1145 van Malts of Scotland kwamen iets later op de markt en proefde ik naast The Perfect Dram. Cask 1144 vond ik als twee druppels water gelijken op TPD, dus kreeg die ook 94 punten. Vat 1145 was anders, vooral toegankelijker en vond ik op dat moment nog nét iets beter. 95 dus. Deze Private Stock is echter beter dan alle drie de voorgaande, maar 96 is er dan weer over. Dilemma!
De verhoudingen tussen de drie blijven voor mij echter overeind, TPD en 1144 héél gelijkaardig én gelijkwaardig, 1145 iets beter. Ik denk dat ik achteraf gezien de Perfect Dram gewoon een puntje te veel heb gegeven, waardoor ik de rest vergelijkend met deze whisky in verhouding ook een punt te veel gaf. Nu, met zowel de QV.ID, de Duncan Taylor (#7460) als deze Private Stock, klopt het volledige plaatje als ik van de drie eersten een punt aftrek. Iets wat ik bij deze dan ook doe.
Maar dan nog, zes recente whisky’s die op mijn schaal variëren van 93 tot 95 punten, laat ons zeggen dat Caperdonich 1972 zowat het beste is dat ons whiskyliefhebbers de jongste tijd is overkomen. Of althans toch mij.