Spring naar inhoud

Archief voor

30 apr

Tomintoul 45y 1968, Chester Whisky

De Tomintoul dus. Volgende week de Glenburgie en de Clynelish. De Chester whisky’s zijn trouwens verkrijgbaar via dezelfde kanalen als de bottelingen van Malts of Scotland, The Whiskyman en Thosop.

 

Tomintoul 45 YO 1968/2013, 47.8%, Chester WhiskyTomintoul 45y 1968/2013, 47.8%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd, refill bourbon hogshead, 165 bottles
Elegante en subtiele neus met veel fruit, geruggesteund door heide, hooi en eik. Deze laatste elementen zorgen voor een mooie droogte, net genoeg om met het fruit in balans te zijn. Dat fruit laat zich kennen als harde peren, ananas en meloen. Cavaillon. En lichte tonen van passievrucht. Oud leder (oude lederen zetels), veel vanille en marsepein maken het nog wat voller en ronder. Zo goed als geen kruiden, op wat munt en tijm misschien na. Aromatische smaak die een klein beetje punch mist, zoals wel vaker bij Tomintoul van eind jaren zestig. Maar ook zoals wel vaker blijft de eik in eerste instantie erg getemd. Pas naar het einde toe steekt die de kop op. Daarvoor is het het fruit dat de dienst uitmaakt. Meloen, ananas, papaja en banaan. Nog wat groene banaan. Meer kruiden dan in de geur. Peper, zoethout, munt en gember. En dan, maar pas dan, slaat de eik toe. Die eik blijft hangen in de middellange afdronk, wat deze vrij droog maakt, samen met groene thee en noten. Net zoals andere Tomintouls van eind jaren zestig is dit meer dan gewoon lekker, maar mist hij wat extra diepte en kracht om hoger te scoren. 89/100

29 apr

Bowmore 15y 1998, Chester Whisky

Chester Whisky & Liqueur Company is een nieuwe bottelaar, wiens whisky’s in België worden ingevoerd door Dominiek Bouckaert aka The Whiskyman. Oorspronkelijk een slijter uit het plaatsje Chester, nabij Liverpool, die whisky en likeuren aan de man brengt, maar sedert enige tijd dus ook een bottelaar. En vanaf heden ook beschikbaar in de Lage Landen. Je hebt de keuze uit deze Bowmore 1998, een Clynelish 1997, een Glenburgie 1989 en een Tomintoul 1968.

Chester Whisky
 

Bowmore 15 YO 1998/2013, 55.2%, Chester Whisky Liqueur CompanyBowmore 15y 1998/2013, 55.2%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd, refill bourbon hogshead, 242 bottles
Zoals wel vaker bij jonge Bowmore is dit vooral fruitig en pas in tweede instantie rokerig. Exact zoals ik mijn geturfde whisky het liefst heb. Witte perziken, kruisbessen en harde rode appels, gevolgd door tonen van citrus. Daarachter gaat er zilt en een beetje jodium schuil. De turf is discreet, niet te veel, juist genoeg. Doorheen dit alles zit een mooie mineraliteit geweven. Kalk. En wat ook niet ongewoon is bij Bowmore uit deze periode is een licht ‘farmy’ kantje. Nat hooi dan vooral. Het mondgevoel is zacht en olieachtig. Lijnzaadolie. De turf is iets prominenter aanwezig en is licht assig. Het fruit blijft om z’n plekje strijden. Vooral citrus nu (citroen, pompelmoes) en minder wit fruit (zie de appels en de perziken van in de geur). Amandelen (wat zoet, dus neigend naar marsepein) en best wat zilt. Het zoete laat zich na enige tijd wel wat wegdrukken door bitterdere elementen. De noten, kruiden (peper valt op) en eik. Dat bittere is hier verre van storend. Lange, volle afdronk op zilt en rook. De neus komt in de buurt van de negentig punten, de smaak doet niet veel onder. Als deze botteling representatief is voor de rest, kijk ik al uit naar de volgende. En dat zal de Tomintoul worden. 88/100

27 apr

Bruichladdich 30y 1968, Signatory 10th Anniversary

En dan nu nog ‘s een whisky die me volledig van m’n sokken blies. Een whisky die weinig bekendheid geniet, en waarover ik eigenlijk beter niets zou schrijven alvorens ik een fles op de kop kan tikken. Maar ach, er is nog genoeg lekkers out there.

 

Bruichladdich 30 YO 1968/1998, 52.9%, Signatory 10th Anniversary, cask 2326Bruichladdich 30y 1968/1998, 52.9%, Signatory, 10th Anniversary, cask 2326, 186 bottles
Wow, wow, wow, wat een neus! Elegant, delicaat, aromatisch en complex. Zijdezachte geur van licht gezoute boter, nat hooi, heide, vanille, honing, zoet fruit (meloen, banaan, kruisbessentaart), zachte peper, kaneel en groene thee. Pollen. Fris en levendig. Ook wat boselementen: mos, natte bladeren. Dat zegt allemaal misschien niet veel, maar ik kan je verzekeren, deze neus is simpelweg subliem. De smaak doet niet onder, zijdezacht vlijt dit goddelijk vocht zich neer op je tong (sorry voor de wat pathetische lyriek, maar je zou voor minder). Meloen, ananas, vanille, allerlei kruidenthees (met honing), prachtige eik, crème brûlée, kandijsuiker, nootmuskaat. Een hint van turfrook. Alsook een hint van zilt. Pfiew, dit is goed spul! Lange, elegante afdronk op gestoofd fruit, kruiden en prachtige eik. By far de beste Bruichladdich die ik al proefde. 93/100

25 apr

Glenmorangie 25y Malaga wood finish

Deze 25-jarige Glenmorangie die gefinished werd op Malagavaten (zoete Spaanse wijnen gemaakt van Pedro Ximénez en Moscatel druiven) is een whisky met status. Hij is zeldzaam en erg gezocht. Je kan ‘m tien jaar na botteling hier en daar nog kopen, maar je moet op 500 euro rekenen, wat vijf keer meer is dan de oorspronkelijke prijs.

 

Glenmorangie 25 YO, Malaga wood finishGlenmorangie 25y ‘Malaga Wood finish’, 43%, OB 2003
Rijke neus op geroosterde noten (brésilienne) en gedroogd fruit (dadels, vijgen), gevolgd door zoets. Kandijsiroop. Vanille. Ronde eik. Bij de gedroogde vruchten komen ook ananas en rode appels bij. En druivensap. Een lichte kruidigheid, waarbij ik vooral aan kruidnagel denk. Zéér lekker vind ik dit. Zacht en elegant mondgevoel. De smaak vertoont een perfect evenwicht tussen zoete en kruidige, drogere elementen. Kruidnagel, nootmuskaat, gember en zoethout wat de kruiden betreft. Amandelen en hazelnoten. Rozijnen, kandij en appelsiroop zorgen voor het zoets. Lange afdronk die de balans bewaart, en waar een heel klein beetje rook bij om de hoek komt kijken. Delicious! 89/100

24 apr

Highland Park 25y 1986, The Whisky Agency for Sweden

Niet alleen The Whiskyman, ook The Whisky Agency heeft al eens iets voor de Zweedese markt gebotteld. Onder andere deze Highland Park 1986.

 

Highland Park 25 YO 1986, 52.5%, The Whisky AgencyHighland Park 25y 1986/2011, 52.5%, The Whisky Agency for Origo import Sweden, bourbon hogshead, 233 bottles
Deze whisky heeft een typische HP neus. En dat wil zeggen dat ik appelsienen ruik, vooral de schil ervan, honing, zilt, heide en zachte turfrook. Turf die heide bevat dus. Daarnaast en daarna ruik ik ook bijenwas, vanille en anijs. En de heide wordt vergezeld van gedroogde bloemen. Zacht en eerder droog mondgevoel. Naast de appelsienen ook ander citrusfruit zoals pompelmoes. Chocolade. Eik, gember en zoethout zorgen voor het drogere karakter. Zachte turf en heide op de achtergrond. En ook enkele lichte mineralige elementen. De afdronk is niet geweldig lang en moet het hebben van appelsien, heide, eik en kruiden. Minder turf dan we gewoon zijn bij Highland Park, maar voor de rest vrij typische en dus lekkere HP. 86/100

23 apr

Ardbeg Uigeadail

Ik heb hier al eens een Ardbeg Uigeadail besproken, maar dat was de batch van 2003. Ik proefde recent de nieuwste batch. Voor een zestig euro is hij de jouwe.

 

Ardbeg UigeadailArdbeg Uigeadail, 54.2%, OB +/- 2012
Mooi gebalanceerde neus, de Ardbeg turf knap verweven met de sherry van de rijping. Turfrook, teer en zilt, wat we kunnen verwachten van Ardbeg. Gestoofd en gedroogd fruit, sinaas, noten, chocolade, leder en koffie, wat we kunnen verwachten van sherryvaten. Vanille, karamel en kandijsuiker maken het zoet. Dat laatste, die suiker doet me wat aan rum denken. Geturfde rum, wel ja. Ook de op de smaak vermengt de sherry zich mooi met de typische Ardbegsmaken. Qua associaties ga ik mij het gemakkelijk maken en verwijzen naar de neus, dit ligt mooi in het verlengde. Rokerige, zoete en zilte aroma’s springen het meeste in het oog. Enkel balsamico wil ik nog als extra vermelden. Iets licht zurigs. Het geheel wordt wel wat droog naar het einde, maar dat vinden we niet erg. Stevig en olieachtig mondgevoel. Lange, zoete en rokerige afdronk. Turf op sherry zoals het moet. Ik ga ervan uit dat niet alle whisky in deze vatting op sherryvaten rijpte, maar toch wel een significant deel. Het niveau van de Airigh Nam Beist (voor mij de laatste echte top-Ardbeg) haalt hij echter niet. Maar dit is absoluut geen slecht alternatief. 87/100

22 apr

Brora 32y 1970, DL Platinum Selection

Onversneden is zo stilaan Lindoresgewijze een oord van decadentie aan het worden. Dringend tijd om weer even back to basics te gaan, kwestie van de balans terug wat in evenwicht te trekken. Maar nu nog even niet.

 

Brora 32 YO 1970, 58.4%, Douglas Laing Platinum Selection, 297 bottlesBrora 32y 1970/2002, 58.4%, DL Platinum Selection, 297 bottles
Ronduit schitterende neus van de zee. Hij start wat bedeesd, maar vertoont dan veel maritieme elementen zoals zilt, jodium, zeewier, gerookte vis, oesters… op een achtergrond van zoete turfrook en aardse tonen (wortels, natte aarde). Er sluimert ook wat fruit door, fruit zoals rode (zoete) appels en zelfs wat banaan en mango. Amandelspijs en nougat vallen er qua zoete associaties te noteren. Maar hoe langer ik hier mee bezig ben, hoe meer zaken ik opmerk. Lijnzaadolie bijvoorbeeld, net als bijenwas, en ook zoethout en tijm. Oude boeken. Vreselijk complex is dit. Doet me wat aan de recentste OB’s denken (de 32y en de 35y). Niet erg ‘farmy’, dit is veel subtieler en eleganter. Op de smaak is dit minstens even goed. Minstens. Neigt een beetje naar oude Port Ellen op een weinig actief sherryvat. Maar dan nog beter eigenlijk. Erg maritiem dus (zie hierboven), maar ook prachtig rokerig en zoet. En fruitig. En waxy. En kruidig. En, vooral, alles perfect verweven. Op de smaak komt de boerderij iets meer naar voor. Nat hooi, natte hond. De marsepein keert terug. Net als de lijnzaadolie. Het fruit is hier minder appel dan wel citrusfruit. Pompelmoes, mandarijn. Het rokerige karakter is hier oude turf. Ik bedoel dan de turf die je ook wel tegenkomt in oude Ardbeg of oude Laphroaig (ja, zelfs met het licht medicinale kantje). Lange, erg lange afdronk. Zilt, rokerig, peperig en zoet. Het fruit is hier zo goed als verdwenen. Is dat een minpunt? Nah, dit is een whisky waar ik wel heel weinig op kan aanmerken. Absouut topspul. Oude Brora, wat wil je? Bedankt Dominiek om ook deze beauty open te trekken. 94/100

20 apr

2 Reacties

Mortlach 1995, Asta Morris for Fulldram

We zijn met onze club Fulldram ondertussen al toe aan onze vijfde clubbotteling. Deze keer een Mortlach 1995 uit de Asta Morris stal. Bert Bruyneel had de opdracht gekregen uit te kijken naar een bijzonder vatje, en kwam een tijdje geleden aandraven met drie samples. De uiteindelijke – moeilijke – keuze viel dus op deze Mortlach. Mortlach, en zeker jonge Mortlach, is vaak love-it or hate-it. Ofwel valt dat stevig tegen ofwel is het erg lekker. Het spreekt voor zich onder welke categorie deze whisky valt. Bedankt voor het speurwerk Bert!

 

Mortlach 17 YO 1995/2012, 50.2%, Asta Morris for Fulldram, cask AM022Mortlach 17y 1995/2013, 50.2%, Asta Morris for Fulldram, cask AM022, 314 bottles
Aromatische, ronde neus vol fruit. Fris, wit fruit. Sappige rode appels, witte perziken, zelfs een beetje meloen. Ananas uit blik ook wel, en wat abrikozen. Naast het fruit zijn er ook andere zoete elementen te ontwaren, zoals vanille en honing. Een klein beetje munt en een lichte mineraliteit voegen een frisse toets toe. De geur wordt ook hoe langer hoe waxier. Kaarsvet en ook pure bijenwas. Heel mooi. De smaak start al even rond op zoete en fruitige tonen. Appels, perziken, abrikozen, ananas, honing en lichte tonen van nougat. Zachte was en al even zachte kruidige tonen vullen aan. Peper, gember, kaneel. Meer eik dan op de neus, zonder dat het echt droog wordt. Daarvoor blijven het fruit en de zoete elementen te duidelijk in de driver’s seat. Wat het dan ook zo vreselijk drinkbaar maakt. Naar het einde toe komt er zelfs een klein beetje zilt bij. Vrij lange afdronk, zoet en kruidig. Ik wist al dat Mortlach 1995 lekker kon zijn, nu weet ik ook dat het heel lekker kan zijn. 89/100

18 apr

1 reactie

Talisker ‘Undercover no 2’ 24y 1984, Daily Dram

Terug naar Skye. The Nectar heeft onder z’n Daily Dram label ook enkele ‘anonieme’ whisky’s gebotteld, wat zij Undercover whisky’s noemden. Vaak zijn dat whisky’s waarvan de producent niet wil dat ze onder hun naam door onafhankelijke bottelaars op de markt worden gebracht. Denk aan Glenmorangie of Glenfarclas, maar dus ook Talisker. Deze ‘Undercover no 2’ is een Talisker. Een week of drie geleden gedronken en toevallig maandag op een Fulldram tasting opnieuw.

 

Talisker 'Undercover no 2' 24 YO 1984, 51.9%, Daily Dram, The Nectar‘Undercover no 2’ (Talisker) 24y 1984/2008, 51.9%, Daily Dram, The Nectar, 82 bottles
Zo goed als Talisker kan ruiken… olieachtig, mineralig, zilt en zoet. Olijfolie, lijnzaadolie, natte stenen en vanille. Maar ook wat fruit. Limoen, citroen. Zilt dus ook, we zitten aan de zee. En meer bepaald op de dijk met een plat-de-fruits-de-mer, besprenkeld met citroen. En met peper. Lichte turf. Maar vooral de olie en de mineralen maken het af. Stevig mondgevoel. Olieachtig opnieuw. Kruidig, zilt en zoet zijn hier de eerste sensaties. Peper en zout, nootmuskaat, vanille en melkchocolade. Hoe langer hoe meer fruit. Citrusfruit en wat woudvruchten (bosbessen, frambozen). Zachte turf. Mooi rond en vol. Zéér lange afdronk, zoet, zilt en kruidig. Top! 91/100

17 apr

2 Reacties

Clynelish 28y 1965 Signatory, cask 666

Clynelish 1983, dat was dus redelijk oude Clynelish. Nu ja, dat is allemaal erg relatief. Laat ons nog twee decennia verder in de tijd gaan, naar het jaar 1965. Naar pre-Brora Cynelish dus, Clynelish gestookt in de distilleerderij die later Brora zou gaan heten. Ik proef vat 666 (gekend als the cask of the beast), gebotteld door Signatory. Signatory heeft ook vat 667 gebotteld (the neighbour of the beast). En ja, ook bij deze is een “bedankt Dominiek” wel zeer op z’n plaats.

 

Clynelish 28 YO 1965/1993, 50.7%, Signatory, sherry butt #666Clynelish 28y 1965/1993, 50.7%, Signatory, sherry butt #666, 520 bottles
Whaa, echt oude Clynelish is toch wel iets unieks, iets bijzonders. En omdat het zo uniek is, ook moeilijk om te beschrijven. Sherry, maar dan oude sherry. Oude meubels, oude geboende meubels, oud geboend leder. Antieke en waxy toestanden. Maar ook een heel lichte ‘farmyness’. Ik denk dan eerder aan het hooi dan aan de mest. En dan dat fruit. Sinaas, gele pruimen, rozijnen op (oude) rum, maar ook subtiele tropische toetsen. De geur evolueert ook erg mooi. Nu ontwaar ik ook een beetje zilt. En een elegante kruidigheid. En rook. Geen turfrook echter, eerder tabaksrook en houtvuur. Met een hammetje aan het spit. Ja, wat gerookt vlees. En dan iets van natte bladeren en mos. Subtiel, elegant, heerlijk. Romige smaak, op een profiel dat in de lijn van de neus ligt. En dan heb ik het over dat oude sherryprofiel. Belegen eik, oude meubels, antiekwas, zachte karamel, tabak en sigarendoosjes, rozijnen op rum, pruimencompot, hooi, enzoverder. Enzoverder? Welaan dan. Sinaas en na enige tijd ook opnieuw het lichte tropische karakter (papaya, lychee). Kruiden zoals zoethout en kaneel. Hoe langer hoe zilter. Gezouten karamel. Krachtig en rijk. Lange, mooi droge afdronk op kruiden, ronde eik, zilt, sinaas en subtiele rook. Complexe, prachtig gebalanceerd en gelaagde whisky. Grote klasse. 93/100

16 apr

Clynelish 1983/2000, Samaroli

Clynelish werd in 2005 opgenomen in de Classic Malts reeks, wat de bekendheid en populariteit van het merk natuurlijk ten goede kwam. Vandaag echter geen officiële botteling meer één van de vele onafhankelijke, een 1983 gebotteld door Samaroli.

 

Clynelish 1983/2000, 47%, Samaroli, cask 2684Clynelish 1983/2000, 47%, Samaroli, cask #2684, 360 bottles
Mooie waxy, olieachtige en mineralige neus. Boenwas en kaarsvet, lijnzaadolie en olijfolie, natte stenen en gepoetst zilverwerk. Honing en citrusfruit. Sinaas. Maar ook wat rode appels. Een beetje zilt doemt op, net als zachte turf en eik op de achtergrond. Klassiek. Romig en vettig op de tong. Gezouten boter. De bijenwas, de honing, het citrusfruit, de mineralen, het zilt, de zachte turf… het zit er opnieuw allemaal in. Een nogal drogende kruidigheid (peper, nootmuskaat) en eik nemen langzaamaan de bovenhand. Lange, licht bittere afdronk, met iets meer turf dan op de smaak. Erg lekker, maar ik heb de indruk dat Clynelish 1982 mij gemiddeld nog net iets beter ligt dan Clynelish 1983. Alhoewel deze whisky natuurlijk ook een stuk jonger is dan de meeste 1982’ers. 88/100

15 apr

Yellow Spot 12y

Yellow Spot is, net zoals zijn kleine broer Green Spot, een product van Midleton distillery. Single pot still Irish whiskey’s, de Green Spot zonder leeftijdaanduiding, de Yellow Spot een 12-jarige. De namen verwijzen naar de ‘Spot’ bottelingen voor Mitchel & Sons uit een ver verleden. De laatste batchen dateren uit de jaren 1950, en naast de Green en Yellow bestonden er ook een Blue (8y) en Red (15y) Spot.
Deze whisky bevat spirit die rijpte op bourbonvaten, sherryvaten en Malagavaten. En met rijpen bedoel ik de volle twaalf jaar, er is dus geen sprake van enige finish. Voor een dikke zestig euro is hij de jouwe.

 

Yellow Spot Whiskey 12yo MidletonYellow Spot 12y, 46%, OB 2012
Zoete, ronde neus die aan de betere bourbon doet denken. Gezoete granen (Frosties), veel vanille, wat honing, geroosterde eik, frisse kruiden… dat zijn zowat de belangrijkste associaties op de neus. Er zit ook een ‘groene’ kant aan: groene thee, nog wat groene bananen, gras en takken. Perziken en abrikozen. En nu ook iets van gin (de kruiden spelen op en ik ruik jeneverbessen). Rijke smaak die opnieuw sterk bij bourbon aanleunt. Prominente eik, vanille en kruiden (kaneel, nootmuskaat) dus. Maar ook chocolade en geroosterde noten. Niet veel meer echter, geweldig complex kan je dit niet noemen. Alhoewel, ik mag het fruit niet vergeten. Meer bepaald appelsienen, druiven en (onrijpe) bananen. Middellange afdronk op abrikozen, kruiden, vanille en eik. Kruidige en zoete whiskey die zeker de bourbonliefhebbers zal bekoren. 83/100

13 apr

Glendronach 8y ‘Pure Malt’, Ruffino import

Dit is al de vierde Glendronach 8 green dumpy die ik bespreek, maar ook dit is weer een andere versie. Geen botteling op 40% of 43% maar op 45.4%. Ook een Ruffino import, niet de ‘Single Malt’ echter, maar de ‘Pure Malt’. Natuurlijk is dit ook single malt whisky, maar de aanduiding Pure Malt werd vroeger wel vaker gebruikt, en kan er op wijzen dat deze versie ouder is dan deze die Single Malt vermeldt.

 

Glendronach 8 YO 'Pure Malt', 45.4%, Ruffino importGlendronach 8y ‘Pure Malt’, 45.4%, OB 1970’s, Ruffino import
Erg aromatische en expressieve neus, nog fruitiger dan de andere. En zo goed als geen old bottle toestanden. Limoen, roze pompelmoes (all right!), meloen, rijpe kruisbessen (je weet wel, eerder rood dan groen), ananas, lychee… nogal de tropische toer op dus. Gedroogd gras, gedroogde bloemen, heide en best wat kruiden. Honing en nougat zorgen voor een zoete toets. Heel lichte tonen van oude balsamico. Natte bladeren na enige tijd. En onderliggend zachte eik en al even zachte rook. De smaak is even aromatisch. Het fruit van de geur, kruiden (zowel de tuin- als keukenvariant), honing, zachte karamel, sappgie eik, hooi en heide, oud leder, boenwas, lichte rook (tabak, houtvuur), het smelt allemaal samen tot een prachtig geheel. Lange, perfect gebalanceerde afdronk. Voor mij is deze versie (Ruffino import, 45.4%, Pure malt) de beste van allemaal. Het is niet de oudste, je hebt er ook die de inhoud in fluid ounces vermelden, maar het is wel de meest complexe en de meest fruitige. 91/100

11 apr

Macduff 1983, C&S Dram Collection

Vandaag een Macduff van C&S Dram Collection, een bottelaar die vooral in Duitsland actief is. Online te koop aan 75 euro.

 

Macduff 25 YO 1983, 56.8%, C&S Dram Collection, sherry butt #4093Macduff 25y 1983/2009, 56.8%, C&S Dram Collection, sherry butt #4093, 300 bottles
Granige neus met een wat bizarre vegetale twist. Gestoofde kool en spruiten. Muesli en havermout. En na enige tijd ook biergist. Toch ook wat fruit, onder de vorm van appelsienen en citroenen. En vanille. Maar helemaal aangenaam vind ik dit niet. Prikkelende en droge smaak op granen, noten, veel kruiden (vooral peper – de alcohol dus, maar ook zoethout) en opnieuw de biergist. Vanille zorgt voor wat zoet tegengewicht. Geen fruit meer. Droog maar weinig eik. Met water groeit de zoethout, maar fruit blijft afwezig. Vrij lange maar erg droge afdronk. Verdacht weinig complexiteit voor een 25 jaar oude whisky. Geen fouten, maar niet echt mijn ding. 75/100

9 apr

5 Reacties

Karuizawa 1964

Jawel, 1964. Die bewuste 1964 waar je meer dan 10.000 euro voor betaalt. Of betaalde, want – hoe gek het ook moge klinken – reeds uitverkocht. Maar cult nog voor hij te koop werd aangeboden. Gebotteld voor Wealth Solutions uit Polen en vanaf 13 februari te koop aangeboden via Master of Malt. Of toch een deel werd te koop aangeboden, ik veronderstel dat een ander deel in Polen is gebleven. Binnenkort wordt er trouwens ook een 1960 op de markt gebracht. Geen idee of die even goed zal zijn als deze, hij zal in ieder geval een stuk goedkoper zijn. Nu, ‘goedkoper’ is in deze categorie whisky’s erg relatief natuurlijk.

 
Karuizawa 48 YO 1964, 57.7%, Number One Drinks for Wealth Solutions Poland, sherry cask #3603
 

Karuizawa 48y 1964/2012, 57.7%, Number One Drinks for Wealth Solutions, Poland, sherry cask #3603, 143 bottles
Minder hevig op de neus dan ik verwachtte. Ondanks de 58% alcohol (op 48-jarige leeftijd nota bene) is dit romig en erg aromatisch. En vooral enorm fruitig. Het meest fantastische fruit speelt ten dans. Rijpe appelsienen, ananas, pruimencompot, vijgenconfituur, warme aardbeienconfituur, abrikozen, warme krieken… succulent zoet en sappig fruit. Wat een verrukking! Praliné, smeuïge karamel, kandijsuiker en kokos dragen nog wat extra bij tot het zoete karakter. Maar dit is zoveel meer dan fruitig en zoet. De geur is ook kruidig (kaneel, peper, munt, zoethout), rokerig (weinig turf, eerder haardvuur en tabaksrook), vegetaal (maar dan de bossige variant – mos, varens, dat soort zaken), zilt en waxy (geboende antieke meubels – Louis XV denk ik). Oud leder en geroosterde eik ondersteunen het geheel op sublieme wijze. Karuizawa 1964 back labelWater toevoegen lijkt me niet nodig, ik heb de indruk dat de geur er alleen maar droger door wordt en wat van z’n expressiviteit verliest. En van expressiviteit gesproken, wat een smaakbom is dit! Het fruit is even groots als in de geur. Appelsienenconfituur, mango, vijgen, limoen en rode bessen. Dit fruit wordt gevolgd door chocolade, praliné, cacao, honing, leder en bijenwas. En vervolgens door kruiden zoals peper, zoethout en kaneel. En dat alles gedragen door noten en machtige, sappige eik. Iets droger dan op de neus, maar dan wel op de meest geweldige manier. De afdronk kan ik moeilijk lang noemen, dat zou ‘m oneer aandoen. Dit is gigantisch, na een uur proefde ik ‘m nog. In z’n volle glorie. Misschien wel de beste Karuizawa die ik al kon proeven. Niet zozeer de complexiteit, maar wel de levendigheid van deze whisky is indrukwekkend. 95/100

8 apr

Back to Karuizawa

We keren nog eens terug naar Karuizawa. Naar oude Karuizawa. Ik proefde er het voorbije weekend twee schitterende naast elkaar. Hieronder mijn bevindingen van de eerste, morgen deze van de tweede.

 

Karuizawa 32 YO 1976 'Noh', 63%, Number One Drinks, sherry butt #6719Karuizawa 32y 1976/2009 ‘Noh’, 63%, OB, Number One Drinks, sherry butt #6719, 486 bottles
Ronde, volle en rijke geur zoals we ondertussen gewoon zijn van oude Karuizawa. Ondanks het feit dat dit whisky op 63% is, ruik je een arsenaal aan geuren en verdacht weinig alcohol. Wat in eerste instantie opvalt, zijn appelsienen, geboend leder, oude meubels, tabak en geroosterde noten. Dadels, rozijnen en gedroogde abrikozen ook. Nadien komen er spijtig genoeg ook rubber en lichte sulfer bij. Iets wat ik niet in de jaren tachtig en jaren zestig distillaten had, noch in deze van 1972. Maar wel bv. bij 1977. Zou dat periode-gebonden zijn? Koffie noteer ik nog, net als chocolade. Kruiden? Ja, ook dat. Nootmuskaat en gember. Een stevige portie eik natuurlijk ook. Van stevig gesproken, deze whisky explodeert in de mond. Echt een sherrybom. Eik, donkere chocolade, kruidnagel, peper, noten, tabak en ook wel wat fruit. Geen appelsienen meer, wel pruimen en rood fruit zoals braambessen, rode bessen en kersen. En ja, ook een beetje rubber. En veel koffie. En lichte rook. Zeer lange en droge afdronk. Spijtig van de – weliswaar lichte – sulfer op de neus, het scheelt enkele punten. 88/100

6 apr

Bowmore 14y 1991, A. Dewar Rattray

Vandaag een whisky waar hier en daar behoorlijk wild wordt over gedaan. Zo één van die verborgen schatten, whisky’s die wat aan de aandacht zijn ontsnapt, tussen de mazen van het (inter)net zijn geglipt, maar pareltjes blijken te zijn. Bedankt voor de sample Johan.

 

Bowmore 14 YO 1991/2005, 59.6%, A. Dewar Rattray, sherry butt #2054Bowmore 14y 1991/2005, 59.6%, A. Dewar Rattray, sherry butt #2054, 575 bottles
Indrukwekkend massieve neus. Een bom. Sherry en turf die beiden om ter luidst om de aandacht roepen zonder dat één van beide de ander overstemt. Geweldig vind ik dit. Ik ruik getoaste eik, abrikozentaart, romige chocolade, tabak, oud leder, koffie, peperkoek, stroperige karamel, zoute drop, oesters, toast met sinaasconfituur en nog heel wat meer. Zelfs farmy tonen. Natte hond, lichte mest (de geur van een koeienstal). Wat een sensatie! Verdacht drinkbaar op zo goed als 60%. Maar niet minder een bom dan op de neus. Dik en vettig. Turfrook en tabak vallen eerst op, waarna de smaak een vegetaal kantje krijgt. Tabaksbladeren vooral. En rubber. Teer. Chewy. Onderliggend sappige eik. En daarna komt het fruit langzaamaan naar boven: pruimen (big time) en bittere appelsienen. Water versterkt het fruit en is op de smaak dus een meerwaarde (op de neus komen met water de boerderijtoestanden meer naar voor – oké, ook daar een meerwaarde dus). Kruiden? Bwa ja, zoethout en peper. Karamel ook (stroperig). Ansjovis. Gezouten karamel eigenlijk. Uniek. En zo’n afdronk waar maar geen einde aan lijkt te komen. Ongelooflijk geconcentreerd, met de turfrook, de kruiden en de gezouten karamel die het langst blijven hangen. Blij dat ik dit beest heb kunnen ontdekken. En kunnen temmen. 91/100

4 apr

Port Ellen 28y 1983, Malts of Scotland

Port Ellen, waar blijven ze ze halen? Ondertussen al dertig jaar geleden gesloten, maar er blijken (voorlopig) nog genoeg vaten 1982 en 1983 beschikbaar te zijn om gebotteld te worden. Port Ellen van eind jaren zeventig zie je echter bij geen enkele onafhankelijke bottelaar meer verschijnen, die stock zal volledig door Diageo zijn opgekocht voor hun jaarlijkse releases. Vandaag een Port Ellen die een goed jaar geleden op de markt werd gebracht door Malts of Scotland.

 

Port Ellen 28 YO 1983/2011, 58.9%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS11011Port Ellen 28y 1983/2011, 58.9%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS11011, 267 bottles
Typische zilte en zoete Port Ellen neus. Zout, oesters, gerookte vis, vermengd met zoetere elementen zoals vanille en gesuikerde citrus (citroen, pompelmoes). Ronde turfrook en een mooie mineraliteit. Natte stenen, nat gras. Nat gemaaid gras (niet goed voor de grasmaaier, maar we wijken af). Gezouten boter schrijf ik ook nog op. Stevig en tintelend mondgevoel. Zilt, zoet en rokerig met een extra kruidigheid. Peper, zoethout. Wat samen met de citrus voor het prikkelend gevoel zorgt. Noten, eik en hars maken het wel wat bitter, maar echt storen doet dat niet. Lange afdronk, zilt, zoet en rokerig. Erg lekker maar voor mij niet écht bijzonder. Daarvoor gaat hij niet diep genoeg, is hij niet gelaagd genoeg. Voor een Port Ellen een lichte teleurstelling. De Laphroaig 2000 van maandag doet voor mij niet onder. 89/100

3 apr

1 reactie

Ardmore 1992, The Whiskyman

Ardmore 1992, gelukkig is het een profiel dat ik niet snel beu raak. Integendeel. En zeker niet als het een whisky is die wat van het klassieke Ardmore 1992 profiel afwijkt. Zoals deze van The Whiskyman. Niet de eerste Ardmore 92 van hem echter, vorig jaar ging er een erg lekkere botteling onder het gitaar-label aan vooraf.

 

Ardmore 21 YO 1992/2013 ' See me drink me', 49.7%, The WhiskymanArdmore 21y 1992/2013 ‘See me, drink me’, 49.7%, The Whiskyman, 175 bottles
In vergelijking met andere Ardmore’s 1992 heeft deze een minder rond profiel. Dit is iets scherper, cleaner en mineraliger. En dat is helemaal geen slecht nieuws. Integendeel. Ik hou wel van dit profiel, opgebouwd rond mineralen, zeste (de schil van citroen en pompelmoes hier), aardse tonen (natte aarde, wortels) en zilt. Samen met de lichte turftonen doet dit zelfs een klein beetje aan cleane Port Ellen (op een weinig actief sherryvat dus) denken. Naast de citrus ruik ik ook groene appels en witte perziken. En zelfs ook meloen en kiwi. Lijnzaadolie maakt het… eh, olieachtig. Een leuk boerderijkantje komt om de hoek kijken. Nat hooi. Na Port Ellen dien ik ook te verwijzen naar Brora (van de tweede helft van de jaren zeventig). Echt mooi. Prikkelend mondgevoel. De zeste, de mineralen, de aarde, het zilt, het keert weer in volle glorie. Gember en peper dragen bij tot het prikkelend karakter. Aan de andere kant van het smakenpalet hebben we honing, nougat en peperkoek. En fruit in de vorm van appels, ananas en bananen. Amandelen. Stevige, olieachtige turf. En ook de boerderij met z’n nat hooi is er nog. De afdronk is lang, zoet, kruidig, zilt en rokerig, en vooral even complex als de rest van deze Ardmore. Het zoveelste bewijs dat Ardmore top was in 1992. En dat er serieus wat van beschikbaar is gesteld voor bottelaars. 90/100

2 apr

Laphroaig 12y 2000, Malts of Scotland

De laatste botteling uit de nieuwe Malts of Scotland reeks die ik bespreek, is een Laphroaig 2000. Hij kost ongeveer 90 euro.

 

Laphroaig 12 YO 2000/2012, 57.8%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS13010Laphroaig 12y 2000/2013, 57.8%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS13010, 243 bottles
Zachte, ronde neus, iets wat ik niet verwachtte bij jonge Laphroaig op dit alcoholpercentage. Turf, ja, maar helemaal niet scherp of assig. Zoete, ronde turf. Groene appels (met de nadruk op de schil) en citroen, maar helemaal niet zuur, eerder gezoete citroen. Zelfs wat ananas en iets van mango. Knap! Kruiden (vooral gedroogde tuinkruiden) en zilt. Maar wat ik hier erg mooi aan vind, zijn de aardse tonen. Natte aarde, mos, wortels. Nat hooi. O ja, dat wordt hier hoe langer hoe ‘farmier’. Het natte hooi wordt vergezeld van al even natte hond. Complexe en elegante geur. Zelfs op de tong heeft hij weinig scherps. Het is natuurlijk een stevig en krachtig drankje, maar toch is ook hier het woord ‘rond’. De turf is prominent aanwezig en krijgt een duidelijk medicinaal kantje. Die turf wordt snel gevolgd door zilt, groene appels en citroen. De plat de fruits de mer is niet ver af. De aarde en de wortels keren weer. Kaneel en zoethout wat de kruiden betreft. Hoestsiroop en drop vallen ook nog te noteren. Zoute drop that is. Wat water toevoegen brengt de kruiden meer naar voor, het geheel wordt nog wat frisser. Erg lange afdronk, rokerig, zilt en zoet. Ik vreesde voor een assige en ééndimensionale turfbom, ik kreeg een complexe, elegante en gebalanceerde Islay-whisky. 89/100