Spring naar inhoud

Archief voor

29 feb

Bowmore 21y 1973

Oude Bowmore, why not. Vandaag een officiële 1973, een vatting van twee sherryvaten, gebotteld in 1994.

 

Bowmore 21y 1973, 43%, OB 1994, sherry casks 5173 & 5174
Lichte, wat onderdrukte neus. Eentje die tijd nodig heeft. Maar dan krijg je, jawel, tropisch fruit. Niet explosief, maar toch, het is er. Banaan, meloen en mango. En hoe langer hoe meer citroen. Samen met bijenwas, zilt, karamel en koffie-verkeerd. Zelfs een klein beetje farmy tonen. Zeer mooi allemaal, maar licht, zelfs wat vluchtig bij wijlen. Geen, of zo goed als geen turf trouwens. Iets wat ik op de smaak wel heb. Niet veel echter. Naast allerlei citrusfruit (minder tropisch hier, wel mandarijn en sinaas bv.), zilt, eik en kruiden. Maar ook hier ontbreekt wat ‘body’. Hij blijft wel lang hangen, vooral op zilte aroma’s, maar er is ook nog wat citrusfruit. Als ik m’n review overloop, lees ik allemaal geweldige aroma’s en denk ik aan een score van 92 of meer. Maar daarvoor is hij niet expressief genoeg, het is te veel werken, te veel zoeken. Maar bon, het is en blijft een zeer lekkere Bowmore. 90/100

28 feb

Caol Ila 28y 1983, Duncan Taylor ‘Dimensions’

Caol Ila 1983 op sherryvat, dat kan wreed lekker zijn. Alhoewel deze van Duncan Taylor nog een stuk donkerder is dan de QV.ID. Een veel actiever vat waarschijnlijk, wat niet noodzakelijk een meerwaarde is voor oudere geturfde whisky.

 

Caol Ila 28y 1983/2012, 54.3%, Duncan Taylor ‘Dimensions’, cask 3625
Zeer mooie neus met de zachte Caol Ila turf in perfecte harmonie met de sherry. Ik heb tonen van tabak, karamel, geroosterde noten, leder, gedroogd fruit, mandarijn, geflambeerde banaan en aarde. Daarna komt het kustkarakter van de distilleerderij naar boven, in de vorm van zilt en zeewier. En daaronder hebben we dan de turfrook en wat eik, beide in een louter ondersteunende rol. Erg rijke en complexe neus. Olieachtig en licht drogend mondgevoel, met de sherry en zoete turf die om de aandacht dingen, op een onderlaag van sappige eik. Hier meer kruiden dan op de neus: eucalyptus, hoestsiroop en gember. Licht bitter en droog, maar dat wordt deels gecounterd door kandij, rozijnen en perensiroop. Deels, de balans neigt net iets te veel naar het droge. Zilt, net als op de neus pas na enige tijd. Lange afdronk, kruidige, zilt en rokerig. De neus alleen is negentig punten waard, op de smaak is de balans niet goed genoeg om uiteindelijk ook die score te krijgen. 88/100

27 feb

Dailuaine 28y 1983, Archives

Dailuaine 1983, ook daar heb ik al een meer dan aangename kennismaking mee gehad. Ik heb geen idee of dit een zustervat is, maar wat maakt het uit, als ie nog maar in de buurt komt van de Asta Morris, ben ik al meer dan tevreden.

 

Dailuaine 28y 1983/2012, 47.3%, Archives, hogshead #865, 265 bottles
Dailuaine 1983, ik heb geleerd dat je daar je tijd voor moet nemen. Wat ik hier dus ook ga doen. De neus start alvast mooi op boter, (nat) gras en mineralen. Daarna vanille, geboend leder, kaarsvet en weide. Weide met z’n bloemen. Nog even wachten en er dient zich een laag fruit aan: aardbeien en gele appels. Dat klinkt misschien allemaal nogal redelijk gewoontjes, maar ik kan hier enorm van genieten. De sensaties komen hier echt in lagen. Bijzonder. Rijke en elegante smaak. Zowel kruidig (tuinkruiden), fruitig (appels, kruisbessen, aardbeien), grassig als waxy (boenwas, kaarsvet en leder). Boter opnieuw. Na enige tijd warme vanillepudding. Mooi mooi. Lange afdronk, floraal en kruidig (nootmuskaat, kaneel). Dit is niet de gemakkelijkste whisky, maar neem er je tijd voor en je wordt er dubbel en dik voor beloond. Dailuaine 1983, een profiel dat mij persoonlijk blijkbaar serieus ligt. 90/100

25 feb

Longmorn 12y G&M white label

Van deze Longmorn bestaan er meerder batchen, de deze vermeldt ‘pure malt’ op het label en zou gebotteld zijn midden de jaren tachtig van vorige eeuw (dat klinkt ouder dan het is).

 

Longmorn 12y, 40%, Gordon & MacPhail licensed bottling, white/red label, +/-1985
Frisse en aromatische neus op honing, bloemen, sinaas, appel, limoen, verse pruimen, bijenwas en noten. Zachte, ronde en boterige smaak op cake, florale toetsen, honing, granen, bananen, abrikozen, sinaas en… jawel, een toefje rook. Rook van het hout, geen turf. Behoorlijk lange afdronk op sinaas en honing. Deze Longmorn is niet echt complex te noemen, maar wel erg genietbaar. En dat kap je binnen alsof het limonade is. 85/100

24 feb

Bruichladdich Black Art

Tijd voor een streepje marketing. En dan komen we toch wel uit bij Bruichladdich zeker… Alhoewel ze o.a. met hun recentste 10y (oké, Laddie Ten klinkt dan weer beter) de echte whiskyliefhebber hebben gecharmeerd, blijven ze langs de andere kant de markt ook overspoelen met allerlei whisky’s die één of andere speciale behandeling hebben gekregen (oké, gefinished zijn, maar bij Bruichladdich heet dat dan Additional Cask Enhancement) en die in de meest spectaculaire flessen aan de man worden gebracht. Vandaag de Black Art (tweede editie), gefinished in allerlei type vaten.

 

Bruichladdich 21y 1989 ‘Black Art edition 2.02’, 49.7%, OB 2010
De neus doet me aan rosé denken, maar dat kan ook aan de kleur liggen. Ik heb rood fruit zoals aardbeien, rode bessen maar vooral kersen. Daarnaast siroop, zoethout, toast en met wat goede wil ook balsamico. Maar vooral wijn-ige tonen. Ook de smaak is dat. Rood fruit, iets van porto, roze pompelmoes (die kleur speelt me echt wel parten), stroop, granen en eik. Het geheel wordt droger naar het einde. Deze whisky heeft een behoorlijk lange afdronk, waar het zoete opnieuw de bovenhand krijgt op het droge. Pfff, dit is ver van slecht maar ik word hier niet warm van. Te veel (zoete) wijn, te weinig whisky. 79/100

23 feb

2 Reacties

Ledaig 7y 2004, Archives

En nu we toch bezig zijn… ook in de Archives ‘First Release’ reeks zit een jonge Ledaig. Deze Ledaig heeft als vatnummer 900009, op het eerste zicht dus het zustervat van de gehypte Ledaig 2005 Berry Bros, dat het nummer 900008 droeg. Maar 900009 is een distillaat van 2004, 900008 van 2005, geen logische nummering dus. Misschien eerder een slimme marketingtruc van de jongens van Whiskybase.

 

Ledaig 7y 2004/2012, 61.9%, Archives, hogshead #900009, 302 bottles
Cleane, frisse en mineralige turfneus. Wat in eerste instantie opvalt zijn natte keien, de schil van citroen en witte pompelmoes (zesty), citroensap, zilt en zeewier, jodium en turfrook. Licht medicinale turf dus. Daaronder loeren ook zoetere tonen: honing en nougat. Best drinkbaar op 62%, wel krachtig natuurlijk, en prikkelend (dansend op de tong). Qua associaties in het verlengde van de neus: cleane, jonge turf dus, citroen, zeste, zilt (veel zilt), gember, peper en vochtige aarde (niet dat ik dat vaak eet). Lange afdronk op turf, zilt en citrus. Jonge, levendige en cleane whisky, weinig verschillend van de botteling van The Nectar trouwens. Niet erg complex dus, maar wel lekker en met 35 euro behoorlijk scherp geprijsd. Een aanrader voor de liefhebbers van dit profiel. 85/100

22 feb

1 reactie

Ledaig 8y 2001, The Nectar of the Daily Drams

Ledaig (niet ‘ledijg’ maar ‘letsjik’ uitgesproken) is voor Tobermory wat Port Charlotte voor Bruichladdich is, nl. de geturfde variant van de distilleerderij. Vandaag een botteling van The Nectar die samen met de 2005 van Berry Bros meteen hoge toppen scheerde. Ik proefde deze een jaar geleden en heb nu de kans ‘m wat beter te leren kennen.

 

Ledaig 8y 2001/2010, 61%, The Nectar of the Daily Drams
Erg frisse, mineralige neus. De zomerse regenbui, de natte stenen, je kent het, maar ook wat kaarsvet en citroen op een onderlaag van turf en teer. Prikkelend allemaal. Daarnaast noteer ik nog zilt, vanille en zoethout. Niet erg complex, wel lekker om ruiken. Krachtig op de tong maar best drinkbaar en erg clean, ook hier niet echt complex. Wat opvalt zijn turfrook en citroen(schil), veel meer komt daar niet bij. Het hoeft niet te verbazen dat water het geheel zoeter maakt, dan krijg ik er tonen van suiker en vanille bij. De citrus en de turf blijven echter domineren, ook in de lange afdronk. Simpele en jonge, maar evenzeer lekkere en levendige Ledaig. 85/100

21 feb

2 Reacties

McTears et al


 

Naar aanleiding van de slechte ervaring die Luc Timmermans had met McTears, wil ik graag mijn ervaring met hen – waarnaar ik vorige week reeds verwees – delen.

 

In mei 2010 kocht ik een fles bij McTears, een lot uit de Rare Whisky Sale van 5 mei. Toen ik deze ontving was de schroefdop van de fles volledig ingetaped en bij het vastnemen van de fles zaten mijn handen meteen onder de whisky. Ook was er een briefje van de verzendmaatschappij bijgevoegd met volgende boodschap:

 

Het niveau in de fles was duidelijk lager dan op de foto van de veilingcatalogus. Het was dus meer dan ‘slowly’, er moeten enkele centiliters uit de fles zijn gelekt tussen het ogenblik dat de foto werd genomen (als het al dezelfde fles was die op de foto stond) en het ogenblik dat ik de fles ontving. Ik verstuurde onderstaand klachtenmail naar McTears:

Last Friday I received the bottle (out of the Rare Whisky Sale of May 5th and as mentioned in the attached invoice), but I’m afraid this is a defective bottle, as also noticed by Mail Boxes Etc., see the customer note saying they had to seal it to be able to ship.
However sealing the bottle didn’t prevent more whisky to leak out during the shipment. I don’t know for how long this bottle isn’t closed properly, but as it was bottled nineteen years ago, the remaining whisky is probably not good anymore.
I don’t understand why it was put for sale in the first place. What do you propose?

Het beleefde antwoord van McTears:

I am very sorry to hear what has happened to your bottle.
I have looked into the bottle that you won at the auction and I could see nothing wrong with the bottle and entered it into the sale as per the description. Although the level was lower than normal it is not uncommon for a number of these older bottles to be at different levels.
I would have to say that when this bottle left McTear’s it was not leaking and we would of not of been shipped if it had been. What may of occurred is that if the bottle was stored on its side the whisky could of eroded the cork and caused the leak. May I ask if you took out any insurance for the delivery?

Daarna antwoordde ik nog het volgende:

Thanks for your reply. A lower fill level is indeed not uncommon for older bottles, but I fear that for this bottle it isn’t due to some breathing but rather to this leak. The bottle has a screw cap and this cap was loose (although seal not broken, not been opened), you can turn the cap 90° left and right.

Vervolgens werden nog enkele emails over en weer gestuurd, waarbij de bottom line was dat ik me maar moest wenden tot de verzender, Mail Boxes Etc., omdat die een verzekerde verzending stuurde. Maar die verwees dan weer naar McTears omdat zij volgens hen de fles zo (lekkend) van McTears ontvangen hebben, er was bij de verzending geen schade opgetreden, zij konden hier de verzekering niet inroepen. Een logische redenering van MBE lijkt me, maar McTears weigerde elke aansprakelijkheid.

Slotsom is dat er geen enkele compensatie volgde en dat ik met een fles zit waarvan ik niet weet hoe lang ze slecht gesloten was, als het al geen fake betreft waarbij er amateuristisch een andere (weliswaar eenzelfde als de originele) dop is opgeduwd. Ik heb onmiddellijk de dop van de fles proberen vast te zetten en er opnieuw tape rond gedraaid, wat verder lekken en vervliegen zal voorkomen, maar damage done natuurlijk. Nadien heb ik niets meer via hen gekocht en de kans dat ik het ooit nog doe, is klein, of het moet al een fles zijn die zeer hoog op mijn verlanglijstje staat en die ik voor een scherpe prijs op de kop kan tikken.

20 feb

Auchentoshan 20y 1990, A. Dewar Rattray

Zoals julie wel weten wordt Auchentoshan driemaal gedistilleerd. Een verklaring hiervoor kan (let wel ‘kan’) gevonden worden in het feit dat de distilleerderij rond 1825 opgericht werd door Ieren die de hongersnood in hun thuisland ontvluchtten. In Ierland wordt er traditioneel driemaal gedistilleerd.

 

Auchentoshan 20y 1990/2011, 55.9%, A. Dewar Rattray, bourbon cask 17287, 273 bottles
De neus start op zoete en granige tonen (vers gemaakt muesli met ahornsiroop), maar deze worden snel vervoegd door grassige. Nat gras, maar ook natter bladeren en even natte grond. Honing ook, maar het is de ahorn- (esdoorn-) siroop die luider om de aandacht roept. Wat appelsap ook (vers geperst, niet van dat tetragedoe). Zacht en olieachtig mondgevoel, licht prikkelend. Ik heb hier zowel fruit (mandarijn en pompelmoes) als drogere aroma’s: noten, eik, granen, een beetje hars, kruiden. Delicaat en subtiel, maar wordt een beetje bitter naar het einde. De afdronk is vrij lang en bitter. Voor mijn smaak wat té bitter om de tachtig te halen. 78/100

18 feb

Isle of Jura 1966, MacKillop’s Choice

1966 is voor Isle of Jura blijkbaar hetzelfde wat dat jaar voor Ben Nevis of Glenburgie is, een cultjaar. Wat ik al dronk aan Jura 1966 gaat voor mij van zeer lekker tot ronduit indrukwekkend. Laat het duidelijk zijn dat mijn verwachtingen zeer hoog gespannen zijn.

 

Isle of Jura 33y 1966/2000, 43%, MacKillop’s Choice, cask 1870
Mooie, ronde geur op tonen van amandelen, zachte karamel, rijpe (rode) kruisbessen, braambessen en cassis. Natte bladeren, mos, zachte eik en zoethout. Best wat zilt ook. Zoute drop. Een klein beetje balsamico heb ik nog, net als oud leder. Een beetje rook rondt het geheel af. Erg aangenaam om ruiken, laat dat duidelijk zijn. Zachte, romige smaak op vanillefudge, hazelnoten, zilt, allerlei bessen, eik en turfrook. Meer turfrook dan op de neus. Pas in tweede instantie zetten er zich kruiden door: peper, zoethout en gember. Heerlijk. De afdronk is niet geweldig lang, met vooral nog kruiden en een beetje rook die blijven hangen, het fruit neemt snel de benen. Misschien niet de beste Jura 1966 (de twee Signatory’s – 10th anniversary en dumpy – en de Samaroli zijn nóg beter), maar zoveel scheelt het nu ook weer niet. Prachtige whisky. 92/100

17 feb

Confidential 16y 1995, Kintra Single Cask Collection

Vandaag een whisky waar ik weinig over kan vertellen, behalve dat het een botteling is van Kintra, gedistilleerd in 1995 en gebotteld op 16-jarige leeftijd. Je vindt ‘m in de rekken onder de ‘c’ van confidential.

 

Confidential 16y 1995/2011, 53.9%, Kintra Single Cask Collection, sherry butt #5, 120 bottles
Mooie, ronde sherryneus. Naast die sherry kan ik echt moeilijk ruiken, ik noteer associaties van noten en gedroogd fruit (dadels, vijgen), koffie, zachte karamel, sinaas en tabak. Maar wat me vooral opvalt, is geroosterd vlees. Zoet en gemarineerd vlees dat net iets te lang op de barbecue heeft gelegen. Maar niks onaangenaam, integendeel. Ook de smaak is meer dan gewoon genietbaar. Mooi droog op noten, allerlei gedroogde vruchten (dadels, pruimen en rozijnen), schil van sinaas en donkere chocolade. En ook hier tonen van geroosterd vlees. En kruiden niet te vergeten. Lange, bitterzoete afdronk. Best lekkere Glen Whatever. 84/100

 

P.S.: voor de mensen die af en toe eens een gokje wagen op één of andere whiskyveiling, check this out. Aangezien ik zelf twee jaar geleden een niet al te aangename ervaring had met dit veilinghuis, wil ik Luc z’n ervaring graag delen. Een gewaarschuwd man, enzoverder…

16 feb

Glen Moray 20y 1991, Duncan Taylor ‘Dimensions’

In de nieuwe Dimension reeks van Duncan Taylor zit ook een Glen Moray 1991, die we vandaag eens onder de loep zullen nemen. Het is me onderhand duidelijk geworden dat Glen Moray een zwaar onderschatte distilleerderij is, zeker distillaten uit de jaren zeventig en tachtig hebben me al meermaals in positieve zin verrast.
Ik vind niet direct een afbeelding van de fles, hierbij dus een andere Glen Moray uit de reeks.

 

Glen Moray 20y 1991/2012, 54.8%, Duncan Taylor ‘Dimensions’, cask 9408
Frisse en florale neus: weidebloemen, vers gemaaid gras en muntsnoepjes (fris en zoet). Tonen van hars duiken op, en onderliggend een zoete granigheid. Geroosterde granen met ahornsiroop (Jeroen Meus z’n recept). Pas na enige tijd komt er ook fruit naar voor: groene appels en peren. Ook de smaak is fris, maar zoeter dan de neus. Daar zorgt de ahornsiroop voor, samen met vanille en kristalsuiker. Het graan blijft aanwezig, maar de appels en de peren maken op de tong plaats voor citrus (citroen en witte pompelmoes). Alcoholisch. Kruiden zoals kaneel en peper maken het plaatje af. Middellage, grassige en alcoholische afdronk. Lekker zonder meer, op de smaak is de alcohol iets te prominent aanwezig om hoger te scoren. 83/100

15 feb

Amrut 62.7% Blackadder

Vandaag een fel bejubelde Amrut van Blackadder. Ik proefde in het verleden reeds een botteling van hen op 46%, vandaag de vatsterkte op 62.7%. Jonge Amrut, het blijft toch een uniek profiel… Niet dat we ooit oude Amrut gaan hebben natuurlijk, daarvoor is de angel’s share ginds iets te groot.

 

Amrut NAS, 62.7%, Blackadder 2008, cask BA 1/2008, 277 bottles
Mooie, aromatische en complexe neus. Ontbijtgranen met yoghurt en honing, zoet fruit (banaan, sappige appels) en vanille. Wat kruiden ook, nootmuskaat en gember. Geboend leder (licht waxy deze neus), en op de achtergrond lichte rook. Zeer mooi. Stevig op de tong, mondvulllend. Met associaties van zoete granen, veel kruiden (gember, peper, nootmuskaat, kaneel), sinaas, honing, vanille en een beetje turf. Ook wat eik ontbreekt niet. En thee, English Breakfast (de alcohol laat zich gelden). Met water komen de kruiden nog meer naar de voorgrond. En krijg ik de smaak van gemarineerd en gerookt vlees. Lange, kruidige afdronk met ook hier een toefje turfrook. Heerlijke whisky. 89/100

14 feb

4 Reacties

Archives

Het onvolprezen Whiskybase is een indrukwekkende database met intussen meer dan 30.000 verschillende bottelingen, maar het is ook heel wat meer dan dat. Zo kan je er opinies en indrukken over bepaalde whisky’s kwijt, kan je deze vergelijken met de meningen van anderen, kan je whisky’s die je geproefd hebt scoren, kan je er je collectie virtueel tentoonstellen en nog heel wat meer. Samen met de Malt Maniacs Monitor consulteer ik Whiskybase bijna dagelijks, als ik eens wat tijd over heb, moet ik er me maar ’s wat actiever mee gaan bezighouden.
In ieder geval, de mensen achter Whisybase hebben hun activiteiten nog wat uitgebreid, zo bottelen ze nu ook eigen whisky’s onder het Archives label. In de Whiskybase shop kan je deze kopen. Na de zogenaamde Inaugural Release, ziet nu de First Release het levenslicht. Laat ons beginnen met de Glen Grant 1975.

 

Glen Grant 36y 1975/2012, 46.6%, Archives, bourbon hogshead #5476, 81 bottles
Zeer mooie, volle, smeuïge, aromatische neus. Vooreerst veel fruit: sinaas, roze pompelmoes, aardbeien, ananas en meloen. Licht tropisch dus. Daarnaast zoete tonen (honing en gekonfijte gember), kruidige (die gember dus, maar ook nootmuskaat) en florale (gedroogde bloemen). Erg complex, want hij gaat verder op hooi, lichte tabak, oud, geboend leder en antiekwas. En dat alles wordt dan nog eens onderbouwd door sappige, belegen eik. Heerlijk om ruiken, gaat qua geurprofiel (een beetje) richting Caperdonich 1972. Oké, genoeg over de neus, tijd om te proeven. Romig, zacht mondgevoel en opnieuw zeer fruitig: sinaas, banaan, aardbeien, perzik, ananas, meloen… Naast het fruit honing, meer eik dan op de neus (maar nog steeds rond en sappig) en ook meer kruiden: peper, gember, kaneel. Aangenaam drogend naar het einde en in de middellange afdronk. Prachtig op de neus, mooi op de smaak. Knappe selectie. 89/100

13 feb

3 Reacties

Laphroaig 14y 1997, A. Dewar Rattray

Na lange tijd in familiehanden te zijn gebleven, ging Laphroaig in 1954 over in de handen van Bessie Williamson, die jarenlang als secretaresse werkte op de distilleerderij. Zij erfde Laphroaig omdat er geen rechtstreekse erfgenamen van de Johnston-familie waren en werd zo de eerste vrouwelijke distillery manager op Islay en waarschijnlijk de eerste in gans Schotland. Ze bleef Laphroaig beheren tot aan haar pensioen in 1972. Vandaag is de distilleerderij eigendom van Fortune Brands.


 
Laphroaig 14y 1997/2011, 56.5%, A. Dewar Rattray, Bourbon Hogshead #3327, 252 bottles
Geen overdreven assigheid in de neus, wel mooie rook (zowel turf als smeulend haardvuur), vermengd met vanille, citrus en granen. Pas daarna komt de zee opzetten, met zilt, zeewier en jodium. Ook op de smaak gaat de rook niet domineren, maar treedt hij wel meer op de voorgrond dan op de neus. Toch laat hij genoeg ruimte voor vanille en citrus. Zoet-zuur. Lekker zoet-zuur. Het zilt zit ook hier, net als wat peper. Gerookte heilbot en oesters. Deze laatste dus besprenkenld met citroen, peper en zout. Redelijke lange afdronk op turfrook, citrus en zilt. Een typische, klassieke jonge Laphroaig. En dus opnieuw meer dan gewoon lekker. 87/100

11 feb

Highland Park 24y 1986, The Nectar of the Daily Drams

De winnaar van de Fulldram Class ’89 tasting was deze Highland Park 1986 van The Nectar. Zoals ik al vermeldde, ging voor mij de Glen Moray 1973 Perfect Dram daar nog een ietsje boven. Maar ik begrijp perfect waarom er meer mensen waren die deze beter vonden. Het is dan ook een schitterend whisky. Als je ‘m nog vindt, reken op een dikke 100 euro.

 

Highland Park 24y 1986/2010, 51.8%, The Nectar of the Daily Drams
Expressieve neus met veel fruitaroma’s zoals daar zijn: rode appels, sappige perzik, sinaas, ananas in blik. Naast het fruit noteer ik vanille, munt, rook en wat mineralige tonen (natte keien). Een beetje bijenwas merk ik ook op, net als honing. Zalig om ruiken in ieder geval. Deze Highland Park is romig en boterig op de tong, maar ook stevig en mondvullend. Qua associaties denk ik opnieuw in eerste instantie aan fruit (kruisbes, kiwi en de schil van sinaas), honing en vanille, maar ook aan zilt, zachte turfrook en zoethout. Curry? Toch iets dat in die richting gaat. Een klein beetje eik, maar niet veel. Vrij lange afdronk op zoet fruit, zilt en lichte rook. Complexe en aromatische whisky. En vreselijk drinkbaar. 91/100

10 feb

1 reactie

Benriach 32y 1979 for Asta Morris

En Bert Bruyneel weet maar van geen ophouden, na een 1975, een 1977 en een 1978 brengt hij nu een Benriach 1979 op de markt. Binnenkort kan hij aan de jaren tachtig beginnen. Ook deze is een officiële botteling voor Asta Morris.

 

Benriach 32y 1979/2012, 47.3%, OB for Asta Morris, cask 8507, 192 bottles
Romige neus met veel fruit (roze pompelmoes, mandarijn, lychee en meloen), heide, en hooi. Gaat verder op vanille, melkchocolade, noten (marsepein) en zachte eik. En daaronder een klein beetje zachte bijenwas en dito turfrook. Mooie gelaagdheid, en een neus om te genieten. De smaak is vol en rond, en ligt in het verlengde van de neus. Hetzelfde fruit (meloen, lychee, pompelmoes), de heide, de vanille, de noten en de zachte eik op de achtergrond. Hier wel aangevuld met kruiden. Zowel gember als allerlei kruidenthees. Gesuikerde kamillethee bijvoorbeeld. Best lange afdronk, fruitig op bitterzoete tonen. Erg lekkere Benriach die qua profiel weer anders is dan de andere. De 1978 is zoeter en op de neus nóg wat expressiever (maar minder complex), de 1977 is wat frisser en voor mij ook (nog) gelaagder dan zowel de 1978 als deze 1979. Ik heb een lichte voorkeur voor de 1977 (de sublieme 1975 laten we dan even buiten beschouwing), maar dat neemt niet weg dat dit weer een uitzonderlijk vat is waar Bert z’n handen op heeft weten te leggen. 92/100

8 feb

Bruichladdich 18y

Na de geweldige Laddie Ten, zet ik me aan een officiële Bruichladdich die iets hoger in pikorde staat, de 18y. Deze kost je een 75 euro.

 

Bruichladdich 18y, 46%, OB +/- 2011
Noten! Veel noten, dat is het eerste wat opvalt in deze neus. Okkernoten, cashewnoten en hazelnoten. Vanille, ook in grote hoeveelheden, en daarachter (maar dat is al wat meer zoeken) abrikozen, perziken, pruimen, wat gedroogd gras, kruiden en een beetje zilt. O wacht, ook een klein beetje rook, ver op de achtergrond, maar het komt toch even piepen. Zacht, romig op de tong met in eerste instantie dezelfde sensaties als in de geur, vanille en noten, gevolgd door perzik en abrikoos. Een beetje pompelmoes ook nog. Meer kruiden naar het einde en in de middellange, wat droge afdronk. Dit is geen slechte whisky, maar geef mij toch maar de nieuwe 10, pakken beter en maar de helft van de prijs. 77/100

7 feb

Glen Elgin 12y, Flora & Fauna

Vandaag een Glen Elgin onder het befaamde Flora & Fauna label. Flora & Fauna was een reeks officiële bottelingen van Diageo uit de jaren negentig, waarbij 26 distilleerderijen van de groep – de éne al (on)bekender dan de andere – een whisky presenteerde met op het label een dier of plant uit de regio. Op die manier gaf het een beeld van de diversiteit van de Schotse whiskyregio’s. De eerste bottelingen waren alle op 43%, daarna waren er ook enkele op vatsterkte.

 

Glen Elgin 12y, 43%, OB +/- 2000, Flora & Fauna
De neus wordt gedomineerd door graan, en gaat gepaard met zoete tonen zoals vanille en honing. Iets licht zurigs detecteer ik ook. Yoghurt. Gist heb ik nog en een beetje fruit. Groene appels (dat licht zure opnieuw). Op de smaak van hetzelfde laken een broek, granen, vanille en zure appels. Citroen ook. Hier ook wel een klein beetje rook, maar het geheel mist complexiteit. Vrij lange, droge afdronk. De neus kan ik nog als best aangenaam omschrijven, op de smaak storen de zure tonen me te veel. 75/100

6 feb

Tomintoul 44y 1967, A. Dewar Rattray

Tomintoul is een recente distilleerderij, het werd gebouwd in 1964. Tien jaar later werd de capaciteit verdubbeld, het moment ook dat hun eerste single malt op de mark kwam.

 

Tomintoul 44y 1967/2011, 46.4%, A. Dewar Rattray, bourbon cask 5405, 138 bottles
All right, dit is een toppertje! Zalige, delicate maar rijke neus die zich heel geleidelijk ontvouwt. Als hij volledig open gekomen is, krijg je veel fruit en honing, en maar een heel klein beetje hout. Het fruit vertaalt zich in zoete appels, abrikozen, sinaas en zelfs een beetje tropisch fruit (lychee?). Naast dit fruit heb ik dus honing maar ook marsepein en warme appelmoes, mooie zoete aroma’s. De eik houdt zich op de achtergrond. Een lichte kruidigheid (kaneel, nootmuskaat) en groene thee vervolledigen. Zacht en elegant op de tong, met fruit en kruiden als dominerende aroma’s. De eik laat zich hier iets meer gelden dan in de geur. In de kruidenafdeling noteer ik peper, gember en nootmuskaat, bij het fruit is dat dan appelsien en mandarijn. Ook wat zeste. En misschien een beetje zout. Water? Vergeet het. Middellange, licht drogende afdronk op de kruiden en het (citrus)fruit van de smaak. I like. 90/100

« Oudere berichten