Spring naar inhoud

Archief voor

29 dec

Glencadam 28y 1978, Jack Wieber

Vandaag wat voor menig liefhebber de beste of toch op z’n minst één van de beste Glencadams is, namelijk de 1978 die Jack Wieber bottelde onder z’n Old Train Line. Hij zal het wat mij betreft dan toch moeten opnemen tegen de 1974 van Malts of Scotland.

 

Glencadam 28 YO 1978, 56.2%, Jack Wieber’s Old Train LineGlencadam 28y 1978/2006, 56.2%, Jack Wieber’s Old Train Line, cask 2311, 402 bts.
O ja, dit is een wel erg mooie sherryneus. Gedroogde vijgen en dadels, koffie, tabak (tabaksbladeren en tabaksrook), noten, praliné en een hoop kruiden. Qua kruiden zowel de keukenvariant (kaneel, nootmuskaat) als de tuinvariant (munt, bieslook, peterselie). Gebakken appeltjes. Met kaneel dus. De smaak is stevig en start op licht bittere tonen van de eik, de noten en de kruiden, snel gevolgd door fruitige tonen van pruimen, aardbeien en abrikozen en zoete tonen van karamel en chocolade. Lange, verwarmende afdronk waarbij het fruit en de kruiden mooi in balans blijven. I like this a lot. 89/100

27 dec

Caol Ila 22y 1990, Archives Anniversary Release

Ter gelegenheid van de eerste verjaardag van het Archives label brengen de jongens van het geweldige Whiskybase enkele bottelingen op de markt om dit gebeuren te vieren. Een Bunnahabhain 2006, een Laphroaig 1998, een Littlemill 1992 en deze Caol Ila 1990. Voor 95 euro is de fles de jouwe.

 

Caol Ila 22 YO 1990/2012, _56.3%, Archives, Whiskybase, Anniversary Release, bourbon hogshead #13121Caol Ila 22y 1990/2012, 56.3%, Archives, Whiskybase Anniversary Release, bourbon hogshead #13121, 130 bottles
Prikkelende, cleane neus. Veel ‘zee’ (zilt, zeewier, oesters, jodium), veel mineralen (natte stenen) en veel zoete turf. Iets minder fruit misschien, alhoewel in voldoende mate. Citroen, lychee en appels vallen er te noteren. Licht waxy: kaarsvet en schoensmeer. Ook wat nat hooi. Dit is een wel zeer aangename neus. Stevig en mondvullend. Mooie zoete turfrook. Vanille, honing en nougat. Naast de rook van de turf ook tabaksrook. Ronde eik. Naast de citrus van in de geur ook krieken en kersen. Vooral de krieken eigenlijk. En groene thee. Licht drogend naar het einde, maar helemaal niet storend. Op de smaak misschien niet helemaal het niveau van de neus, maar het blijft lekker. Lange afdronk op zoete turf en sinaas. Balans, dat is het kernwoord hier. Caol Ila rijpt over het algemeen erg goed, maar hier was langer laten rijpen niet nodig, het was perfect om nu gebotteld te worden. 87/100

26 dec

Aberlour 12y 2000 ‘Christmas 2012’, Malts of Scotland

De Kerst en al het bijhorende lekkers hebben we achter de kiezen, maar laat ons de Kerststemming nog een dagje doortrekken. Het is per slot van rekening Tweede Kerstdag. Malts of Scotland heeft immers een speciale Kerstbotteling op de markt gebracht, een Aberlour 2000, gerijpt op sherryvat.

 

Aberlour 12 YO 2000 'Christmas 2012', 57.1%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS12053Aberlour 12y 2000 ‘Christmas 2012’, 57.1%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS12053, 275 bottles
De geur start op zoete granen. Frosties. Havermout met honing. Die granen verdwijnen langzaam, om plaats te maken voor noten (geroosterde amandelen) en fruit. En dat is goed nieuws. Dadels, sinaas en druiven. Blauwe druiven. Ook wat bos-associates: varens, mos, natte bladeren. Lichte tonen van boenwas en geboend leder. Kandijsuiker. Zachte eik. Best aangenaam. De smaak vind ik minder, daar is de eik een stuk luider. Het is me te droog. Sinaas, vanillefudge, zoethout, er zijn wel wat elementen die voor wat zoeter weerwerk zorgen, maar ze verliezen nogal duidelijk het pleit. Sterke thee, noten en peper zijn dan weer zaken die het droge accentueren. Lichte tannines zelfs. Middellange, droge afdronk. De neus verdient beter. 81/100

22 dec

2 Reacties

Lokaal graan

Gisteren publiceerde ik review nummer 1499. Vandaag moet ik dus iets bijzonders van stal halen. En laat ons er daar maar meteen twee van maken, het zijn tenslotte feestdagen. 1500 whisky’s op iets minder dan vijf jaar (vijf jaar Onversneden in februari, zal al maar beginnen uitkijken naar wat spectaculair spul), dat is een mooi gemiddelde vind ik zo.

Barley

Wat te denken van wat lokaal graan voor deze gelegenheid? Of lokale gers eigenlijk. Tussen 1988 en 2001 bottelde Springbank een ondertussen legendarisch geworden reeks whisky’s, onder de naam ‘Local Barley’. Er werd dus gebruik gemaakt van whisky gedistilleerd uit lokaal gekweekte gerst – en onder lokaal kan Campbeltown verstaan worden. Voor het overgrote deel waren dat whisky’s gedistilleerd in 1966, maar in 2001 werden ook enkele 1965’ers gebotteld, onder een ander label. Die laatsten zijn iets minder gekend, en ook iets minder gerenommeerd dan een paar beroemde broertjes uit 1966 zoals vaten 443, 499 of 507. Toch waag ik me vandaag aan twee van de buitenbeentjes, die met hun 36 jaar meteen ook de oudste Local Barley’s zijn.

 

Springbank 36 YO 1965 'Local Barley', 47.6%, cask 1965/8Springbank 36y 1965 ‘Local Barley’, 47.6%, OB 2001, cask 1965/8
Pure boter op de neus, bakboter, samen met aroma’s van munt en sappige eik, met daarna (en daarachter) rozijnen (sultanas), ananas, abrikozen, vanille en hooi. Het geheel is fris en expressief. De geur van een warme appelcake ook, wat het frisse wat tempert. Lichte tonen van kokos. Inkt? Ja, dat zit er ook ergens tussen. En – ik zou bijna natuurlijk zeggen – zachte, zoete rook. Turfrook en tabaksrook. Boenwas ook, net als leder. En een beetje hars. Na enige tijd komt daar nog de geur van vers gebakken brood bij. En gember niet te vergeten. Zeer mooi, geweldig om ruiken. De smaak start vrij droog (eik, hars en kruiden), maar langzaamaan komen er zachtere aroma’s bij, zoetere en fruitigere. Wat de kruiden betreft denk ik aan kaneel, zoethout en gember, qua fruit aan abrikozen, perziken, bananen en (warme) appels. Karamel en melkchocolade maakt het zoet, olijfolie maakt het eh, olieachtig. Zilt naar het einde toe. Minder complex dan de neus. Lange afdronk, waar het droge het net wint van het zoete. Kruidig. Goed, zeer goed zelfs, maar toch blijf ik wat op m’n honger zitten, het wordt nooit fantastisch goed (alhoewel het op de neus in de buurt komt). Zou het kloppen dat de 1965’ers niet kunnen tippen aan de meeste 1966’ers? Let’s double check. 91/100

 

Springbank 36 YO 1965 'Local Barley', 52.1%, cask 1965/9Springbank 36y 1965 ‘Local Barley’, 52.1%, OB 2001, cask 1965/9
Mmm, die vlieger gaat niet helemaal op. Helemaal niet zelfs. Ik vond de vorige al geweldig lekker om ruiken, dit is nog een andere categorie. Man, hoe zalig is dit! Tel bij de neus van de 1965/8 een pak meer tropisch fruit (meer kokos, meer ananas, maar ook passievrucht, mango, banaan en meloen) alsook een grotere ‘waxyness’ (bijenwas, boenwas, kaarsvet). De eik is ronduit groots, nog ronder en dieper dan bij de 1965/8. Ik tref ook geroosterde noten aan, praliné, oude boeken en geroosterd vlees. Barbequetoestanden. En dat is allemaal extra, want de munt, de rozijnen, het hooi, de kokos, de appelcake, het leder, het zit ook allemaal hier in. Net als de geweldige rook. Prachtige, rijke, elegante en gebalanceerde sherry. Top! Dik, rijk, krachtig en geconcentreerd mondgevoel. Gestoofd fruit (confituur van sinaas, van aardbei, van bramen), abrikozentaart, rozijnen op rum, chocolade van de beste kwaliteit, geroosterde noten, hooi (licht farmy), meloen, lychee, Lapsang Souchong thee, eucalyptus, kokos, kandijsuiker, hoestsiroop… de aroma’s blijven komen. Ronde sappige eik. Prachtige (turf)rook. Zucht, dit is zo’ whisky die je onmogelijk volledig kunt vatten. Pure kunst. Fantastisch lange afdronk, op een pak van bovenvermelde associaties, maar waar vooral de kruiden, de kandij en zoete rook het luidst om de aandacht roepen. Ik weet niet of dit de meest complexe oude Springbank ooit gebotteld is, maar man, wat is dit een wonderlijk goedje. 95/100

20 dec

Miltonduff 21y ‘Pluscarden Valley’

Miltonduff distillery ligt op het landgoed van de oude Pluscarden priorij, in de Pluscardenvallei (Glen of Pluscarden), ten zuiden van Elgin. Deze benedictijner priorij bezat een brouwerij en waarschijnlijk ook een distilleerderij, en dat reeds in de 13de eeuw. In die dagen (de Middeleeuwen dus) werden religieuze ordes immers beschouwd als houders van de geheimen van het distilleren.
Vandaag een oude Miltonduff, ergens in de jaren tachtig gebotteld voor Sestante.

 

Miltonduff 21 YO 'Pluscarden Valley', 43% G&M for SestanteMiltonduff 21y ‘Pluscarden Valley’, 43%, G&M for Sestante, 1980’s
Old style sherry op tonen van balsamico, geroosterde noten, rozijnen op rum, pruimen en dadels. Hoe langer hoe meer kruiden. Peterselie, munt en gember. Lichte tonen van boenwas en kaarsvet ook. Ondersteundende belegen eik. Erg mooi toch wel. De smaak ligt in het verlengde hiervan: kruiden (dezelfde als op de neus), noten, rozijnen, pruimencompot, bijenwas, balsamico. Naast het gedroogde fruit ook sinaas. Allemaal erg elegant en subtiel. Middellange, zijdezachte afdronk, waxy en licht kruidig. Een golden oldie. 87/100

19 dec

1 reactie

Glenlossie 1992, The Whisky Mercenary

Jürgen Vromans heeft de smaak te pakken. Na de drie eerste bottelingen heeft hij niet lang gewacht om een vierde te bottelen. Het moet zijn dat hij op een whisky stootte die hij moeilijk links kon laten liggen. Het is een Glenlossie 1992, die je 80 euro kost.

 

Glenlossie 20 YO 1992/2012, 57%, The Whisky MercenaryGlenlossie 20y 1992/2012, 57%, The Whisky Mercenary
Geurt als Bladnoch 1990/1991. Heel aromatisch en floraal. De weide met z’n hoog gras, klaprozen en boterbloemen. Natte dennennaalden. Dat florale vermengt zich mooi met zoetere tonen zoals honing en vanille. En marshmellows. Een beetje aarde ook. Veel ‘natuur’ eigenlijk. Melk (jawel, vers van de koe), en boter. Lichte eik en een stuk luidere bijenwas (gelukkig is het niet omgekeerd) zorgen voor de nodige body. Fruit? Wel ja, maar achter het florale. Witte perziken vallen op. Water toevoegen brengt dat fruit wel meer naar boven, ik krijg er dan meloen en papaya bij. Mooi mooi. Ondanks het hoge alcoholpercentage best drinkbaar. Logischerwijze wel erg prikkelend op veel kruiden (peper en veel gember), noten, witte pompelmoes en eik. Knappe bitterheid. Limoncello. Met water opnieuw fruitiger. Wit fruit, zowel uit de boomgaard (perziken en appels) als de tropischere variant (meloen, lychee). Dat water is op de smaak echt wel een meerwaarde, er komen meteen twee punten bij. De balans tussen de zoetere en drogere elementen wordt er volledig door rechtgetrokken. Vanille-ijs. Middellange afdronk, kruidig en zoet, met gember en vanille die het langst blijven hangen. Een frisse en zeer pure whisky, close to nature. I like. A lot. 88/100

18 dec

Ardmore 23y 1977, Signatory

Vandaag nog zo één van die dumpy Signatory flessen, die mij wel vaker kunnen bekoren. Een Ardmore 1977.

 

Ardmore 23 YO 1977/2000, 58.1%, Signatory, cask 1183Ardmore 23y 1977/2000, 58.1% Signatory, cask 1183, 306 bottles
Mooie ronde, olieachtige neus op tonen van zachte turf, olijfolie, gedroogde bloemen, heide, nat hooi en zelfs wat mest. Nogmaals, dat is een meerwaarde, hoe gek het ook klinkt. Zoetzuur geheel. Gesuikerd citroensap. Een beetje zilt ook wel. Niet supercomplex, wel erg aangenaam om ruiken. Op de smaak is de turf nog wat promintenter aanwezig, en het gevoel is ook hier olieachtig. Peper, nootmuskaat en gember zorgen voor de nodige pit, citroen en sinaas voor wat fruit, vanille en nougat voor zoets. Lange afdronk, op turfrook, kruiden en citrus. Dat olieachtige is hier een absolute meerwaarde. De lichte farmy toets op de neus zeker ook. Weer een erg lekkere Signatory dumpy. 88/100

17 dec

Bunnahabhain 25y 1986 for the CasQueteers

CasQueteersDe CasQueteers is een initiatief van enkele Nederlandse enthousiastelingen en bestaat er in om met een aantal liefhebbers de ontwikkeling van een whisky te volgen, van de rijping tot het bottelen. Ze kiezen dus zelf een vat, volgen middels regelmatig proeven de evolutie van de spirit op en besluiten op een gegeven ogenblik dat de tijd en de whisky rijp zijn om tot bottelen over te gaan. Langzaamaan bouwen ze hun kennis over het product op en leggen ze een netwerk aan van contacten met distilleerderijen. Deelnemers krijgen vrijblijvend de mogelijkheid te participeren (voor het deel van hun keuze) in de aankoop van een vat. Meer informatie over dit bijzondere initiatief vind je op de website van de CasQueteers.
Hun eerste whisky is een Bunnahabhain 1986. Deze Bunna rijpte 25 jaar op sherryvat en daarna nog een half jaar op een zogenaamd Octave vat van 50 liter, wat voor wat extra houtinvloed zorgt (hoe kleiner het vat hoe groter de inwerking van het hout). Deze whisky kost 138 euro.

 

Bunnahabhain 25 YO 1986/2012, 54.3%, Duncan Taylor The Octave for the CasQueteers, cask 382893Bunnahabhain 25y 1986/2012, 54.3%, Duncan Taylor ‘The Octave’ for the CasQueteers, cask 382893, 71 bottles
Heerlijke ronde en romige neus op tonen van toast, rozijnen, amandel (zoet, dus eerder richting marsepein), geflambeerde bananen, sigaren en hooi. Ook wat sinaas komt om de hoek kijken. Net als perziken en abrikozen (zowel verse als gedroogde). En daarna gaat het eiland praten, het eiland met z’n zilt en zeewier. En ook de eik maakt duidelijk dat hij er is. Belegen eik. Oude eiken meubels. En oud, geboend leder. Dat hooi dat ik initieel al had, brengt me meer en meer naar de boerderij, met z’n stallen en de geur van een natte hond. Altijd een absolute meerwaarde. De smaak is vol en rijk, en start mooi bitter. Een fruitige bitterheid is dat. Sinaas, granaatappels en veenbessen. Op een bedje van peper en zoethout. De eik is prominent aanwezig, maar het wordt nooit drogend. Daar zorgen het fruit, maar ook zoete elementen zoals honing en chocolade voor. Tabak en boenwas vullen aan. Vrij lange afdronk op orangettes (de schil van sinaas en donkere chocolade), eik en kruiden. Munt, kaneel en zoethout meer bepaald. En helemaal op he einde een terugkeer van de bananen. Dat half jaar Octave cask heeft hier volgens mij absoluut z’n meerdwaarde. Een half jaar was waarschijnlijk ook genoeg, meer eik zou de balans wat verstoord hebben, nu is het perfect. De oude, sappige eik is echt groots hier. 90/100

15 dec

Glen Grant 15y 70 proof, G&M

De leeftijd van een botteling kan je voor een stuk afleiden aan de inhoudsmaat. Zo mag je ervan uitgaan dat een fles die 26 2/3 fl. oz. als inhoud vermeldt, gebotteld werd vóór midden jaren zeventig. Een fles die zowel 26 2/3 fl. oz. als 75,7cl vermeldt, is een fles van midden de jaren zeventig. Vanaf eind jaren zeventig werd het 75cl en dit tot en met 1991. Begin 1992 werd de huidige standaard van 70cl ingevoerd. Vandaag dus een (very) oldie.

 

Glen Grant 15 YO 70 proof, G&M, early 1970’sGlen Grant 15y 70 proof, 40%, Gordon & MacPhail early 1970’s, 26 2/3 fl. oz.
Zachte neus met mooi old bottle effect. Licht stoffig, een kleerkast die in vijftig jaar niet meer open geweest is, oude meubels, licht metalige toetsen (bestek). Verre van storend. Groen appels (Granny Smith), lindethee met honing, pollen en lichte bijenwas. Pompelmoes in de verte. Zoethout, al evenzeer in de verte. Niet veel meer. Zacht en aangenaam op de tong, met veel appels (en appelsap), gember, zoethout, groene thee en wat tabaksrook. Eerder korte, kruidige afdronk met wat tabaksbladeren als extra. Niet complex, wel lekker en vooral erg drinkbaar. 84/100

13 dec

3 Reacties

Longmorn 1971 for Spirito Divino

Vandaag een bijzondere Longmorn. Eéntje die ik twee jaar geleden een eerste keer proefde maar die toen blijkbaar wat aan mij voorbij gegaan was. Enkele weken geleden proefde ik ‘m een tweede keer (Bert Bruyneel had deze mee op een Fulldram tasting) en was danig onder de indruk. Een gunstige wind deed een sample van deze whisky op mijn bureau belanden waardoor ik ‘m nu een derde keer kan proeven. Bedankt voor deze gunstige wind Johan.

 

Longmorn 1971/2009, 57.3%, OB for Spirito DivinoLongmorn 1971/2009, 57.3%, OB for Spirito Divino, 56 bottles
Heerlijke neus met een knappe balans tussen fruitige en kruidige aroma’s. Wat het fruit betreft kan ik onmogelijk volledig zijn, maar ik noteer alvast banaan, citroen, kokos, ananas, mango, papaya, lychee… tropical all right. Vanille, honing en marsepein geven het een zoet kantje. Gember, zoethout, peterselie en salie zorgen voor het kruidig karakter. Het geheel is erg rijk en vol. De geur evolueert naar bostoestanden. Natte bladeren, mos en varens. Maar ook tabaksbladeren. En tevens wat nat hooi (resulterend in een lichte ‘farmy’ toets). Mokka nog. Onderliggend is er ook een bepaalde rokerigheid te ontwaren. Tabaksrook en rook van het hout. Sandalwoodolie (en wierrook). In verhouding tot de leeftijd is de eik behoorlijk getemd, het zorgt voor de nodige (en perfecte hoeveelheid) body en ondersteuning. Schitterende, complexe neus, die prachtig evolueert en waar je eigenlijk een avond zoet mee bent. Maar laat ons toch maar proeven. Zoete en kruidige start met het fruit dat pas in tweede instantie naar voor komt. Ik bedoel losbarst. Man, dit is goed! En knap hoe deze whisky zich op de tong aandient. Zoals vermeld krijg je eerst zoete (kandij, honing, marsepein, sultana rozijnen, gedroogde vijgen) en kruidige (kaneel, peper, kruidnagel, zoethout) elementen gepresenteerd, nadien volgt de hoofdschotel onder de vorm van succulent fruit. We hadden al de gedroogde variant, maar de sappige neemt het heft in handen. Passievrucht, meloen, mango, ananas, meloen, roze pompelmoes, banaan, mandarijn… en ik vergeet er ongetwijfeld nog een tiental. Ook een licht gestoofd kantje (confituur van o.a. sinaas). Fris en complex. Subtiele rook en iets minder subtiele eik. De eik is zeker prominenter aanwezig dan in de geur, zonder dat de balans evenwel verstoord wordt. Gezouten boter merk ik nog op. Erg lange, licht drogende afdronk, waar de balans tussen de eik en de kruiden enerzijds en het (tropisch) fruit helemaal bewaard blijft. Tja, zo goed kan Longmorn dus zijn. Amper 56 flessen? Schokkerend. 93/100

12 dec

1 reactie

Talisker 35y

Nog een whisky uit de Diageo 2012 release die ik op mijn gemak kan proeven is de Talisker 35. Reken op minstens 600 euro. In tegenstelling tot de Brora en de Port Ellen wel nog vlot verkrijgbaar. Zo vlot als je 600 euro uit je portefeuille tovert tenminste.

 

Talisker 35 YO 1977, 54.6%Talisker 35y 1977, 54.6%, OB, Special Release 2012, 3090 bottles
Mooie zoete, ronde en olieachtige neus. Notenolie, zoete turfrook, nougat, honing en aardbeiensnoejes zijn de eerste associaties die in mij opkomen. Ook wat marsepein. En pruimentaart. Best zoet dus. Daarna komt het ‘coastal’ karakter naar voor: zilt en zeewier. Boenwas en geboend leder na enige tijd. Fruit? Jawel, maar zeker niet exuberant. Ananas en sinaas. De schil van deze laatste. Best wat turf in de aanzet van de smaak. En ook hier dat olieachtige karakter, alhoewel ik misschien eerder aan gezouten boter denk. Citrusfruit à la sinaas en citroen. Honing, heide en kruiden vullen aan. Qua kruiden denk ik aan peper, zoethout en eucalyptus. Een licht farmy kantje, wat een absolute plus is. Ronde eik. De afdronk is minder lang dan verwacht, op turfrook, zilt en citrus. Een hoge score, jawel, maar toch stelt deze Talisker 35 mij een beetje teleur. Hij gaat voor mij zeker niet boven de jongste dertigjarigen, is iets minder complex. Ik mis ook de heerlijke mineraliteit van de 30. 91/100

11 dec

Linkwood 20y 1991, G&M Private Collection

Vandaag een Linkwood 1991 van Gordon & MacPhail, die na rijping gefinished werd op Côte Rôtie vaten. Côte Rôtie is één van de oudste wijngebieden van Frankrijk, dat zich uitstrekt over de gemeenten Saint-Cyr-sur-Rhône, Ampuis en Tupin-Semons op de rechteroever van de Rhône. Deze whisky kost je 75 euro.

 

Linkwood 20 YO 1991/2011, 45%, G&M, Private Collection, Côte Rôtie finishLinkwood 20y 1991/2011, 45%, G&M Private Collection, Côte Rôtie wood finish, 1900 bottles
Frisse neus, op het zurige af. Niet geheel ongenaam echter. Yoghurt, groene appels, pompelmoes, dat soort zaken. Achterliggend veenbessen en geroosterd graan. Karamel, kandijsuiker en eik vullen aan. De geur van natte aarde meen ik ook nog te ontwaren. Een beetje ongewoon maar verre van slecht. Op de smaak heb ik dat zure minder, daar heb ik eerst wat zoete tonen zoals karamel, kandijsuiker en pruimencompot. Zoete granen en appelsap ook. Maar dan slaat het om naar drogere en bittere elementen. Een behoorlijke hoeveelheid eik, hars en bittere kruiden. En zelfs lichte tannines (wrang). Rauwe kastanjes. In de lange afdronk verdwijnen de tannines, het blijft wel vrij droog maar er is toch opnieuw plaats voor honing en fruit. Het begon goed, en het eindigde ook niet slecht, maar op de smaak verliest hij het pleit en een score boven de tachtig. 79/100

10 dec

Old Pulteney 30

Pulteney kennen we beter van z’n whisky, Old Pulteney. Pulteney distillery is het meest noordelijk gelegen van alle distilleerderijen op het Schotse vasteland, gelegen in het plaatsje Wick (aan de gelijknamige rivier), en het werd opgericht in 1826 door James Henderson.
Vandaag de officiële 30, tot voor kort de oudste Pulteney, tot men met de 40-jarige op de proppen kwam.

 

Old Pulteney 30 YOOld Pulteney 30y, 44%, OB +/- 2012
Mooie, ronde neus, zoete en zilte aroma’s in perfecte balans. Zilt, jodium, appelsap, rijpe kruisbessen, vanille, honing, aardbeienconfituur en marsepein. Daarachter een licht florale toets, en zachte eik. Het fruit krijgt een subtiel tropisch kantje: mango en ananas. I like. Zachte, elegante smaak, op tonen van tropisch fruit, perziken, rode appels, vanille, zoethout, kaneel en eik. Die eik groeit naar het einde toe maar gaat nooit overheersen, de balans blijft behouden. En ook hier ontbreekt natuurlijk het zilt niet. Lange afdronk, iets krachtiger dan de smaak zelf, wat aan de steviger wordend eik kan liggen. Kruiden, zilt en vanille vullen hier aan, maar ook het tropisch fruit roept nog wat om aandacht. Ik weet dat voor sommigen op de smaak de eik iets te veel opspeelt, niet zo voor mij. 90/100

8 dec

1 reactie

Tobermory 23y 1972, Lombard

Tobermory is de enige distilleerderij op het eiland Mull. Vandaag bottelt Tobermory onder z’n eigen naam niet-geturfde whisky, en geturfde onder de naam Ledaig. Ik proef vandaag een Tobermory 1972, die Lombard bottelde onder z’n Jewels of Scotland label.

 

Tobermory 23 YO 1972, 46%, Lombard Jewels of ScotlandTobermory 23y 1972, 46%, Lombard Jewels of Scotland
De neus start niet al te geweldig op scherpe granen, karamel, overrijpe (maar dan écht wel overrijpe) sinaas, peper, boter, medicinale toetsen en scherpe turfrook. Mosterd ook. Van Dijon. Scherp is het woord, en helemaal niet zo aangenaam. Na enige tijd komt er zelfs wat zeep bij, wat niet echt een verbetering te noemen is. Op de smaak heb ik die zeep vrij meteen (misschien omdat ik er nu op gefocust ben). Er is spijtig genoeg ook een soort van plastic waar te nemen, net als het even geweldige natte karton. Oké, aan de andere kant van het spectrum valt er ook wat sinaas, peper en nootmuskaat te ontwaren, maar daar moet je al moeite voor doen. Soit, het heeft niet veel zin nog verder te zoeken, het is toch al om zeep. De afdronk is gelukkig niet al te lang. Jewels of Scotland… mja. 58/100

6 dec

Bowmore 17y 1995, Malts of Scotland

Een andere nieuwe Malts of Scotland die ik kon proeven is de Bowmore 1995. Veel Islay whisky’s in deze release. Deze kost je 85 euro.

 

Bowmore 17 YO 1995, 56.8%, Malts of Scotland, Sherry Hogshead #MoS12018Bowmore 17y 1995/2012, 56.8%, Malts of Scotland, Sherry Hogshead #MoS12018, 225 bottles
Erg zoete neus op gestoofd fruit (allerlei confituren), stroopwafels en nougat. Rook natuurlijk ook, zowel turfrook als tabaksrook. Teer en roet. Best wat eik ook wel, gevolgd door kruiden zoals zoethout en kaneel. Zoete drop. Na enige tijd slaat het fruit om in gedroogd fruit, vergezeld van noten. De smaak is erg stevig en vrij droog. Noten, eik, turfrook, rozijnen, vijgen, pruimencompot, bramenfonfituur, zoethout, nootmuskaat en tabak maken de dienst uit. Licht medicinale tonen. Toch maar wat water toevoegen: dat brengt sinaas naar voor, net als een grotere ziltigheid (iets wat ik zonder water ook wel had). Lange, kruidige en rokerige afdronk met nog wat lichte tonen van sinaas. Stevig baasje, maar mocht echter iets ronder zijn om nog hoger te scoren. 86/100

5 dec

Clynelish 22y 1988, Duncan Taylor

Vandaag een Clynelish van een minder courante vintage, 1988. Dit is trouwens ook mijn eerste Clynelish 1988. Je betaalt hier 95 euro voor. Bedankt voor de sample Gunther.

 

Clynelish 22 YO 1988, 49%, Duncan Taylor, Rare Auld, cask 4541Clynelish 22y 1988/2011, 49%, Duncan Taylor, Rare Auld, cask 4541, 320 bottles
Bijzondere neus. Expressief maar moeilijk te omschrijven. Anders dan ik verwachtte, anders dan de Clynelishes van bv. 1989 die ik al kon proeven. Dat bijzondere moet ik zoeken in de zuivelafdeling, dat is me nu al wel duidelijk. Melk, melkwei, warme botermelk. O ja, dat laatste, dat is het. Ik kreeg vroeger als kind regelmatig warme botermelk met kandijsiroop voorgeschoteld van mijn moder (en het is toch nog – redelijk – goed gekomen met mij). Maar er is gelukkig wel wat meer te ontdekken in deze whisky, peperkoek bijvoorbeeld, of geroosterde noten, of boenwas (of course), of appelschillen, of bananen, of ananas in blik, of zilt. Lichte granen op de smaak, snel gevolgd door gemberkoek (of peperkoek met gember als je wil), peper, nootmuskaat, de schil van limoenen, was, gezouten boter en vanille. Stevig en prikkelend op de tong. Lange, kruidige afdronk waar de was tot op het einde blijft bovendrijven. Bijzonder maar ook wel bijzonder lekker. Och ja, Clynelish. 89/100

4 dec

Bunnahabhain 31y 1980, Malts of Scotland

Vandaag één van de nieuwe Malts of Scotland, een Bunnahabhain 1980.

 

Bunnahabhain 31 YO 1980, 46.8%, Malts of Scotland, #MoS12038Bunnahabhain 31y 1980/2012, 46.8%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12038, 220 bottles
Een neus die tijd nodig heeft. Hij start niet al te aromatisch op tonen van noten, vanille, gedroogd gras en gele appels. Daarna pompelmoes en sinaas, en nog wat later ananas en meloen. Wordt expressiever met de tijd. Honing. Eik? Ja, maar in beperkte hoeveelheid. Zilt, gember en zoethout vullen aan. Gezouten boter. Mooie evolutie. De smaak geeft zich wat makkelijker bloot. Zacht en fris op citrusfruit, munt, bijenwas, vanille, gras, noten, honing en eik. Peper en zout. Gember en nootmuskaat. Licht en aangenaam bitter. Het grassige groeit. Een subtiele rokerigheid. Het fruit verstopt zich en laat zich pas na enig zoekwerk kennen als appel en sinaas. Eerder korte afdronk, waar de sinaas, het zilt en de ronde eik nog wat om de aandacht vechten. Mocht ‘m ik geen tijd hebben gegeven, hij eindigde meerdere punten lager. 88/100

3 dec

Dalwhinnie 25y 1987, Diageo Special Release

Een tijdje geleden kon ik al de bottelingen uit de nieuwe Diageo release (2012) proeven. Er zitten parels tussen (Lagavulin 21 bv.) maar ook lichte teleurstellingen (o.a. de Port Ellen 12th release en de Talisker 35). De Dalwhinnie viel een beetje tussen beide stoelen in. Vandaag een herkansing.

 

Dalwhinnie 25 YO 1987, 52.1%, OB 2012, Special ReleaseDalwhinnie 25y 1987/2012, 52.1%, OB, Special Release, 5358 bottles
Zeer aangename, romige neus op vanille, honing en marsepein, boenwas, hooi en heide. Doet wat Highland Park-erig aan. Van de heide wandelen we het bos in, met z’n varens en mos. Mooi vegetaal. Tuinkruiden liggen wat in het verlengde daarvan, tuinkruiden zoals munt en koriander. Zoethout ook wel. Een beetje citroen en zelfs wat ananas qua fruit. Ronde eik. Rond en al even romig in de mond. Zacht en zoet, en vrij complex. De honing en de heide die wat aan Highland Park doen denken, net zoals de zachte rook (van het hout?) dat doet, gevolgd door kruiden (kaneel, peper, kruidnagel) en onderliggende eik. Een redelijke grote portie eik. Wat drogend. Zwarte en rode bessen, net als een beetje citrus. Citroen en pompelmoes. De afdronk is niet het beste deel van deze whisky, die is behoorlijk droog en kruidig. Het zoete en het fruitige zijn hier zo goed als verdwenen. Lang, dat wel. Lekker zonder geweldig te zijn, zeker naar het einde toe verliest hij wat van z’n pluimen. Voor iets meer dan 200 euro kan je in ieder geval beter naar alternatieven zoeken. 86/100

3 dec

Malt Maniac Awards 2012

Malt Maniac AwardsHet is weer zo ver, de heren Malt Maniacs hebben hun jaarlijkse Malt Maniac Awards toegekend. De ‘supreme winner’ is de Glendronach 40y 1972 voor La Maison du Whisky. De Glengoyne 1972 van Malts of Scotland wordt uitgeroepen tot ‘best sherried whisky’, de Benriach 27y 1984 OB tot ‘best peated whisky’, de Glenury Royal 40y 1970 tot ‘best natural cask’ en de Karuizawa ‘Noh’ 28y 1983 krijgt de ‘Thumbs up award’.
Hieronder alvast het volledig lijstje van winnaars van een gouden medaille (score van 90 of meer). Zoals je ziet vooral erg oude en dus ook erg dure bottelingen. Glendronach wordt zo stilaan een constante, net als Karuizawa.

  • Glendronach 40y 1972/2012, 50.2%, OB for LMDW, oloroso sherry butt #713, 476 bts.
  • Glengoyne 1972/2012, 55.5%, Malts of Scotland, sherry hogshead, 254 bts.
  • Glendronach 40y 1971/2011, 47.5%, OB for Taiwan, PX sherry puncheon #1248, 545 bts.
  • Karuizawa ‘Noh’ 28y 1983/2012, 57.2%, OB, sherry butt #7576, 571 bts.
  • Glenfarclas 1990/2011, 57%, OB The Family Casks for TSMC Taiwan, cask 5098, 596 bts.
  • Glendronach 41y 1971/2012, 48.9%, OB, PX sherry puncheon #1247, 529 bts.
  • Longmorn 44y 1967/2011, 48.3%, G&M Book of Kells for LMDW, cask 592
  • Karuizawa 1984/2012, 61.6%, Number One Drinks, sherry butt #3692, 359 bts.
  • Glen Grant 58y 1953, 47.9%, G&M Book of Kells for LMDW, sherry butt #2604, 294 bts.
  • Elements of Islay ‘Pl1′, 60%, The Whisky Exchange, ‘Port Charlotte’
  • Benriach 27y 1984/2012, 52.2%, OB, Hogshead #4050, tawny port finish, 283 bts.
  • Yamazaki ‘Sherry Cask’, 48%, OB 2011

 
De volledige resultaten lees je hier.

1 dec

Bruichladdich 29y 1964, Gordon & MacPhail Cask

Onder zijn Cask label heeft Gordon & MacPhail heel wat lekkers gebotteld, telkens single casks op vatsterkte. Zo ook deze Bruichladdich 1964.

 

Bruichladdich 29 YO 1964, 50.4%, G&M casks 3673 & 3675Bruichladdich 29y 1964/1994, 50.4%, Gordon & MacPhail Cask, casks 3673 & 3675
Wat een heerlijke geur! Tropisch fruit, en nog niet zo’n beetje, vermengd met oude toestanden (meubels, boeken, leder). Mooie ‘waxyness’. Zachte turfrook op de achtergrond. Qua tropisch fruit noteer ik mango, ananas, guave en coeur de boeuf. Perzik ook. En iets van Kirsch. Lichte zee-elementen zoals zilt en zeewier vullen aan. Prachtige ronde, rijke, volle smaak. Kandijsuiker en honing. Veel fruit, zowel gestoofd (allerlei confituren) als tropisch (mango, ananas). Kruiden zoals gember en zoethout, en zilt. En opnieuw die heerlijke zachte turf. En naar het einde komt daar nog citrusfruit bij, the orange kind, mandarijn en sinaas. Cake mag ik niet vergeten te vermelden, net als de obligate eik. Erg complex. Lange, zoete en fruitige afdronk, met opnieuw de perfecte hoeveelheid eik ter ondersteuning. En die zachte turf niet te vergeten. Een pareltje! 93/100