Spring naar inhoud

Archief voor

28 feb

1 reactie

Twee Daily Drams

Daily Dram is de naam van een reeks whisky’s gebotteld door The Nectar – Belgische whiskyinvoerder en verdeler – samen met de Nederlandse invoerders Bresser & Timmer. De deskundige neus van Mario Groteklaes (The Nectar) is bepalend bij de selectie van de vaten. En gezien de reputatie van Mario’s neus hebben deze whisky’s over het algemeen dan ook een erg goeie prijs/kwaliteitverhouding.
Vermits dit Belgisch bottelingen zijn, heeft ons land meteen een stevig aantal flessen ter beschikking, waar dat bij bv. Britse onafhankelijke bottelingen meestal maar enkele zijn.
De reeks bestaat ondertussen al enkele jaren (zie o.a. de Rosebank 25y 1981/2006), maar kreeg recent een facelift. Deze facelift ging gepaard met de invoering van het whiskyanagram. Ik denk spontaan aan de Mad Glance, de Local Ai, de Feral Clangs, de Long Red en de lichtjes fantastische Aloha Grip. Een tasting note van deze – jawel, u hebt het juist – Laphroaig volgt later, er zijn hier de laatste tijd al genoeg Laphroaigs de revue gepasseerd me dunkt, je zou nog gaan denken dat ik een boontje heb voor dat spul. Soit, op deze manier is elke botteling dus – even – een puzzel.

 
Glen Keith ‘Keen Light’ 30y 1978/2008, 46%, The Nectar, Daily Dram – Speyside – 88/100
Erg lekkere nieuwe botteling van The Nectar. Zachte, frisse neus met veel (wit) fruit, veel hout en lichte rook. Balsamico! Ook de smaak is erg zacht. Zoet, noten, fruit en weer die lichte rokerigheid. Ook de afdronk is lekker, fruitig.
 
Cooley ‘The Mad(eira) Angel’ 15y 1993/2008, 46%, The Nectar, Daily Dram, Madeira finish, 370 bottles – Ireland – 83/100
Whisky gefinished op een Madeiravat. Aiai… Zowel de neus als de smaak zijn zoet en fruitig (citrus, appel). Ook wat kruiden, vooral in de smaak dan. Andere kernwoorden zijn ‘vettig’ (boter), ‘karamel’ en ‘lichte rook’. Lange fruitige afdronk. Mijn reserves blijken ongegrond, dit is een meer dan lekkere whisky.

25 feb

De nieuwe 30-jarige Talisker

Talisker 30y, 49.5%, OB 2008, 2970 bottles – Skye – 93/100
Een parel, gedronken aan de Diageo-stand op Spirits in the Sky 2008, en dus weinig genoteerd. Enkel: ‘stevig & elegant, fruit, turf, peper, zilt, alles top’, een score van 93 en veel uitroeptekens. Zelfs voor 280 euro z’n geld waard.

23 feb

1 reactie

Jack Wiebers

Jack Wiebers is het geesteskind van Lars-Göran Wiebers en is dus geen Britse maar Duitse whiskyimporteur, gevestigd in Berlijn. In 1998 begon het zelf whisky te bottelen.
Dit bottelen doet het onder verschillende labels. The Cross Hill, Old Train Line en de Auld Distillers collection zijn misschien wel de bekendste reeksen. Daarnaast heb je nog de Prenzlow Portfolio Collection, Premier Malts, Scottish Castles (de goedkoopste reeks) en de recente Gentle Nose range.
Alle reeksen bevatten een beperkt aantal bottelingen, meestal single casks, vaak op vatsterkte en op een gelimiteerd aantal flessen gebotteld. Nooit koud gefilterd of gekleurd.
Als je in Berlijn bent, moet je zeker eens in Jack Wiebers’ bar binnenstappen. Je kan er een groot deel van de Jack Wiebers bottelingen proeven.

By the way, Wiebers was in het verleden met het platenlabel Jack Wiebers Records één van de drijvende krachten achter de Neue Deutsche Welle. Doens’t ring a bell? De namen Nena, Rheingold, Nina Hagen en het onvolprezen Einstürzende Neubauten doen dat ongetwijfeld wel. Zoniet ben je waarschijnlijk nog niet op alcoholdrinkende leeftijd – ksj, ksj, van mijn blog! – of ben ik het misschien die ouder word?

 
Glen Scotia 16y 1992/2008, 51.6%, Jack Wiebers Auld Distillers Collection, 174 bottles – Campbeltown – 79/100
Mijn eerste Glen Scotia. Frisse fruitige neus. Wat zoet ook. Karamel. Zilte ‘coastal’ smaak met weerom de karamel. Vrij droge en zilte afdronk. Best wel ok.
 
Longmorn 1975/2007, 53.2%, Jack Wiebers, The Cross Hill, 130 bottles – Highland – 86/100
Stevige en complexe neus met veel fruit (perzik, abrikoos, appel, banaan), subtiele waxyness (boenwas, schoensmeer, kaarsvet, dat soort zaken), munt? Beetje kruidig, zoethout. Honing en wat hout ook. De smaak is van hetzelfde laken een broek. Zelfde fruit, zelfde waxyness, de honing, de kruiden (peper), maar ook een beetje zilt en wat citrus op het eind. Lichte bitterheid. Lange afdronk op citroen en peper. Wat kunnen oude Longmorns toch lekker zijn!

20 feb

3 Reacties

Whisky Top 20

Vandaag vieren we één jaar Onversneden. Allez, ik toch. Met een Brora in de hand, dat spreekt. Dé gelegenheid om mijn Whisky Top 20 te publiceren me dunkt. Van sommige heb ik nog geen proefnotitie op het net gezet, maar wees gerust, die komen er nog aan.

 
Vandaag ziet mijn Top 20 er zo uit:
 
1. Bowmore 18y 1966/1984, 53%, Samaroli ‘Bouquet’, 720 bottles (99)
2. Brora 22y 1972/1995, 58,7%, Rare Malts (97)
3. Ardbeg 32y 1974/2006, 52,5%, OB for LMDW, cask 3309, 109 bottles (97)
4. Caol Ila 15y Manager’s Dram, 63%, OB bottled 1990, dark sherry (96)
5. Laphroaig 31y 1974/2005, 49,7%, OB for LMDW, 910 bottles (96)
6. Benriach 30y 1976/2006, 53%, OB for LMDW, cask 3557, 222 bottles (96)
7. Glen Garioch 8y 1971, 59.6%, OB for Samaroli, 2280 bottles (96)
8. Brora 30y 2004, 56,6%, OB, 3th release, 3000 bottles (95)
9. Clynelish 33y 1973/2006, 54.3%, Prest. for LMDW, cask 8912, 405 bttls (94)
10. Ardbeg 25y 1975/2001, 58%, John Milroy’s selection, sherry but (94)
11. Caol Ila 12y, 43%, OB for Italy, Bullock Lade & Co, bottled +/- 1957 (94)
12. Brora 30y 1972/2002, 46,6%, DL OMC for Germany, 204 bottles (94)
13. Ardbeg 9y 1974, 59%, Samaroli, 2400 bottles – Islay – (94)
14. Brora 1972/1993, 40%, G&M Connoisseurs Choice, old map label (94)
15. Springbank 35y 1971/2007 TWF, sherry wood, 239 bottles, 59% (93)
16. Talisker 30y, 49.5%, OB, 2008, 2970 bottles (93)
17. Ord 16y Manager’s Dram, 66,2%, OB bottled 1991 (93)
18. Springbank 22y 80° proof, 46%, Cadenhead Dumpy, sherry, late 1970’s (93)
19. Port Ellen 20y 1978/1998, 60,9%, Rare Malts (93)
20. Brora 29y 1971/2000, 50%, DL OMC, 210 bottles (93)
 
Close, but no cigar:

21. Brora 1972/1996, 40%, G&M Connoisseurs Choice (93)
22. Brora 30y 2007, 55,7%, OB, 6th release, 2958 bottles (93)
23. Laphroaig 30y, 43%, 2003 (93)
24. Brora 21y 1977/1998, 56,9%, Rare Malts (93)
25. Clynelish 32y 1974/2006, 58,6%, TWF, 266 bottles (92)
26. Macallan 37y 1969, 44,6%, Duncan Taylor, cask 8373 (92)
27. Aberfeldy 19y Manager’s Dram, 61,3%, OB bottled 20/10/1991 (92)
28. Saint Magdalene 19y 1979/1998, 63,8%, Rare Malts (92)
29. Bowmore 32y 1968, 45,5%, OB, 1860 bottles (92)
30. Benriach 30y 1976/2007, 52%, OB for The Nectar, cask 8080, 151 bttls (92)
31. Laphroaig 10y Cask Strength, 55,7%, OB 2007 (92)
32. Brora 18y 1981/1999, 50%, DM OMC, 335 bottles (92)
33. Aberfeldy 25y 1975/2001, 57%, Cadenhead, 228 bottles, 750 ml (91)
34. Benriach 37y 1968/2006, 48.6%, DT Rare Auld, cask 2597, 262 bottles (91)
35. Yamazaki 1993/2008, 62%, OB, cask 3Q70048, 503 bottles (91)
36. Glengoyne 32y 1972/2005, 48,7%, White Rioja cask, 328 bottles (91)
37. Glen Garioch 1971/1997, 43%, Samaroli, cask 1239, 300 bottles (91)
38. Glenburgie 1966/2005, 45%, G&M for LMDW, cask 11693, 150 bottles (91)
39. Pittyvaich 26y 1974/2000, 55,8%, Kingsbury, cask 3498, 514 bottles (91)
40. St. Magdalene 1965/1993, 40%, Connoisseurs Choice (91)
41. Port Ellen 19y 1970/1989, 40%, Sestante for Gallo, 75cl (91)
42. Linkwood 16y 1990/2006, 45%, Samaroli Coilltean, cask 4205, 780 bttls (91)
43. Aberlour – Glenlivet 8y (cube bottle small cork 75 cl), 50%, +/- 1965 (91)
44. Ardbeg 25y ‘Lord of the Isles’, 46%, OB, 2003 (91)
45. Springbank 12y 100 proof (for Europe) (91)
46. Glenfarclas 50y 1956/2006, 50%, OB For Friends II, cask 1779, 96 bttls (91)
47. Port Ellen 24y 1982/2007, 58,2%, DR, sherry cask 2463, 467 bottles (91)
48. Laphroaig ‘Aloha Grip’ 16y 1992/2008, 58%, Daily Dram, 180 bottles (91)
49. Brora 20y 1975/1995, 59,1%, Rare Malts, 75cl (91)
50. Lagavulin 16y, 43%, OB 2002 (91)
51. Brora 25y 2008, 56.3%, OB, 7th release, 3000 bottles (91)
52. Port Ellen 24y 1982/2007, 57.8%, DR, sherry Cask no 2464, 168 bottles (91)

16 feb

Twee puberende Laphroaigs van Douglas Laing

Puberende Laphroaigs??? Stop met drinken Johan!
 
Laphroaig 15y 1982/2003, 50%, DL Old Malt Cask, cask 914 – Islay – 86/100
Een 15-jarige Laphroaig, gedistilleerd in 1982 en gebotteld in 2003, straf! Nochtans staat het zo op het etiket. Is ie nu een goeie 20 jaar oud of gedistilleerd rond 1988? Soit, proeven nu. Vrij typische – en dus best wel lekkere – Laphroaig neus met veel zoete turf en citrus. Ook de smaak is zoet en rokerig. Exotisch fruit en een beetje kruiden. Lange, zoet-rokerige afdronk. Njammie.
 
Laphroaig 17y 1990/2008, 56.1%, Signatory, cask 08/45, 224 bottles – Islay – 90/100
Ook deze is lekker, vooral in de smaak en afdronk. Zoete neus. Iets van amandel. En houtskool. In de mond zalige zoete turf, met voor de rest citrus, peper en een beetje zilt naar het einde toe. Lange, zilte en rokerige afdronk… Lovely!
 
Weerom twee toppers van Laphroaig dus.

13 feb

Een verschrikkelijke Longrow

Spijtig genoeg geen Whisky Festival voor mij dit weekend, er zijn nu eenmaal zaken waarvoor zelfs een whiskyfestival moet wijken. Naar het schijnt kan je troost vinden in whisky, maar ik moet ze dan toch beter uitkiezen…

 
Longrow 10y 1995/2005 Tokay Wood Finish, 55.6%, OB, 7440 bottles – 45/100
8 jaar op refillvat en 2 jaar op Tokayvat gefinished. Beetje vreemd effect. Typevoorbeeld van een whisky die je verdund moet drinken. Onverdund is ie ontoegankelijk en scherp. Niet de verwachte turf maar scherpe zwavel! Bitterzoet. En een wel erg bittere afdronk. Gaat de 50 niet halen… Verdund komt er fruit naar boven (sinaasappel, mandarijn). Rozijnen? Smaak blijft weinig complex met zoet fruit en vanille. Je moet al veel water toevoegen opdat de scherpe bitterheid verdwijnt. Dan komt de turf en zilt vaag bovendrijven. Maar dan verwatert hij, letterlijk… Ik heb zo’n vermoeden dat sommigen dit lekker vinden, ik vind dit maar niks.

10 feb

Drie geweldig lekkere Japanners

Hakushu 12y, 43%, OB 2007 – Japan – 84/100
Hakushu – spreek uit ‘haksjoe’ – is één van de distilleerderijen onder de Suntory vlag. Deze 12 jarige whisky heeft een lekkere, zoete en fruitige neus. Vanille, honing, kruisbessen… Ook de smaak is behoorlijk zoet (vanille), maar ook kruidig en eindigt in mooie turf. Middellange, droge afdronk. Ja, die Jappen kunnen whisky stoken.
 
Yamazaki 1990/2008, 61%, OB 2008, cask ON70646, 506 bottles – Japan – 88/100
Laat het duidelijk zijn, vat ON70646 was een sherryvat. Als de kleur nog niet doorslaggevend was, neemt de geur en de smaak alle twijfel weg. Neus met veel hout, koffie, tabak en donkere chocolade. Met water zoeter. Karamel, rozijnen en noten krijgen we dan. Ook smaak is een pak toegankelijker met water. Fruit, rood fruit vooral, maar ook tabak, koffie en andere typische sherry associaties die we ook in de neus aantroffen. Glühwein! Lange, droge en peperige finish. Top sherry!
 
Hanyu 22y 1986/2008, 58.4%, Closed Distilleries, cask 2812, 305 bottles – Japan – 90/100
De Hanyu distilleerderij, gelegen in de buurt van Tokyo, werd opgericht in 1946 en sloot z’n deuren in 2004. Erg lekkere, fruitige neus. Karamel ook, en hout. Kruiden. Hint van rook. Elegant en complex! Ook de smaak is meer dan ok. Weer veel fruit, hout, peper. Geen water nodig. Mooie, lange afdronk. Wreed lekkere Hanyu.

8 feb

2 Reacties

Een schep turf

Port Charlotte PC7 2001/2008, 61%, OB 2008 – Islay – 83/100
Derde batch na de PC5 en de PC6. Alcoholpercentage zorg voor een stevig mondgevoel. Wham bam, en dan turf, turf turf. Ook een beetje zilt. Op het eind wordt ie wat peperig. Lange afdronk op turf en kruiden. Best aangenaam hoor, maar als je op zoek bent naar complexiteit ga je die hier niet vinden. Misschien moet ik eens water gebruiken bij een volgende tasting van deze Port Charlotte.
 
Benriach 21y ‘Authenticus’, peated malt, 46%, OB 2007 – Speyside – 85/10
Stevige turf-neus, met ook iets zoets (honing), iets kruidigs en na een tijdje ook wat citrus. Smaak wordt behoorlijk gedomineerd door de turf. Daarnaast ontwaar ik een beetje kruiden (peper) en zoethout. Het fruit is zo goed als weg. Hij start vrij zoet, maar wordt bitterder naar het eind. Bittere chocolade. Ja, nu duidelijk erg bittere chocolade. Lange, bitterzoete afdronk op turf en pure chocolade. Erg lekkere whisky, spijtig dat de balans met het originele Speyside-karakter zoek is, ik geef de voorkeur aan de klassieke 20-jarige.

6 feb

Staaltjes – The Sequel

Gisteren concertje van Giant Sand in het Depot meegepikt. Was weerom een erg sterk optreden en den How, tja, die was weer volledig zichzelf. Toch heeft hij een aantal nummers redelijk coherent uitgespeeld, durft soms wel eens anders te zijn. De set bevatte logischerwijze een aantal nummers uit het nieuwe album proVISIONS, sommige zeer intimistisch, andere dan weer gedreven beukend. Rap aanschaffen die proVISIONS is de boodschap.

Bon, hieronder het vervolg van mijn sample-flesjes-recuparatie-actie.
 
Auchroisk 18y 1989, 59.4%, Blackadder Raw Cask, sherry but, bottled 2007 – Speyside – 65/100
Wrang, bitter, alcoholisch. Met water granen, ziltig en zoet. Saai, valt weinig te beleven. Tegenvaller die eerste Auchroisk.
 
North British 19y Single Grain, 60.8%, 190 bottles – Speyside – 80/100
Veel graan (euh ja, niet onlogisch), maar nooit overheersend. Voldoende fruit en zoet ter compensatie, mooie balans.
 
St. Magdalene 1965/1993, 40%, G&M Connoisseurs Choice – Lowland – 91/100
Geweldig lekkere, zachte en complexe neus. Veel fruit. Tropisch fruit. Meloen en zo. Perzik. Zoet (honing), lichte rook ook. Ronduit schitterend! Zou hoog in de negentig scoren, ware het niet dat hij enkele punten verliest op de smaak. Ook die is superzacht (waar is de alcohol?) en superfruitig (fruitsla), maar is vrij snel weg, mist wat body. Nu ja, ik dronk hem na twee cask strengths. Eigenlijk verdient hij een herkansing, spijtig genoeg is het flesje leeg. Maar welke score dan? 90? Mmm… 91? Yep 91!

3 feb

2 Reacties

Opkuis in mijn staaltjes

Ik zat door m’n sampleflesjes. Twee opties: flesjes bijkopen of leegdrinken. Gezien de economische crisis, leek me optie 2 verantwoorder.
 
Cardhu 12y, 43%, OB for Italy (Wax & Vitale Genova), bottled 1980’s, screw cap, 75cl – Speyside – 85/100
Frisse neus met karamel, citrusfruit, amandel en lichte rook. Zoete en licht rokerige smaak. Tabak. Tja, dit is dus wel een pak beter dan de huidige standaardbotteling.
 
Lochside 22y 1979/2001, 50%, DL OMC, 276 bottles – Highland – 81/100
Heerlijke, complexe neus! Fris en fruitig. Citrus. Ananas? Vanille. Beetje kruiden. Licht rokerig ook. Smaak vind ik iets minder. Niet slecht, maar ietsje bitter en vrij scherp. Aangename, fruitige afdronk met veel hout. De geweldige neus maakt dat hij de 80 haalt.
 
Karuizawa 12y, 40%, OB 2006 – Japan – 74/100
Sherry vatting. Erg lekkere, complexe neus, tegenvallende smaak. Echt een voorbeeld van een whisky die beter op enkele graden meer gebotteld zou zijn. Neus is zoet met honing, vanille en ook zoet fruit (banaan en zo), heeft veel granen, hout en kruiden. Smaak is wat plat (vlak) en waterig. Toch iets van fruit en hout. Korte afdronk op hout en een subtiele hint van turf.
 
Port Ellen 29y 1978/2008 8th release, 55.3%, OB, 6618 bottles – Islay – 90/100
Lekkere neus op zilt en rook. Asfalt. Citroenen ook. In de smaak zoete turf. Veel zoete turf. Appelcake. Perzik. Drop. Lange, zilte afdronk met zalige rook. Heb ‘m naast de 6e release gezet en kan moeilijk uitmaken welke ik beter vind. Dat wordt dus dezelfde score: 90.

1 feb

Twee Cadenheads

Glenallachie – Glenlivet 17y 1989/2007, 58.5%, Cadenhead, 240 bottles – Speyside – 84/100
Ha ha, een Glenallachie (met de klemtoon op de eerste a en niet op de tweede zoals een terechtwijzende mannelijk-gerokte blik mij duidelijk maakte), die hebben we nog niet gehad. Glenallachie maakt zo goed als uitsluitend whisky voor de blenders, heel af en toe wordt er eens een vat vrijgegeven om als single malt gebotteld te worden, meestal zonder al te veel indruk te maken. Laat mijn eerste Glenallachie dan meteen een uitzondering zijn, want deze is dus wel lekker. Wat blijft bij? De stevige neus met z’n houtskool, vanille, kaarsvet en fruit (abrikoos, perzik, dat soort); de karamel, noten, zilt en drop in de smaak en de kruidige afdronk. Dit alles resulterend in een mooie 84 punten.
 
Inchgower 18y 1989/2008, 57.6%, Cadenhead, 290 bottles – Speyside – 65/100
Neus is zonder water vrij gesloten. Enkel wat vanille. Met water thee en bloesems. Ook de smaak is zonder water een tegenvaller, alhoewel hij met water niet veel beter is. Zoet, wat vettig (boter?), beetje zoethout. Vrij korte afdronk.