Spring naar inhoud

Archief voor

29 jan

Klepper – Ardbeg 25y 1975/2001 John Milroy

Zou de whisky nog vergeten…
 
Ardbeg 25y 1975/2001, 58%, John Milroy’s selection, sherry but – Islay – 94/100
Eén van de vele schitterende whiskies die ik op het Lindores Whiskyfest heb kunnen proeven. Alleen weet ik niet meer of dat op de 2007 of 2008 editie was. Heerlijke en complexe neus met sherry en turf, perfect in balans. Beetje ‘farmy’. Honing ook en fruit (appels). Tabak. Aangenaam zoete, fruitige smaak op schitterende turf. Lange finish met turf en fruit. Top-botteling!

28 jan

John Milroy

Heb hier nog een tasting note liggen van een geweldig lekkere Ardbeg van John Milroy. Maar laat me van de gelegenheid gebruik maken eerst een woordje te placeren over deze man en bottelaar.

 
john-milroy1

John Milroy was een whiskypionier die in 1964 samen met zijn broer Wallace Milroy’s of Soho oprichtte, de beroemde Londense whiskyzaak. Al gauw begon hij ook met het onder zijn naam bottelen van single malt whisky. In 1996 verkocht Milroy zijn winkel, maar hij blijft tot vandaag actief als onafhankelijk bottelaar en als vertegenwoordiger van Milroy’s of Soho in Japan.

Milroy’s bottelingen hebben naam en faam verworven, in die mate dat hij ondertussen ook opgenomen is in het illustere genootschap van de Keepers of the Quaich.

25 jan

2 Reacties

Enkele nieuwe Diageo bottelingen

Caol Ila 8y ‘unpeated’, 64.2%, OB 2008, third release – Islay – 82/100
Inderdaad geen turf te bespeuren. Ondanks alcoholpercentage best drinkbaar zonder water, maar dan is ie wel erg droog en lichtjes bitter. Water maakt het geheel zachter, zoeter. Dan krijg je vanille, fruit (appel, banaan), hout en iets kruidigs in de neus en veel fruit in de smaak. Smeuïge zoetigheid. Melkchocolade! Korte, droge en fruitige finish. ‘Cleane’, atypische Caol Ila. Wel lekker.
 
Lagavulin 12y 1995, 48%, OB 2008, for the Friends of Classic Malts – Islay – 85/100
Rokerige, zilte en ‘farmy’ neus. Zoet ook. Beetje bitter. Pompelmoes. Vrij complex. Lekkere turf in de smaak, naast citrus, thee en karamel. Lange finish op zoete turf.
 
Linkwood 26y 1981/2008, 56.9%, OB 2008, Port Wood, 1260 bottles, 50 cl – Speyside – 82/100
Deze Linkwood heeft z’n laatste 14 jaar op een portovat gerijpt. Te veel om van een finish te spreken, laat het ons een ‘double wood’ noemen. Het resultaat mag er in ieder geval zijn. Veel zoet fruit in de neus. Banaan. Sinaas. Honing. Cake. Vernis? Hu, ja. Ook fruit in de smaak, maar dan eerder rood fruit, gestoofd rood fruit. Confituurtoestanden. Aardbei- en rode bessenconfituur. Lichtjes zurig. De rode bessen! Het zurige wordt wel serieus gecompenseerd door zoets. Chocolade. Sinaas. Ha, orangettes! Zuur-zoet, speciaal. Noten naar het einde. Droge, wat bittere afdronk met okkernoot. De port heeft z’n werk gedaan, maar overheerst niet. Geslaagd indeed.

23 jan

Een jonge Macallan en een iets oudere Richard Thompson

Had me gisteren een 7 jarige Macallan voor de Italiaanse markt ingeschonken. Best wel lekkere whisky is dat. Ook wel best ok (en dat is een eufemisme) was Mirror Blue van Richard Thompson op de achtergrond. Een album uit 1994 en voor mij zijn beste.

 
Macallan 7y Italian version, 40%, OB 2000, 75 cl – Speyside – 80/100
Gerijpt op sherry-vaten, niet echt uitzonderlijk voor een Macallan natuurlijk. Erg veel power voor een 7-jarige! Verrassende hoeveelheid rook en turf ook. Smaak is ook zoet met karamel en gebakken banaan. Lange afdronk op kruiden en turf.

19 jan

Port Ellen for Feis Ile 2008

Dit is een behoorlijk unieke botteling. Ze werd enkel tijdens het vorige Feis Ile festival op Islay te koop aangeboden in de shop van Caol Ila, in een erg beperkte oplage van amper 200 flessen. Voor 100 pond. Haalt nu makkelijk 1.000 euro op eBay. Er zijn slechtere beleggingen me dunkt. Luc Timmermans had een fles open staan op het Lindores Whiskyfest, heb niet lang getwijfeld en me 2 cl aangeschaft.

 
Port Ellen 1981/2008, 54.7%, OB for Feis Ile 2008, cask 1301 – Islay – 90/100
Wat een fantastisch lekkere neus heeft deze Port Ellen! Rokerig, ziltig, kruidig, zoet (vanille),… the whole lot. Appelbloesems ook. Wordt na een tijdje medicinaler. Jodium. Erg complex. Hetzelfde kan gezegd worden van de smaak. Zalige turf, maar vooral veel zilt. Phoe, dat is op het randje. Beetje karamel ook en citrusfruit. Wordt langzaamaan wat bitter, maar dan lekker bitter. Peper. Maar het zoute blijft wel domineren. Heel lange afdronk op turf en zilt. Als je van gezouten houdt, is dit helemaal je ding. Je kan zelfs je lege glas laten drogen en het residu over je frieten kappen. Frieten met Port Ellen zout, geef toe, ze zullen nog nooit zo gesmaakt hebben! Een bijzondere Port Ellen in ieder geval.

16 jan

Een oude Tormore

Tormore 10y, 43%, OB for Dreher, Italy, bottled +/- 1980, 75 cl – Speyside – 89/100
Een Tormore gebotteld eind jaren 1970, begin 1980 voor de Italiaanse markt. Die Italianen konden dus dertig jaar geleden reeds schitterend spul drinken, waar wij het nog moesten doen met goedkope blends. Niet dat ik toen al aan de whisky zat hoor. Soit, proeven. Erg mooie neus met fruit (rood fruit), karamel, hout en granen. Lichtjes bitter, aangenaam bitter. Tabak. Rubber. Op z’n minst een deel van deze whisky is gerijpt op sherryvat, lijkt me. Ook de smaak is mooi. Stevig, mondvullend, puur op de smaak zou ik ‘m een goeie 50% schatten. Zoet met veel gestoofd fruit. Licht farmy? Wat bitter naar het eind. Het bittere en het zoete perfect in balans. Lange, bitter-zoete afdronk. Sloeberwhisky.

14 jan

Whisky en Orval

Een Orval na een whiskytasting… man, dat smaakt! Is ondertussen een vast ritueel geworden, ook eergisteren dus. Neen, geen proefnotitie van Orval, wel van iets anders lekkers.

 
Highland Park 18y 1989/2007, 53.5%, Dewar Rattray, cask 1913, 241 bottles – Orkney – 81/100
Erg fruitige neus. Sinaas. Bittere chocolade. Orangettes! Honing. Ook de smaak is erg in lijn met de officiële HP bottelingen. Sinaas, bittere chocolade en hint van rook. Zachter en zoeter met water. Karamel. Mooie balans. Vrij lange, rokerige nasmaak. Weinig op aan te merken.

10 jan

Wild West Whisky Fest

vcwc
 

Een nieuw Belgisch whiskyfestival ziet het levenslicht. Dat verdient een bloempje. Nee, geen bloempje (wat heeft een festival in godsnaam aan een bloempje), wel veel aandacht en vooral veel bezoekers.

 

De naam van het kind is Wild West Whisky Fest en het werd geboren in de schoot van de V.C.W.C., voluit ‘Van Compernolle Whisky Club’. De V.C.W.C. ontsproot aan het brein van enkele whiskyfanaten en werd opgericht ter eer en glorie van de illustere Vancompernolle. Bert Bruyneel (ja, diene BenRiach freak) is één van de drijvende krachten achter dit genootschap en festival.

Het festival belooft een mix te bieden van nieuwe en oude/zeldzame bottelingen en anders dan de andere festivals te zijn. Ben benieuwd. Verschillende grote binnenlandse en buitenlandse namen hebben al toegezegd een stand te zullen bemannen.
Het gebeuren vindt plaats op zaterdag 6 en zondag 7 juni, te Kortrijk (Xpo). Ja ik weet het, dat is praktisch buitenland voor ons Brabanders – ze spreken daar ook een andere taal – maar je moet er iets voor over hebben niet waar.

Dus, ben je net als ik gepassioneerd door whisky? Blokkeer je agenda op 6 & 7 juni!

Meer over V.C.W.C. en hun festival (o.a. de verschillende standhouders) op Facebook.

8 jan

Straffe toebak

Voor als je geen ontsmettingsmiddel meer hebt staan…
 
Glen Mhor 1978, 65.3% G&M ‘Cask’, bottled +/- 1990, 75 cl – Highland – 78/100
Vraag me af of ik ooit al een Glen Mhor gedronken heb. Deze is in ieder geval de eerste waarvan ik iets noteer. Meteen 65.3%, misschien moet ik er maar een beetje water bijhalen. Inderdaad, zonder water erg gesloten, puur alcohol. Of ja, een beetje graan toch. Met water (vrij veel water) geeft de neus vanille, citrus, kruiden. Koffie ook. In de smaak treffen we hout, fruit (peer?), peper, beetje zilt. Zoethout. Drop. En lichte turf. Vrij complex. Droge afdronk met peper en rook. Kan er mee door deze Glen Mohr.
 
Millburn 25y 1975/2000, 61.9%, Rare Malts – Highland – 82/100
Ook deze whisky heeft veel water nodig. Zonder blijft alles dicht zitten. Na een scheut water is ie ruik- en drinkbaar. Neus heeft dan veel zoets (honing) en lichte rook. Smaak naast het zoete ook fruit (appel, ananas), zilt en peper. Finish op rook en fruit. Mooi. Met water wel te verstaan.

6 jan

Bonnie ‘Prince’ Billy & Ardbeg

Nog eens de klassieker I See a Darkness opgelegd. Ik bedoel ingestoken. Dit is Will Oldham op z’n best: breekbaar, melancholisch, recht uit het hart. Vooral Another Day Full of Dread en Death to Everyone zijn parels.
Tip: alles wat Oldham onder de naam Palace (Palace Brothers, Palace Music, Palace, Palace Songs) heeft gemaakt. Kippenvel.
Dit gezegd zijnde, ik heb me er natuurlijk wat lekkers bij ingeschonken, zijnde het laatste uit mijn fles Ardbeg 17. Ook niet slecht.

 
Ardbeg 17y, 43%, OB 2002 – Islay – 89/100
Veel zachter dan de 10y. Complexer ook. Gewoon veel beter eigenlijk. Zilt en turf in de neus. Bloemen ook, en citrus fruit. Zachte smaak met de klassieke Ardbeg kenmerken (zout, turf, tabak…) maar alles erg subtiel. Ook wat mout en drop. En een fantastische, rokerige en vooral erg lange afdronk. Lovely dram!

2 jan

Clynelish Prestonfield – de beste Clynelish ooit?

Laat ons het nieuwe jaar maar meteen met een klepper inzetten.
 
Clynelish 33y 1973/2006, 54.3%, The Prestonfield for La Maison du Whisky, cask 8912, 405 bottles – Highland – 94/100
Deze Clynelish is één van die whisky’s die ik al lang eens wou proeven. Bij deze dus. De neus is een sublieme mix van Clynelish en Brora, best of both worlds als het ware: erg fruitig (tropische fruit vooral), met veel boenwas, bloesems, honing en turf. Na een tijdje komt er ook kruiden en tabak door. Prachtige evolutie, en oh zo complex. Dat laatste kan ook over de smaak gezegd worden. Weerom veel fruit (citrus, maar ook appels), honing, was en de meest geraffineerde turf. Naar het einde peper. Lange zalige afdronk op exotisch fruit en turf. Schitterende Clynelish.
 
Bestaat ook een tweede batch van (vat 8913), maar die is naar het schijnt iets minder. Het volgende vat (8914) werd dan weer door Signatory gebotteld. Van die laatste heb ik nog een sampeltje staan, zal dat binnenkort eens kraken zie.