Spring naar inhoud

Archief voor

31 jan

2 Reacties

Highland Park 1968, DT for The Nectar

In 2006 nam Highland Park een nieuw PR bureau onder de arm. De vertrouwde ‘dumpy’-look van de flessen werd vervangen door een hoger, platter en strakker design. Het nieuwe PR bureau liet zich ook opmerken in de reclame, de nieuwe website en andere communicatiekanalen. “The Best Spirit in the World”, straffe claim, maar het zal ongetwijfeld z’n vruchten afwerpen.
Vandaag echter een onafhankelijke botteling, een 1968 van Duncan Taylor, gebotteld voor The Nectar. Niet meer te koop in de reguliere handel, reken op 300 euro op veilingen.

 

Highland Park 39 YO 1968/2007, 41.8%, Duncan Taylor for The Nectar, cask 3460Highland Park 39y 1968/2007, 41.8%, Duncan Taylor for The Nectar, cask 3460, 183 bottles
Wat een prachtige neus! Aromatisch, expressief, elegant en complex. Zo’n neus waarbij je niet goed weet waar te starten. Het fruit vind ik altijd een mooi vertrekpunt. En dat is hier in al z’n glorie aanwezig. Ananas en banaan, overgaand in sappige rode appels, witte perziken en sinaas, om dan terug de tropische kant op te gaan met meloen, papaja en mango. Een succulente fruitsla. Het fruit wordt ondersteund door ronde eik, heerlijke bijenwas, zachte kruiden en al even zachte rook. Eerder de rook van een houtvuur of kampvuur dan wel turfrook. Rozenbottelthee. De smaak is minder expressief, daar is het wat meer zoeken. Of beter gezegd wat meer tijd geven. Want het komt allemaal wel, maar geleidelijkaan, en in lagen. Het fruit bovenaan (de perziken en de appels vooral, en nog een beetje van de tropische soorten), daaronder vanille en honing, gevolgd door bijenwas en tenslotte de kruiden (kaneel, gember en nootmuskaat) en de eik. En ook hier de zachte rook. Behoorlijk korte en lichte afdronk (dat zal aan het alcoholpercentage en de – bijna – afwezigheid van turf liggen), met nog maar weinig fruit, maar wel kruiden en eik. Ondanks de tegenvallende afdronk en wat minder aromatische smaak, toch nog negentig. Die neus hé. Puur op de neus scoor ik dit 93, maar een whisky moet ook gedronken worden natuurlijk. 90/100

30 jan

1 reactie

Nog Bere

Maar dus niet alleen Arran, ook Bruichladdich heeft experimenten gevoerd met de Bere gerst. Het zaad komt van dezelfde producent, maar de Bruichladdich Bere werd niet op Orkney maar op Islay zelf gekweekt, meer bepaald op de Kynagarry Farm, op velden die de namen Achaba en Achfad dragen. Bijzonder aan deze velden is dat er gedurende meer dan een eeuw niets op geoogst is geweest, en dat ze dus volledig chemicaliën-vrij waren. Het verwerken van de gerst verliep naar het schijnt wel een stuk moeilijker dan bij de modernere variëteiten. Zowel het oogsten als het bewerken was hard labeur, maar de grist zou geconcentreerder en rijker zijn. De Bruichladdich Bere is met een 40 euro goedkoper dan de Arran, maar hij is wel twee jaar jonger.

 

Bruichladdich Bere Barley 2006/2012, 50%, OB, Kynagarry FarmBruichladdich ‘Bere Barley’ 2006/2012, 50%, OB Kynagarry Farm, Achaba & Achfad Fields, 7650 bottles
Zoeter dan de Arran, meer vanille, meer kandij en meer fruit. Fruitsap. Sap van peren en van appels. Ingedikt sap bijna (wat stroperig). De granen zijn even zeer aanwezig, eigenlijk nog prominenter. Muesli, havermout. Maar het is alles behalve ééntonig. Het profiel is wel minder prikkelend, hier ontbreken de tuinkruiden, het is allemaal wat ronder. Alhoewel er wel een floraal kantje aan is. Wat ik ook opmerk, zijn noten, gras en hooi. Waar dat bij de Arran naar stro neigde, heb ik hier nat hooi. Ook dit is meer dan gewoon genietbaar. Rond, vol en intens op de tong, startend op granen en vanille. En veel suiker. Suikerspin. Frosties. Merengue. Witte pompelmoes met griessuiker. De peren en de gele appels keren terug. En ook de noten (hazelnoten en cashewnoten). De kruiden groeien. Lichte eik (minder dan in de Arran). Zelfs een beetje boenwas. Maar ook vooral granen. Zoete en prikkelende granen. Middellange afdronk op granen, citrus en kandij. Uniek. Heel dicht bij het graan (en daardoor doet hij minder aan whisky dan wel aan andere graandistillaten zoals jenever denken) maar alles behalve een saaie bedoening. Integendeel, ik vind dit most entertaining. Complex en lekker. Je merkt trouwens dat beide whisky’s familie van elkaar zijn, ze delen dezelfde bijzondere elementen, maar toch zijn het twee verschillende profielen. Na lang wikken en wegen, kom ik tot de conclusie dat ze wat mij betreft elkaar waard zijn. Anders, maar evenwaardig. 86/100

29 jan

Bere

bere barleyBere moet zowat de oudste Schotse gerstvariëteit zijn. Het zou meer dan duizend jaar geleden door de Vikingen naar Schotland gebracht zijn. Maar omdat het moeilijk te telen is, en omdat de opbrengst ervan een stuk lager ligt dan dat van courantere variëteiten (minder dan de helft zelfs), wordt het sinds het begin van de twintigste eeuw niet meer gebruikt om whisky te stoken. Maar naar het schijnt zou het resultaat wel beter dan gemiddeld zijn. Er is dus tijd, geld en lef nodig om whisky te stoken van Bere gerst. Blijkbaar beschikten zowel Bruichladdich als Arran over dit alles, want in de jaren 2000 hebben beide distilleerderijen geëxperimenteerd met deze verloren gewaande gerstsoort, die gekenmerkt wordt door een korte steel en een kleine korrel. Arran deed dat samen met het Agronomy Institute van Orkney College UHI, onderdeel van University of the Highlands and Islands. Het resultaat, dat misschien een idee geeft van hoe whisky honderd jaar en langer geleden proefde, is dit acht jaar oud distillaat van 2004, gemaakt van Orkney Bere en gerijpt op bourbonvaten. Je betaalt er een goeie 50 euro voor.

 

Arran 8 YO 2004/2012 'Orkney Bere' 46%Arran 8y 2004/2012 ‘Orkney Bere’, 46%, OB, bourbon barrels, 5800 bottles
Frisse neus waarbij vooral granen en kruiden opvallen, op een achtergrond van zoete tonen. Vanille en honing dan vooral. Maar dus veel granen en kruiden. Frisse (tuin)kruiden. Munt, tijm, rozemarijn. Hooi en stro ook. O ja, dat stro is opvallend. En hoe langer hoe duidelijker fruit. Gele appels, gele pruimen, ananas en peren (de leeftijd waarschijnlijk). Bijzonder, en best lekker om ruiken. Rond, zacht en romig mondgevoel. De granen zitten mooi ingekapseld in zoete en fruitige elementen. De honing en de vanille, samen met een beetje kandijsuiker, en het eerder witte fruit. Appels, peren, witte perziken. Opnieuw het stro ook. De kruiden op de smaak zijn eerder de keukenvariant (nootmuskaat, kaneel en peper) en worden vergezeld van ronde eik. Middellange, frisse afdronk, prikkelend (de granen, de kruiden en de eik) op een zoete achtergrond. Bijzonder profiel. En beter dan je zou verwachten van een jong graanexperiment. Veel beter. Ik ben ongelooflijk benieuwd naar langer gerijpte Bere whisky. Een moderne variant van de legendarische Local Barley’s? Stel je voor… 86/100

26 jan

Teaninich 22y 1959, Samaroli

Toch een geweldige reeks bottelingen, die zogenaamde ‘Flowers’ reeks van Samaroli. De etiketten vermelden ‘The never bottled top quality’, en dat is niet geheel gelogen. Ik had reeds het genoegen de Benromach 14y 1967, de Glen Keith 12y 1969 en de North Port 15y 1966 uit deze reeks te kunnen proeven (zonder review echter), allemaal vrij jonge whisky’s, en nu dus ook de Teaninich 1959. Reken op een dikke 500 euro op veilingen.

 

Teaninich 22 YO 1959, 43%, Samaroli 'flowers'Teaninich 22y 1959, 46%, Samaroli ‘flowers’, 300 bottles
Tsjakka! Dit is dat type whisky waarbij je gewoon heel even je neus in het glas steekt en meteen een halleluja prevelt. Ik toch. Man, wat een schitterende neus! Maar niet evident om te beschrijven. Een profiel dat je zelden of nooit tegenkomt. Laat me toch een poging wagen. Ik start met olie. Lijnzaadolie, amandelolie (ja, vooral deze laatste). Rijpe bananen (geflambeerde). Wat het fruit betreft domineren die bananen, maar ik heb ook kiwi (jawel, iets van Pisang), vers geperst appelsiensap (dat wordt dus Pisang-Orange) en mango. Heel veel smeuïge bijenwas. Ook pollen en honing in dat compartiment. Weinig eik, wel wat kruiden (geen zin om om te gaan zoeken welke). Houtskool en subtiele turfrook. Geweldig vind ik dit. Op de tong heb ik meer eik, en ook wat meer kruiden, maar perfect geïntegreerd in de zoete en fruitige aroma’s. Halfrijpe bananen, sappige appels, veel mango (wie heeft er daar iets op tegen?) en sappige groene pruimen. De bijenwas is even groots als in de geur. Ook de subtiele turfrook is dat. Honing en melkchocolade maken het zoet. Het mondgevoel is olieachtig en vrij dik. Lange afdronk, kruidig, fruitig, zoet en licht rokerig. Complex quoi. Wat een pareltje weer van Silvano Samaroli. Heeft die man al een standbeeld? 94/100

24 jan

Highland Park 1978

Highland Park voert een erg doorgedreven houtbeleid. Van het telen van de bomen tot het rijpen van de whisky. De distilleerderij koop geen vaten op, het laat z’n vaten maken in Spanje, van speciaal daarvoor geteelde en geselecteerde bomen uit het noorden van het land. Daarna verhuren ze deze vaten aan bodega’s, alwaar ze worden gevuld met sherry. Deze sherry mag vervolgens twee jaar rijpen, waarna de sherry wordt afgevuld op flessen en de lege vaten naar Orkney worden verscheept. Het hout dat wordt gebruikt om er sherry op de laten rijpen is zowel afkomstig van Europese eik als van Amerikaanse eik. En alhoewel het in beide gevallen om sherryvaten gaat, is het resultaat op de whisky die er in rijpt helemaal anders.
Vandaag de vijfde in de ‘Vintages’ reeks, de 1978 die na de 1998, 1994, 1990 en 1973 kwam.

 

Highland Park 1978 'Vintage Collection', 47.8%, OB 2011 for Travel RetailHighland Park 1978 ‘Vintage Collection’, 47.8%, OB 2011 for Global Travel Retail
Pittig op de neus, met in het begin veel kruiden (kaneel, zoethout, nootmuskaat, munt), ronde eik en honing, en na enige tijd hoe langer hoe meer fruit. Sinaas, pruimen en kokos. Romige chocolade. Onderliggend een mooie waxyness. Kaarsvet en schoensmeer. En de geur van houtsnippers. Ook deze van sigarendoosjes. Lichte rook. Dit is wel zeer aangenaam om ruiken. Erg complex. De smaak wordt echter gedomineerd door het hout. Tonen van eik, noten, peper, kruidnagel en veel munt. Daarachter wat mandarijn en zoethout, maar dat slaagt er niet in de droge elementen voldoende te counteren. Ook merkelijk minder complex dan de geweldige neus. Lange, kruidige en licht bittere afdronk. Een typische ruikwhisky. 85/100

23 jan

Mackmyra

Mackmyra is de eerste Zweedse distilleerderij. Het startte de productie in 1999, in het plaatsje Valbo, nabij Mackmyra. Mackmyra maakt uitsluitend gebruik van Zweedse ingrediënten, zoals graan dat gemalen wordt in de 17e eeuwse Mackmyra molen. Vanaf midden jaren 2000 bracht de distilleerderij onder z’n Preludium label single malt whisky’s op de markt. Een deel daarvan rijpte op 30 liter vaten, wat het rijpingsproces (extra invloed van het hout) versnelt. Naast first fill bourbonvaten, gebruikt men er ook nieuwe vaten van Zweeds eikenhout, die dan eerst worden geschroeid alvorens er spirit op gelagerd wordt. Men distilleert er zowel niet-geturfde als geturfde whisky.

Mackmyra

Mackmyra 8y 2002/2011, 40.8%, cask 02-058, 37 bottles, 50cl, Bodas Gruvlager
De neus is wel erg granig. Dicht bij het product in zekere zin, maar dat is geen meerwaarde. Malt, vers gebakken brood, pils. Florale toetsen ook wel, samen met tonen van hars. Pas na enige tijd ook fruit. Peren (jong), appels en limoenen. Vanille zorgt voor een zoet kantje. Ook de smaak is (te) granig, naast licht kruidig (anijs, nootmuskaat), notig (hazelnoten) en zoet (veel vanille en een beetje melkchocolade). Redelijk wat eik (die kleine vaten), geroosterd hout. Middellange afdronk, granig en kruidig met een klein beetje rook en best wat hout. Simpel en jong. 72/100

22 jan

Caol Ila 22y 1990, Malts of Scotland

Een andere Islay whisky in de laatste Malts of Sotland release is een Caol la 1990, gerijpt op bourbonvat.

 

Caol Ila 22 YO 1990/2012, 55.6%, Malts of Scotland #MoS12042Caol Ila 22y 1990/2012, 55.6%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12042, 180 bottles
Mooie, rokerige en zilte geur. Gerookte vis zoals zalm en vooral heilbot. Zeewier ook en jodium. Veel ‘zee’ dus. Geruggesteund door vanille (ook niet een klein beetje) en fruit. Perziken, citroenen en ananas. Lichte toets van hooi. En ook een klein beetje kaarsvet. Stevig op de tong, smaak gedomineerd door zoete turf. Vanille. Rietsuiker. Van het fruit van de geur komt vooral de citrus terug. Citroenschijfjes met suiker. Het zilt blijft prominent aanwezig. Ronde eik. Licht drogend. Met water komen er mineralen naar voor. Middellange afdronk op zoete turf, zilt en citrusfruit. Lekkere Caol Ila waarbij alle elementen mooi in het gelid lopen. 87/100

21 jan

1 reactie

Clynelish 15y 1997, The Bonding Dram

Blij dat ik deze Clynelish eindelijk kon proeven. Veel over gehoord, veel over gelezen, wat de goesting alleen maar deed toenemen. Het gaat dus om de Clynelish 1997 die The Bonding Dram bottelde voor z’n vijfjarig bestaan.

 

Clynelish 15 YO 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733Clynelish 15y 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733, 265 bottles
Erg geconcentreerde en rijke neus en heel typisch ook. Wat wil zeggen dat ik veel bijenwas en kaarsvet heb (hoera), vanille, wit fruit (appels, kruisbessen, witte perziken en pompelmoes), zachte zilt en ronde eik. Maar ook warme houtkrullen, dennennaalden en marsepein. En een ronduit heerlijke mineraliteit (natte stenen en een al even natte grasmat). Hopelijk houdt de smaak dit niveau aan, dan hebben we een winnaar. En jawel, op de tong even dik, rijk en geconcentreerd als op de geur. De bijenwas, het fruit (pompelmoes, periken, meloen), de vanille, de marsepein, de mineralen, het zilt, het is allemaal erg aromatisch en perfect met elkaar verweven. Prachtig bitter, door de pompelmoes, de eik en een extra kruidigheid (gember, peper). Lange afdronk, het bittere en het zoete hand in hand. Dit moet mijn beste jaren negentig Clynelish zijn (vanaf nu mijn benchmark). Geweldige selectie Jeroen. 90/100

19 jan

Glendullan 18y Manager’s Dram

Eén van de Manager’s Drams (niet te verwarren met de recentere Manager’s Choice bottelingen) die eind jaren tachtig tot midden jaren tweeduizend zijn gebotteld, is een Glendullan 18y. Dit betreft een botteling van 1989, en is dus één van de eerste Manager’s Drams.
Deze whisky’s werden niet verkocht, maar desondanks kan je deze fles hier en daar vinden (vooral bij winkels over de plas). Je betaalt er met 300 à 350 pond wel een stevige prijs voor.

 

Glendullan 18 YO Manager’s Dram, 64%, OB, 1989Glendullan 18y Manager’s Dram, 64%, OB 1989, 75cl
Op de neus moet je je even door de alcohol werken (een constante bij de Manager’s Drams). Door de peper, het gedroogde gras en de espresso. Als je dat hebt gedaan krijg je een mooie, ronde en waxy neus. Bijenwas, honing, pollen. Het gedroogde gras slaat om in bloemen. Er komt ook een geweldige minerale toets bij. Ondersteunende eik en zachte rook (van het hout?). Knap. De smaak is zonder water weinig toegankelijk. Vrij scherp en vooral kruidig. Enkele druppels water zijn echter al genoeg om deze whisky open te doen bloeien. Waxy, mineralig, floraal, zoet (honing en marespein – amandelen) en fruitig (citrus en groene appels). Alles in perfecte balans en ondersteund door sappige eik. Lange, verwarmende afdronk, prachtig bitterzoet. Eén van de beste Manager’s Drams die ik al kon proeven. Maar water is dus wel verplicht. Bijna het niveau van de Glen Ord. 91/100

17 jan

Bruichladdich 24y 1988, Malts of Scotland

De eerste Bruichladdich die Malts of Scotland bottelde is deze 1988, op flessen getrokken ter gelegenheid van het Islay Whisky Dinner 2012 dat ik een tijdje geleden kon bijwonen.

 

Bruichladdich 24 YO 1988, 54.3%, Malts of Scotland for Islay Whisky Dinner 2012, MoS12040Bruichladdich 24y 1988/2012, 54.3%, Malts of Scotland for the Islay Whisky Dinner 2012, sherry hogshead #MoS 12040, 188 bottles
Droge sherryneus op tonen van noten, tabak, gedroogd fruit (zoals abrikozen, rozijnen en pruimen), zachte eik, koffie, chocolade en balsamico. Na enige tijd maakt het gedroogde fruit plaats voor een beetje sinaas en iets meer rode vruchten. Rode bessen, frambozen, aardbeien. Een licht waxy toets. Turf en zilt op de achtergrond. Rond en romig mondgevoel. De eerste indruk is zoet: vanille en karamel (sherryvat van Amerikaanse eik veronderstel ik dan), maar ook iets van nougat. De balans met de drogere sherry-elementen zit meer dan oké. Eik, noten en kruiden (de frisse variant), samen met het zoetere gedroogde fruit. En net zoals op de geur, komt er na enige tijd ook rood fruit door (de bessen), net als een klein beetje sinaas en limoen. De turf is op de smaak even discreet als op de neus. De afdronk is niet geweldig lang, en neigt me net iets te veel naar het droge, de balans van de smaak wordt niet helemaal doorgetrokken. Een ander profiel dan dat wat we gewoon zijn van Bruichladdich. Wel lekker. 86/100

16 jan

Clynelish 21y 1989, The Whisky Agency ‘Insects’

Vandaag heeft Clynelish drie wash stills en drie spirit stills in productie, samen goed voor een jaarlijkse productie van 3,25 miljoen liter alcohol. Het overgrote deel van die productie gaat naar de blends van Diageo, vooral naar Johnnie Walker. Het is pas sedert de jaren negentig dat we Clynelish single malt tegenkomen. In het begin af en toe, de jongste jaren in grotere aantallen, zeker bij onafhankelijke bottelaars. Denk maar aan de geweldige 1982’ers, maar ook 1989 lijkt een zekere cultstatus te krijgen.
Vandaag een 1989 van The Whisky Agency, ondertussen al twee jaar geleden gebotteld. Hij kostte 89 euro, maar spijtig genoeg uitverkocht. Zéér spijtig. Bedankt voor de sample Johan.

 

Clynelish 21 YO 1989/2010, 54%, The Whisky Agency, InsectsClynelish 21y 1989/2010, 54%, The Whisky Agency ‘Insects’, ex-bourbon barrel, 166 bottles
Njummie, heerlijke neus, die alles brengt wat ik kon verhopen. Warm, rijk en complex. Warme appelcake, romige bijenwas, geboend leder, nat hooi en ronde eik. Daarachter zit een geweldige fruitgheid. Sappige peren en al even sappige rode appels. Maar ook perziken en meloenen. Vanille. Lijnzaadolie. Een beetje zilt op de achtergrond. En ook wat mosterd. Maar ondanks die mosterd zit er niks scherps aan, het geheel is erg rond en vol. Perfect gewoon. Romig en rond op de tong, met in het begin toetsen van vanille, kandijsuiker, bijenwas, kaarsvet, leder en gedroogde mango. Daarna zetten er zich kruiden door: peper, zoethout en gekonfijte gember, wat het toch licht prikkelend maakt. Maar de balans tussen de romige, zoetere elementen aan de éne kant en de licht bittere elementen zoals de kruiden en de eik aan de andere, is perfect. Ook hier mag ik het hooi (eerder de droge variant) niet vergeten te vermelden. En – misschien wat verrassend – een beetje rook. Lovely! Lange, wat grassige afdronk met gember en vanille, en die lichte rokerigheid die blijft hangen. 91/100

15 jan

Loch Lomond 1966

Mijn eerste Loch Lomond (toch de eerste die ik hier bespreek, niet de eerste die ik proef), en meteen de oudste die er beschikbaar is. Dit is een distillaat van 22 september 1966, gebotteld in juni 2011. Kost een 140 euro, wat erg goedkoop is voor z’n leeftijd.

 

Loch Lomond 44 YO 1966, 40%, OBLoch Lomond 44y 1966, 40%, OB 2011, 1640 bottles
Grassige en vegetale neus. Nat gras, varens, gekookte bloemkool (no kidding), gekookte broccoli (no kidding)… Ook wat normalere associaties van appels, onrijpe bananen, zoethout en leder. En hars. Spijtig genoeg denk ik ook aan natte kranten. Zo geweldig aangenaam vind ik dit niet. Zachte eik. De smaak is licht, grassig en zoet. Vanille, karamel, marsepein, zoethout… geen karton meer. Goed zo. En meer fruit. Ook goed zo. Appels, wat roze pompelmoes en lycheesap. Kruidenthees. Peper en kaneel. De smaak trekt de minpunten van de neus wat recht, maar een echte hoogvlieger wordt dit nooit. Zijdezacht mondgevoel. De afdronk is dan weer licht bitter (eik en kruiden), en kort. En een beetje metalig. Na de smaak terug op tachtig, na de afdronk er opnieuw onder. Blind zou ik dit dertig jaar jonger schatten. Bizar. 78/100

14 jan

Littlemill 20y 1992, Archives Anniversary release

Littlemill van eind jaren tachtig, begin jaren negentig, er kunnen er niet genoeg gebotteld worden. Ook Whiskybase heeft er ééntje op de markt gebracht onder z’n Anniversary label, meer bepaald een 1992. Hij kost je 100 euro.

 

Littlemill 20 YO 1992/2012, 54.8%, Archives, Whiskybase, Anniversary release, bourbon hogshead #44Littlemill 20y 1992/2012, 54.8%, Archives, Whiskybase Anniversary release, bourbon hogshead #44, 339 bottles
De neus start minder expressief dan verwacht, maar als je ‘m tijd geeft, bloeit hij open tot een subtiele en complexe whisky. Lichte toetsen van tropisch fruit. Wit tropisch fruit zoals lychee, meloen en coeur de boeuf. Wat pompelmoes ook wel, net als rijpe kruisbessen. Ook lichte weidetoetsen (gras, weidebloemen). Vanille. Onderliggend is er behoorlijk wat kaarsvet, en ook wat amandelspijs. Ik hou erg van dit profiel, maar op de geur heeft hij tijd nodig. Op de smaak veel minder, hij is hier een stuk minder schuw. Meteen veel fruit: pompelmoes (big time), appels, meloenen (Galia) en passievrucht. Naast dit fruit vanille, veel kruiden (peper, gember, kaneel) en een grassige toets. Gedroogd gras, hooi. Gesuikerde lindethee. Lichte eik en wat hars. Stevig en olieachtig mondgevoel. Water toevoegen brengt de vanille en de bijenwas nog meer naar voor. Lange, licht drogende afdronk op kandij en citrus. Een whisky die het haalt op de smaak, daar is hij textbook Littlemill. En je weet hoe graag ik dat heb. 90/100

12 jan

Johnny Walker Red Label 1973

Johnny Walker Red Label, waarom zou ik deze nog eens bespreken? Wel, omdat deze gebotteld werd in 1973.

 

Johnnie Walker Red Label SeventiesJohnny Walker Red Label, 40%, OB 1973 for the Belgian market, 75cl
Licht gesloten neus die langzaamaan openbloeit en erg genietbaar wordt. Granen, de geur van oude boeken, noten, hooi en gedroogde bloemen. Ook iets van petrolium (niet onaangenaam). Kranten. Rijpe ananas. Licht metalige tonen ook. Subtiele rook. De smaak is erg licht, op thee, het hooi en de bloemen opnieuw, sinaas en kruiden. Peper en nootmuskaat. En een beetje karamel. Middellange afdronk. Niet te vergelijken met het spul van vandaag. Was het vroeger beter? Wie zal het zeggen. Laat me er in ieder geval van uitgaan dat bijna veertig jaar flessenrijping een bepaalde complexiteit heeft toegevoegd. 81/100

10 jan

Bunnahabhain 1963

Vandaag een oude Bunnahabhain, ééntje van 1963, in de typische groene, gedrongen fles. Dat is een botteling van 1997. Er is ook een veertigjarige 1963, gebotteld voor het Feis Ile 2003.

 

Bunnahabhain 1963, 43%, OB 1997Bunnahabhain 1963, 43%, OB 1997, green dumpy
Een neus die zeer mooi evolueert van wat gesloten en stoffig (champignons zelfs) naar expressief op tonen van exotisch fruit (meloen, papaya, mango, perzik), gember, kandijsuiker, koffie en lichte turf. Ook lichte zee-associaties zoals zilt en zeewier. En een heerlijke ‘waxyness’. Mooi rond, complex en aromatisch. De smaak is licht, doet wat een slappe thee denken. Maar dat klinkt te negatief. Laat me het op subtiel houden. Subtiele toetsen dus van gember, kaneel, bijenwas, zilt, turfrook en fruit. Eerder rood fruit zoals aardbeien en rode bessen, maar ook perzik opniew. Zachte eik. Mist toch wel een beetje body. Ondanks deze lichte body toch nog een redelijk lange afdronk op zilt, gember en turf. Super neus, maar een iets te slappe smaak om een score in de negentig te verantwoorden. Nee, het is geen Auld Acquaintance. 89/100

9 jan

1 reactie

Jameson Select Reserve

Met de ‘Select Reserve’ bracht Jameson een tijdje geleden een nieuwe botteling op de Zuid-Afrikaanse markt, en nu ook op de Europese. Het is een botteling op beperkte oplage (small batch), die voor 75% bestaat uit twaalf jaar oude Ierse single pot still whiskey (waarvan 20% rijpte op sherryvaten) en 25% vijf jaar oude graan whiskey (driemaal gedistilleerd).

 

Jameson Select ReserveJameson ‘Select Reserve’, 40%, OB 2012, small batch
Het resultaat geurt alvast lekker. Zoete granen (niet echt onverwacht), geroosterde noten, eik, kruiden (kaneel, nootmuskaat) en vanille vallen het meest op. Maar ik heb ook een beetje fruit: perziken, appels en abrikozen. En zelfs wat kokos. En is dat banaan? Wel ja, banaan. En een hint van warme cake. Ik vind dit erg aangenaam om ruiken. De smaak is steviger dan de 40% doet vermoeden, hier zorgen de kruiden en de eik voor. Kruiden zoals kaneel en zoethout. Gedroogde abrikozen, vijgen en rozijnen. Merkelijk meer sherry-invloed dan we gewoon zijn van Jameson. Zowel vanille als karamel wat het zoete betreft. Niet super complex, wel lekker. Eerder korte afdronk, zoet (vanille) en kruidig (nootmuskaat). Dit is beter dan de gemiddelde blend. Een pak beter. In zekere zin doet deze whisky mij aan Greenore denken. En dat is alles behalve een slechte referentie. 82/100

8 jan

Kilkerran 4y 2004, The Tasting Room

Kilkerran is een whisky die geproduceerd wordt in de Glengyle distillery, gelegen in Longrow op Campbeltown. Het is in handen van Springbank

 

Kilkerran 4 YO 2004, The Tasting RoomKilkerran 4y 2004 ‘The Tasting Room’, 58.6%, OB 2009
Op de geur vallen granen, vanille en turf op. Zoete granen, zoete turf. Ook best wat kruiden: zoethout, kaneel en gekonfijte gember noteer ik. Daarna okkernoten. En gedroogd gras. Het balanceert tussen scherp en bitterzoet. Scherpzoet mocht die term al bestaan (en betekenis hebben). Zo goed als geen fruit evenwel, enkel wat citroen op de duur (dat scherpe). Op de tong is dit nogal een uitdaging. Zo goed als niets zoets meer en bijna volledig op de scherpere tonen van de neus: gedroogd gras, okkernoten, peper, gember (niet meer gekonfijt), granen en turf. Nogal heet vind ik dit. Met water meer assen, wat niet echt een verbetering inhoudt (buiten het feit dat het drinkbaarder wordt natuurlijk). De schil van citroenen ook wel. Lange, bittere en rokerige afdronk. Een beest. Eéntje die zich spijtig genoeg niet laat temmen echter. 72/100

7 jan

Laphroaig 14y 1998, Archives Anniversary Release

Een andere whisky uit de Anniversary Release van Archives is een Laphroaig 1998. In de Second Release zat er ook al een Laphroaig 1998, een whisky die me niet helemaal kon overtuigen. Deze doet dat wel. En hoe. Hij kost je 80 euro.

 

Laphroaig 14 YO 1998/2012, 53.8%, Archives, Whiskybase, Bourbon hogshead #5619Laphroaig 14y 1998/2012, 53.8%, Archives, Whiskybase, Bourbon hogshead #5619, 156 bottles
Stevige neus, zoet en rokerig. Medicinaal ook. Jodium, ontsmettingsmiddel (en daar is niets mis mee). Mercurochroom. Marsepein (amandelen) en vanille. Nat hooi. Witte pompelmoes en citroen. En daarna meer en meer banaan (nog een beetje groen, perfect eigenlijk). Aardse geuren ook. Natte aarde, natte bladeren, varens en wortels. Balancerend tussen zoet, zuur en bitter, maar nooit iets storends. Espresso. Wat mineralen geven het een fris en clean karakter. Riesling. Prachtig vind ik dit. Turfrook en zilt spelen de eerste viool op de smaak. Opnieuw de wortels en de aarde. En het medicinale. Kruiden zoals zoethout, gember en peper. Citrusfruit met de klemtoon op citroen en pompelmoes. Limoncello. Redelijk in lijn van de geur eigenlijk. Kandijsuiker, en suikerspin. Scherp en stevig profiel. Erg lange, verwarmende afdronk. Zoet, rokerig en zilt. Uitgepuurde en gebalanceerde jonge Laphroaig, voor mij een stuk beter dan de 1998 uit de second release, en één van de beste van de laatste jaren. Knappe selectie. 90/100

5 jan

1 reactie

Balvenie 12 ‘Double Wood’

De Balvenie Double Wood heb ik al eens besproken, maar dat was een fles van 2001. Ik schenk me vandaag een dram uit van een spiksplinternieuwe fles. Deze 12y onderging niet echt een dubbele rijping, dit is eerder een finish, aangezien hij na twaalf jaar rijping op bourbonvat maar even verder rijpte op sherryvaten.

 

balvenie 12 double woodBalvenie 12y ‘Double Wood’, 40%, OB +/-2012
Mooie, ronde neus op tonen van vanille, amandelspijs, rozijnen en zoete granen. Zoete tonen dus, die zich eerst laten vergezellen van kruidige tonen (ik denk aan zoethout, kaneel en gember) en zachte eik, nadien gevolgd door fruit. Fruit zoals appelsienen, appels en perziken. Erg zacht en elegant. Ook op de tong is dit elegant en zijdezacht. Misschien wat licht, maar dat maakt ‘m des te drinkbaarder. Karamel en honing maken het zoet, kruiden (kaneel en nootmuskaat hier), amandelen en eik geven structuur, en wat fruit geeft het een bepaalde complexiteit. Citrusfruit en perziken. Een lichte hint van leder valt er ook nog te ontwaren. Korte, bitterzoete afdronk. Wel, ik vind dit een erg aangename whisky, voor mij nog altijd één van de beste standaardbottelingen. Als je als beginner deze fles, samen met een Talisker 10 en een Lagavulin 16, in huis haalt, ben je zeer goed gestart. 83/100

3 jan

Glenglassaugh 12y

De feestdagen zijn achter de rug, nu dus terug met beide voeten op de grond. Niet leuk misschien voor de whisky die nu volgt. Alhoewel, dat valt best wel mee.
Deze standaard Glenglassaugh kan je nog voor een 150 euro kopen, o.a. via The Whisky Exchange. Dat zal indertijd een pak goedkoper zijn geweest.

 

Glenglassaugh 12Glenglassaugh 12y, 43%, OB mid 1990’s
Zachte, lichte en frisse neus op tonen van vanille, noten, kaarsvet en een beetje fruit. Niet veel, maar het is er wel. Ik denk dan vooral aan abrikozen en appelsienen. Aangenaam zonder meer. De smaak is redelijk droog op granen, eik, noten, chocolade en ook wel wat abrikoos. Licht zilt naar het einde toe. Mist body en complexiteit. Nog relatief lange, droge afdronk. Dankzij de neus toch nog 80/100

« Oudere berichten