Teaninich 22y 1959, Samaroli

Toch een geweldige reeks bottelingen, die zogenaamde ‘Flowers’ reeks van Samaroli. De etiketten vermelden ‘The never bottled top quality’, en dat is niet geheel gelogen. Ik had reeds het genoegen de Benromach 14y 1967, de Glen Keith 12y 1969 en de North Port 15y 1966 uit deze reeks te kunnen proeven (zonder review echter), allemaal vrij jonge whisky’s, en nu dus ook de Teaninich 1959. Reken op een dikke 500 euro op veilingen.

Teaninich 22y 1959, 46%, Samaroli ‘flowers’, 300 bottles
Tsjakka! Dit is dat type whisky waarbij je gewoon heel even je neus in het glas steekt en meteen een halleluja prevelt. Ik toch. Man, wat een schitterende neus! Maar niet evident om te beschrijven. Een profiel dat je zelden of nooit tegenkomt. Laat me toch een poging wagen. Ik start met olie. Lijnzaadolie, amandelolie (ja, vooral deze laatste). Rijpe bananen (geflambeerde). Wat het fruit betreft domineren die bananen, maar ik heb ook kiwi (jawel, iets van Pisang), vers geperst appelsiensap (dat wordt dus Pisang-Orange) en mango. Heel veel smeuïge bijenwas. Ook pollen en honing in dat compartiment. Weinig eik, wel wat kruiden (geen zin om om te gaan zoeken welke). Houtskool en subtiele turfrook. Geweldig vind ik dit. Op de tong heb ik meer eik, en ook wat meer kruiden, maar perfect geïntegreerd in de zoete en fruitige aroma’s. Halfrijpe bananen, sappige appels, veel mango (wie heeft er daar iets op tegen?) en sappige groene pruimen. De bijenwas is even groots als in de geur. Ook de subtiele turfrook is dat. Honing en melkchocolade maken het zoet. Het mondgevoel is olieachtig en vrij dik. Lange afdronk, kruidig, fruitig, zoet en licht rokerig. Complex quoi. Wat een pareltje weer van Silvano Samaroli. Heeft die man al een standbeeld? 94/100