Brora 32y 1970, DL Platinum Selection

Onversneden is zo stilaan Lindoresgewijze een oord van decadentie aan het worden. Dringend tijd om weer even back to basics te gaan, kwestie van de balans terug wat in evenwicht te trekken. Maar nu nog even niet.

Brora 32y 1970/2002, 58.4%, DL Platinum Selection, 297 bottles
Ronduit schitterende neus van de zee. Hij start wat bedeesd, maar vertoont dan veel maritieme elementen zoals zilt, jodium, zeewier, gerookte vis, oesters… op een achtergrond van zoete turfrook en aardse tonen (wortels, natte aarde). Er sluimert ook wat fruit door, fruit zoals rode (zoete) appels en zelfs wat banaan en mango. Amandelspijs en nougat vallen er qua zoete associaties te noteren. Maar hoe langer ik hier mee bezig ben, hoe meer zaken ik opmerk. Lijnzaadolie bijvoorbeeld, net als bijenwas, en ook zoethout en tijm. Oude boeken. Vreselijk complex is dit. Doet me wat aan de recentste OB’s denken (de 32y en de 35y). Niet erg ‘farmy’, dit is veel subtieler en eleganter. Op de smaak is dit minstens even goed. Minstens. Neigt een beetje naar oude Port Ellen op een weinig actief sherryvat. Maar dan nog beter eigenlijk. Erg maritiem dus (zie hierboven), maar ook prachtig rokerig en zoet. En fruitig. En waxy. En kruidig. En, vooral, alles perfect verweven. Op de smaak komt de boerderij iets meer naar voor. Nat hooi, natte hond. De marsepein keert terug. Net als de lijnzaadolie. Het fruit is hier minder appel dan wel citrusfruit. Pompelmoes, mandarijn. Het rokerige karakter is hier oude turf. Ik bedoel dan de turf die je ook wel tegenkomt in oude Ardbeg of oude Laphroaig (ja, zelfs met het licht medicinale kantje). Lange, erg lange afdronk. Zilt, rokerig, peperig en zoet. Het fruit is hier zo goed als verdwenen. Is dat een minpunt? Nah, dit is een whisky waar ik wel heel weinig op kan aanmerken. Absouut topspul. Oude Brora, wat wil je? Bedankt Dominiek om ook deze beauty open te trekken. 94/100