Een zeer fijne tasting

Het seizoen van onze nieuwe Fulldram-afdeling ‘Degustatie’ werd eind september op schitterende wijze ingezet met een proeverij van, jawel, enkele zeer exclusieve soorten rundsvlees (of dat is toch wat ik me heb laten vertellen), en dit onder de deskundige leiding van Filip Rondou van de gelijknamige slagerij uit Leuven. In december volgt er een top Madeira-tasting waar ik al reikhalzend naar uitkijk. Maar we zijn in de eerste plaats natuurlijk nog altijd een whiskyclub, de helft van de tastings zal dus rond whisky draaien. Zo ook vorige maandag.

Aan zeven leden werd gevraagd een whisky uit hun persoonlijke collectie in te brengen en aan Danny, lid van het eerste uur, om deze zeven whisky’s (uiteindelijk werden het er negen) in een line-up te gieten en de avond te animeren. Opdracht meer dan geslaagd. Natuurlijk wou niemand onderdoen voor de rest, wat er voor zorgde dat we volgende schitterende whisky’s (blind) voorgeschoteld kregen:

Na heerlijke bubbels die Philip had meegebracht, startten we met het eerste extraatje, de Glenburgie 26y 1983/2010, 48.5%, The Nectar of the Daily Drams. Ik besprak deze Glenburgie twee jaar geleden en kwam uit op een gelijkaardige score. Alhoewel hij nu een zeker old-bottle-effect (wat muf) vertoonde, wat ik indertijd niet had. Niet zo bijzonder in ieder geval.

Ook het tweede extraatje was een Glenburgie, de Glenburgie 14y 1998/2012, 59.1%, Gordon & MacPhail Reserve for Maltclan, cask 4044, 217 bottles. Deze vond ik een stuk beter. Ik dacht aan een Asta Morris botteling, wat fout bleek, maar het is wel een jonge Glenburgie, iets wat al tweemaal onder het Asta Morris label is gebotteld. Typisch jonge Glenburgie, fris en kruidig met een licht geroosterd en floraal kantje (dat laatste iets minder dan bij de AM’s). Geroosterde noten, verbrande heide, verbrande cake, maar wel subtiel. Voor de rest best fruitig (appels, perziken) en kruidig, met op de smaak en in de afdronk nog meer kruiden. Ongeveer 88/100

Daarna volgde een jonge ouwe, de Macduff 12y 1964/1977, 80° Proof, Cadenhead, dumpy, black label. Nochtans proefde hij niet zo, hij was een stuk frisser en expressiever dan je zou vermoeden bij een twaalfjarige die al 35 jaar op fles zit. Munt en eucalyptus, olie en schoensmeer, appels en peer, gepoetst zilverwerk, tabak, dat zijn de zaken die me het meest opvielen. Vrij complex voor z’n leeftijd, en vooral erg levendig en fris. Dit was een fles die Danny zelf meehad en volgens mij de eerste Cadenhead dumpy in de geschiedenis van Fulldram. Ongeveer 88/100

Next in line was de Convalmore 30y 1975/2006, 46%, Dun Bheagan, cask 3758, 264 bottles. Ook deze proefde ik al eerder. Dit blijft voor mij een heerlijke whisky. Gelaagd, delicaat, subtiel. Eigenschappen die hem in deze line-up echter iets minder goed tot z’n recht deden komen, zeker na het geweld van wat volgt.

En dan een whisky waarvan ik enorm blij ben nog een flesje te hebben, de Yamazaki 15y 1993/2008 ‘The Cask’, 62%, OB, Puncheon white oak, cask 3Q70048, 503 bottles, ook niet nieuw voor mij. Kon doorgaan voor een veel oudere Caol Ila. Fruit (ook tropisch), turf, mineralen, olie, zilt, zachte kruiden, hij heeft het allemaal en in de juiste hoeveelheden en verhoudingen.

Het niveau blijft zeer hoog met de Glenfarclas 38y 1970/2008, 57.6%, Whiskycorner goes Mistery no 1, oloroso sherry butt, 70 bottles, op subtiele en elegante sherry, gekenmerkt door sprankelend rood fruit zoals aardbeien, bramen en kersen, romige wastoestanden, belegen eik en zachte kruiden zoals kaneel en kruidnagel. Ook wat rook van het hout en tabak. De smaak is voor z’n alcoholpercentage zacht en romig. En sappig, absoluut niet drogen dof bitter. Heel mooi. Ongeveer 90/100

Van complexe, gelaagde sherry gingen we met de Highland Park 34y 1971/2006, 53%, OB for Binny’s, USA, first fill sherry butt #8363 naar de stevigere variant. En dat is nog eufemistisch uitgedrukt. Dit is een beest van een whisky. 34 jaren op first fill sherry laten zich gelden. Koffie, chocolade, tabak, rozijnen, dadels, munt, kersen, appelsien, sappige eik, oude meubels, antiekwas, en ga zo maar door. Dat alles vermengd met zalige turfrook. En het goede nieuws is dat het ook op de smaak heel consistent en gebalanceerd blijft, op ideale leeftijd gebotteld. Een bom van complexiteit en balans. Bedankt aan de wilde weldoener om dit cultflesje met ons te delen. Ongeveer 93/100

We bleven bij sherry-gerijpte whisky met de Tomatin 34y 1976/2011, 51.3%, The Whisky Agency, refill sherry butt, 309 bottles. Zeer herkenbaar Tomatin 1976, en zeker één van de betere. Zoals ik ook al eerder kon vaststellen.

We eindigden in schoonheid met de Port Ellen 24y 1982/2007, 57.8%, Dewar Rattray for The Nectar, cask 2464, 168 bottles, een whisky die blijkbaar nog beter wordt met de tijd. Ik proefde hem voor het eerst meer dan vijf jaar geleden en heb de score ondertussen al twee keer aangepast. Veel beter dan dit wordt het niet, maar ik denk wel dat zes jaar flessenrijping hier een meerwaarde is. Een schitterend orgelpunt op een even schitterende tasting.

En dan morgen richting Oostende voor het Lindores Whiskyfest!