Ardbeg 30y ‘Very Old Ardbeg’

Vandaag Ardbeg 1967. 1967, één van de cultjaren van de distilleerderij (denk maar aan de Signatory’s Pale & Dark Oloroso). Deze officiële Ardbeg vermeld echter geen vintage, wel de leeftijd van 30 jaar. Hij is gebotteld in 1997, en is dus distillaat van 1967. Of vroeger.

Ardbeg 30y ‘Very Old Ardbeg’, 40%, OB 1997
Oh yes, die heerlijke zachte, zoete, oude turf. Elegant, delicaat, complex, gebalanceerd, het is allemaal van toepassing op deze neus. Vermengd met een beetje zilt, jodium, fruit zoals appels, rijpe perziken en appelsienenconfituur, honing, vanille, bloemen en in de verte zelfs wat motorolie. En wat toch altijd een meerwaarde is, dit is behoorlijk ‘farmy’. Nat hooi, natte hond. Heel rijk en romig, met voor z’n leeftijd maar een weinig eik. De smaak ligt in het verlengde van de geur. Elegant en zijdezacht op tonen van zachte, romige, zoete turf, sappige perziken, dito abrikozen, appelsienen, mandarijnen, zachte kruiden (kaneel, beetje peper), vanille, honing, een beetje zilt. Sommigen zullen opwerpen dat dit nogal licht en zelfs wat plat is op de smaak. Het is allemaal nogal licht ja, 40%, wat wil je. Maar dit is zo drinkbaar en voor z’n alcoholpercentage zo complex, dat dat licht karakter voor mij eerder een meerwaarde is. Denk ook aan de Ardbegs, maar ook Caol Ila’s of Brora’s, in Connoisseurs Choice bottelingen van Gordon & MacPhail. Drinkbaarheid en complexiteit verenigd. De afdronk is niet superlang, dat viel te verwachten, maar het blijft genieten. En ook hier zo goed als geen eik. Ik vind dit fantastische whisky, maar spijtig genoeg niet meer te betalen. 93/100