Twee Glenturrets van Malts of Scotland

Nu ik met de nieuwe Malts of Scotland bezig ben, viel mijn oog op twee samples van bottelingen uit een vorige batch van begin dit jaar, samples die wat aan mijn aandacht ontsnapt waren. Laat me daar vandaag even tijd voor maken. Het betreft twee Glenturrets, een 1980 en een 1977. Prijzen? 120 en 170 euro.

Glenturret 31y 1980/2012, 42.5%, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead #MoS12008, 192 bottles
Zoete neus. Zowel zoet fruit als andere zoete elementen zoals vanille, honing en suikerspin. Zoete granen (Frosties). Wat het fruit betreft, denk ik aan ananas, rijpe sinaas en sappige perziken. Daarna natte bladeren en mos. En tenslotte een lichte mineraliteit. Ondanks het alcoholpercentage heeft ie iets etherisch. De geur is aangenaam zonder meer, iets te vluchtig, te weinig diepgang. De 42% maakt dat hij erg vlot drinkbaar is. Ook hier is het het zoete wat eerst opvalt, maar het is een wat bizarre zoetigheid. Een soort snoep dat ik niet direct kan thuisbrengen. Vanille, dat is dan weer wel vrij gewoon. Sinaas en ananas opnieuw, maar die ananas is wel erg rijp, overrijp eigenlijk. Pils ook. Eik, licht drogend. Weinig kruiden, het is enkel de eik die voor de wat drogere toets zorgt. Geen al te lange afdronk, op vanille en fruit. Lekker zonder meer. 85/100

Glenturret 34y 1977/2012, 47.4%, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead #MoS12007, 222 bottles
Deze gaat op de neus alvast wat dieper, vertoont meer body. Het leeftijdsverschil is amper drie jaar, het lijken er minstens tien. Vol en rond, helemaal niets vluchtigs. Mooie, sappige eik en ronde zoete tonen van honing, vanille en rijpe bananen. Geflambeerd. Ook in deze wel wat granen, maar niet zoals in jonge whisky’s, niet zo scherp. Pas nadien komt er meer fruit door, de banaan wordt vergezeld van sinaas en mango. Praliné en melkchocolade. Hooi. Best complex, complexer dan de 1980 in ieder geval. Zoete en fruitige smaak: de banaan maar ook meer en meer citroen. Best wat kruiden ook, vooral gember valt op (met het zoete karakter komen we bij Canada Dry). Veel noten naar het einde. Mout, en in het verlengde daarvan komt ook hier de pils om de hoek kijken, iets waar ik niet altijd even enthousiast over ben. Lange afdronk, licht drogend met voldoende ruimte voor het (citrus)fruit. Beter dan de 1980, maar de pils op de smaak kost ‘m toch een punt of twee. 87/100