Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Highlands’

21 okt

Clynelish Distillery Only

Elke distilleerderij heeft tegenwoordig een botteling die enkel te koop is in de distilleerderij zelf. Kwestie van de bezoekersaantallen wat de hoogte in de drijven, en de bezoekers het gevoel te geven iets unieks in handen te hebben (om deze dan vaak tegen het drievoudige van de prijs op één of andere veiling te koop aan te bieden).
Zo dus ook Clynelish. Ik weet niet of dit nog steeds de oorspronkelijke batch van 2008 betreft. Het is in ieder geval een fles die vorig jaar, 2012 dus, op de distilleerderij gekocht werd en er ook vandaag nog te kopen valt.

 

Clynelish 'Distillery Only', 57.3%, OB 2012Clynelish ‘Distillery Only’, 57.3%, OB 2012, ex-bourbon cask
Frisse, grassige en waxy geur. Gedroogd gras en was (bijenwas, schoensmeer, boenwas), vergezeld van zilt en wat zeewier. Mineralen dragen bij tot het frisse karakter. Natte keien, nat gras. En ook de kruiden doen dat. Gember, zoethout, eucalyptus. Na enige tijd zet ook het fruit door. Ik ruik nu ananas, limoen en appelsien. Best wat eik en hars zorgen voor ondersteuning. Romig op de tong. Nog steeds fris en waxy. Meer kruiden wel. Zout, peper, zoethout, eucalyptus. Dat zout brengt me verder bij gezouten karamel. Zilt en zoet, wel mooi. Vanille ook, en hetzelfde fruit van de geur (ananas, appelsien dan vooral). Amandelen. Water toevoegen maakt de smaak zoeter én voegt een beetje rook toe. Toch wel een meerwaarde dat water. De afdronk is niet erg lang, zilt en zelfs een klein beetje ‘farmy’. Een whisky die op de smaak water kan gebruiken, maar ook zonder best te pruimen valt. 86/100

8 okt

Glendronach 18y 1995

Deze 1995 voor The Nectar & La Maison du Whisky (foto is van een andere botteling) heeft op korte tijd al een kleine reputatie opgebouwd. Eens zien of hij die reputatie waard is.

 

Glendronach 18 YO 1995/2013, 54.5%, OB for The Nectar & LMdW, oloroso puncheon #1774Glendronach 18y 1995/2013, 54.5%, OB for The Nectar and LMdW, oloroso sherry puncheon 1774, 643 bottles
De neus van deze Glendronach haalt niet helemaal het niveau van de 1992, maar op de smaak en in de afdronk gaat deze er met gemak boven. Met sprekend gemak. Hij is op geen enkel moment te droog of te bitter, en die afdronk is super. In z’n geheel zeker beter dan de 1992. Op de neus vertoont hij niet dat sappig fruit, wel gedroogd fruit zoals pruimen en vijgen. Dadels ook. Geroosterde noten en toast, gevolgd door oud leder. Chocolade. Balsamico? Yep, in de verte. Kruiden ontbreken niet, kruiden zoals kaneel en kruidnagel. Zelfs een klein beetje rook (van het hout). Tabak. En dan, maar dus pas na enige tijd, vlees. Geroosterd vlees. Erg complex. Komt toch in de buurt van de 1992 hoor. De smaak is al even complex als de neus. Erg rijk en zoet. Siroop van appels en peren, rozijnen, chocolade. Fruitig ook, ik proef de smaak van kersen en bramen, van appelsienenconfituur, van gebakken appeltjes. Leder en koffie. Pas daarna treden de kruiden naar voor. Kaneel en peper. En opnieuw die zachte rokerigheid op de achtergrond. Sappige eik. Hij voelt erg stevig in de mond, maar droogt die mond dus nooit uit. Heerlijk. Geweldig lange, fruitige en kruidige afdronk. Het glas ruikt twee uur later nog altijd heerlijk. Een sherrybom die ik beter vind op de smaak dan op de neus, dat heb ik nog niet veel meegemaakt. Lovely! 91/100

7 okt

Glendronach 16y 1992

Vandaag en morgen is het Glendronach-time. Ik begin met een botteling van een paar jaar geleden, morgen een nieuwe klepper.

 

Glendronach 16 YO 1992/2009, 57.2%, OB, oloroso cask #1140Glendronach 16y 1992/2009, 57.2%, OB oloroso cask #1140, 598 bottles
Erg lekkere, sappige sherryneus. Voor het sappig karakter zorgt rood fruit zoals kersen en frambozen. Hij is ook zoet, met tonen van karamel, gele rozijnen en aardbeienconfituur. De geur heeft ook iets licht vegetaals. Voor de rest zijn er nog wat typische sherry-associaties zoals noten, leder en koffie. Niet veel kruiden echter. Wel stevige, ronde eik. Maar vooral het sappige rode fruit weet me te verleiden. Geweldige neus. De smaak is zoals wel vaker bij dit soort sherrybommen voor mij iets te droog, zeker naar het einde toe. Het begint nog op fruit, zoals rozijnen en pruimen, bramen en aardbeien. Daarna krijg ik koffie en leder. En dan zetten de eik, de noten en de kruiden (kaneel, peper, kruidnagel) zich door. Maar deze laatste smaken gaan dus overheersen. Lange, verwarmende en droge afdronk. Licht bitter (maar dan chocolade-bitterheid). Op de neus scoor ik dit negentig, omdat hij de mond iets te veel uitdroogt, wordt het 88/100

3 okt

Clynelish 27y 1982, The Perfect Dram

Van 1989 springen we gezwind naar 1982.

 

Clynelish 27 YO 1982, 55.1%, The Perfect Dram, TWAClynelish 27y 1982/2010, 55.1%, The Perfect Dram (TWA), bourbon hogshead, 256 bottles
De neus van deze is nog een tikkeltje beter dan de 1989. Nog wat ronder en zoeter. Het fruit is een beetje anders. Minder wit fruit, al is dat er wel, ik heb nu ook abrikozen, perziken op siroop, gele pruimen en ananas. De marsepein is grootser en verdringt samen met honing de vanille wat. Die amandelen, daar kan je echt niet naast ruiken. De ‘waxyness’ is even geweldig, de eik en de zachte kruiden iets dieper en het zilt misschien wat minder aanwezig. Top! De vijf percent meer laat zich gelden op de smaak. Hij is nog steviger en prikkelender. Voor dat laatste zorgen zilt, kruiden en citrusfruit zoals pompelmoes, mandarijn en citroen. Wat het kruidencompartiment betreft, noteer ik peper, gember en nootmuskaat. Daarachter heb ik jodium, kamillethee met honing en een stevige portie eik. Maar alles blijft mooi in balans. De mineraliteit is misschien iets minder dan bij de 1989, maar de bijenwas blijft om de aandacht roepen. Lange, verwarmende en waxy afdronk, mineraliger dan op de smaak. Net iets beter dan de 1989, op de neus duidelijker dan op de smaak. 92/100

28 sep

Glen Mhor 15y 1978, Gordon & MacPhail Cask

Vandaag een oude jonge Glen Mhor uit de Cask reeks van Gordon & MacPhail. Werken is dit. Maar niet slecht terug eens met beide voeten op de grond te komen, heb me wat te veel bezondigd aan recente en minder recente pareltjes de laatste tijd.

 

Glen Mhor 15 YO 1978, 62.2%, Gordon & MacPhail Cask, casks 2263, 2264, 2266, 2268Glen Mhor 15y 1978/1993, 62.2%, Gordon & MacPhail Cask, casks 2263, 2264, 2266 & 2268
Frisse, prikkelende en granige neus, vermengd met fruitige tonen. Kiwi, lychee, de schil van groene appels. Het granige karakter vertaalt zich in muesli met yoghurt (licht zurig). Ook in gist. En pils. De alcohol speelt ook wel op, resulterend in hars, peper en lijm. Zelfs wat aceton. Of nagellakverwijderaar. Potloodslijpsel. Vanille. Best complex die geur, maar niet altijd even aangenaam. Water toevoegen brengt ether naar voor. De granen treden nog meer op de voorgrond. Geen meerwaarde dus. Misschien is het dat wel op de smaak. Zonder water erg krachtig. Nu ja, wat had je verwacht? Granig en licht zuur. Pils, gist, hars, opnieuw het potloodslijpsel. Pas na enige tijd een beetje onderliggend fruit. Maar dan enkel nog groene appels. Opnieuw dat zurige. En met wat goede wil ananas. Maar ook wijnazijn. Peper. Water help hier wel. De ananas komt duidelijker naar voor, het zurige verdwijnt. Middellange, droge afdronk. Zonder water licht zurig, met water niet. De score is met water, wat de smaak ten goede komt. Zonder water halt ie amper de 70. 74/100

25 sep

Clynelish 15y 1997, The Auld Alliance

The Auld Alliance in Singapore is één van de bekendste whiskybars in de wereld. Het is het geesteskind van Emmanuel Dron en bestaat een kleine drie jaar. Emmanuel zette 12 jaar ervaring bij La Maison du Whisky – waarvan de laatste twee jaar als manager van LMdW Singapore – om in een overweldigende bar met meer dan duizend whisky’s. Van standaard tot uiterst zeldzaam. Van Laphroaig 10 tot Laphroaig 1908.
 
The Auld Alliance
En nu is er ook het Auld Alliance whiskylabel, waarvan de flessen te krijgen zijn in Singapore en… jawel, België. Meer bepaald bij QV.ID en Crombé. De eerste reeks bevat een Ardmore 1992, een Caol Ila 1995 en een Clynelish 1997. Laat me beginnen met de jongste.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 53.6%, The Auld Alliance, selection 003Clynelish 15y 1997/2013, 53.6%, The Auld Alliance, selection 003, bourbon hogshead, 208 bottles
Herkenbare jonge Clynelish. Bijenwas, citrus, honing, zilt en mineralen, nog steeds een meer dan geslaagde combinatie. De mineralen en de citrus maken de geur fris en levendig. De honing, samen met een beetje vanille en wat ananas in blik, maken het rond en zoet. Zilt brengt de zee naar voor. Wat ik na enige tijd ook nog waarneem, is lijnzaadolie. In de verte. De smaak is romig en rond, waxy en fruitig. Bijenwas en kaarsvet. Qua fruit vallen pompelmoes, citroen en kruisbessen op. De honing en het zilt van de neus keren terug. Minder mineralen. Kruiden, dat wel. Hier denk ik vooral aan gember en peper. Erg clean profiel. De afdronk is vrij lang, op zilt, bijenwas en citrus. Hij behoudt met andere woorden tot het einde z’n typisch karakter. Ik heb al heel wat Clynelish 1997 gedronken, nog nooit teleurgesteld geworden. Ook nu niet. 86/100

21 sep

Dalmore 1978

De geschiedenis van The Dalmore gaat terug tot 1839, het jaar dat Alexander Matheson aan de oevers van de Cromarty Firth, met zicht op Black Isle, The Dalmore uit de grond stampte. Het was van in het begin de bedoeling van Matheson om de gebouwen te verhuren, hij had nooit de intentie de distilleerderij zelf te beheren. De eerste huurder van The Dalmore was de familie Sutherland. Een telg uit deze familie, Margaret Sutherland, die de distilleerderij leidde van 1860 tot 1866, werd bedacht met de bijnaam ‘Sometime distiller’, omdat zij enkel kwam werken als ze daar tijd en vooral zin voor had.
Het is niet de eerste keer dat ik deze 1978 proef, ik weet dus dat ik me mag verheugen op een pareltje van een whisky. Hij rijpte 29 jaar op Amerikaanse eik en daarna nog een tijd op Gonzales Byass sherryvaten.

 

Dalmore 1978Dalmore 1978 ‘Sherry Finesse’, 46%, OB 2011, Gonzales Byass casks, 477 bottles
Geweldige sherryneus vind ik dit. Complex, elegant, aromatisch, rijk… en vooral perfect gedoseerd en gebalanceerd. In willekeurige volgorde (de aroma’s komen en gaan) noteer ik honing, vanillefudge, marespein, kersen, bramenconfituur, mokka, praliné, sinaas, ananas, geroosterde amandelen, tabak, munt, sappige eik, zoethout en de geur van sigarendoosjes. Deze opsomming maakt duidelijk dat het een complexe bedoening is, maar allemaal ook erg mooi geïntegreerd en verweven, prachtig. Ook op de smaak zit de balans goed, zeer goed. Er is niets dat overheerst, er is niets dat de rest wat verdringt. Ik heb veel fruit, zowel bosvruchten (bramen, bosbessen, rode bessen), kersen als banaan en ananas. Weinig gedroogd fruit. Amandelen (het is zoet, dat gaat dus richting marsepein opnieuw), boenwas, melkchocolade, praliné, eik, zoethout, peper, kaneel, mokka, tabak, perensiroop, et cetera. Vooral et cetera. Lange afdronk, kruidig en zoet. Xmas cake, gekonfijt fruit en kruiden. Machtige whisky, met de nadruk op balans en complexiteit. 92/100

19 sep

Banff 36y 1976, Cadenhead small batch

Eén van de sterren uit de ‘small batch’ reeks van Cadenhead is een Banff 1976. Jaren-zeventig-Banff is vaak bijzondere whisky, een profiel dat ik nergens anders tegenkom, een profiel ook waar ik behoorlijk wild van ben. Denk maar aan de 1975 van Malts of Scotland, de 1975 Old Malt Cask of de 1971 van de Dead Whisky Society. Ik proef de Cadenhead naast deze laatste (fles bijna leeg).

 

Banff 36 YO 1976/2013, 49.8%, Cadenhead small batchBanff 36y 1976/2013, 49.8%, Cadenhead, small batch, bourbon hogshead, 192 bottles
Aromatische neus vol fruit en mineralen. Geen lijm, geen – of weinig – tuinkruiden en mosterd. Maar wel veel fruit dus. Ananas, banaan, kiwi (pisang), harde peren, gele pruimen, roze pompelmoes en mandarijn. Geweldig expressief. Dan die mineralen. De geur na een zomerse regenbui, gepoetst zilverwerk (een typisch element blijkbaar), kaarsvet. Heide en hooi zorgen voor een prikkelende toets, vanille voor een zoete. Na enige tijd krijgt de geur een farmy kantje. Geweldig! Zachte, sappige eik. Complexe en gelaagde neus. De smaak is al even expressief. Fris profiel. Daarvoor zorgen mineralen, gras (de gedroogde variant opnieuw), kruiden en citrusfruit. Qua kruiden denk ik aan eucalyptus, gember en peper. Prikkelend. Qua fruit valt er mandarijn, pompelmoes en ook wat ananas te noteren. Amandelnoten en eik zorgen voor wat extra karakter. Het kaarsvet keert terug in het tweede deel van de smaak, net als de vanille. Lange, licht drogende afdronk, waar de kruiden het net halen van het fruit. Een Banff zonder de klassieke hoek af (de lijm, de mosterd, in mindere mate de dille, ze ontbreken hier). En dat vind ik ergens spijtig, maar dat wordt goed gemaakt door het aromatisch en complex karakter van deze whisky. In z’n geheel net niet zo goed als de 1971, of net niet zo bijzonder… Makkelijker, dat wel. Beide samenvoegen geeft een parel van een whisky. De Dead Whisky Society is als de schurende Mark Lanegan, de Cadenhead als de gepolijste Isobel Campbell, en samen geeft dat vonken. Deus Ibi Est. 92/100

7 sep

Glengoyne 40y 1972, Malts of Scotland

Schandalig dat ik deze Malts of Scotland vorig jaar niet heb kunnen proeven. Payback time.

 

Glengoyne 40 YO 1972/2012, 55.5%, Malts of Scotland, sherry hogshead MoS12044, Warehouse DiamondsGlengoyne 40y 1972/2012, 55.5%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS12044, Warehouse Diamonds, 254 bottles
De kleur roept (nee, schreeuwt) sherry. Op de neus laat deze sherry zich kennen als de meeste expressieve en complexe variant. Fris en fruitig. Frisse kruiden zoals munt, tijm en eucalyptus, vermengd met zoet fruit. Veel zoet fruit. Druiven, pruimen, bramen, sappige kersen, langzaamaan omslaand in de gekonfijte variant. De goede oude bolus. Daarachter schuilen tabak, esdoornsiroop (maple), geboend leder en chocolade. After Eight. En natuurlijk een stevige portie eik. Maar het wordt nooit drogend, de eik is sappig en belegen. Samen met de kruiden doet dit wat aan de beste bourbons denken. Maar dan beter. Behoorlijk indrukwekkende neus toch wel. De smaak is erg rijk en geconcentreerd, het mondgevoel is dik en stroperig. Kandijsiroop, appel- en perensiroop… echt wel stroperig ja. Pruimencompot, braambessenconfituur, rozijnen, dadels, vijgen (zowel verse als gedroogde) maken het geheel extra fruitig. Kaneel, nootmuskaat, zoethout en (veel) munt zorgen voor een stevige kruidigheid. Tabak, karamel, noten en koffie, vier andere usual suspects bij dit profiel, vullen aan. Ha, balsamico ook. Machtige sherry. De eik blijft erg sappig. Het wordt wel een beetje droog. Nee, dit is meer ‘bitter’ dan ‘droog’. Maar dan bitter zoals in “zalig bitter”. En ik kan er niet aan doen, maar ik blijf aan geweldig lekkere bourbon denken. De afdronk is eh… nogal lang. Geweldig lang. Mooi bitter, vol frisse kruiden, eik en fruit. Een zalige bourbon voor single malt liefhebbers. Samen met de 1972 White Rioja mijn beste Glengoyne tot op heden. 92/100

4 sep

2 Reacties

Tomatin 1965 selected by Tasttoe

Vandaag een klepper gebotteld voor Tasttoe, een Tomatin 1965, dezelfde vinage als de fameuze Oat Mint van The Nectar. Geen idee van de leeftijd, geen idee wanneer dit gebotteld is. In ieder geval pas dit jaar op de markt gebracht, op 24 flessen meer bepaald.

 

Tomatin 1965, 52.1%, specially selected by Tasttoe, 2013Tomatin 1965, 52.1%, specially selected by Tasttoe, 2010, 24 bottles
Jawadde, oude Tomatin kan toch goed zijn! Heerlijke delicate neus op het meest fantastische fruit. Ananas, meloen, rode sappige appels, perzik, mango, rijpe banaan en papaja. Nogal tropisch dus. Al dat fruit wordt ondersteund door bijenwas (en schoensmeer, en meubelwas, en kaarsvet) en zachte, belegen eik. Lichte tonen van eucalyptus, gember en munt, wat het een extra frisheid bezorgt. Na enige tijd ook een florale toets. Hooi? Ik denk het. Heide misschien ook wel. Zachte, romige honing. Sublieme neus. Op de smaak is dit een zachte, romige en elegante whisky met toch de nodige punch (52% is vrij hoog gezien de leeftijd). Voor die punch zorgen eik en kruiden (peper, munt, gember, zelfs een beetje chili), maar het is het fruit dat de bovenhand behoudt. Moet ik ze nog eens opsommen? Allez vooruit, ik proef meloen, papaja, mango, appels, harde peren en aardbeien. Ik at vorig weekend aardbeien met limoncello, munt en zwarte peper (geweldige combinatie), het is alsof ik dat opnieuw proef. De was blijft ook in de smaak aanwezig, net als het hooi. Behoorlijk complex, deze Tomatin heeft heel wat meer te bieden dan fruit en eik/kruiden. Lange afdronk, die ondanks de mooie eik weigert uit te drogen. Staar je niet blind op Tomatin 1976, probeer ook eens een jaren-zestig-Tomatin. Je herkent het profiel van oude Tomatin, maar het is allemaal wat delicater en subtieler, gelaagder ook. Minder direct. Maar zeker niet minder goed. Integendeel. 92/100

22 aug

Balblair 1969, G&M Rare Vintage

Vandaag een Balblair uit de Rare Vintage reeks van Gordon & MacPhail. Voor Balblair zou 1969 dus een zeldzaam jaar moeten zijn.

 

Balblair 1969/2008, 43%, G&M Rare VintageBalblair 1969/2008, 43%, G&M Rare Vintage
Mooie, ronde, zoete neus. Vanille, nougat, marsepein, cake… frangipane. Heide en hooi, en ook een hint van leder. Best wat kruiden (kaneel en nootmuskaat) en eik, die voor de nodige body zorgen. Niet zo veel fruit, buiten kruisbessen en meloen. Rook van het hout. Op de smaak meer eik dan in de geur, maar het geheel blijft gebalanceerd. De vanille, de cake, de kruisbessen en het leder zorgen voor het nodige tegengewicht. Middellange afdronk die de balans mooi doortrekt. Had dit iets complexer verwacht, maar dat hoeft geen minpunt te zijn. Lekkere drink-away whisky. 85/100

19 aug

Glenury Royal 37y 1973, The Whisky Agency & The Nectar

1973 blijkt een geweldig jaar te zijn geweest voor Glenury Royal, één van de drie distilleerderijen die ‘Royal’ voor of na z’n naam mag plaatsen (naast Brackla en Lochnagar). The Whisky Agency bracht in 2010 een heerlijke 1973 op de markt, in 2011 volgde een tweede botteling, samen met The Nectar. Waar hij nog te koop is, betaal je er een 250 euro voor.

 

Glenury Royal 37 YO 1973/2011, 43%, The Whisky Agency & The NectarGlenury Royal 37y 1973/2011, 43%, The Whisky Agency & The Nectar, bourbon hogshead, 146 bottles
Warme, ronde, romige, zoete geur. Hij start op tonen van cake, warme abrikozentaart, honing en vanillefudge. En de geweldige tarte tatin. Hij gaat verder op kruiden zoals kaneel en nootmuskaat. Daarachter schuilt heel lichte rook en sappige eik. Verfijnd en elegant profiel. Heerlijk. Zachte, rijke smaak, zalig zoet en fruitig. Perziken, abrikozen en appelsienen vallen op. De kaneel keert weer, net als de nootmuskaat, de honing en de eik. Met ook hier de lichte rokerigheid. Wat zeste (van de appelsienen). Het geheel is vrij licht, wat het nog wat extra drinkbaar maakt. De afdronk is daardoor misschien niet geweldig lang, maar wel lekker. Mooi drogend op eik en pompelmoes. Een whisky die het moet hebben van z’n elegantie en drinkbaarheid, eerder dan van kracht of complexiteit. 90/100

23 jul

Brora 24y 1981, Dun Bheagan

Brora, daar ga ik geen woorden meer aan vuil maken. Alleen al omdat ze hier allemaal al neergeschreven zijn geweest. Ik proef een 1981 uit de stal van Ian MacLeod, gebotteld onder hun Dun Bheagan label. Bedankt voor de sample Gunther.

 

Brora 24 YO 1981/2006, 48.5%, Dun Bheagan, fino sherry butt #1524Brora 24y 1981/2006, 48.5%, Dun Bheagan, fino sherry butt #1524, 726 bottles
Aangename en delicate neus, typisch voor Brora van begin jaren tachtig. Brora zonder de boerderijtoestanden. Redelijk ‘Clynelish’ dus. En deze is ook redelijk ‘groen’. Groene thee, hars, planten en eik. Daarna appels en harde peren. Vooral de schil van groene appels. Hazelnoten. En natuurlijk ontbreekt ook de mineraliteit niet. Natte stenen, nat gras. Boter. Pas daarna toch ook een beetje turfrook, maar dat is ver op de achtergrond. Fris en prikkelend mondgevoel. Mineralen, fruit (appelsien, appel), turfrook (meer dan ik in de geur had), honing en een florale toets (gedroogde bloemen, heide). Lichte bijenwas (zou gaan tijd worden verdorie). Meer eik en hars, de appelsien maakt plaats voor pompelmoes. Het wordt dus wat bitterder, wat hier absoluut geen minpunt is. Middellange afdronk, bitterzoet op citrus, honing en eik, en helemaal op het einde terug wat turf. Niet de beste Brora uit deze periode, maar zeker ook niet de minste. 88/100

8 jul

1 reactie

Tomatin 24y 1988, Eifelboys & Vinothek Massen

Tomatin 24 YO 1988/2013, 48.7%, Eifelboys & Vinothek Massen, firstf fill bourbon, back labelDeze Tomatin 1988 is een project van de zogenaame Eifelboys, een collectief van whiskyliefhebbers waarvan een deel woonachtig is in de Eifel (en dus vandaar de naam) en een deel in Vlaanderen, in samenwerking met Vinothek Massen uit Luxemburg. Het betreft een botteling op 130 flessen in totaal. 70 flessen werden verdeeld onder de negen Eifeljongens en kregen het label op de foto mee. Deze zijn dus niet verkrijgbaar in de handel. De overige 60 flessen zijn bij de Luxemburgse whiskyclub terecht gekomen en worden voorzien van een ander label.

 

Tomatin 24 YO 1988/2013, 48.7%, Eifelboys & Vinothek Massen, first fill bourbonTomatin 24y 1988/2013, 48.7%, Eifelboys & Vinothek Massen, first fill bourbon cask, 70 bottles
Erg aangename, smeuïge neus op veel zoet fruit. En dan denk ik zowel aan gekonfijt fruit als aan gestoofd fruit. Abrikozenconfituur en kruisbessentaart. Gele rozijnen ook, net als een beetje kiwi en banaan. Pisang. Niet dat ik geweldig graag Pisang drink, op de neus is dat hier wel een meerwaarde. Het maakt het, samen met vanille extra zoet. Maar het is zeker niet te zoet, daarvoor zorgen sappige eik, heide en kruiden. Kruiden zoals zoethout en gember. Drop ook. En iets mooi vegetaals. Planten. In de mond is deze whisky rond, romig en vol. En hij vertoont zich als een rasechte Tomatin. 1976 is een cultjaar voor Tomatin, maar dat ligt vooral aan het feit dat er veel 1976 voorhanden was/is, minder dan aan het feit dat 1976 een uitzonderlijk jaar voor Tomatin zou zijn. Andere en veel zeldzamere jaren zeventig vintages kunnen de vergelijking aan, en ook jaren tachtig distillaten zijn lekker. En niet zelden meer dan lekker. Laat dit nog tien jaar langer rijpen… Alhoewel, dit is nu ook al genieten geblazen. Veel fruit (de kiwi keert terug, maar ook appelsienen, rijpe kruisbessen en een klein beetje mango), vanille en zachte karamel. Fudge. Qua kruiden kaneel en zoethout. Vooral zoethout hier. Geroosterde eik. Vrij lange afdronk, op kruiden, appelsienen, kiwi en druiven. Een meer dan geslaagde botteling. Well done Eifelboys. 89/100

2 jul

Glengoyne 16y 1997, Malts of Scotland

In de beginjaren van Malts of Scotland werden we zowat overspoeld door Glengoynes 1998 op sherryvat (de 113X-reeks). Whisky’s waar ik nooit echt fan van ben geweest. In de laatste batch Malts of Scotland zit een 1998, maar dan op bourbon. Vergelijken is dus onmogelijk.

 

Glengoyne 16 YO 1997/2013, 54.6%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13020Glengoyne 16y 1997/2013, 54.6%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13020, 269 bottles
Cleane, frisse neus. Knapperig, granig en fruitig. Fruitige malt. Wat het fruit betreft, vallen arme appels op. Appelmoes, warme appeltaart appeltjes uit de oven. Ik ruik ook rijpe kruisbessen, peren en gele pruimen. Vanille en zachte karamel. Gedroogd gras valt er ook te noteren. Een hint van kaneel, maar voor de rest niet al te veel kruiden. Een beetje eik. Niet extreem boeiend, maar wel genietbaar. Ronde, romige smaak waar de granen in eerste instantie de dienst uitmaken. Gevolgd door vanille en tuinfruit. Wit fruit. Peren nu vooral. En na enige tijd ook ananas. Jong. Ja, deze whisky doet jonger aan dan z’n zestien jaar. Clean, dat wel. En meer kruiden hier, kruiden zoals peper en kaneel. Een beetje zoethout. Eik, wat het samen met de kruiden een droog kantje geeft. Geen erg lange afdronk, op eik, kruiden en het witte fruit dat we ook in de geur en op de smaak hadden. Cleane, natuurlijke en jonge Glengoyne. Helemaal niets mis mee. 83/100

1 jul

1 reactie

Ben Nevis 27y 1986, Chester Whisky

Ben Nevis, dat is lang geleden. Chester Whisky bottelde een 1986. Ook The Nectar bottelde een 1986, vorig jaar als ik me niet vergis. Ik weet niet of die zo goed was als deze. Wat ik wel weet, is dat 99 euro voor een 27-jarige single malt van dit niveau tegenwoordig een koopje is.

 

Ben Nevis 27 YO 1986/201, 52.9%, Chester WhiskyBen Nevis 27y 1986/2013, 52.9%, Chester Whisky, bourbon hogshead, 157 bottles
Erg aangename en ronde neus, zoet en fruitig. Rijpe kruisbessen, rode appels en perziken. Een wandeling tussen de fruitbomen. Dat fruit wordt gevolgd door hooi, peperkoek en marsepein. Veel marsepein. Vanille ook wel. En honing. Dat zoete wil van geen wijken weten. Een mooie minerale toets maakt het af. Natte stenen en zo, je kent dat wel. Niet al te veel eik, alhoewel aanwezig. Ronde, volle en romige smaak met een zeer leuke ‘kick-back’. Eerst proef ik kruiden zoals peper en kaneel, honing en kandijsuiker, en appels. Siroop van appels, het blijft ook op de smaak erg zoet. Maar dan, plotsklaps en schijnbaar uit het niets, duikt daar roze pompelmoes en mango op. Een tropische terugslag als het ware. Iets wat voor mij het verschil maakt tussen 89 en 90 punten. Knap! Niet alleen dat ik dat proef, maar ook de manier waarop, als een dief in de nacht. Tomatin 1976 heeft dat ook soms. Sappige, ondersteunende eik. Lange afdronk, licht drogend (de eik groeit wat), maar vooral zoet en fruitig. En het goede nieuws is dat het exotisch karakter behouden blijft. Dankzij de geweldige twist op de smaak een welverdiende 90/100

27 jun

4 Reacties

Brora 30 2006

En vergelijken maar…

 

Brora 30 YO, 55.7%, OB 2006Brora 30y, 55.7%, OB 2006, 2130 bottles
Wat meteen opvalt, is dat deze iets maritiemer is. Ik heb meer zilt en jodium, en wat zeewier. Wat ook opvalt en waarin hij verschilt van de 2004 en de 2005, is een frisse mineraliteit. Kalk en natte keien. De geuren van de boerderij zijn echter even groots, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Ook de bijenwas en het geboende leder ontbreken niet. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van de zoete turf (nog wat meer dan in de 2005). Zachte kruiden zoals kaneel en eucalyptus, ook dat is in lijn met de collega’s. Het fruit is iets terughoudender, ik proef ananas en citroen. Hij is dan wel wat olieachtiger. Motorolie, arachideolie. Het geheel is erg rijk, stevig en krachtig. Ook het mondgevoel is dat. Olie en mineralen bepalen het karakter. Turf, zilt, mosterd, ananas, perziken, bijenwas, amandelen, houtskool, lapsang souchong, kaneel, nootmuskaat, peper, en nog heel wat meer, zorgen in willekeurige volgorde voor de inhoud. Alhoewel er eigenlijk geen sprake is van volgorde, alles is er meteen. En hoe. Ook deze is gewoon geweldig. Ellelange afdronk, licht drogend op kruiden, zoete turf en zilt. Na een half uur had ik nog steeds het gevoel deze whisky net doorgeslikt te hebben. Ook deze is een pure beauty, maar in het rijtje moet hij nipt de duimen leggen voor z’n twee voorgangers. 94/100

De 2004 is de meest farmy OB (en samen met enkele 1972’ers van Gordon & MacPhail ook de meeste farmy tout court), de 2005 is de meest complexe, de rijkste. Om even een round-up te maken van alle releases (nog niet allemaal besproken, maar nu wel geproefd):

  1. 2005
  2. 2004
  3. 2006
  4. 2012
  5. 2011
  6. 2002
  7. 2007
  8. 2003
  9. 2009
  10. 2008
  11. 2010

Eind dit jaar kan ik daar dan de 40y ergens tussen plaatsen. Benieuwd waar.

26 jun

Brora 30 2005

Samen met de 2004 worden de 2005 en de 2006 als de beste jaarlijkse releases beschouwd. Alhoewel ik vind dat ook de recentste twee (2011 & 2012) kunnen meedingen, net als de eerste (2002), waar ik behoorlijk wild van ben. Vandaag de 2005, morgen de 2006, met de 2004 als eikingspunt.

 

Brora 30 YO, 56.3%, OB 2005Brora 30y, 56.3%, OB 2005, 3000 bottles
Bingo! De zoet-zure turfgeur van Brora ’72 met al z’n boerderijtoestanden. Nat hooi, stallen, mest, natte hond… en een stevige portie zoete turf. Daarachter gaat er heel wat fruit schuil. Mandarijn, limoen, bloedappelsien, de citrusvariant dus, alhoewel ik ook een beetje banaan en mango ruik. Ha, winegums nu, love it. Een zachte kruidigheid op tonen van kaneel, nootmuskaat en peper. Houtskool. Lichte tonen van gerookt vlees. Eucalyptus nu ook, wat voor een frisse toets zorgt. Mooie, ronde eik en oud (geboend) leder. Bijenwas. Met water groeit de ‘farmyness’, wat de complexiteit niet helemaal ten goede komt. Complex is hij ook op de tong. Zoete turf, veel fruit, best wat kruiden (pittig en fris), mooi waxy, even mooi farmy (veel hooi), dezelfde ronde eik, het gerookt vlees… dat alles aangevuld met marsepein, honing en chocolade. En na enige tijd ook een beetje zilt en jodium. Simpelweg subliem. Nu ook mosterd… dat blijft maar komen. Erg lange, rijke en geconcentreerde afdronk.
Ik weet niet of bovenstaande bevindingen het duidelijk maken, maar ik vind deze (nog) complexer en gelaagder dan de 2004, iets minder puur-farmy wel, iets minder Brora 1972 pur sang. Ik kan onmogelijk uitmaken welke ik de beste vind, het éne moment de 2004, het ander de 2005, een beetje naar gelang waar ik zin in heb. De strijd tussen beide eindigt onbeslist. Dus ook 95/100

6 jun

Ardmore 22y 1991, Malts of Scotland

Ik weet het, ondertussen zijn er al nieuwe Malts of Scotland bottelingen op de markt gebracht, maar ik moet de laatste van de vorige batch nog bespreken. Een Ardmore. Geen 1992 deze keer, wel een 1991. Die daarenboven rijpte op een rumvat (geen finish, hij bracht de volle 22 jaar door in een vat waar voordien rum op rijpte). Reken op net geen honderd euro.

 

Ardmore 22 YO 1991/2013, 53.8%, Malts of Scotland, rum barrel #MoS13018Ardmore 22y 1991/2013, 53.8%, Malts of Scotland, rum barrel #MoS13018, 234 bottles
Zoete neus, erg zoete neus. Maar niet op een manier dat het stoort, integendeel. Ik veronderstel dat dat te maken heeft met de turf en de mineralen die voor balans en complexiteit zorgen. De mineraliteit is misschien niet even prominent als bij enkele 1992’ers (denk vooral See me, Drink me), maar het is toch weer absoluut een meerwaarde. Natte grasmat, natte stenen, net gepoetst zilverwerk. De turf is zoet, en ook licht zurig. Het gaat een beetje de ‘farmy’ kant op. I don’t mind. Ook fruit tekent present, en laat zich kennen als zoet. Allerlei oranje snoep. Van die halve appelsienschijfjes met suiker. Niet zo erg verschillend van de meeste 1992’ers die ik proefde. Het patroon verschilt op de smaak van de neus in de zin dat de turf meer op de voorgrond treedt en minder zoet is. Iets scherper en assiger. Ook het fruit roept wat harder om de aandacht. Veel appelsienen (vers geperst sap, zoetzuur), rijpe kruisbessen, zuurzoete appels. Zuurzoet is echt wel het woord hier. De mineralen blijven hun ding doen, kruiden zoals peper en zoete gember vullen aan. Zoetzure afdronk, behoorlijk lang. Rook, citrus en kruiden. Verschilt in wezen niet erg veel van de 1992’ers, de rum maakt ‘m enkel wat zoeter. Maar al bij al even geweldig als z’n broertjes. 89/100

3 jun

Glen Highland Class, Malts of Scotland

De nieuwe aanwinst in de Glen Classes van Malts of Scotland is deze Glen Highland Class. Hij vult het rijtje aan van de Glen First Class, de Glen Peat Class, de Glen Speyside Class en de Glen Grain Class.

 

Glen Highland Class Malts of ScotlandGlen Highland Class 1999/2013, 50%, Malts of Scotland, batch 1, 999 bottles
Zachte, romige sherryneus op tonen van zowel gedroogd als gestoofd fruit. Onder de eerste categorie vallen pruimen, abrikozen, rozijnen en vijgen. Onder de tweede braambessen (confituur) en een beetje cassis. Melkchocolade, praliné en zachte karamel zorgen voor het romig karakter. Je neus in een doos pralines. Na enige tijd ruik ik ook wat appelsienen. En de sherry laat zich verder nog kennen door tabak, koffie en zoethout aan te slepen. Romig op de tong, mooi balancerend tussen zoete en drogere elementen. Gedroogde vruchten, appelsien, karamel, gezoete koffie, kruiden (peper, zoethout) en zachte eik. Zeer toegankelijke sherry zonder ook maar één scherp kantje. Middellange afdronk, blijft erg zacht. De perfecte instap-whisky voor sherryliefhebbers. A ja, sommigen beweren dat dit Glengoyne is. 84/100

« Oudere berichten
Nieuwere berichten »