Ardmore 22y 1991, Malts of Scotland

Ik weet het, ondertussen zijn er al nieuwe Malts of Scotland bottelingen op de markt gebracht, maar ik moet de laatste van de vorige batch nog bespreken. Een Ardmore. Geen 1992 deze keer, wel een 1991. Die daarenboven rijpte op een rumvat (geen finish, hij bracht de volle 22 jaar door in een vat waar voordien rum op rijpte). Reken op net geen honderd euro.

Ardmore 22y 1991/2013, 53.8%, Malts of Scotland, rum barrel #MoS13018, 234 bottles
Zoete neus, erg zoete neus. Maar niet op een manier dat het stoort, integendeel. Ik veronderstel dat dat te maken heeft met de turf en de mineralen die voor balans en complexiteit zorgen. De mineraliteit is misschien niet even prominent als bij enkele 1992’ers (denk vooral See me, Drink me), maar het is toch weer absoluut een meerwaarde. Natte grasmat, natte stenen, net gepoetst zilverwerk. De turf is zoet, en ook licht zurig. Het gaat een beetje de ‘farmy’ kant op. I don’t mind. Ook fruit tekent present, en laat zich kennen als zoet. Allerlei oranje snoep. Van die halve appelsienschijfjes met suiker. Niet zo erg verschillend van de meeste 1992’ers die ik proefde. Het patroon verschilt op de smaak van de neus in de zin dat de turf meer op de voorgrond treedt en minder zoet is. Iets scherper en assiger. Ook het fruit roept wat harder om de aandacht. Veel appelsienen (vers geperst sap, zoetzuur), rijpe kruisbessen, zuurzoete appels. Zuurzoet is echt wel het woord hier. De mineralen blijven hun ding doen, kruiden zoals peper en zoete gember vullen aan. Zoetzure afdronk, behoorlijk lang. Rook, citrus en kruiden. Verschilt in wezen niet erg veel van de 1992’ers, de rum maakt ‘m enkel wat zoeter. Maar al bij al even geweldig als z’n broertjes. 89/100