Glen Scotia 17y 1992, Samaroli Coilltean

Ik heb gemengde gevoelens bij Glen Scotia 1992, soms is dat matig, soms lekker, nooit uitzonderlijk. Ook deze van Samaroli is dat niet.

Glen Scotia 17y 1992/2009, 45%, Samaroli Coilltean, fino sherry butt #3, 858 bottles
De geur start op vuile sherry, die me doet denken aan rubber en aan een vuile schotelvod. Na enige tijd verdwijnt dat vuile naar de achtergrond en komen er tonen van Maggi en tabaksbladeren in de plaats. En andere, wat klassiekere sherry-associaties: noten, karamel, rozijnen, pruimen en veel leder. De noten krijgen een geroosterd kantje en worden vergezeld van geroosterd graan. Crème brûlée. En ook nog wat zilt. Wordt duidelijk beter na wat lucht gehapt te hebben. Minder vuile start op de smaak, wel stevige sherry. Zilte sherry. Doet zelfs een beetje denken aan Old Pulteney op sherryvat. De sherry laat zich kennen in de vorm van eik, noten (echt wel veel noten, van allerlei slag), gedroogde vruchten, karamel en koffie. En ook de tabak keert terug. Kruiden zoals peper en zoethout. Redelijk droog allemaal. Behoorlijk lange, droge afdronk, op kruiden en donkere chocolade. Los van de eerste indruk is dit best een aangename whisky. Aangenaam zonder meer. 83/100