Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Glenlivet’

20 aug

Glenlivet 25y 1973, Signatory

Vandaag een Glenlivet 1973 op sherryvat, die vijftien jaar geleden gebotteld werd door Signatory. En dat was geen moment te vroeg.

 

Glenlivet 25 YO 1973/1998, 57.2%, Signatory, sherry cask #3307Glenlivet 25y 1973/1998, 57.2%, Signatory, sherry cask #3307, 570 bottles
Stevige sherry zonder scherpe kantjes. Rond en vol. Sappige eik, rozijnen op rum, pruimentaart, tabak, sigarendoosjes, koffie, zoethout, melkchocolade, praliné, appelsienen (met de chocolade komen we bij de orangettes uit), toast… alles heel romig en smeuïg. Oud rubber, wat iets minder smeuïg is, maar verre van onaangenaam. En onderliggend rook van het hout als extra. En zelfs een licht medicinale toets. Knap! Stevig bitter en al even stevig zoet op de tong met opnieuw wat turfrook. Alhoewel het me misschien nog eerder aan een barbecue doet denken. Er zit ook iets vlezigs in. Gemarineerd en geroosterd vlees. Het zoete karakter wordt bepaald door karamel, cake, chocolade en fruit. Pruimen en kersen vallen op. En warme aardbeienconfituur. De eik, hars en kruiden (peper, nootmuskaat) zorgen voor het bittere evenwicht. Krachtig mondgevoel. Met wat water toe te voegen, verdwijnt het hars en wordt het nog wat zoeter. Voor mij hoeft dat water niet, de balans is zonder beter. Lange, verwarmende afdronk, balancerend op zoete en droge elementen zoals chocolade, karamel en kruiden. De rook is verdwenen. Onherkenbare Glenlivet die Signatory niet veel langer op vat had moeten laten zitten. 87/100

2 mei

Glenlivet Alpha

The Glenlivet AlphaThe Glenlivet Alpha is volgens de aankondiging ‘the next big thing in the whisky industry’. Nu ja, we weten wat te denken van dit soort turbotaal. De vraag is of dit meer is dan een marketing gimmick. Dat gaan we zo dadelijk ontdekken, maar eerst wat achtergrond. Nu ja, veel kan er niet over gezegd worden. Het betreft een whisky op 50%, en dat is alles wat we ervan mogen weten. De fles vermeldt geen leeftijd, geen jaartal, geen vattype of vatnummer, enkel nog dat er 3350 flessen van zijn gebotteld. Het is een whisky om totaal onbevooroordeeld te ontdekken. Hij wordt op dinsdag 7 mei gelanceerd met een adviesprijs van 90 euro. Meer info over de whisky en tasting notes zullen pas zes weken na lancering bekend gemaakt worden.

 

Glenlivet AlphaThe Glenlivet ‘Alpha’, 50%, OB 2013, 3350 bottles
Wel, ik heb goed nieuws, ik vind de neus alvast verrassend lekker. Licht granig maar vooral erg fruitig. Peren, rode sappige appels, rijpe kruisbessen, witte perziken en ook lichte tonen van ananas. Vanille, butterscotch en gele rozijnen maken het zoet en rond. Eik, potloodslijpsel en kruiden geven het extra diepte. Best wat zoethout, maar ook een beetje gember en anijs. En daar houdt het niet bij op, hij gaat na enige tijd de florale richting uit. Heide, hooi en gedroogde bloemen. Echt mooi deze neus. Romige en rijke smaak waarin de eik en de kruiden aan de éne kant in balans zijn met de fruitige en zoete elementen aan de andere. In deze laatste categorie vallen appelmoes, cake, vanille en citroentaart te noteren. In het kruidencompartiment noteer ik onder andere zoethout en gember. Een beetje drop. Licht prikkelend mondgevoel. Middellange afdronk op verse eik, honing en kruiden. Op de smaak lijkt me dit jonger dan op de neus, maar in z’n geheel lijkt me dit geen heel jonge whisky te zijn. Het zou om een mix van jonge en oudere whisky kunnen gaan, alhoewel we hier ook te maken kunnen hebben met geweldig cask management. Benieuwd naar het verdict. 86/100

29 mrt

Glenlivet 16y 1964, Cadenhead dumpy

Vandaag een fles die volgens mij zo goed als niemand kent. Je vindt er ook niets van terug op internet. Ook geen foto dus (had ik aan moeten denken bij het afvullen van m’n sample – Lindores Whiskyfest 2010 was dat). Maar dat zijn de whisky’s die deze queeste zo mooi maken natuurlijk. Nu nog de tweede Bowmore Bouquet…

 
Glenlivet 16y 1964, 46%, Cadenhead dumpy +/- 1980
Whoeha, wat een geweldige waxy neus! De geur van een antiekwinkel, geboende oude meubels, oud leder, oude boeken… zalig! Vervolgens rozijnen op rum, en dat is hier niet de eerste de beste rum. Oude rum. Okkernoten ook, romige karamel en geflambeerde banaan. Duidelijk een sherryvat. Olie ook, lijnzaad. Zachte rook op de achtergrond. Smeulend haardvuur. Sappige, belegen eik. Man man, dit is goed! En de smaak trekt de lijn door. Schitterende eik, balsamico, peper, zoethout, metalige tonen (wat old bottle effect), hoestsiroop, hars en pas in de retro krijg ik fruit. Maar dan wel in volle glorie. Banaan, ananas en lychee. Marsepein en nougat zorgen voor het zoets. Ronduit heerlijk. Lange afdronk, het genot blijft maar duren. Grootse klasse! 93/100

30 okt

Glenlivet 1972/1998, Murray McDavid

Vanaf de jaren tachtig van de negentiende eeuw werd Glenlivet zo populair dat de naam ook door andere distilleerders werd gebruikt. Hierop wendde de toenmalige eigenaar, John Gordon Smith – zoon van de stichter George Smith – zich tot de rechtbank om het alleenrecht te bekomen op het gebruik van de naam Glenlivet. Hij slaagde maar gedeeltelijk in z’n opzet: enkel hij mocht de naam gebruiken zonder bij- of voorvoegsel, andere distilleerders mochten de naam toevoegen aan hun eigen naam. Daarop werd Glenlivet The Glenlivet. De strijd om het alleenrecht van de naam werd in de twintigste eeuw echter met evenveel vuur (en meer succes) verdergezet. Vandaag is enkel Cadenhead nog een beetje een ‘pain in the ass’.

 

Glenlivet 1972/1998, 46%, Murray McDavid, cask MM1942
De neus begint mooi op fruit, kruiden en eik, het beproefde concept van Speyside op leeftijd. Wat vanille ook, en lichte florale tonen. Maar daarna valt de geur snel weg. Het geheel is redelijk vlak, mist punch en expressiviteit. Er komt ook niets bij, ook geen subtielere aroma’s. Discreet zou je met een eufemisme kunnen zeggen. Hetzelfde verhaal op de smaak. Lichte fruitige tonen (ananas, abrikoos), vanille, honing, wat eik, wat kruiden (peper, zoethout), maar eerder aan de platte, vlakke kant. Korte, licht drogende afdronk. Niet slecht, zeker niet, maar ook niet veel meer dan dat. 83/100

19 okt

Breekbaarheid

Vandaag een avondje in het teken van breekbaarheid. De derde symfonie van Górecki en Glenlivet 15y 1954 Baretto import, muziek en whisky die voor elkaar gemaakt lijken te zijn, die perfect in elkaars verlengde liggen en waarvan de breekbaarheid door de andere nog wordt versterkt.

Henryk Mikolaj Górecki zoals de man voluit heette, was een Pools componist en stierf eind vorig jaar op 77 jarige leeftijd. Het was een zonderling die door z’n eerder eenvoudige muzikale taal (zo gebruikte hij vaak repetitieve structuren) toch een groot publiek wist te bereiken. Een jaar na z’n debuut in 1958 ging z’n eerste symfonie in première, maar het was wachten tot de jaren zestig op internationale prijzen en waardering. De echte doorbraak kwam er in 1976 met de symfonie nr. 3 voor sopraan en groot orkest, een werk dat ‘Symfonie der treurliederen’ gedoopt werd en waarvan de opname een groot verkoopsucces werd. In 2010 vond de wereldpremière plaats van z’n vierde symfonie, die hij wegens ziekte niet meer kon voltooien. Doorheen z’n leven werd de invloed van traditionele Poolse muziek ook alsmaar belangrijker.
De Britse band Lamb heeft trouwens een nummer getiteld Gorecki, als eerbetoon aan de componist.

De derde symfonie vind ik ondanks z’n populariteit en het feit dat ik ‘m al zo vaak beluisterde nog altijd één van de mooiste stukken muziek die in de 20e eeuw geschreven zijn. De tekst in de eerste beweging is een 15e eeuwse klaagzang, in het tweede deel zijn het inscripties van een gevangene in de muur van een Gestapo-cel, in het derde deel is het een traditioneel Silezisch lied over een moeder die op zoek gaat naar haar zoon die gedood werd in de Silezische opstanden. Je merkt het, vrolijkheid troef. Vooral deze derde en laatste beweging, Lento – Cantabile-semplice… prachtig! En zo breekbaar.

En als ik dan naar een passende begeleidende whisky zoek, kom ik uit bij dat oude profiel dat je vindt bij vooroorlogse whisky en ook soms bij whisky gedistilleerd in de jaren veertig en vijftig. Een erg delicaat en ja, breekbaar profiel. De Glenlivet 15y 1954 Baretto import blijkt daar een typevoorbeeld van te zijn. Het is de derde maal dat ik ‘m proef, maar het is pas nu dat ik het gevoel heb hem (deels) te vatten. Bedankt voor de sample Dominiek!

 

Glenlivet 15y 1954, 45.7%, OB +/- 1969, Baretto Import, Milano
Oh man, wat een geweldige neus is dit! Zo elegant en groots, van een exquise klasse. Beschrijven wordt moeilijk. Ik noteer, en dit in willekeurige volgorde: sinaasconfituur, aangebrande toast, geboend leder, pollen, geroosterde noten, natte bladeren die beginnen te rotten (off note? Hèhè, je moest de smile op m’n gezicht eens zien), sappige eik, vanille, braambessen, dadels, en zo kan ik nog even doorgaan. High-end balsamico mag ik niet vergeten. En lichte turfrook. Vreselijk complex. Weet je waar hij me wat aan doet denken? Aan oude, maar dan echt oude Madeira. En iedereen die al oude Madeira heeft geproefd weet hoe goed dat kan zijn. Romig, nee smeuïg op de tong. Een beetje stoffig, maar dat maakt zeer snel plaats voor al even zalige aroma’s als op de neus. Voor een groot stuk ook dezelfde aroma’s. De balsamico, de bramen, de geroosterde noten, de dadels (echt opvallend die dadels), de was, de zachte rook. Op de smaak niet zozeer vanille, eerder zachte karamel. Praliné ook nog. Pralines van de beste chocolatiers. Alles zijdezacht, subtiel en elegant. Erg lange, zoete afdronk die me ook hier aan oude Madeira doet denken. Uniek profiel, en zo verschrikkelijk lekker! 95/100

6 okt

1 reactie

Glenlivet 1973, The Whiskyman

En dan nu dus de Glenlivet 1973 ofte ‘Lucy in the Sky with Whisky’. Glenlivet is vandaag de dag eigendom van Pernod-Ricard, samen met o.a. Longmorn, Aberlour, Strathisla en Scapa. Het kocht de distilleerderij over van de Seagram groep. Glenlivet wordt naast single malt ook gebruikt in premium blends zoals Chivas Regal en Royal Salute.

 

Glenlivet 38y 1973/2011 ‘Lucy in the sky with whisky’, 47.5%, The Whiskyman, 78 bottles
Zoals je kon lezen was ik behoorlijk weg van de Linkwood 1984. Wel, deze is beter. Een beetje toch… En daar zorgt de sublieme eik voor. Schitterende, sappige eik die naast het fruit (gestoofd fruit en gedroogde abrikozen), het zoet (marsepein en honing) en de kruiden (vooral kaneel valt me op) voor een geweldige ‘body’ zorgt. Een hint van rook (van het hout ongetwijfeld). Wow! En er is nog goed nieuws. Wat ik halvelings vreesde, nl. dat het hout op de smaak te veel van z’n tak zou gaan maken (van z’n tak, ha! Euh, sorry…), wordt immers niet bewaarheid. Integendeel, het zoete (bruine suiker), het fruit (de gestoofde variant, ook hier), de kruiden (peper, gember, mosterd), ze krijgen allemaal vrij spel. De eik vult aan, zorgt samen met de kruiden voor de nodige punch. Maar het geheel blijft erg elegant. Middellange, zoete en kruidige afdronk. Ik veronderstel dat dit een refill sherryvat was. In ieder geval, het is een whisky met klasse. Grote klasse. 92/100

17 apr

5 Reacties

Glenlivet 32y 1977, Asta-Morris

Glenlivet verhuisde in 1858 naar z’n huidige locatie Minmore. Daarna rees de ster van deze distilleerder naar ongekende hoogtes, mede dankzij de exclusieve verdeling via Andrew Usher & Co. Usher is trouwens de vader van de consistentie in blends (altijd hetzelfde profiel trachten te behouden).
Vandaag proef ik een 1977 van het nieuwe Asta Morris label.

 

Genlivet 32y 1977/2010, 56.8%, Asta Morris, bourbon cask
Een neus die zeer mooi van start gaat op zoete en fruitige toetsen. Tuinfruit à la appels, peren en perziken. Daarna komt er een lichte grassigheid bij, net als vanille, cacao, boter en nootmuskaat. Bijenwas, wat nog meer naar voor komt met enkele druppels water. Leder dan ook. Perfect verweven. Een hint van cider is nog het vermelden waard. Net als bloemen en bloesems, alles erg elegant en subtiel. Stevig, romig, bijna boterig mondgevoel. Op de tong meer kruiden en eik, maar het fruit blijft prominent aanwezig, zeker met een beetje water. Qua kruiden denk ik aan kaneel, gember en wat peper. De eik is zacht maar zorgt toch voor de nodige pit. Vanille, cider (hoe langer hoe duidelijker), appelcompot en ook nog wat mandarijn. Middellange afdronk op vanille, appels, gember en zachte eik. Het label vermeldt dat the whisky will give the best of itself with some drops of water, en dat klopt als een bus. Mooi zonder water, prachtig mét. En niet te vergeten, dit is drinkbaar, bangelijk drinkbaar. Eigenlijk een ideale dagelijkse whisky. Met standing. 90/100

6 apr

Televoting – het vervolg

Hieronder het vervolg van de Fulldram ‘Televoting Tasting’. De eerste twee whisky’s had ik al eens geproefd, maar dat vond ik niet erg, de andere twee waren nieuw voor mij.

 
Glen Elgin 31y 1975/2007, 46%, Berry’s Own Selection (Berry Bros.), casks 5167/5170
Erg fruitige neus op peer en witte perzik, honing en lychees uit blik. Niet echt complex te noemen maar vlot drinkbaar. Wat kruiden op het einde. Behoorlijk lange, fruitige en licht kruidige afdronk. Ik schreef vorige keer al ‘njammie’, dat kan ik hier alleen maar herhalen. 87/100
 
Glenlivet 37y 1972/2009, 56.8%, The Perfect Dram (TWA), 141 bts.
Mijn notes indertijd: Levendige, frisse neus. Ik heb zowel zoete tonen (vanille, zoethout), fruitige tonen (gestoofd fruit) en maltige (granen). Zachte houttoetsen erdoorheen. Na een tijdje bloemen ook. Mooie evolutie. Stevig op de tong met fruit uit de tuin, noten, wat hout en vers gemaaid gras. Beetje kruiden. Die kruidigheid komt terug in de licht drogende afdronk.
Die ‘mooie evolutie’ op de neus mag ‘prachtige evolutie’ worden, en het woord ‘complex’ mag toegevoegd worden. Echt een beauty. 90/100
 
Tomatin 34y 1976/2010, 51%, The Nectar of the Daily Drams, sherry butt
Dit was een whisky die moest groeien, wat misschien aan de line-up lag, het was ook niet evident om na de Glenlivet te komen. De neus van deze laatste was aromatischer, maar na enige tijd toonde ook deze zich een schitterende whisky. De start was dus wat gedempt, daarna riep het fruit om aandacht. Banaan, perzik, en ook een beetje tropische varianten. Veel honing, en herbal tonen. Fris. Op de smaak meer tropisch fruit, zeker naar het einde en in de afdronk. Gekookt fruit ook en meer kruiden dan op de neus. Misschien wat eik, maar op de achtergrond. Lange, fruitige (tropisch dus vooral) afdronk. Bij deze vond ik de smaak beter dan de neus, maar dat zegt meer over de geweldige smaak dan over die neus. In de eindrangschikking haalde deze het voor mij erg nipt van de Glenlivet. 91/100
 
Port Ellen 27y 1983/2010, 56%, Malts of Scotland, refill sherry, cask MoS66, 322 bottles
De neus van deze Port Ellen is erg clean en fris, zilt en zesty. De schil van citrusfruit. Mineralen. Zoethout. En turf natuurlijk, maar niet overweldigend. Wat medicinaal. Typisch zonder heel complex te zijn, en ook zoals wel vaker een erg inactief sherryvat. Ook op de smaak proeft dit niet als 27 jaar oude whisky. Prikkelend, zesty, rokerig, zilt… Noten? Citroen. Lange, rokerige en zilte afdronk. Erg lekkere, frisse, ‘jonge’ Port Ellen en vlotjes in mijn top drie van de avond. 90/100
 
De top drie van de groep was:

  1. Tomatin
  2. Glen Elgin
  3. Port Ellen

14 mrt

3 Reacties

Bezoekje BB

Vrijdag vergastte Bert Bruyneel mij met een bezoekje. Ik had wat flessen klaargezet waarvan ik de meeste hier al eens besproken heb of dat in de nabije toekomst nog wel zal doen, ik ga ze hier niet oplijsten. Het deed me echter plezier dat hij de Fulldram Xmas bottling (Auchentoshan 1999) erg kon smaken, maar dat hij de Laphroaig 10y Cask Strength Batch 001 beter vindt dan de red stripe 2007, kan er bij mij niet in. Ik zou zeggen “Bert B. kent geen kl**ten van whisky”, maar zo ben ik niet.
Nu, Bert had zelf ook wat lekkers bij, en hij had zich niet ingehouden. Van deze whisky’s heb ik notes gemaakt en aan de hand van sampletjes kan ik deze notes vandaag nog wat verder stofferen.

 

Aberlour-Glenlivet 27y 1963/1991, 55.2%, Cadenhead Authentic Coll.
Erg frisse en levendige neus, bijna 50 jaar na distilleren en 20 jaar na botteling. Floraal (bloesems) en vooral erg fruitig. Meloen, banaan, perzik, sinaas, mandarijn… Vanille, zacht waxy en wat heide. Zeer mooie neus. Ook de smaak is fris en fruitig, met hier wat toegevoegde granen en kruiden. Vanille ook. Best lange, romige en vooral fruitige afdronk. Prachtig oud profiel. 91/100

 

Highland Park 26y 1972/1998, 55.7%, Signatory 10th Anniversary, cask 1632, 252 bottles
Volle, smeuïge en zoete neus op honing, vanille en peperkoek. Van die zelf gebakken peperkoek, nog warm. Gaat verder op boenwas, kruiden, eik en gekookt fruit. Lichte rook ook. Puur genieten deze neus! Smaak: van het zelfde laken een broek. Stevig, zoet, fruitig en kruidig, en alles in perfecte harmonie. Honing, gember, peper en zoet fruit. En hij blijft erg lang hangen. Ik zou dit blind nooit Highland Park raden, eerder oude Speyside. Sublieme oude Speyside dan wel. 93/100

 

Glenburgie 1966/1990, 61.2%, G&M Cask, cask 3405/6, 75cl
En het werd verdorie nóg beter. En wel met een Glenburgie 1966 van G&M, vaten 3405 & 3406. Als ik m’n neus nog maar effe in het glas steek… een explosie van de heerlijkste sensaties! Prikkelende kruiden, sappig fruit (aardbeien, rode appels, cassis, braambessensap – zou dat bestaan?), gebakken banaan, romige karamel, rozijnen op rum, chocolade… chocolade die smelt op de tong. Alwaar hij vergezeld gaat van noten (superieure studentenhaver), rijpe sinaas, de braambessen opnieuw, zachte gember en kaneel. Lichte zilt. Och ja, nu je het zegt, dit is whisky op 61.2%… niets van gemerkt. Lange afdronk op sappig fruit en gekonfijte gember. Sherry op z’n absolute best. A propos, deze krijgt op Whisky Fun een score van 81/100. Laat ons zeggen dat ik lichtjes van mening verschil. 95/100

 

A ja, dan waren er ook nog wat Benriach casksamples. Hierover later meer, maar hou je ogen open, er wordt wat dat betreft naar mijn bescheiden mening iets legendarisch klaargestoomd…

 

Bedankt voor het lekkers Bert!

 

27 dec

2 Reacties

Glenlivet ‘Special Export Reserve’

Tijd om het Kerstgebeuren achter ons te laten en de draad weer op te pakken. Omdat ik in gedachten toch nog wat in Mortsel zit, heb ik me vandaag een oldie ingeschonken, een oude Glenlivet zonder leeftijdsaanduiding, gebotteld rond 1970. Ik kocht de rest van de fles van Giovanni Giuliani op het Lindores Whiskyfest twee maanden geleden. Nu ja ‘rest’, de fles was nog zo goed als vol.

 

The Glenlivet ‘Special Export Reserve’, 43%, OB ‘unblended all malt’, Baretto Import, Milano, +/- 1970, 75cl
Héél lekkere, smeuïge neus zonder het minste old bottle effect. Kamillethee met honing, limoen, hooi, heide, wat graan en een licht florale toets. Daarna draait hij richting bijenwas en kaarsvet. Zalig! In de verte ook een klein beetje rook. Houtskool, turf… maar zeer subtiel. De smaak kan dit niveau spijtig genoeg niet aanhouden, hij mist hier wat punch, wat body. Alhoewel dit verre van slecht is hoor. Zoet en floraal maken de hoofdtoon uit, diezelfde kamillethee met honing van de neus. Licht waxy en dito rokerig. Hier wél iets van OBE. Zilverpoets, een beetje bitter. Pompelmoes. Met griessuiker. Verrassend lange, bitterzoete afdronk. De honing proef je een half uur later nog. Lekker op de tong, heerlijk op de neus. 86/100

8 nov

Glenlivet 14y 1995, Signatory

George Smith, eigenaar van Glenlivet was de eerste die een licentie aanvroeg onder de Excise Act – uitgevaardigd in 1823 – die het mogelijk maakte legaal whisky te produceren. Hij kreeg z’n licentie in 1824.
Smith kreeg echter heel wat tegenkanting van de illegale stokers en werd zelfs bedreigd met de dood. De Hertog van Gordon, vader van de Excise Act, gaf hem daarop twee geweren, welke vandaag te bezichtigen zijn in het bezoekerscentrum van de distilleerderij.

 
Glenlivet 14y 1995/2009, 46%, Signatory ‘UCF’, cask 144352, 767 bts
Sherryvat, gebotteld onder het ‘un-chillfiltered’ label. Kruidige sherryneus. Peterselie, oxo, kruidenbouillon, lichtjes zilt. Wat hout, karamel, noten, leder en woudvruchten. Ook wat eucalyptus. De smaak is droog en kruidig (zoethout, drop) met stilaan meer en meer fruit. Bessen, sinaas. Best lange, droge en licht fruitige finish. Redelijk complexe whisky, verre van slecht. 84/100

13 jun

Glenlivet ‘Archive’ 21y

Enkele dagen terug de Glenlivet 18y, vandaag 21y ‘Archive’, gepresenteerd alsof het een fles van 300 euro betreft, waar je er in werkelijkheid ‘maar’ een goeie 100 voor dient neer te tellen.

 

Glenlivet ‘Archive’ 21y, 43%, OB batch #0209C, 2009
Florale neus met naast de bloemen vooral citrusfruit, vanille, wat hout en noten. Ontbijtgranen heb ik ook nog, net zoals gras. Alles eerder zacht maar mooi gebalanceerd. Het florale karakter krijg ik terug op de smaak. Gedroogde bloemen, hooi, eucalyptus. Vrij ‘herbal’. Wat heb ik nog? Gemoute gerst, sinaas, vanilla en gepofte kastanjes. Fruitige finish die enige tijd blijft hangen en een licht bittere ondertoon heeft (witte pompelmoes en kruiden). Mooi gebalanceerde en redelijk complexe Glenlivet. 85/100

9 jun

3 Reacties

Glenlivet 18y

De Glenlivet 18y is winnaar van twee gouden medailles op de International Wine and Spirit Competition (I.W.S.C.) en misschien wel de meest verkochte 18-jarige whisky.

 

Glenlivet 18y, 43%, OB 2009
Een delicate neus van zoet fruit. Peer, banaan en een lichte tropische touch. Honing ook en wat hooi. Zachte, licht drogende smaak op fruit, hout, zoethout en drop. Lindethee. Licht ziltig zelfs (de – zoute – drop). Peper naar het einde. Geen al te lange maar wel aangename, kruidige afdronk met terugkerende honing. Lekkere klassieker. 83/100

24 apr

2 Reacties

Glenlivet 16y 1990, Gordon & MacPhail

Voor lekkere Glenlivet moet je je meestal tot onafhankelijke bottelaars wenden, alhoewel ik hun nieuwe 15-jarige ‘French Oak Reserve’ erg kon smaken.

 
Glenlivet 16y 1990/2006, 52.6%, G&M Reserve, cask 26946, 100 bottles
Zalige zoete, fruitige neus. Rijpe peer. Bloesems. Ook de smaak is behoorlijk fruitig (perzik hier) en fris. Vanille. Middellange, fris-fruitige afdronk. Ja ja dit is lekkere Glenlivet! 89/100

25 feb

2 Reacties

En nog twee nieuwe OB’s

Twee betere als je ’t mij vraagt.
 
Glenmorangie 10y ‘Original’, 40%, OB 2009 – Highland
Neus: fruit, zijnde appel, peer en perzik. Cake. Rozijnen. Appelstrüdel. Beetje munt, eucalyptus. Redelijk complex. Smaak: ook hier veel fruit. Groene appels vooral. Noten, en naar het einde toe kruiden. Nootmuskaat. Aangename fruitige en kruidige finish. Een duidelijke vooruitgang ten opzichte van vorige batches. 81/100
 
Glenlivet ‘French Oak Reserve’ 15y, 40%, OB 2009 – Speyside
Neus: sappige peer, njummie! Puur perensap. Stroop. Geconfijt fruit. Iets waxy ook. Smaak: de peren weer. Maar ook banaan. En vanille. Amandelspijs. Franchipane. Middellange, fruitige en zoete finish. Knap! 84/100

23 feb

Glenlivet 1972, The Whisky Agency

Glenlivet 37y 1972/2009, 56.8%, The Perfect Dram (TWA), 141 bottles – Speyside
Levendige, frisse neus. Ik heb zowel zoete tonen (vanille, zoethout), fruitige tonen (gestoofd fruit) en maltige (granen). Zachte houttoetsen er doorheen. Na een tijdje bloemen ook. Mooie evolutie. Stevig op de tong met fruit uit de tuin, noten, wat hout en vers gemaaid gras. Beetje kruiden. Die kruidigheid komt terug in de licht drogende afdronk. Een Glenlivet om van te genieten, echt superspul. 90/100

19 aug

Twee ‘Miltonduffs’

Milton-Duff Glenlivet 5y, 40%, OB bottled by George Ballantine Genova 1974 rotation – Speyside – 73/100
Was benieuwd om deze oude Miltonduff te proeven, maar dat viel me eerlijk gezegd wel wat tegen. Zowel in de neus als in de smaak erg ‘maltig’. Granen, muesli, brood, honing ook. Weinig opwindends.
 
Mosstowie 1979, 40%, G&M Connoisseurs Choice 1997 – Speyside – 77/100
Mijn eerste Mosstowie (spreek uit mostauwie). Mosstowie is/was eigenlijk geen distilleerderij, maar de naam van een whisky die tussen 1964 en 1981 in twee Lomond stills werd gedistilleerd in de Miltonduff distilleerderij. Neus: gestoofd fruit, karamel en lichte sherry. Wat olieachtig ook. Relatief krachtige smaak voor z’n 40%. Filmend, wat vettig. Boter. Amandel, hout, karamel, iets kruidigs en lichte rook hier. Geen noemenswaardig fruit, ondanks duidelijk sherry-invloed. Licht rokerige finish. Lekker, maar ook niet meer dan dat.