Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Glendronach’

30 okt

Glendronach Cask Strength batch 1 vs. batch 2

Vorig jaar bracht Glendronach de Cask Strength op de markt, batch 1 dus. Dit jaar is er een tweede batch gebotteld. Tijd om beide eens naast elkaar te zetten.

 

Glendronach ‘Cask Strength’, 54.8%, OB 2012, batch 1
Zachte en vooral sappige sherry. De eik is sappig, het fruit is sappig. Vooral rood fruit: aardbeien, rode bessen, maar ook pruimen (pruimentaart) en gele rozijnen. Maar dat fruit laat zich pas na enige tijd kennen. Karamel en perenstroop tekenen meteen present. De sherry brengt ook tabak, amandelen en melkchocolade naar voor. Kruiden? Jawel, ook dat. Kaneel en peper. Wordt hoe langer hoe beter. Water toevoegen kan zeker ook geen kwaad. Integendeel, het fruit en de stroop komen nog meer naar voor. Praliné nu ook. Het wordt echt wel succulent. Op de smaak balanceert hij tussen droog en zoet, maar dat balanceren doet hij goed. Ik noteer rozijnen, dadels, kersen en bramen qua fruit, gember, zoethout, peper en een toefje munt qua kruiden. Vervolgens tabak, koffie en karamel qua usual suspects. Met water komen daar mandarijnen bij. En meloen? Jawel. De afdronk is lang en mooi drogend op kruiden en noten. Heb ik eik vermeld? Nee, dat ook natuurlijk, maar treedt nooit op de voorgrond. Aan een goeie 60 euro hoeft het geen betoog dat dit prijs/kwaliteit niet erg veel concurrentie heeft. 90/100

 

Glendronach ‘Cask Strength’, 55.2%, OB 2013, batch 2
De neus van deze is wat minder fruitig, zowel zonder als met water. Nu, minder fruitig, dat moet eerder minder sappig fruit zijn. Geen rood fruit, of toch niet veel. Meer de gedroogde variant. Iets klassieker qua profiel. Rozijnen, pruimen, vijgen, je kent ze. Karamel, tabak, koffie, noten en eik, ook zij zijn van de partij. Peper en kaneel in het kruidencompartiment. Ook op de smaak is het iets minder sappig allemaal. Ook de eik is droger. Qua fruit, zie neus. Bij de kruiden komt er munt bij, wat het een frisse toets geeft. En ik proef wat chocolade. Misschien toch eerder de donkere variant hier, zonder dat het bitter wordt. Lange, kruidige en verwarmende afdronk waarin ook de chocolade nog even blijft hangen. Alhoewel dit zeer lekkere whisky is en nog altijd veel waar voor je geld biedt, is deze whisky voor mij toch duidelijk minder dan batch 1. Het fruit weet je wel. 87/100

8 okt

Glendronach 18y 1995

Deze 1995 voor The Nectar & La Maison du Whisky (foto is van een andere botteling) heeft op korte tijd al een kleine reputatie opgebouwd. Eens zien of hij die reputatie waard is.

 

Glendronach 18 YO 1995/2013, 54.5%, OB for The Nectar & LMdW, oloroso puncheon #1774Glendronach 18y 1995/2013, 54.5%, OB for The Nectar and LMdW, oloroso sherry puncheon 1774, 643 bottles
De neus van deze Glendronach haalt niet helemaal het niveau van de 1992, maar op de smaak en in de afdronk gaat deze er met gemak boven. Met sprekend gemak. Hij is op geen enkel moment te droog of te bitter, en die afdronk is super. In z’n geheel zeker beter dan de 1992. Op de neus vertoont hij niet dat sappig fruit, wel gedroogd fruit zoals pruimen en vijgen. Dadels ook. Geroosterde noten en toast, gevolgd door oud leder. Chocolade. Balsamico? Yep, in de verte. Kruiden ontbreken niet, kruiden zoals kaneel en kruidnagel. Zelfs een klein beetje rook (van het hout). Tabak. En dan, maar dus pas na enige tijd, vlees. Geroosterd vlees. Erg complex. Komt toch in de buurt van de 1992 hoor. De smaak is al even complex als de neus. Erg rijk en zoet. Siroop van appels en peren, rozijnen, chocolade. Fruitig ook, ik proef de smaak van kersen en bramen, van appelsienenconfituur, van gebakken appeltjes. Leder en koffie. Pas daarna treden de kruiden naar voor. Kaneel en peper. En opnieuw die zachte rokerigheid op de achtergrond. Sappige eik. Hij voelt erg stevig in de mond, maar droogt die mond dus nooit uit. Heerlijk. Geweldig lange, fruitige en kruidige afdronk. Het glas ruikt twee uur later nog altijd heerlijk. Een sherrybom die ik beter vind op de smaak dan op de neus, dat heb ik nog niet veel meegemaakt. Lovely! 91/100

7 okt

Glendronach 16y 1992

Vandaag en morgen is het Glendronach-time. Ik begin met een botteling van een paar jaar geleden, morgen een nieuwe klepper.

 

Glendronach 16 YO 1992/2009, 57.2%, OB, oloroso cask #1140Glendronach 16y 1992/2009, 57.2%, OB oloroso cask #1140, 598 bottles
Erg lekkere, sappige sherryneus. Voor het sappig karakter zorgt rood fruit zoals kersen en frambozen. Hij is ook zoet, met tonen van karamel, gele rozijnen en aardbeienconfituur. De geur heeft ook iets licht vegetaals. Voor de rest zijn er nog wat typische sherry-associaties zoals noten, leder en koffie. Niet veel kruiden echter. Wel stevige, ronde eik. Maar vooral het sappige rode fruit weet me te verleiden. Geweldige neus. De smaak is zoals wel vaker bij dit soort sherrybommen voor mij iets te droog, zeker naar het einde toe. Het begint nog op fruit, zoals rozijnen en pruimen, bramen en aardbeien. Daarna krijg ik koffie en leder. En dan zetten de eik, de noten en de kruiden (kaneel, peper, kruidnagel) zich door. Maar deze laatste smaken gaan dus overheersen. Lange, verwarmende en droge afdronk. Licht bitter (maar dan chocolade-bitterheid). Op de neus scoor ik dit negentig, omdat hij de mond iets te veel uitdroogt, wordt het 88/100

13 apr

Glendronach 8y ‘Pure Malt’, Ruffino import

Dit is al de vierde Glendronach 8 green dumpy die ik bespreek, maar ook dit is weer een andere versie. Geen botteling op 40% of 43% maar op 45.4%. Ook een Ruffino import, niet de ‘Single Malt’ echter, maar de ‘Pure Malt’. Natuurlijk is dit ook single malt whisky, maar de aanduiding Pure Malt werd vroeger wel vaker gebruikt, en kan er op wijzen dat deze versie ouder is dan deze die Single Malt vermeldt.

 

Glendronach 8 YO 'Pure Malt', 45.4%, Ruffino importGlendronach 8y ‘Pure Malt’, 45.4%, OB 1970’s, Ruffino import
Erg aromatische en expressieve neus, nog fruitiger dan de andere. En zo goed als geen old bottle toestanden. Limoen, roze pompelmoes (all right!), meloen, rijpe kruisbessen (je weet wel, eerder rood dan groen), ananas, lychee… nogal de tropische toer op dus. Gedroogd gras, gedroogde bloemen, heide en best wat kruiden. Honing en nougat zorgen voor een zoete toets. Heel lichte tonen van oude balsamico. Natte bladeren na enige tijd. En onderliggend zachte eik en al even zachte rook. De smaak is even aromatisch. Het fruit van de geur, kruiden (zowel de tuin- als keukenvariant), honing, zachte karamel, sappgie eik, hooi en heide, oud leder, boenwas, lichte rook (tabak, houtvuur), het smelt allemaal samen tot een prachtig geheel. Lange, perfect gebalanceerde afdronk. Voor mij is deze versie (Ruffino import, 45.4%, Pure malt) de beste van allemaal. Het is niet de oudste, je hebt er ook die de inhoud in fluid ounces vermelden, maar het is wel de meest complexe en de meest fruitige. 91/100

4 okt

Glendronach 8y 43% Ruffino import

Vandaag een Glendronach 8 ‘green dumpy’. Eigenlijk bestaan er vele versies van deze groene, gedrongen fles Glendronach 8y. Je hebt er op 40%, op 43% en 45.4%. En de meeste zijn op z’n minst best genietbaar. Ook deze.

 

Glendronach 8y ‘Single Malt’, 43%, OB 1970’s, Ruffino Pontassieve (Firenze) 75cl
Gedempt fruit op de neus. Ik bedoel dat ik fruit ruik, maar niet al te expressief. Peer, ananas, mango (vrij tropisch dus), maar licht. Ook wat tuinkruiden, granen, gedroogde bloemen en gras. Best lekker om ruiken, maar ik mis een beetje power. De smaak heeft dat wel, omwille van de eik vermoed ik. En kruiden zoals kaneel en zoethout. Het fruit blijft ook wel aanwezig, in de vorm van zachte cassis en rode bessen, net als het grassige. Middellange afdronk op kruiden en wegdeemsterend fruit. Misschien wat minder dan de botteling op 45.4%. Op 45.4% is er trouwens ook een erg lekkere ‘Pure Malt’ gebotteld, enkele jaren voor de ‘Single Malt’. 87/100

8 sep

Glendronach 25y 1968

Laat ons nog eens een legendarische botteling uit de kast halen. Deze Glendronach is van hetzelde jaar (1968) en is gebotteld op dezelfde leeftijd (25 jaar) als de al even legendarische bottelingen voor Air Nippon. Maar het is geen single cask.
750ml, wat wil zeggen dat hij gebotteld werd voor de Amerikaanse markt. Een deel van de flessen vond in 1993 z’n weg naar de States, een ander deel bleek gedurene een tiental jaren ‘verloren’. Ze werden echter bij het terugvinden in nieuwe tubes gestoken en ook op de markt gebracht. Het hoeft geen betoog dat deze flessen in een mum van tijd de deur uit waren.

 

Glendronach 25y 1968, 43%, OB 1993, 750ml
O ja, oude belegen sherryneus, geweldig vind ik dat. Een beetje in de stijl van oude Macallan. Net als deze laatste is deze ook licht geturfd. De sherry vertaalt zich in oud leder, pas geboende meubelen, tabaksdoosjes, pruimencompot, vijgen, rozijnen op rum, koffie en belegen eik. Maar als je even wacht, krijg je naast de gedroogde vruchten ook meer sappig fruit, waarbij ik vooral aan frambozen en sinaas denk. Fris. Ook een heerlijke kruidigheid roept om de aandacht. Curry en zoethout. Geweldig is dit. Zacht op de tong (tja, het is maar 43% natuurlijk), maar toch erg dik en vol. Echt een rijke smaak, barstend van de aroma’s: chocolade, praliné, koffie, tabak, oud leder, gekarameliseerde appels, gele rozijnen, zoethout, opnieuw dat geweldig toefje rook, sappige eik…. pfff, hier geef ik het op, complex is nog zacht uitgedrukt. Zeer lange afdronk, perfect in lijn met de smaak. Wreed lekker dus. Samen met één of andere 1972 is dit voor mij de beste Glendronach die ik al kon proeven. Indrukwekkende whisky. 93/100

22 mei

Glendronach 15y Moscatel finish

Vandaag een Glendronach ge-finished op Moscatel wijnvaten, één van de vele finishes die eind 2010 door Glendronach gelanceerd werd. Vanaf morgen de nieuwe Malts of Scotland.

 

Glendronach 15y Moscatel finish, 46%, OB 2010
Fruitige neus, zowel zoet als zuur fruit. Ik noteer abrikoos, perzik, limoen en citroen. Amandelen ook (gaat wat richting marsepein), net als kruiden (nootmuskaat valt hier op). Niet veel meer echter. De smaak lijkt als twee druppels water op de neus: abrikoos, perzik, citroen, amandelen, marsepein, nootmuskaat. Misschien ook nog wat kruisbessen. En een beetje honing. Een beetje eik naar het einde. En ook de middellange afdronk wijkt weinig af van dit patroon, zoet en fruitig. Niet slecht, dit is zeker geen mislukt huwelijk, maar te weinig complex en eigenlijk ook te weinig boeiend om hoger te scoren. Ik word hier warm noch koud van. 82/100

7 sep

5 Reacties

Glendronach 21y ‘Parliament’

Ik denk niet dat ik de enige was bij wie er vorige week een sample van de nieuwe Glendronach 21y in de bus stak. Leuke actie, dank aan GlenDronach en The Nectar!
Na de standaard 12y, 15y (Revival) en 18y (Allardice), wordt de range dus uitgebreid met een 21y. Deze 21 jarige whisky kreeg de naam ‘Parliament’ mee. Parliament is naast de gekende betekenis ook de naam die men geeft aan een verzameling roeks, een kraaiachtige vogel. GlenDronach was lange tijd een favoriete nestplaats voor deze vogel. Let op, onderstaande foto toont de sample, niet de 70cl fles.

 

Glendronach 21y ‘Parliament’, 48%, OB 2011
Romige, bitterzoete neus. Complex, met alle associaties perfect geïntegreerd. Mooie verwevenheid m.a.w. (ik denk niet dat ik Danny E. reeds bedankt heb voor deze uitbreiding van mijn whisky-vocabularium, bij deze). Maar over welke associaties hebben we het hier? Om te beginnen chocolade (niet te bitter, eerder melkchocolade), praliné, rozijnen (op rum), dadels, pruimentaart en warme aarbeienconfituur. Lekker zoet, inderdaad. Voor het (aangename) bittere tegengewicht zorgen zachte kruiden en al even zachte, warme eik. En de balans zit perfect. Na enige tijd ook leder, geboend leder. Noten ook. Een neus om van te genieten. Stevig, rond mondgevoel. 48% lijkt me ideaal, krachtig maar geen behoefte om water toe te voegen. Ook hier heb ik chocolade, donkere deze keer. Pruimen, rozijnen, koffie, karamel en tabak, dat komt het eerste in me op. Dan veel kruiden, meer dan op de neus. Peper, kruidnagel. Pompelmoes. Hazelnoten. En best wat eik. Licht drogend. Lange, verwarmende afdronk, de whisky blijft echt in je mond plakken. Kruiden domineren, samen met wat leder. Integenstelling tot bij de eerste batchen van de Revival en de Allardice heb ik hier niets van zwavel, nice! Perfect gebalanceerde, volle en complexe whisky. 88/100

6 jan

1 reactie

Twee oudjes vanop het Lindores Whisky Fest

Vanop het LWF bracht ik nog twee samples mee die ik zondag kraakte, alvorens de griep mij velde. Hopelijk ben ik vanaf morgen opnieuw in proef-vorm, want geraak stilaan zonder notes. Hieronder alvast mijn bevindingen van deze twee oldies.

 

Glen Grant 21y, 45.7%, OB, Director’s Reserve, 1970’s, tall neck, 75 cl
Over smaken valt niet te twisten, maar over de vormgeving van deze sledgehammer fles had men m.i. toch beter nog een nachtje geslapen. Op de doos staat vermeld dat dit ‘a rare example of Highland Craftsmanship from Glen Grant Distilleries, Rothes’ is. De neus is zacht, erg zacht zonder veel uitgesproken sensaties. Honing, rozenbottelthee, wat granen en een erg lichte waxyness. Wat roze pompelmoes ook, maar alles gedempt. Een tijdje in het glas laten, brengt niet veel extra naar voor. Ook de smaak is zacht, licht fruitig, wat granig en hier ook wat herbal te noemen. De afdronk is niet erg lang – dat liet zich raden – en in het verlengde van de smaak. Zeker geen slechte whisky, maar één die toch wat onder de verwachtingen bleef. Director’s Reserve!? Oude Glen Grant kan bangelijk goed zijn maar voor hetzelfde geld ook tegenvallen. Hier is het toch lichtjes dat laatste. 81/100

 

Glendronach 8y, 40%, OB bottled 1970’s, dumpy green, Italian Import
26 2/3 Fl. Oz. (fuid ounces) ofte 75 cl dus. Let op, dit is een andere versie dan de 45.4%. De neus van deze is alvast veel uitgesprokener dan deze van de Glen Grant, fruitig vooral. Allerlei citrusvruchten maar ook rijpe ananas (bijna overrijp, lichtjes zuur). Yoghurt (weer dat aangenaam zurige), heide, pollen, vers gemaaid gras, graan. Heel levendige neus. Op de smaak wat hout, wat ik op de neus niet had, hij start wat droog. Licht bitter ook. Maar daarna zet het fruit zich – wat schuw – door. Hier heb ik eerder bessen (braambessen, frambozen). Het grassige zit ook op de smaak en naar het einde meer en meer kruiden. Lange, eerder kruidige afdronk, met nog wat fruit dat om de hoek komt kijken. Lekkere oldie, maar de 45.4% vond ik nog beter. 86/100

17 dec

Glendronach 1971, oloroso cask #489 & Cask in a Van

Met een dagje vertraging (ik had gisteren wel wat beters te doen – en dat is een stevig understatement, maar daarover later meer) de laatste Glendronach single cask. De 1971 proefde ik naast de 1972. Spijtig genoeg versterkte deze setting alleen maar de 1972 en bleek dat – voor mijn smaak – de 1971 niet in z’n buurt komt. Ik sluit het hoofdstukje Glendronach af met de Cask in a Van editie 2010.

 

Glendronach 39y 1971/2010, 48,8%, OB, oloroso cask #489, 541 bts.
Veel minder fruit op de neus dan bij de 1972. Wat geconfijt fruit wel, naast rozijnen, noten, kandijsuiker, zoethout en veel ‘bos’. Nat hout, varens, bosbessen, mos, rottende bladeren, een kampvuur in de verte. Aangename neus, maar heel wat minder overrompelend dan deze van de 1972. In de mond is hij stevig, dik en mondvullend. Hier moet hij het vooral hebben van kruiden (zoethout, anijs, nootmuskaat), noten, donkere chocolade, gedroogde abrikoos en sinaas. Hout. Er komen meer en meer tannines door. Druivenpitten, rauwe kastanjes… Lange, drogende afdronk met wat sinaas maar toch vooral het bittere dat domineert. Lekkere whisky hoor, maar merkelijk minder dan de 1972 en met 370 euro gewoon veel te duur. 85/100
 
Glendronach 8y 2002/2010, 58%, OB, bourbon cask #4521, virgin oak finish, 312 bts.
Serieus wat ‘cask’ in m’n glas – zwarte partikeltjes dwarrelen rond, hopelijk niet te veel ‘van’. Deze zou gefinished zijn op ‘virgin oak’, nieuwe eiken vaten dus. Wel, dit is onmogelijk als typisch Glendronach te bestempelen, daarvoor zijn we immers iets te weinig vertrouwd met Glendronach op bourbonvat. Zachte neus op vanille, kruisbessen, vernis, hout en onrijpe banaan. Hij wordt hoe langer hoe zoeter. Kandij. Bruine suiker. Bijlange niet slecht. De smaak is vrij alcoholisch en start zoet. Kandijsuiker, vanille, crème brûlée… Dan hout en de bijhorende kruiden, ik denk o.a. aan nootmuskaat en witte peper. Met wat water krijgt de neus een floraal kantje en wordt de kruidigheid op de smaak versterkt. Op de neus vind ik ‘m evenwel beter. Middellange, zoete en kruidige afdronk. Niet slecht maar ook niet echt bijzonder. 78/100
 

Conclusie van dit rondje Glendronach: de 1972 is overduidelijk de winnaar, net zoals vorig jaar leveren ze met deze vintage hun masterpiece af. Maar met z’n 350 euro en 100 euro voor de 1989 is deze laatste voor mij echter de beste koop.

 

15 dec

3 Reacties

Glendronach 1972, oloroso cask #718

En dan beginnen we vandaag met het serieuze werk. Niet dat ik de vorige vintages niet serieus nam, maar alleen al het jaartal 1972 doet me watertanden. Morgen publiceer ik mijn bevindingen van de 1971 en een extraatje.

 

Glendronach 38y 1972/2010, 51,5%, OB, oloroso cask #718, 396 bts.
O, wat een zalige neus is dit! Fruity! Echt enorm fruitig, op het sappige af. We starten op rijpe sinaas en mandarijn, we gaan naar tropisch fruit à la passievrucht, papaja en overrijpe ananas (aangenaam zurig) en eindigen met verse pruimen. Het is dus het fruit dat de eerste viool speelt. Voor de achtergrondmuziek zorgt de sherry. Zachte karamel, oude balsamico (nee, geen goedkope brol) en een klein beetje rubber. Schitterende neus! Eens zien of de smaak dit niveau kan volhouden. Zo ja, gaan we stevig boven de negentig eindigen. Wel, hij doet het niet helemaal, hier haalt de bitterzoete sherry het van het (tropische) fruit, op de neus was het omgekeerd, zoals wel vaker. Eerst krijgen we noten, kruiden (kaneel, kruidnagel) en hout, en pas daarna het fruit. Zowel gedroogde vruchten als vers zoetzuur fruit. Droog, maar nooit té droog. Het bittere, het zoete en het zure houden elkaar perfect in evenwicht. De afdronk is lang en droog op fruit, kruiden en noten. Lekker op de tong, subliem op de neus. Wat was dat toch in Schotland in 1972? Ledaig, Brora, Longmorn, Glenronach… allemaal op hun top in dat magische jaar. 92/100

14 dec

Glendronach 1978, oloroso cask #1040

De single casks van de jaren zeventig – de 1978, 1972 en 1971 dus – zijn alle gerijpt op olorosovat. Met deze 1978 maken we meteen een stevige sprong in de tijd, elf jaar ouder dan de vorige 1989’er. Eens zien of het ook beter wordt.

 

Glendronach 31y 1978/2010, 51,2%, OB, oloroso cask #1040, 522 bts.
Zachte subtiele sherry. Op de neus heb je de usual suspects zoals noten, koffie (latte), sinaas, bessensap ook en wat honing, maar alles subtiel, niks scherps. Dat kan beschouwd worden als een pluspunt, maar anderzijds ben ik er ook niet wild van. Zacht maar weinig boeiend, mist karakter. De smaak is gelukkig iets steviger. Hier heb ik rijpe sinaas, kandijsuiker, hazelnoten en eikenhout. Bitterzoet afdronk. Verre van slecht maar voor mij toch een beetje een tegenvaller. 82/100

13 dec

Glendronach 1989, Pedro Ximenez sherrycask #3315

Zoals zaterdag aangehaald, is deze 1989 een erg rijke whisky, met een veel uitgesprokener geur- en smaakprofiel dan de 1990 en 1991. Bij deze laatste twee was alles subtiel en delicaat, hier is het veel meer into-your-face. And I like it a lot.

 

Glendronach 20y 1989/2010, 53.2%, OB, Pedro Ximenez cask #3315, 522 bts.
Expressieve zoete neus op pruimentaart, opgelegde peren, balsamico (veel), rozijnen op rum, kersen, cassis en vers gemaakte (nog warme) aardbeienconfituur. Dat alles gebed in de duidelijk merkbare invloed van het hout en de bijhorende kruiden. Met water komt daar wat methol bij. De smaak is dik, vettig bijna en behoudt de mooie balans tussen bittere en zoete tonen. Boter, rozijnen, gedroogde pruimen, confituur, noten, hout, kruiden, de balsamico. Daarna heb ik ook nog mokka en kandijsuiker. Wat bitterder met water. Nee, doet blijkbaar meer kwaad dan goed dat water. Erg lekkere, lange afdronk op pruimen. Op ongetwijfeld heel wat meer, maar het zijn vooral de gedroogde pruimen die opvallen en blijven hangen. Duidelijk anders dan de 1990 en 1991, maar wel helemaal my cup of tea als het op whisky op sherryvat aankomt. 89/100

11 dec

Glendronach 1990, oloroso sherrycask #2621

Ik begon met het proeven van deze 1990 samen met de 1989 en dat was geen goed idee. De 1989 is een pak expressiever en drukte deze volledig weg. De 1989 terug in z’n flesje gegoten en me op de 1990 geconcentreerd.

 

Glendronach 20y 1990/2010, 57.9%, OB, oloroso cask #2621, 546 bts.
Zonder het 1989-geweld moet ik toegeven dat hij heel wat te bieden heeft, maar je moet er wel de tijd voor nemen. Zachte, subtiele sherry met veel sinaas (sinaasschil), geroosterde noten (niks scherps), oude geboende meubels, antiquariaat (bladeren door oude stoffige boeken), vanille-fudge, iets floraals, oud leder… lekker! Erg drinkbaar ook, licht drogend en zoet op tonen van chocolade, noten en rozijnen, van die studentenhaver in donkere chocolade dus. De sinaas heb ik terug, net als wat pompelmoes (een aangename bitterheid), tabak, licht verbrande karamel. Middellange en middeldroge afdronk op noten en orangettes. 85/100

9 dec

De Glendronach’s single cask 2010

Vandaag en de komende dagen maak ik – eindelijk – tijd voor de nieuwe single casks van Glendronach. Zullen achtereenvolgens aan bod komen: de 1993, de 1991, de 1990, de 1989, de 1978, de 1972, de 1971 en de ‘Cask in a Van’ botteling. De meeste van deze whisky’s rijpten op olorosovat, sommige op Pedro Ximenez. Zonet proefde ik de twee jongste, de 1993 oloroso en de 1991 PX. Zij aan zij, met nogal uitéénlopende bevindingen.

 

Glendronach 17y 1993/2010, 60.5%, OB, oloroso cask #529, 627 bts.
De neus start erg zoet op stroop en verbande karamel, gaat over naar vegetale tonen (oxo, bouillon, consommé) en noten, om langzaam te verglijden richting rubber en lichte sulfer. Me no like. Op de smaak heb ik die sulfer niet zo, maar echt lekker vind ik ‘m hier ook niet. De start is eveneens zoet (perensiroop), om snel plaats te maken voor kruiden. Paprika, kruidnagel, peper… Dan komt er wat gedroogd fruit door, pruimen en dadels, maar het droge gaat overheersen. Hout, de kruiden en bittere chocolade zorgen daarvoor. Misschien dat het beter wordt met wat water, is per slot van rekening een botteling op meer dan 60%. Mmm, er komt meer fruit door. Rode bessen, zonder suiker uiteraard. Droge, kruidige finish. Een whisky waar je je moet doorworstelen, niet echt mijn profiel. 72/100

 

Glendronach 18y 1991/2010, 51.7%, OB, Pedro Ximenez cask #3182, 633 bts.
Ha, dit is al een pak beter. Een heel ander profiel. Veel minder scherp, en fruitiger. De sherry is op de neus zacht, zoet en fruitig. Qua associaties heb ik geconfijt fruit (zoet dus, doet me wat denken van die gesuikerde halve appelsienschijfjes van bij de bakker), acaciahoning, kamille, munt en nootmuskaat. Niet supercomplex maar wel erg aangenaam om ruiken. De smaak is vol en verwarmend, licht drogend en kruidig. Drinkt evenwel veel vlotter dan de 1993. Naast de lichte houtinvloed en de kruiden (anijs, kruidbagel) ook best wat fruit. Kersen, vijgen. Hier is water trouwens niet van doen. Middellange, kruidige finale met zoete kersen die het bittere counteren. Zomaar eventjes 12 punten meer dan de 1993, maar dat ligt zowel aan de kwaliteiten van deze (vooral de neus vind ik erg lekker) als aan de zwakte van de andere. 84/100

10 nov

1 reactie

Glendronach 8y, import Ruffino

Een tweede sample van het Lindores Whisky Fest is de Glendronach 8y, een dumpy van eind jaren zeventig, geïmporteerd in Italië door Ruffino. Binnenkort zet ik me eindelijk ook aan de nieuwe bottelingen, die staan al een tijdje te wachten.

 

Glendronach 8y ‘Single Malt’, 45.4%, OB, 26 2/3 Fl. Oz, import Ruffino, end 1970’s
De neus is veel fruitiger dan je zou verwachten na een dikke 30 jaar op fles gezeten te hebben. Sappig, zoet fruit: meloen, mango, ananas, peer… njummie! Licht herbal, bloemen in volle bloei (zelfs wat stuifmeel), aangenaam maltig en een klein beetje rook van het hout. De smaak start wat droog, maar langzaamaan zet de fruitigheid van de neus zich ook door op de smaak. Hier wel meer kruiden, net als karamel en een heel lichte rokerigheid. Vrij lange afdronk in het verlengde van de smaak (droge start, opkomend fruit). Erg lekkere oude Glendronach. 89/100

24 mei

Weezer en ouwe Glendronach

Dit weekend de titelloze debuutplaat van Weezer (Blue Album) uit 1994 nog eens gespeeld. Dat is die plaat met de hits Buddy Holly (Woo-ee-oo, I look just like Buddy Holly) en The Sweater Song. Maar ook met Only in Dreams, misschien iets minder bekend maar een nummer dat bangelijk dicht de perfectie benadert. Alleen al die baslijn! En dan van minuut 5 tot het einde, een instrumentaal stuk dat tergend langzaam opbouwt en dan openspat… kippenvel! Voor mij één van de beste nummers ooit op plaat gezet, maar oordeel vooral zelf.
Maar welke whisky zet ik na dit auditief orgasme? Mmm, ik denk dat ik een kandidaat gevonden heb, een oude Glendronach gebotteld begin jaren tachtig, that’ll do the trick.

 
Glendronach 12y, 43%, OB for Previ Brescia, sherry, early 1980’s
Neus: banzai! ’t Is te zeggen: superieure sherry. Associaties van gedroogde pruimen, sultanas, oude rum, tabak, balsamico (vrij veel), drop, dille, laurier, tijm, een heel kruidenboeket feitelijk, tamari (sojasaus), ‘meaty’ notes… gho, wat is die neus zalig. Kan hier een ganse avond van genieten. Toch maar proeven. Banzai bis! Ondanks z’n relatief laag alcoholpercentage krachtig en mondvullend. Hij neemt in de mond de kruiden, de balsamico en het meaty karakter van de neus over aangevuld met espresso, zoethout, zilt, okkernoten en geconfijt fruit. Het geheel is behoorlijk droog, maar er bijlange niet over. Geen al te lange maar wel erg lekkere finish op noten en zoute drop. Top-sherry. 92/100

21 mrt

1 reactie

En dan nu écht lekkere sherry!

Wat ík echt lekkere sherry vind natuurlijk. Na de sherrycasks van de voorbije dagen ben ik tussen m’n samples op zoek gegaan naar een gesherriede whisky die bovenstaande titel zou kunnen rechtvaardigen. Ik plukte gezwind de Glendronach 1972 uit het rek. Alhoewel ook de Glendronach 12y for Previ Brescia van midden jaren ’80 effe in de running was, maar die volgt dan later wel eens.

 
Glendronach 37y 1972, 54.8%, OB 2009, oloroso cask 719, 474 bottles – Speyside
Zachte en ongelooflijk rijke, complexe neus. Wat eerst opvalt is de enorme fruitigheid. Mandarijn, sinaas zeste, gebakken banaan, braambes… heel gevarieerd eigenlijk, zowel ‘sherry’ fruit als ‘bourbon’ fruit. Dan komt er heide bij, melkchocolade, kruiden, geroosterde en gesuikerde amandelen. Geroosterd hout. Woodsmoke. Antiekwas. Oh ja, waxy is ie ook… dit is echt genieten! En alles harmonieus vermengd. Njummie! Bitterzoet op de tong met rozijnen, vijgen, dadels, rode bessen, de mandarijnen weer, zoethout, kruiden, hout. Drogend maar zonder dat het stoort. Lange, verwarmende, complexe finish op kruiden, hout en bessen. Wel, dit is één van de beste gesherriede (niet geturfde) whisky’s die ik al gedronken heb. Absoluut fantastisch. 93/100

15 jan

Oud naar nieuw III

Voor het laatse paar tekende Glendronach. We proefden twee twaalfjarigen, de laatste en een botteling van midden jaren tachtig.

 

Glendronach 12y, 40%, OB 2009 – Speyside
Dit is een recentere versie dan degene die ik een tijdje geleden proefde. Die had een crème kleurig etiket bovenaan, bij deze zijn beide etiketten bordeaux. Deze 2009 vertoont aangename cleane sherry met associaties van noten, karamel, pruimen, hout, tabak. Gember? Vrij zoet op de tong, met woudvruchten en lichte rook. Wat hout en een lichte kruidigheid. Eerder korte, droge en kruidge finish. Beter dan de vorige batch, maar nog niet helemaal my cup of tea. 77/100
 
Glendronach 12y, 43%, OB bottled mid 1980’s, 75cl – Speyside
Qua cup of tea komt dit al een pak dichter in de buurt. Lekkere zacht-zoete sherry met rozijnen, sinaas, honing, leder, tabak, rozebottel en nog veel meer. Complex die neus. Ook in de smaak is dit complexer dan het recentere werk. Vettig, romig met karamel, sinaas, noten, kruidenthee… wat drogend. Oh ja, dit is écht lekker. De afdronk is best lang, kruidig en fruitig. 89/100

 

Yep, de oude was weerom de beste. Het was vroeger gewoon allemaal beter verdorie. Alhoewel dit natuurlijk niet voor elke whisky geldt, maar zo van die oud-naar-nieuw tastings zijn soms toch vrij ontluisterend.

 

De gezamelijke top 3 was identiek aan die van mij:

  1. Glendronach 12y – oud
  2. Dalmore 12y – oud
  3. Ambassador 8y

Als afsluitertje kregen we nog de Laphroaig Cairdeas 12y te drinken, een beetje turf voor de mensen die dit in de voorgaande whisky’s gemist hadden. Ik blijf dit een erg lekkere Laphraoig vinden, ietsje beter dan de voorganger, de Cairdeas NAS, van 2008.