En dan nu écht lekkere sherry!
Wat ík echt lekkere sherry vind natuurlijk. Na de sherrycasks van de voorbije dagen ben ik tussen m’n samples op zoek gegaan naar een gesherriede whisky die bovenstaande titel zou kunnen rechtvaardigen. Ik plukte gezwind de Glendronach 1972 uit het rek. Alhoewel ook de Glendronach 12y for Previ Brescia van midden jaren ’80 effe in de running was, maar die volgt dan later wel eens.
Glendronach 37y 1972, 54.8%, OB 2009, oloroso cask 719, 474 bottles – Speyside
Zachte en ongelooflijk rijke, complexe neus. Wat eerst opvalt is de enorme fruitigheid. Mandarijn, sinaas zeste, gebakken banaan, braambes… heel gevarieerd eigenlijk, zowel ‘sherry’ fruit als ‘bourbon’ fruit. Dan komt er heide bij, melkchocolade, kruiden, geroosterde en gesuikerde amandelen. Geroosterd hout. Woodsmoke. Antiekwas. Oh ja, waxy is ie ook… dit is echt genieten! En alles harmonieus vermengd. Njummie! Bitterzoet op de tong met rozijnen, vijgen, dadels, rode bessen, de mandarijnen weer, zoethout, kruiden, hout. Drogend maar zonder dat het stoort. Lange, verwarmende, complexe finish op kruiden, hout en bessen. Wel, dit is één van de beste gesherriede (niet geturfde) whisky’s die ik al gedronken heb. Absoluut fantastisch. 93/100
Trackbacks & Pingbacks