Oud naar nieuw III
Voor het laatse paar tekende Glendronach. We proefden twee twaalfjarigen, de laatste en een botteling van midden jaren tachtig.
Glendronach 12y, 40%, OB 2009 – Speyside
Dit is een recentere versie dan degene die ik een tijdje geleden proefde. Die had een crème kleurig etiket bovenaan, bij deze zijn beide etiketten bordeaux. Deze 2009 vertoont aangename cleane sherry met associaties van noten, karamel, pruimen, hout, tabak. Gember? Vrij zoet op de tong, met woudvruchten en lichte rook. Wat hout en een lichte kruidigheid. Eerder korte, droge en kruidge finish. Beter dan de vorige batch, maar nog niet helemaal my cup of tea. 77/100
Glendronach 12y, 43%, OB bottled mid 1980’s, 75cl – Speyside
Qua cup of tea komt dit al een pak dichter in de buurt. Lekkere zacht-zoete sherry met rozijnen, sinaas, honing, leder, tabak, rozebottel en nog veel meer. Complex die neus. Ook in de smaak is dit complexer dan het recentere werk. Vettig, romig met karamel, sinaas, noten, kruidenthee… wat drogend. Oh ja, dit is écht lekker. De afdronk is best lang, kruidig en fruitig. 89/100
Yep, de oude was weerom de beste. Het was vroeger gewoon allemaal beter verdorie. Alhoewel dit natuurlijk niet voor elke whisky geldt, maar zo van die oud-naar-nieuw tastings zijn soms toch vrij ontluisterend.
De gezamelijke top 3 was identiek aan die van mij:
- Glendronach 12y – oud
- Dalmore 12y – oud
- Ambassador 8y
Als afsluitertje kregen we nog de Laphroaig Cairdeas 12y te drinken, een beetje turf voor de mensen die dit in de voorgaande whisky’s gemist hadden. Ik blijf dit een erg lekkere Laphraoig vinden, ietsje beter dan de voorganger, de Cairdeas NAS, van 2008.
Onversneden 