Glenfarclas 44y 1968, ‘My Tribute’ by Luc Timmermans

Wie Luc Timmermans zegt, zegt Glenfarclas. Wie Glenfarclas zegt, zegt Luc Timmermans. Luc’s liefde voor de distilleerderij is een passionele. En eentje met een lange voorgeschiedenis. Als eerbetoon aan Glenfarclas heeft Luc ter gelegenheid van 175 jaar bestaan een zeer bijzondere 1968 (zijn geboortejaar) geselecteerd en gebotteld. Momenteel reist hij in grote stijl de wereld rond om deze fles op verschillende exclusieve diners aan de wereld voor te stellen. Ik had de eer en vooral het genoegen de Belgische lancering in restaurant Pastorale te mogen bijwonen.

Glenfarclas 44y 1968/2012, 54.4%, OB, Family Cask Special Release ‘Tribute to the 175th Anniversary’, selected by Luc Timmermans, cask 5241, 175 bottles
Ah, wat een heerlijke sherryneus! Een neus waar de sherry (het vat) z’n stempel op drukt, maar meer dan genoeg ruimte laat voor het fruit. De balans tussen de drogere sherrytonen en het zoete fruit is perfect en resulteert in eerste instantie in associaties van geroosterde noten, cake met gekonfijt fruit, marsepein, dadels en honing, snel gevolgd door bitterzoete appelsienen, warme abrikozencompote en rijpe ananas, maar ook chocolade (geen al te bittere), oud geboend leder en balsamico (high-end, dat spreekt). Een beetje munt noteer ik nog. Zijn we er dan? Vergeet het, onderliggend dienen zich ook tabak, antiekwas en oude boeken aan. Samen met de geur van het oude leder betreden we een (gelukkig) slecht verluchte antiekshop. Mooie, ronde eik en een ideale hoeveelheid kruiden (die opsommen zou erover zijn, zit nu al over de normale lengte van een volledige tasting note). Subtiele rook mag ik niet vergeten te vermelden. Wreed complexe neus, hoeft het nog gezegd? Mooi gelaagd. Zacht op de tong. Zijdezacht bijna. Eigenlijk uitzonderlijk zacht voor 44 jaar rijping op sherryvat en nog altijd meer dan 54% alcohol. De sherry vertaalt zich hier in chocolade (eerder melkchocolade, praliné ook), pruimen en vijgen. Daarna eik, zwarte bessen en kruiden (peper, zoethout, kruidnagel), wat het geheel een beetje droger maakt, maar dit draait dan plots weer naar zoetere en fruitigere tonen. Bananen nu (nog een beetje groen), samen met de zwarte bessen, maar ook braambessen. Knappe evolutie. Koffie noteer ik nog, net als tabak. De eik blijft erg goed getemd, overheerst nooit. Dat is trouwens de grote sterkte van deze whisky, de balans, nergens gaat er ook maar iets overheersen. Ook in de lange afdronk niet: eik en kruiden in harmonie met honing en fruit. Stijlvolle, complexe en elegante whisky. Grote klasse. 93/100