Twee Imperials 1991

En nu we toch bezig zijn, er staan hier nog twee 1991’ers voor mijn neus.

Imperial 10y 1991/2001, 40%, Gordon & MacPhail Private Collection, Cognac Wood finish, cask 99/3601, 600 bottles
Wat bij deze in eerste instantie opvalt, is het floraal karakter. Gedroogde bloemen en heide, naast de granen en de vanille die ik ook in de twee 1990’ers had. Lichte karamel. Eerder vanillegfudge en butterscotch. Geen appels, wel een beetje citrus. Mandarijn en citroen. Noten (amandelen en cashew). Aangenaam zonder meer en redelijk complex. De commentaar op de smaak laat zich raden, fout- maar futloos. Maltig en kruidig (kaneel, nootmuskaat) met citrus en noten. Naar het einde toe een beetje geflambeerde banaan. Geflambeerd met cognac neem ik aan. Verre van slecht, maar het valt allemaal nogal snel weg. Ook bij deze is de afdronk alles behalve lang te noemen. Droog en kruidig. Op het randje van geslaagd. 79/100

Imperial 10y 1991/2001, 40%, Gordon & MacPhail Private Collection, Port Wood finish, casks 99/48 1,2, 2600 bottles
Deze rijpte nog enige tijd verder op portovat, wat er voor zorgt dat dit de meest zoete is. Ook de meest fruitige trouwens. Niet dat die fruitigheid exuberant is, maar toch. Aardbeiden besprenkeld met balsamico, braambessenconfituur, ananas uit blik, kruisbessentaart. Nougat. Zoethout en kaneel qua kruiden. De balsamico groeit. Rond en elegant. Dat geldt ook voor de smaak. Romig mondgevoel. Zoet fruit. Zowel gestoofd als gekonfijt fruit. Karamel en nougat maken het nog wat zoeter. Ronde eik. Deze zou echt een mooie zijn op enkele graden meer. De afdronk is iets langer dan deze van de andere, kruidig (peper) en zoet. De beste van de vier, maar met dezelfde bekommernis: te laag in alcohol gebotteld. 81/100