Strathisla 1937 bis

Ik proefde in het verleden al eens een andere batch van deze Strathisla 1937, ééntje die iets later gebotteld is, want vermeldt de inhoud niet alleen in fluid ounces maar ook al in centiliter (75.7cl). Deze is dus ouder. En lichter van kleur. Toch altijd een belevenis, whisky gedistilleerd vóór de Tweede Wereldoorlog.

Strathisla 1937, 70° proof, Gordon & MacPhail, 26 2/3 fl. oz., early 1970’s
De geur is alvast typisch voor whisky uit deze periode. Voor zover ik dat hier kan poneren natuurlijk, het is nog maar mijn zevende of achtste whisky van de jaren dertig. Nu ja, nog maar, ik prijs me gelukkig, daar niet van. Maar wat bedoel ik nu met dat profiel? Dat is moeilijk te omschrijven. Het is ook moeilijk om te zeggen wat maakt dat dit zo ruikt. De periode (andere distillatiemethoden)? De verdere rijping op fles? Rook deze whisky bij bottelen m.a.w. ook al zo? Ik veronderstel dat beide elementen meespelen. In ieder geval, ik ruik oude meubels, oud leder en oud zilverwerk. Bestek. Jawel, ook bestek heeft een geur. Nog andere metalige tonen, zoals allerlei gereedschap. Engelse sleutels en zo. Je gereedschapskist opentrekken. Na een jaar niet meer gebruikt te hebben. Soit, je snapt het plaatje. Het gaat verder op tabak en wat kruiden zoals kaneel en munt. Fruit ook wel, gestoofde appels en limoen. Zachte, erg zachte rook. Geen turfrook, eerder een soort herfstgeur. De geur van het hout, maar ook rottende bladeren (pas op, dat is absoluut een meerwaarde). Delicate en subtiele smaak op tonen van heide, hooi, tabaksbladeren, hars en gestoofd fruit. Warme aarbeienconfituur. Appelsienen ook. Subtiele kruiden en al even subtiele rook. Een hint van balsamico. Alles heel breekbaar. Geen al te lange, licht droge afdronk op kruiden en gestoofd fruit. Uniek profiel en erg lekker. De latere batch vind ik echter nog beter, heeft meer body. 92/100