Brodir

Als ik Brodir schrijf, weet iedereen genoeg neem ik aan, ik hoef daar geen ‘Laphroaig’ voor te zetten. De Brodir heeft op korte tijd een stevige status gekregen, omdat hij – naar het schijnt – zo geweldig is en vooral omdat hij enkel verkrijgbaar was via Viking Line (ferrymaatschappij die opereert op de Baltische zee). Je betaalde op hun boten net geen 100 euro voor een fles, nu makkelijk het dubbele op veilingen. Er zijn echter genoeg Scandinaviërs die zo altruïstisch zijn hun Brodir(s) te koop aan te bieden, je vindt makkelijk een flesje.

Laphroaig 13y ‘Brodir’, 50.5%, OB 2012 for Viking Line, 2000 bottles
Het goede nieuws is dat de neus het soort turf tentoonspreidt dat ik bijzonder kan appreciëren. Geen assige turf, geen scherpe turf, wel zoete, romige turf. Ik heb veel vanille en honing. En florale elementen zoals gedroogde bloemen en hooi. Ook de zee laat zich gelden, in de vorm van zilt en gerookte vis. En nog iets wat toch altijd een plus is, de geur is behoorlijk fruitig. De schil van groene appels (licht, maar mooi zurig), mandarijn, perziken op siroop, ananas uit blik… man, dit is heerlijk. En complex. Het mondgevoel is romig en dik. Het fruit wil van geen wijken weten (meer citrus nu, maar ook ananas, perzik, banaan, mandarijn…), de turf is rond en heeft niets scherps. Het florale blijft aanwezig, net als het zilte. Kruiden komen er bij, kruiden zoals peper en kaneel. Vanille en kandijsuiker zorgen voor het zoete karakter. De whisky vlijt zich neer op de tong, het geheel is erg elegant en delicaat. Atypisch eigenlijk. Ik vind het geweldig. Lange, complexe afdronk. Het fruit, de kruiden en de turf hand in hand. Jonge Laphroaig, ik ben niet altijd fan, maar dit is super. Maar dan ook écht super. 92/100