Bunnahabhain 40y 1973, Archives

De nieuwe Archives bottelingen dragen een nieuw en wat mij betreft zeer geslaagd label. Onder de naam The Fishes of Samoa staat op elke botteling een afbeelding van een vis uit een historisch-wetenschappelijke publicatie. Naast onderstaande Bunnabahabhain 1973, zit er ook een Tormore 1984 en een niet nader genoemde Speysider bij.

Maar dus eerst de Bunnahabhain, een botteling waar ik me wat vragen bij stelde. Het gaat om 156 flessen, wat wil zeggen dat – vermits het een butt is – de rest van het vat nog ergens anders zal opduiken, of reeds opgedoken is. Zoeken op vatnumer bracht me bij Malts of Scotland, die whisky uit dit vat twee jaar geleden op 50.6% bottelde, 0.4% minder dan deze Archives. Twee jaar ouder en een hoger alcoholpercentage, dat is bizar. Nee, dat is onmogelijk. Ofwel zou er een fout in het vatnummer zijn, ofwel zou deze Archives eigenlijk al twee jaar geleden gebotteld zijn en was dit dus zogenaamde unlabeled stock. Weet dat een bottelaar maximum 0.2% van het feitelijke alcoholpercentage mag afwijken, wat wil zeggen dat deze whisky (net als de MoS) eigenlijk 50.4% alcohol zou bevatten. En dan is dit geen 40 maar 38 jaar oude whisky met twee jaar flessenrijping. Mmm, plezant, zo’n raadsel.
Ik ben dan toch maar even bij de jongens van Whiskybase te rade gegaan. Zij bevestigen mij, na consultatie van hun broker, dat deze whisky onlangs pas gebotteld is en dat het vatnummer klopt. Het gaat hier zeker om een ander vat dan dat van MoS, wat wil zeggen dat er in het verleden dus een foutje is gemaakt. Tot zo ver dit mysterie.

Bunnahabhain 40y 1973/2013, 50.6%, Archives ‘The Fishes of Samoa, Whiskybase, butt #3463, 156 bottles
Hola, wat een zalige neus. Fruitig, zoet en waxy. Rijpe bananen, mango, papaja, perziken en een beetje ananas. Pruimen ook, en gele rozijnen. Gevolgd door warme bijenwas, geboende antieke meubels. Iets floraals. Snijbloemen. En een aantal zoete elementen zoals honing en vanille. Een lichte mineraliteit op de achtergrond. Natte stenen, nat gras en nat mos. In de verte zachte rook. Geen turf, wel rook van het hout. Zacht en zoet op de tong met bananen à volonté. Geflambeerde bananen. Njummie! Meer fruit in de vorm van ananas, papaja en appelsienen. Dadels ook. Daarna de alomtegenwoordige bijenwas en kruiden. Eik en geroosterde noten zorgen voor de nodige body. Een mooie, lichte bitterheid. Lange, mooi droge afdronk op bananen (maar dan minder rijp, het is wat droger hier), kruiden, eik en naar het einde toe een zoetere terugslag. Geweldige Bunna. En zoals je merkt, scoor ik deze hoger dan de Malts of Scotland, hij is gewoon beter. Ik was me al aan het afvragen of in die twee jaar mijn smaak veranderd is (kan perfect), of dat twee jaar flessenrijping een gunstig effect op deze whisky heeft gehad. Dat laatste zou niet voor het eerst zijn. Let er maar eens op, een whisky die je enkele jaren laat liggen alvorens open te doen, is vaak (nog) beter. Dat is geen old bottle effect, gewoon de rijping die zich nog even verder zet (vertraagd natuurlijk, want glas heeft geen invloed op whisky). En dat zonder de whisky droger te maken (geen eik meer om mee te interageren). De verandering in whisky wordt niet abrupt gestopt na botteling, het vertraagt langzaamaan. Ik heb daar geen wetenschappelijke verklaring voor, ik merk het gewoon op. Maar al deze theorieën kunnen naar de prullenmand, het gaat simpelweg om een ander vat. Ook de meest logische verklaring. 91/100