Ardmore 17y 1977, Cadenhead White Label

In april dit jaar bezochten we met een aantal Fulldramleden Orkney. Op weg daarnaartoe verbleven we in Dornoch en logeerden in het statige Dornoch Castle hotel. Het leuke aan dit hotel is dat het niet alleen een prachtig kader biedt, het eten er zalig is en het comfort ruimschoots aan onze verwende eisen voldoet, de twee gasten die het hotel uitbaten, Simon and Phil, zijn daarboven echte whisky freaks. Het hotel heeft dan ook een geweldige whiskybar en de jongens doen niets liever dan andere liefhebbers mee te laten genieten van allerlei lekkers, van op of onder de toog. Met hun kennis en leuke verhalen is het voor je het weet een gat in de nacht. Ze organiseren ook whisky tours en speciale tastings op verzoek. Echt een aanrader als je de noordelijke Highlands zou willen bezoeken. Dalmore, Clynelish, Glenmorangie, Teaninich, Balblair, het ligt allemaal op minder dan een half uur rijden.

In hun bar proefde ik een geweldig lekkere Ardmore 1977 van Cadenhead. Aangezien er niet veel meer in de fles zat, kocht ik dat laatste restje en nam het mee naar huis. Vandaag proef ik ‘m opnieuw. Cadenhead bottelde deze Ardmore onder z’n beruchte White Label. Onder dit label werden enkel zeer bijzondere whisky’s gebotteld, bijzonder als in speciaal, exhuberant, moeilijk, vreemd. Ik proefde hiervan al een erg bizarre Inchgower 1977. Deze is in verhouding dan nog erg gewoon. Nu ja, gewoon…

Ardmore 17y 1977/1995, 59.9%, Cadenhead, white label, cask 7625
Muahaha, wat is die neus goed! Heerlijke zoete en mineralige turf, vol en rond. Natte aarde, even natte stenen en dito gras. Lichte granen, appelsap en de geur van olijfolie komen daar bij. Vooral die olijfolie valt op. Kokos en amandelen ook. Mmm, rabarbermoes nu. Een beetje vanille. Iets wassigs ook. Kaarsvet. En dan… dan gaat ie de farmy toer op, boerderij-assocaties dienen zich aan. Iets wat ik altijd ten zeerste kan appreciëren. Het natte gras gaat richting nat hooi, de natte hond komt erbij. Allemaal nogal nat dus. Over de boerendochter ga ik wijselijk zwijgen. Soit, hoog tijd om te proeven, nog langer over die neus doorbomen, dat komt niet goed. Zeer stevig en krachtig mondgevoel, maar toch ook romig. Erg vol. En eh, nat ja. Maar vooral fantastisch lekker, ik vind ‘m op de smaak nog boven de neus gaan. Assig, maar op de mooiste manier denkbaar. Die assigheid is perfect ingekapseld in olie (olijfolie) en zoete en fruitige aroma’s. Vanille, rozijnen, chocolade, gezoete rabarber, zoete perziken en citroen met veel suiker. Gember en zoethout, en ook peper omwille van het alcoholpercentage. Gezouten boter. Marsepein (de amandelen spelen weer op). Zilt, maar dat hadden we al in de boter. Man, dit is ècht goed. En hij heeft geen druppel water nodig. De afdronk dan, die er gelukkig ook. En hij is lang. Maar ook romig, net zoals de smaak. Zoet, rokerig, fruitig, waxy en olieachtig. Maar dat kan ook de gezouten boter zijn. Sublieme zeventienjarige whisky. Vreselijk complex maar perfect gebalanceerd. En enorm drinkbaar voor 60%. Een toppertje. 92/100

Iets om naar uit te kijken op veilingen, alhoewel je ‘m ook nog kan vinden bij Whisky Online. Met verzendkosten kost hij je wel 340 euro. Heb ‘m maar laten staan…