The Whiskyman

The Whiskyman is de naam waarmee Dominiek Bouckaert zich whiskygewijze door het leven begeeft. Onder die naam importeert hij Malts of Scotland in België en verdeelt hij de Thosop handwritten bottelingen. Maar selecteren en verdelen is één ding, als je zo gepassioneerd bent door whisky als hij, is het een natte droom om een volledig eigen label in de markt te zetten. En zo geschiedde. Na enkele maanden denkwerk, vatenselectie, labelontwerp en weet ik veel wat nog allemaal, is hier het resultaat. Een Port Ellen 1983… hij zet dus meteen erg hoog in. Een statement, ongetwijfeld. En geef toe, als deze eerste whisky even knap is als het label (I just love it!), dan schiet hij hiermee recht in de roos.
Uit het label kan je afleiden dat Dominiek niet alleen een gepassioneerd whiskyliefhebber is, maar een minstens even gepassioneerd muziekliefhebber. Volgende bottelingen onder dit label zullen een variant zijn op dit thema (andere kleuren, andere variaties op song titles).

Bon, de whisky nu. Ik zet ‘m naast de Port Ellen 1983 Malts of Scotland en de Port Ellen 1982, DR for The Nectar, de lat ligt dus hoog. Maar ik proefde deze whisky reeds eerder en weet dus in welke gewichtsklasse hij speelt.

 

Port Ellen 27y 1983/2011 ‘While My Whisky Gently Weeps’, 55.5%, The Whiskyman, 120 bottles
O ja, de neus van deze Port Ellen zit alvast meteen goed. Ho, goed is hier echt wel een understatement! Vol, romig, zoet, fruitig, ziltig en zesty. En complex! Waar te beginnen? Met het zeekarakter bijvoorbeeld. Zilt dus, maar ook jodium en zeewier. Dan het fruit. Ik had het over ‘zesty’, ik bedoel dus de schil van allerlei citrusfruit. Limoen, citroen, sinaas. Zonder dat het bitter is, eerder zoet, gesuikerde zeste. Pompelmoes met griessuiker. De schil van groene appels. Naast de suiker ook vanille, marsepein en fudge qua zoets. Wat nog? Euh, wat te denken van kruiden? Nootmuskaat bijvoorbeeld, en kaneel. Een licht mineralige toets ook. En natuurlijk de rook: lichte rook, van een houtvuur, kampvuur en een toefje turfrook. Prachtig! En complex, ik vermeldde het al. Ook op de smaak is ie dat. Romig, olieachtig mondgevoel. Zoet (marsepein, nougat), fruitig (citroen en limoen), zilt en kruidig (gember, peper, kaneel). Een beetje eik, hazelnoten en pompelmoes zorgen voor een erg aangename bitterheid. De kruiden komen meer naar voor, en pas daarna laat de turfrook zich gelden. Die turf blijft dan wel lang hangen, net als de citrus en het zilt. Zoute drop. Pfff, wat een heerlijke whisky. Oké, het is een profiel waar ik behoorlijk wild van ben, maar zelfs binnen dit profiel is dit bij het beste wat ik al dronk. 92/100

Hij is een stuk complexer dan de Malts of Scotland (die ik al erg lekker vond, 90/100), hij is gelaagder en gaat dieper, en hij kan perfect naast de Dewar Rattray for The Nectar gaan staan, wat echt wel een prestatie is.