Lagavulin 21y

De meningen over deze Lagavulin zijn nogal verdeeld. Sommigen zijn er ronduit lyrisch over, anderen zijn heel wat minder onder de indruk. Serge Valentin (95/100) en Olivier Humbert (96/100) waren er in ieder geval behoorlijk van hun sokken door geblazen. Ben benieuwd of hij hetzelfde effect heeft op míjn sokken.

 
Lagavulin 21y 1985/2007, 56.5%, OB, 1122 bottles – Islay – 92/100
Volledig gerijpt op Europese eiken sherryvaten. Het eerste wat opvalt in de neus is zoete, erg zoete turf. Karamel. Maar natuurlijk ook sherry. Rubber, houtskool, gestoofd fruit, zoethout, tabak… en nog heel wat meer. Erg complex. Zwavel? Neen, niet echt, alhoewel hij wel een scherp kantje heeft, maar storen doet dat niet. Wel iets verbrands. Verbrande cake? Verbrande karamel? In ieder geval geen sulfer. Mooie balans tussen de sherry en de turf. Evolueert ook knap. Er komt meer en meer fruit door. Citrus. Sinaas. Als je een beetje water toevoegt, krijg je zelfs iets bloemigs. Proeven nu. Vettige sherry en stevige turf, njummie. Blijft erg lang hangen. Karamel, zoethout, ook hier. Zilt. Kruiden, veel meer dan in de neus. Wel vrij droog. Met water nog meer kruiden. Stevige peper. Zéér lange, droge en kruidige afdronk. Zalig.

Conclusie: ik volg Serge en Olivier niet in hun scores (heb m’n sokken – net – aan kunnen houden), maar ben anderzijds ook niet afgeschrikt door enige sulfer die sommigen in meer of mindere mate ontwaren, alhoewel ik daar behoorlijk gevoelig voor ben. Luc? Dominiek? Dit is gewoon een lekkere Lagavulin, een zéér lekkere Lagavulin. 92 krijgt ie van mij. En bedankt voor de sample Ruben.