Lagavulin 21y 1991, Special Release 2012

In de 2007 release van Diageo zat de beruchte Lagavulin 21y 1985, door velen de hemel ingeprezen, door sommigen de grond ingeboord. De al dan niet vermeende sulfertonen waren de reden voor de controverse. Vandaag proef ik de tweede 21y die Diageo lanceert, deze keer in z’n nieuwe 2012 release, whisky uit 1991.

Lagavulin 21y 1991, 52%, OB Special Release 2012, first fill sherry, 2772 bottles
De kleur is een pak lichter dan deze van de 1985, je kan vermoeden dat de sherry een stuk minder prominent zal zijn. En inderdaad, op de neus is deze whisky in ieder geval veel cleaner, wat scherper en minder rond dan de 1985. Veel minder sherry ook. Minder zoet. En cero, cero cero cero sulfer. Eerlijk gezegd iets meer spek naar mijn bek. Wat hebben we dan wel? Om te beginnen cleane turfrook en zilt, beide niet erg onverwacht. Jodium (de zeelucht) ook. Dan prikkelende kruiden zoals nootmuskaat, peper en munt. Samen met de licht minerale toets maakt die munt het geheel vrij fris. Ik heb tevens redelijk wat fruit: enerzijds de gedroogde variant (rozijnen, abrikozen), anderzijds de sappigere variant (stervrucht, citroen en appels). De schil van sinaas ook wel. De geur van tabak. Vanille en amandelspijs geven het toch nog een zoet kantje. Complex en clean profiel. En mooi gelaagd. Ook de smaak is clean. Rokerig, kruidig en fruitig, met een minerale ondertoon. Tabaksrook en cleane, mineralige turfrook. Peper, kaneel, kruidnagel en zoethout. Peperkoek. Gedroogde abrikozen, citroen, limoen, sinaas. Zachte karamel, vanille en marsepein. Mooie, drogende eik. Erg lange en heerlijk droge afdronk. Kruidig, zilt en rokerig. 93/100

Ik vond de 1985 zéér lekker, die vermeende sulfernotes stoorden mij hoegenaamd niet. Maar net zoals ik meer van cleanere, scherpere, mineraligere, ziltegere, meer ‘zesty’ Port Ellens hou, eerder dan van de zoetere en rondere, hou ik ook nog net iets meer van deze Lagavulin, meer dan van de 1985 dus. Maar laat het duidelijk zijn, ze zijn beide super.