Jack Daniels Old no 7
Back to basics. To the very basics dan nog. Wie heeft er nog nooit een Jack Daniels gedronken? Wel, ik tot op heden dus nog niet.
Jack Daniels is in tegenstelling tot wat soms gedacht wordt geen bourbon, het is een Tennessee whiskey, geproduceerd in Lynchburg. Waarom het geen bourbon is, heeft meer met marketingredenen dan met iets anders te malen, want de whiskey zou wel voldoen aan de criteria om als bourbon door het leven te gaan.
Jack Daniel’s Old no 7, 40%, OB 2013
Erg zoete neus, op vanille, granen en eik. Met wat goede wil ook karamel en kruiden. Nootmuskaat? Kaneel, dat zeker wel. Erg licht wel, en vooral weinig aromatisch. Misschien een hint van petroleum. En meer valt er echt niet te vertellen. Simpel en saai, dat wil ik wel nog kwijt. En dat vat eigenlijk ook goed de smaak samen. Eik, granen, vanille, kaneel… maar plat, slap, waterig zelfs. Hoestsiroop in de verte. En eens je aan karton denkt, kan je niet anders dan het proeven. De afdronk is zoals te verwachten erg kort, granig en kruidig. Ja, sorry, ik kan dit echt, zelfs met de beste wil van de wereld, niet lekker vinden. Nu, indien je per se cola in je whisk(e)y wil doen, kan een Jack Daniels nog van pas komen. 53/100
De Ezra Brooks 15y 101 proof is één van de (misschien wel dé) beste bourbon die ik al dronk. Het is een botteling van ergens de jaren zeventig en de fles gaat vergezeld van het opschrift ‘Rare Old Sippin’ Whiskey’. Sippin’ Whiskey indeed, echt een whiskey om van te smullen. Let op, de 101° proof is hier niet een dikke 57% maar 50,5% alcohol. Dit is immers American proof, simpelweg het dubbele van wat wij als alcoholpercentage tellen. In Schotland hadden ze een ander ‘proof’-stelsel, 100° proof was de alcoholsterkte waarop men buskruit nog kon doen ontsteken, zijnde 57% (70 proof = 40%, 80 proof = 45,7% enzovoort), met minder dan deze 57% bevatte het mengsel te veel water om het buskruit nog te doen ontbranden.
Onversneden 