Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Highlands’

12 mrt

Glen Garioch 21y 1990, Archives

In de First Release van Archives (de tweede, na de Inaugural dus) zit ook een Glen Garioch 1990, te koop via hun shop voor 70 euro. Ik proefde reeds een Glen Garioch 1990 van Kintra en van A. Dewar Rattray, geen van beide kon me overtuigen. Ik begin hier dus met enige onvermijdelijke scepsis aan.

 

Glen Garioch 21y 1990/2012, 54%, Archives, bourbon hogshead #252, 267 bottles
Frisse neus die start op een combinatie van planten en honing. Serieus wat flora, naast de planten ook gras, weide en de bijhorende bloemen. Het is lente! De honing zorgt voor zoets, hierin ondersteund door kokos. Vervolgens krijgt de neus een fruitige twist: abrikoos, perzik en appels. Wat olie ook. Erg genietbaar. De smaak start wat nerveus op appel en groene bananen, en gaat dan over in honing en sinaas. Opnieuw het grassige dat ik ook op de neus had. Naar het einde zoethout en zelfs wat zilt. Lange afdronk, vegetaal en zoet. Wat vooral blijft hangen, is groene thee met honing. Ik vind dit erg lekkere whisky, en een stuk beter dan z’n hierboven vermelde tegenhangers. Dit is dus een knappe selectie. 86/100

7 mrt

Nog wat Tomatin fruit

Tomatin 1976, ik kan er niet genoeg van krijgen… Vorig jaar kwam de éne na de andere uit, de keuze was enorm, maar deze fruitbron lijkt stilaan opgedroogd te zijn. We moeten het dus doen met bottelingen van de voorbije jaren.
Bijvoorbeeld deze van Duncan Taylor uit 2010. Net als de Grotesque Crocs die ik gisteren besprak, stond ook deze in de line-up van whiskykwis.

 

Tomatin 33y 1976/2010, 51.6%, Duncan Taylor, cask 6816, 264 bottles
Ook bij deze start de neus wat onderdrukt, zelfs een beetje duf… boter, natte aarde, eik, oude kleerkast (of op z’n minst oude kledij, de leeftijd van de kast is in deze van inferieur belang). Maar dan, haha, wie hève die froet, zoals de Italianen dat zo mooi zeggen. Sappige pruimen, dito appels, perzik, ananas, banaan en rijpe kruisbessen. Ja ja, weer een winnaar. Een beetje bijenwas – ook altijd een meerwaarde, honing en koffiepudding vullen aan. Prachtig! De smaak start meteen meer dan aangenaam op kruiden (kaneel, kruidnagel), eik en honing, om dan in de retro gewoonweg te exploderen in fruit. Steenfruit en tropisch fruit. Pruim, perzik, banaan, ananas en mango. Wat pompelmoes ook, en warme aardbeienconfituur. En dan is het meteen héél wat meer dan aangenaam. Genieten in overdrive. Middellange afdronk, fruitig met de perfecte hoeveelheid eik (zalige bitterheid). Zoals wel vaker bij dit profiel is dit geen erg complexe whisky, maar het is zo verdomd lekker. En als je vergelijkt met de TWA lees je veel hetzelfde, toch vind ik deze net nog een ietsje beter, maar het verschil is klein. Een punt. 92/100

6 mrt

6 Reacties

Tomatin 34y 1976, The Whisky Agency ‘Grotesque Crocs’

Let’s get fruity! Tomatin 1976 mag hiertoe opdraven, en meer bepaald een botteling van The Whisky Agency uit hun Grotesque Crocs reeks van eind vorig jaar. Deze whisky figureerde trouwens ook in de Fulldram tasting/kwis van vorige week. Meer nog, het was de winnaar voor de groep. Het toeval wou dat Karel Cousy die avond ook nog een sample van deze whisky voor mij meehad, waarvoor nogmaals bedankt Karel.

 

Tomatin 34y 1976/2011, 51.3%, The Whisky Agency, refill sherry butt, 309 bottles
De neus heeft even tijd nodig om open te komen, maar dan… een heerlijke combinatie van de extravagante Tomatin fruitigheid met de sherryinvloed van het vat. Het fruit opsommen is schier onbegonnen werk, maar laat me een poging wagen: roze pompelmoes (big time), mandarijn, bloedappelsien, meloen, banaan, aardbeien, rijpe kruisbessen, ananas, verse pruimen en harde peren. En dan mis ik ongetwijfeld nog enkele soorten. De sherry heeft z’n werk gedaan, maar heeft zich ingehouden, wat zich vertaalt in sappige eik en kruiden. Daarachter gaan dan nog honing, kandij en bijenwas schuil. Zeer mooi! Op de tong heb ik eerst de sappige eik, de kruiden (kaneel, gember), kandijsuiker en dan… boem paukenslag, een explosie van fruit. Nee, ik som ze niet opnieuw op, zie bij de neus a.u.b. En opnieuw valt de roze pompelmoes op, maar ook de rest tekent present. Amandelen zitten er ook nog ergens tussen. Lange afdronk met ook hier het zalige fruit en de drogere elementen zoals eik en kruiden in perfecte harmonie. En dat laatste is uiteindelijk ook het verhaal van deze whisky. Geef toe, wat moet je nog meer hebben? 91/100

31 jan

1 reactie

Blair Athol 25y 1986, A. Dewar Rattray for Whiskyhuis & The Hebridean Whisky Society

Vandaag een whisky waar ik op heb zitten wroeten. Ruiken aan het sampleflesje overtuigde me niet helemaal en ook toen ik ‘m uiteindelijk in m’n glas goot, was m’n eerste indruk niet geweldig. Maar met ‘m tijd te geven en te laten ademen, kwam hij open, er voltrok zich een mooie transformatie.
Het betreft dus de whisky die Jurgen Van De Wiele selecteerde voor z’n shop en voor z’n Hebridean Whisky Society.

 

Blair Athol 25y 1986/2011, 53.5%, A. Dewar Rattray for Whiskyhuis and The Hebridean Whisky Society, bourbon cask #20076, rum finished, 115 bottles
De neus start vrij gesloten, ik heb enkel lichte florale toetsen en een beetje graan (muesli). Maar zoals gezegd, de whisky tijd geven doet wonderen. Er komt zoet fruit naar de voorgrond. Sappige rode appels, peren en appelsiensap. Daarna ook rozijnen en banaan (de rum die z’n sporen achterlaat?) en wat kruiden (the herbal kind). Vers gemaaid gras. Ja, dat gaat van gesloten naar fris en fruitig. Op de smaak heeft de rum echt wel z’n werk gedaan: banaan, kokos, rozijnen (op rum dus) en veel kruiden vallen op. Daarna ook sinaas. Kandijsuiker maakt het wat zoet. Naar het einde krijg ik nog tonen van zoethout, gember en paprika. Behoorlijk lange afdronk op kandij, bittere sinaas en kruiden. Tja, een whisky die je de tijd moet geven, anders gaat ie volledig aan je voorbij. Maar het wachten loont. 86/100

30 jan

Clynelish 21y 1979, The Bottlers

De Clynelish die ik vandaag bespreek, is niet de eerste Clynelish die hier aan bod komt, maar wel de eerste gedistilleerd in de tweede helft van de jaren zeventig. Jaren zestig (of ouder), begin jaren zeventig, begin jaren tachtig, jaren negentig, we hebben het allemaal al gehad. Maar de tweede helft van de jaren zeventig was tot op heden een blinde vlek, net zoals de twee helft van de jaren tachtig trouwens.

 
Clynelish 21y 1979/2000, 62.3%, The Bottlers, refill sherry cask #8333
Mmm, lekkere neus op citrusfruit (sinaas en pompelmoes) vermengd met turfrook, boenwas en kruiden. Een klein beetje ‘farmy’ zelfs (de geur van de boerderij). Ook wat zilt noteer ik. Zeer mooi. Stevig mondgevoel (meer dan 62% na 21 jaar op vat!), kruidig en geturf. Toch ook best wat fruit (citrus opnieuw), net als vanille, granen en kandijsuiker. Lange afdronk op zachte turf en sinaasconfituur. En opnieuw wat farmy. Kan dit Brora 1979 zijn? Whatever, dit is spek naar mijn bek. En nog niet zo’n klein beetje. 90/100

26 dec

Oud naar Nieuw

Vol Kerstkalkoen en bubbels, slepen we ons naar het jaareinde, de overgang van Oud naar Nieuw. Oud naar Nieuw was ook het thema van de Fulldram tasting van vorige week. Bij deze klassieker zetten we van enkele whisky’s zowel een oude als een nieuwe botteling naast elkaar. Hieronder een summier verslagje.

 
Spirit of Unity, 46%, 2000 bottles, blended malt, for Japan
Het aperitiefje. For Japan is hier dus voor de slachtoffers van de aardbeving & tsunami van begin dit jaar en voor de heropbouw, het betreft geen botteling voor de Japanse markt. Deze blended malt bevat whisky van zeven distilleerderijen, Arran, Bladnoch, Glendronach, Glengyle, Kilchoman en Springbank, whisky uit alle hoeken van Schotland dus. Billy Walker stond in voor het blenden. Het resultaat is ver van slecht, maar nogal licht. Wat citrus en vanille op de neus, vergezeld van lichte zilt en dito turf. Op de smaak diezelfde citrus, amandelen, leder en ook hier zachte turf. Eerder korte afdronk. Mooi geblend, vlot drinkbare malt, maar ook niet meer dan dat. 78/100
 

Het eerste koppel dan, twee Cragganmore’s 12y met een twintig jaar verschil in botteldatum.

 
Cragganmore 12y, 40%, OB 2010
Eerder zoete, granige en wat duffe start. Muesli, honing, daarna een beetje wit fruit. Boter. Een klein beetje kruiden. Nogal saai. Ook op de smaak niet echt boeiend te noemen. Granen, gedroogd gras en vanille. Korte, granige afdronk. Zeer matige whisky. 74/100
 
Cragganmore 12y, 40%, OB +/- 1990, 75cl
75cl, dus vóór 1992 gebotteld. Met vermelding ‘Classic Malts’ op het label, dus na 1988. Beter en complexer dan de jonge versie. Olieachtig, grassig en fruitig. Dat grassige gaat gepaard met bloemen, qua fruit denk ik aan pruimen en peren. Leder heb ik ook, net als honing. Op de smaak komen daar nog wat kruiden bij. Middellange afdronk. Het effect van rijping op de fles? Of toen gewoon beter dan nu? 81/100
 

Bij het tweede koppel, Glen Elgin 12y, zit er nog meer tijd tussen, een dertig jaar.

 
Glen Elgin 12y, 43%, OB 2011
Zachte en aangename neus op rozijnen, noten, honing en Europees fruit. Zoete smaak met karamel, koffie, granen, wat fruit en kruiden. Middellange, licht droge afronk. Best lekker. 83/100
 
Glen Elgin 12y ‘Pure Highland Malt’, 43%, OB +/- 1980, White Horse, Carpano Import
Oud zwart-goud label. Mmm, erg lekkere neus op noten, kruiden, balsamico, turfrook, geroosterd vlees, koffie, antiekwas, hars en zilverpoets. Typisch oude sherry profiel (lang geleden gebotteld sherryvat bedoel ik dan). Stevig op de tong, kruidig (peper, zoethout), fruitig, met daardoorheen eik, sinaas, karamel en geroosterde noten. Lange afdronk op kruiden, een beetje boenwas en zachte rook. Zeer lekkere oldie. Let op, hier bestaan meedere batchen van (de ‘Carpano Import’ is belangrijk). 88/100
 

Het derde en laatste koppel werd gevormd door de Singleton of Dufftown 12y en een Dufftown 8y, gebotteld rond 1980 voor de Italiaanse markt.

 
Singleton of Dufftown 12y, 40%, OB for Duty Free, 1L
De neus start olieachtig (visolie) en grassig (hooi, maar ook bladeren), en gaat over in geroosterde noten, granen, leder en een beetje fruit (appel en meloen). Te weinig fruit echter om de wat duffere aroma’s te counteren. Dezelfde visolie op de smaak, het hooi en de (natte) bladeren ook, met daarnaast vanille en munt. Karton? Mmm, in de verte. Het is zeker geen frisse en levendige whisky, ben er niet echt fan van. Korte, droge afdronk. 75/100
 
Dufftown 8y 70 proof, OB +/- 1980, Italbell import, 75cl
Hier is de start echt ‘duff’: stof, champignons, karton… Maar het goede nieuws is dat dit wegtrekt en plaats maakt voor frissere sensaties. Rijpe vijgen merkte Dominiek op, zoethout en vanille noteerde ik nog. De smaak heeft niet dat duffe. Noten, karamel en kruiden maken de dienst uit. Middellange afdronk. Dit is geen slechte whisky, helemaal niet, maar er zijn betere Dufftowns 8y uit die tijd, ik denk maar aan de Ghirlande import van begin jaren zeventig. 81/100
 
En dan het toetje:
 
Bowmore 12y 1999/2011, 57.6%, Fulldram Whisky Club, matured in oloroso sherry cask, 190 bottles
Niet slecht :-) Een uitgebreide bespreking volgt.
 
 
De top drie voor de groep (voor alle duidelijkheid, dit is zonder het toetje) was:

  1. Glen Elgin oud
  2. Glen Elgin nieuw
  3. Dufftown oud

21 dec

3 Reacties

Brora 29y 1971/2001 Old Malt Cask

Compenseren dus. En wel met één van de beste Brora’s die ik dronk, en dat zijn er ondertussen toch al wel enkele. Bij mijn weten bestaan er drie 1971’ers die op 29-jarige leeftijd onder het Old Malt Cask label gebotteld zijn: twee bourbonvaten gebotteld in 2000, één op 210 en één op 274 flessen, en één sherryvat gebotteld in 2001 op 258 flessen. Na de twee bourbonvaten proef ik nu dus het sherryvat, een sample van bij The Duch Connection op Spirits in the Sky begin vorige maand.

 

Brora 29y 1971/2001, 50%, DL Old Malt Cask, sherry cask, 258 bottles
Muahaha, dit vind ik goed zie! Ronduit sublieme neus, typisch Brora 1971 (anders dan 1972, niet zo ‘farmy’, meer ‘coastal’ en cleaner), aangevuld met het beste wat een sherryvat aan een whisky kan toevoegen. Ik denk in de eerste plaats aan vers fruit (sinaas, ananas, roze pompelmoes), maar ook aan noten en gedroogd fruit. Zachte rook van een kampvuur, vermengd met zeelucht en nat hooi (een beetje farmy, toch wel). Prachtige aanzet op de smaak, stevig, droog, zilt, zoet en kruidig. Zoute drop, zachte karamel, kandijsuiker, peper, gekonfijte gember, sinaas, roze pompelmoes, rook (ook hier niet zo zeer turfrook, eerder van een houtvuur), lapsang souchong, gerookte heilbot,… let op de puntjes. Complex, met een perfecte balans. Genieten in overdrive. Erg lange afdronk, fruitig, kruidig en zilt. Voor mij nog beter dan de twee andere 1971’ers die onder het Old Malt Cask label gebotteld werden. De rest van de fles was spijtig genoeg al door één of andere onverlaat voor m’n neus weggegraaid. 94/100

20 dec

3 Reacties

Brora 1982/2006, Connoisseurs Choice

Brora, moet ik het daar nog over hebben? Nee toch.

 

Brora 24y 1982/2006, 43%, G&M Connoisseurs Choice, refill sherry butts
Cleane, mineralige neus op boter, natte stenen, honing, sinaaszeste, groene appels, zilt, nootmuskaat en een beetje turf. Nogal licht allemaal, mist diepte. Boterig mondgevoel. Ook de smaak is clean en mineralig. Naast de mineralen ook honing, appels, pruimen en wat turf. Meer kruiden dan op de neus. En ook wat eik, wat op de smaak toch voor de nodige ‘body’ zorgt. Naar het einde licht bitter. Pompelmoes. Dit zijn duidelijk geen al te actieve sherryvaten geweest. Middellange, drogende afdronk. Geen super Brora. Dit moeten we morgen compenseren. 84/100

3 dec

Tullibardine 21y 1990, A. Dewar Rattray

In 1995 sloot Tullibardine de deuren, om in december 2003 onder de nieuwe eigenaars de productie te hervatten. Begin 2011 werd een eerste whisky op de markt gebracht die na de heropening werd gestookt, de Tullibardine Aged Oak Edition. Maar vandaag proef ik een distillaat van voor de sluiting, recent gebotteld door A.D. Rattray.

 

Tullibardine 21y 1990/2011, 46%, A. Dewar Rattray, bourbon hogshead #6100, 234 bottles
Zoete en granige neus op ontbijtgranen, honing, kaarsvet, olijfolie, leder en natte wol. Iets geparfumeerds ook, maar zeker niet onaangenaam. Aarde, natte bladeren en gras noteer ik ook nog. Zachte smaak op zoete tonen (suikerspin), kruidige (zoethout, peper) en grassige. Ook hier olijfolie. Zachte, middellange afdronk op zoete en kruidige tonen. Verre van slecht, deze Tullibardine. 82/100

2 dec

Clynelish 15y 1995, A. Dewar Rattray

Ook A. Dewar Rattray brengt deze dagen een hele reeks nieuwe bottelingen op de markt. Gedurende de komende weken zal je hier dan ook regematig een fles besproken zien. Beginnen doe ik redelijk gericht met een Clynelish 1995.

 

Clynelish 15y 1995/2011, 55.3%, A. Dewar Rattray, sherry butt #8657 (part), 330 bottles
Mooie, elegante sherryneus op gekarameliseerde appeltjes uit de oven, warme aardbeienconfituur, ananas in blik, koffie, melkchodolade en vanillepudding. Daarna krijg ik kruiden: peper, curry, tandoori. En daaronder nat hooi, en ook de obligate bijenwas ontbreekt niet. Met water groeit de was en krijgt het geheel zelfs iets licht farmy. Mondvullend en prikkelend op de tong. De eerste associaties die in me opkomen zijn eau de vie (inderdaad wel wat alcoholish), sinaas, honing, hooi, gezouten boter en zoethout. Mosterd ook. Eik, noten en een beetje hars maken het wat drogend. Hier niet veel was meer te bespeuren. Toch wat scherp en droog in de mond, wat je met een beetje water onder controle krijgt, meer fruit en honing. Lange, drogende afdronk op sinaas en zilt. Lekkere whisky met een erg aangename neus. 85/100

1 dec

Glen Garioch 20y 1990, Kintra Single Cask Collection

De tweede Kintra botteling die ik proef, is een Glen Garioch 1990. Mijn ervaring tot op heden met deze distilleerderij is nogal zwart/wit: de oude distillaten zijn meestal super (denk aan de officiële 1968’ers of 1971 en de Samaroli’s van de jaren 1970), de recentere distillaten bekoren me een stuk minder. Ook met 1990 had ik al niet zo’n geweldige ervaring.

 

Glen Garioch 20y 1990/2011, 49.6%, Kintra Single Cask Collection, bourbon hogshead #5873, 96 bottles
Cleane en wat delicate neus waar de granen het eerste opvallen, gevolgd door hooi en fruit. Perzik, rode appels en een beetje kokos. Vanille ook, net zoals de geur van cider. Prikkelend op de tong met ook hier de granen die domineren. Naast de granen heb ik eik, vanille, English Breakfast thee en kruiden. Nootmuskaat. Vrij korte afdronk op granen en gedroogd gras/hooi. Niet zo bijzonder. 78/100

27 nov

Royal Lochnagar ‘Selected Reserve’, 75cl

De Royal Lochnagar Selected Reserve is een botteling zonder leeftijd en daarom op het eerste zicht de instapmalt van de distilleerderij. Maar als je naar de prijs kijkt (een kleine 120 euro voor de recentste batch), weet je dat deze botteling toch wel enkele trapjes hoger staat dan de standaard 12y. Hij bevat whisky van allerlei leeftijden maar vooral ouder dan twintigjaar. De batch die ik vandaag proef, een botteling van vóór 1992 (want 75 en geen 70cl) heeft daarenboven door de jaren heen een mooie reputatie opgebouwd. Een sample van bij de Dutch Connection op Spirits in the Sky.

 

Royal Lochnagar ‘Selected Reserve’, 43%, OB bottled before 1992, 75cl
De neus start wat gesloten, beetje stoffig, om daarna plaats te maken voor fruit (meloen, zoete appels en ananas in blik) en zachte sherrytonen. Vers gebakken cake, geroosterde noten, café au lait, confituur en stroop. Nat hooi ook en heide. Zachte, elegante smaak op de aroma’s van de neus (de cake, de ananas, de geroosterde noten), met een extra kruidgheid (gember) en een toefje turfrook. De afdronk is niet erg lang te noemen maar ook hier is dit een meer dan aangename whisky. Blij deze eens geproefd te hebben. 87/100

26 nov

Clynelish 14y

Clynelish 14 is één van die standaardbottelingen die mij maar matig kan bekoren, ondanks het feit dat ik een zwak heb voor het Clynelish profiel. Eens zien of de recentste batch hier verandering in brengt.

 

Clynelish 14y, 46%, OB 2011
Cleane, mineralige neus die start op granige en florale tonen, gevolgd door vanille, een beetje zilt en turf. Fruit? Ja, maar niet veel, appel misschien, en iets van rode bessen, maar dat fruit zit wel ver op de achtergrond. Bijenwas? Ja, maar ook dat eerder weggestoken. Zacht, romig mondgevoel, en qua smaak in het verlengde van de geur. Clean, mineralig, zoet (vanille en granen) en zilt. En ook hier een weinig fruit (appel), een even weinig was, maar wel wat meer kruiden (peper). Middellange, eerder droge afdronk op het zilt en de granen van de smaak, aangevuld met lichte rook en eik. Wat beter misschien dan vorige batchen, maar nog steeds geen hoogvlieger. 78/100

22 nov

Dalmore 14y 1996, Master of Malt

De derde sample die ik van Master of Malt ontving, is een eigen botteling van hen, de Dalmore 14y 1996/2011 Master of Malt. Ook verkrijgbaar in 3cl flesje dus.

 

Dalmore 14y 1996/2011, 55.5%, Master of Malt, refill hogshead
Frisse neus op granen, vanille en fruit. Dat fruit is gele appel, citroen en limoen. Hooi heb ik ook. Niet slecht, maar simpel. De smaak ligt in het verlengde van de neus, met citrus, granen en hooi. Hier aangevuld door kruiden zoals peper en gember en alcohol (eau de vie). Kan volgens mij wel wat water gebruiken. Met water inderdaad meer fruit, zeker op de smaak, hij wordt er een beetje minder scherp door. Middellange afdronk, kruidig met een beetje fruit erdoorheen. Citrus en abrikoos. Niet slecht, zeker niet, maar een foutloze whisky is daarom nog niet lekker. A ja, volgens Master of Malt is dit een sherryvat… really? Ik durf het in ieder geval niet vermelden, laat het ons op refill hogshead houden. 77/100

15 nov

Glengoyne 13y 1997 ‘English Merchants’ Choice’

Een tweede sample van Master of malt is de Glengoyne 13y 1997 ‘English Merchats’ Choice’. Het principe achter de Merchants’ Choice is dat Glengoyne een aantal bekende handelaren vroeg een vat uit hun opslagplaatsen te selecteren. De keuze viel op een 1997, gerijpt op Europese eik, die in september 2010 gebotteld werd. Hij is te koop bij zes handelaren waarvan Master of malt, Milroys en Royal Mile Whiskies bij ons het bekendst zijn. Ik denk niet dat dit concept dit jaar (reeds) herhaald is.

 

Glengoyne 13y 1997 ‘English Merchants’ Choice’, 54.6%, OB 2010, sherry cask, 291 bottles
Stevige maar mooi gebalanceerde sherryneus op tonen van zoet fruit à la rozijnen, pruimen en perensiroop, kandijsuiker, bittere chocolade, sappge eik, balsamico en kruiden. In deze laatste categorie vallen vooral nootmuskaat en gember op. Een beetje tabak noteer ik nog, alsook wat leder. Complex, u leest het, en zoals gezegd met alle elementen in balans. Knap. Stevig, drogend mondgevoel. Voor dat droge gevoel zorgen eik, okkernoten, koude zwarte koffie, kruiden (de gember vooral) en zwarte thee, maar er is toch ook redelijk wat zoets te vinden, wat er voor zorgt dat het geheel niet té bitter wordt. Kandij, donkere chocolade en de gedroogde pruimen opnieuw. Bitterzoete, verwarmende afdronk. Zeker op de neus is het genieten, op de smaak is deze whisky voor mij een ietsje te droog om nog hoger te scoren. 85/100

13 nov

Dalmore ‘Vintage 2000’

Dalmore werd gesticht met de bedoeling het te verhuren. Doorheen z’n geschiedenis kende The Dalmore dan ook verschillende huurders, zoals daar zijn de familie Sutherland, Robert Pattison en Andrew Mackenzie. Deze laatste kocht uiteindelijk in 1891 onder z’n vehikel Mackenzie Brothers Company The Dalmore op.

 

Dalmore ‘vintage’ 2000, 46%, OB 2011
Zoete en kruidige neus. Sinaas, chocolade, aardbeienconfituur en honing zorgen voor zoets, peper, citroenmelisse en kaneel voor de kruidigheid. Je ruikt er ook granen door. De kruiden zetten zich verder op de smaak (stevig op gember) en worden vergezeld van abrikozen, mandarijn, tabak en vanille. Eik en noten, lichte taninnes. Middellange, kruidige afdronk. Foutloze maar niet erg boeiende whisky. 80/100

12 nov

Dalmore 18y

Vandaag en morgen twee officiële Dalmore’s. Beginnen doen we met de 18y. Deze whisky rijpte 14 jaar op Amerikaanse eik en daarna nog eens minstens 4 jaar op Spaanse sherryvaten.

 

Dalmore 18y, 43%, OB 2011
Zachte sherryneus die start op sappige eik, granen, kandijsuiker, rozijnen, sinaas en rabarberconfituur. Daarna tabak, leder, geroosterde noten en chocolade. Best complex dus. De smaak is eerder droog en kruidig: peper, kaneel, kruidnagel. Zelfs ook wat lichte zilt. Naast de kruiden ook noten, granen, eik, koffie en wat gedroogd fruit. Allemaal nogal ‘droge’ associaties dus. Donkere chocolade en verbrande karamel noteer ik ook nog. Lange, eerder bittere afdronk met opvallende kruidnagel. Beter op de neus dan op de smaak en afdronk me thinks. 83/100

3 nov

Brora 30y 2010

Ik heb hier al enige tijd een sample van de officiële Brora 30y 2010 staan. Van vorig jaar dus. Ondertussen is de nieuwe uit, ik zou misschien beter wachten en beide naast elkaar zetten. Maar ik ben geen masochist, ik wacht niet langer!

 

Brora 30y, 54.3%, OB 2010, 2958 bottles
Zoet-rokerige neus zonder de typische boerderijtoestanden uit eerdere batchen. Veel zoete citrus, groene appels, marsepein (amandelen), gedroogde pruimen, zilt en kruiden. Bijenwas, maar met mate. En na enige tijd een frisse, prikkelende mineraliteit. Met water groeit de rook en de was. De smaak gaat hier op verder. Rook en zoete kruidigheid of zoete rokerigheid en kruiden, wat je verkiest. Verder noteer ik sinaas, vanille, perzik, zilt, bijenwas, lijnzaadolie en mineralen. Iets licht medicinaals. Kruidenthee (ijzerkruid?). Gekonfijte gember. Romig, olieachtig mondgevoel. Zeer drinkbaar zonder water, maar met water typischer Brora (meer was én licht farmy). Lange afdronk waar het zilt, de was, de rook en de vanille elkaar mooi in evenwicht houden. Ha, een klein beetje eik hier, iets wat ik daarvoor niet had. Soit, een typische 90 punten voor mij. Geslaagd met vlag en wimpel. 90/100

2 nov

Daintier Bull

Vandaag een Tullibardine van The Nectar en Bresser & Timmer onder het oude Daily Dram label. Niet het eerste label, maar het vorige, dat met de anagrammen. Tullibardine wordt hier Daintier Bull. Hier en daar nog te krijgen voor een 60 euro.

 

Tullibardine 16y 1992/2008 ‘Daintier Bull’, 54.8%, Daily Dram, The Nectar, 120 bottles
Lekkere, aromatische neus op granen (pils), fruit (kruisbessen en pompelmoes) en zachte rook. Eucayptus ook, net als vers gemaaid gras. Wat kaarsvet heb ik nog. En warm zaagsel. Boeiende neus vind ik. Stevig mondgevoel, kruidig en fruitig. Eik, munt, peper en gember. Qua fruit is het hier vooral ananas en peer dat ik heb. Wat vanille en hooi vullen aan. Vrij lange en aangename afdronk op eik, kruiden en hooi. Eerder droog dus. Een meer dan aangename verrassing deze Tullibardine. Mijn beste tot op heden trouwens. 85/100

1 nov

Glen Ord 12y

Glen Ord is een distilleerderij met een rijk verleden, z’n geschiedenis gaat terug tot 1838. Doorheen de jaren werd de whisky onder verschillende namen gebotteld, waaronder Ord, Glen Ord, Glen Oran en Glen Ordie de belangrijkste waren. Vandaag is het in handen van de Diageo groep.

 

Glen Ord 12y, 43%, OB 2011
Frisse en zoete neus die het moet hebben van granen, vanille, zachte karamel en Europees fruit. Rode, sappige appels, ook wat peren. Florale toetsen en op de duur ook nog wat sinaas die er door komt. Aangenaam, zeker en vast. Licht en zacht mondgevoel met ook hier vrij veel graan (mout), karamel, amandelen en kruiden. Zoethout. Misschien een ietsje te veel hout om het niveau van de neus aan te houden. Cleane, licht drogende afdronk op amandelen en kruiden. Foutloze whisky met voor z’n 45 euro een correcte prijs/kwaliteitsverhouding. 81/100

« Oudere berichten
Nieuwere berichten »