Nog wat Tomatin fruit

Tomatin 1976, ik kan er niet genoeg van krijgen… Vorig jaar kwam de éne na de andere uit, de keuze was enorm, maar deze fruitbron lijkt stilaan opgedroogd te zijn. We moeten het dus doen met bottelingen van de voorbije jaren.
Bijvoorbeeld deze van Duncan Taylor uit 2010. Net als de Grotesque Crocs die ik gisteren besprak, stond ook deze in de line-up van whiskykwis.

Tomatin 33y 1976/2010, 51.6%, Duncan Taylor, cask 6816, 264 bottles
Ook bij deze start de neus wat onderdrukt, zelfs een beetje duf… boter, natte aarde, eik, oude kleerkast (of op z’n minst oude kledij, de leeftijd van de kast is in deze van inferieur belang). Maar dan, haha, wie hève die froet, zoals de Italianen dat zo mooi zeggen. Sappige pruimen, dito appels, perzik, ananas, banaan en rijpe kruisbessen. Ja ja, weer een winnaar. Een beetje bijenwas – ook altijd een meerwaarde, honing en koffiepudding vullen aan. Prachtig! De smaak start meteen meer dan aangenaam op kruiden (kaneel, kruidnagel), eik en honing, om dan in de retro gewoonweg te exploderen in fruit. Steenfruit en tropisch fruit. Pruim, perzik, banaan, ananas en mango. Wat pompelmoes ook, en warme aardbeienconfituur. En dan is het meteen héél wat meer dan aangenaam. Genieten in overdrive. Middellange afdronk, fruitig met de perfecte hoeveelheid eik (zalige bitterheid). Zoals wel vaker bij dit profiel is dit geen erg complexe whisky, maar het is zo verdomd lekker. En als je vergelijkt met de TWA lees je veel hetzelfde, toch vind ik deze net nog een ietsje beter, maar het verschil is klein. Een punt. 92/100