Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Highlands’

22 aug

Twee Glenturrets van Malts of Scotland

Nu ik met de nieuwe Malts of Scotland bezig ben, viel mijn oog op twee samples van bottelingen uit een vorige batch van begin dit jaar, samples die wat aan mijn aandacht ontsnapt waren. Laat me daar vandaag even tijd voor maken. Het betreft twee Glenturrets, een 1980 en een 1977. Prijzen? 120 en 170 euro.

 

Glenturret 31y 1980/2012, 42.5%, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead #MoS12008, 192 bottles
Zoete neus. Zowel zoet fruit als andere zoete elementen zoals vanille, honing en suikerspin. Zoete granen (Frosties). Wat het fruit betreft, denk ik aan ananas, rijpe sinaas en sappige perziken. Daarna natte bladeren en mos. En tenslotte een lichte mineraliteit. Ondanks het alcoholpercentage heeft ie iets etherisch. De geur is aangenaam zonder meer, iets te vluchtig, te weinig diepgang. De 42% maakt dat hij erg vlot drinkbaar is. Ook hier is het het zoete wat eerst opvalt, maar het is een wat bizarre zoetigheid. Een soort snoep dat ik niet direct kan thuisbrengen. Vanille, dat is dan weer wel vrij gewoon. Sinaas en ananas opnieuw, maar die ananas is wel erg rijp, overrijp eigenlijk. Pils ook. Eik, licht drogend. Weinig kruiden, het is enkel de eik die voor de wat drogere toets zorgt. Geen al te lange afdronk, op vanille en fruit. Lekker zonder meer. 85/100

 

Glenturret 34y 1977/2012, 47.4%, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead #MoS12007, 222 bottles
Deze gaat op de neus alvast wat dieper, vertoont meer body. Het leeftijdsverschil is amper drie jaar, het lijken er minstens tien. Vol en rond, helemaal niets vluchtigs. Mooie, sappige eik en ronde zoete tonen van honing, vanille en rijpe bananen. Geflambeerd. Ook in deze wel wat granen, maar niet zoals in jonge whisky’s, niet zo scherp. Pas nadien komt er meer fruit door, de banaan wordt vergezeld van sinaas en mango. Praliné en melkchocolade. Hooi. Best complex, complexer dan de 1980 in ieder geval. Zoete en fruitige smaak: de banaan maar ook meer en meer citroen. Best wat kruiden ook, vooral gember valt op (met het zoete karakter komen we bij Canada Dry). Veel noten naar het einde. Mout, en in het verlengde daarvan komt ook hier de pils om de hoek kijken, iets waar ik niet altijd even enthousiast over ben. Lange afdronk, licht drogend met voldoende ruimte voor het (citrus)fruit. Beter dan de 1980, maar de pils op de smaak kost ‘m toch een punt of twee. 87/100

11 aug

Glenury Royal 12y 70 proof

Vandaag een whisky die ik al enkele malen heb kunnen proeven, de vorige keer was dat in het Lynnfield Hotel op Orkney. De keer daarvoor ook in het Lynnfield Hotel op Orkney… Maar nu dus ook sample-gewijze en in volle concentratie.

 

Glenury Royal 12y 70 proof, OB +/-1980
Frisse en cleane neus, zonder al te veel old bottle effect. Mineralen (gazon na een frisse regenbui), granen, motorolie en een zoete toets vallen op. Dat zoets heeft misschien iets van nougat. Vanille ook wel. Warme houtkrullen. Kruisbessen? Yep. Kaarsvet ook, net als blik. Zelfs wat zilt. En is dat daar een heel klein beetje turf? Tja, hoe meer tijd je ‘m geeft, hoe complexer hij wordt. Een aantal zaken zijn de vorige malen toch aan mijn voorbij gegaan denk ik. Op de smaak heb ik wel wat meer old bottle, de metalige tonen (blik) zijn hier wat promintenter. Een beetje stof ook. Olie opnieuw, olijfolie meer bepaald, net als het kaarsvet en de lichte turfrook. Honing, sinaas, wat eik en kruiden zoals peper en zoethout vullen aan. De afdronk kan ik moeilijk lang noemen. Hij blijft licht metalig, mineralig en kruidig. Bijzondere whisky. Erg boeiend. 87/100

5 aug

Tomatin 15y ‘Limited Edition’, Tempranillo

Tomatin brengt een nieuwe officiële botteling op de markt, een gelimiteerde (nu ja, 3150 flessen) 15 jaar oude whisky, die rijpte op zowel bourbon- als tempranillovaten. Tempranillo is een Spaanse blauwe druif die onder andere in de Rioja wijnen gebruikt wordt, maar ook in andere Spaanse topwijnen. Ik veronderstel dat dat rijpen op tempranillovat gewoon een finish van enkele maanden is. Deze whisky werd gebotteld op 52% en zal dus in de rekken staan naast de standaard 15y. Als ik de begeleidende communicatie moet geloven, is deze whisky “dominated by deep fruity aromas softened by a sweet candy flavour with a long lasting and very creamy finish”. En waarom zou ik dit niet geloven? Juist ja, proeven maar.

 

Tomatin 15y Limited Edition, 52%, OB 2012, Bourbon/Tempranillo matured, 3150 bottles
De neus wordt gekenmerkt door een zoete granigheid. Frosties, suikerspin, vanille en snoepgoed. Ik denk aan zachte beertjes. Gestoofd fruit ook (ik neem aan dat hier de wijn z’n werk heeft gedaan), net als wat zwarte bessen (cassis). Kaneel ook, en iets van bladeren. Hetzelfde patroon op de smaak. Zoet, granig met meer en meer fruit. Vooral woudvruchten. Bramen, zwarte bessen, frambozen. Anijs, kaneel en peper zorgen voor de body. Stevig en romig mondgevoel trouwens. Een klein beetje hout. Middellange afdronk, kruidig en zoet. Het rood/zwarte fruit blijft hangen. Tja, correcte en degelijke whisky. Niet meer maar ook niet minder. 78/100

2 aug

Balblair 1988, cask 3401

Vandaag mijn bevindingen van een Balblair die ik al even geleden proefde. Ik weet niet of je de fles nog kan kopen, zo ja moet je op een 150 euro rekenen.

 

Balblair 1988, 58.2%, OB 2009, cask 3401, 180 bottles
Romige, ronde en perfect gebalanceerde neus op tonen van fruit (sinaas, banaan), kruiden (gember, curry en mosterd) en best wat eik (maar zoals gezegd mooi in balans met de rest). Daardoorheen wat vernis. Een gelijkaardig patroon op de smaak, zoet fruit en kruiden. Honing, vanille, banaan, ananas, kokos… ja, een beetje tropisch. Qua kruiden opnieuw de gember, maar ook peper en munt. En opnieuw de ronde eik. De afdronk is middellang en licht drogend. Mooi fruit, mooie kruiden en mooie eik. Yep, I like. 88/100

16 jul

Old Pulteney 17y

Net zoals de meeste distilleerderijen, is ook Pulteney meermaals van eigenaar veranderd, van oprichter James Henderson tot Inver House (onderdeel van International Beverage Holdings) vandaag. Na sluiting tussen 1930 en 1951 werd de distilleerderij volledig verbouwd in 1958 door de legendarische Hiram Walker.

 

Old Pulteney 17y, 46%, OB +/- 2012
Herkenbare Old Pulteney neus, kustelementen zoals zilt en zeewier vermengd met zoete en fruitige tonen. Niet onlogisch wat meer hout dan de 12y. Wat granen en zonnebloemolie. Ook een licht floraal karakter is een extra. Qua fruit denk ik vooral aan wit fruit (peer en perzik, rode appels, ook wat banaan). Het zoet is zowel vanille als karamel (Amerikaanse en Europese eik). Meer en meer kruiden en ook nog een toefje rook. Mineralen mag ik tenslotte ook niet vergeten te vermelden. Vol en dik in de mond, zoet (vanille, karamel), granig, fruitig (appel, banaan, maar ook citrusschil) en kruidig (peper en zout, en ook wat gember). Wordt wat grassig. Naar het einde en in de afdronk iets meer eik, maar ook wat rook. De afdronk is lang en verwarmend. Complexer en zeker ook lekkerder dan de 12y. 86/100

3 jul

1 reactie

Old Pulteney 15y 1997/2011, G&M for ALS-liga

Onafhankelijke Pulteney, dat kom je niet zo vaak tegen. En toch viel de keuze voor deze botteling voor de ALS liga op een Old Pulteney. ALS is een zeldzame maar wrede neurologische ziekte. Weet dat van de 65 euro die je voor deze whisky betaalt, er 4 naar de liga gaat. Meer motivatie heb je toch niet nodig? Of toch? Wel, je krijgt er een Glencairn blendersglas bij. Nog niet overtuigd? Shame on you, maar als het kan helpen, hij is nog lekker ook. Erg lekker.
Te koop via de website van The Bonding Dram of bij De Clercq in Lochristi.

 

Old Pulteney 15y 1997/2012, 57%, Gordon & MacPhail for ALS-liga, first fill bourbon barrel #1199, 224 bottles
Sobere, cleane neus. Alles behalve exuberant, maar dat vinden we niet erg. Groene harde appels, een lichte granigheid, amandelen en zilt vallen op, met daarachter aardse tonen: natte aarde, wortels, gevallen bladeren. Zeer genietbaar. Pas na enige tijd zorgt vanille voor wat zoets. Mooie evolutie. Ronde, volle smaak op vanille, appels, perzik en zilt, snel gevolgd door heel wat kruiden: zoethout, peper, gember. Hazelnoten. Iets van één of andere eau-de-vie. Pruimen? Mmm, kersen misschien. Is dat daar turf dat op het eind om de hoek komt kijken? Ik denk het. Lekker in ieder geval. Middellange afdronk, zoet en zout. Cleane, gebalanceerde whisky. Mooie selectie vind ik dit, en alhoewel ik al wel eens betere Pulteney heb gedronken (Pulteney op actief – let wel, actief – sherryvat, moet je zeker ’s naar op zoek gaan), zowaar de hoogst scorende Pulteney op deze pagina’s. 87/100

29 jun

Dalmore King Alexander III

In het gezegende jaar 1263 redde een voorouder van de clan Mackenzie (de latere eigenaars van The Dalmore) het leven van koning Alexander III, welke op het punt stond gespiest te worden door het gewei van een hert. Dat gewei siert vandaag trouwens alle officiële bottelingen van de distilleerderij.
Deze botteling vermeldt geen leeftijd maar zou whisky bevatten van 1990 en later, whisky die rijpte op verschillende types vaten: Sherry Oloroso, Madeira, Marsala, Porto, Bourbon en Cabernet Sauvignon. Hij kost een kleine 150 euro.

 

Dalmore ‘King Alexander III’, 40%, OB 2010
Granige en zoete neus. Chocolade, zachte karamel en zoet fruit zoals gestoofde rode vruchten en pruimen, maar ook sinaassnoepjes. Eik ook, en wat leder. Nieuw leder. Ik ruik echter liever oud leder. Op de smaken heb ik opnieuw het rode fruit, de pruimen, de karamel, het leder en de eik. Nootmuskaat noteer ik ook nog. Op zich allemaal niets mis mee, maar het geheel wordt wel vrij bitter. Is dat karton dat om de hoek komt kijken? Ik vrees het. Vrij lange afdronk, maar wat te bitter. Mmm, mixed feelings, een whisky met aangename en met minder aangename kanten. 78/100

27 jun

2 Reacties

Brora 32

Brora 32, zou dat geen tijd gaan worden? Welaan dan! Al vaak gedronken, maar dus nog niet besproken. Deze recentste release bevat whisky gerijpt op Amerikaanse en Europese eik. Oorspronkelijk te krijgen voor een 350 euro, nu betaal je minstens honderd euro meer.

 

Brora 32y, 54.7%, OB 2011, 10th annual release, 1500 bottles
Delicate en subtiele neus waarvan je de eerste keer ruiken denkt “bwa, niet slecht”, de tweede keer “mja, toch wel lekker”, de derde keer “gho, toch goed hoor”, de vierde keer “mmm, heerlijk eigenljk” en uiteindelijk (twaalfde maal?) simpelweg “wauw!”. Neem er m.a.w. je tijd voor, dan geeft hij zich in al z’n complexe glorie bloot. En die glorie is zoet (honing en vanille, maar ook wat nougat), fruitig (rijpe sinaas, zoete roze pompelmoes, citroensorbet, sappige perzik, ananas, verse gele pruimen), mineralig (natte stenen), zilt (plus het zeewier), matig kruidig (tuinkruiden), waxy (smeuïge bijenwas, van die kaarsen gemaakt van opgerolde bijenwas) en licht gerookt. Die rook is niet zozeer turfrook, alhoewel dat er ook in zit, maar eerder de rook van een houtvuur. En zelfs daarmee stopt het niet, de geweldige natte hond en al even nat hooi zijn ook van de partij, zonder de mest echter. Niet erg. Rond en romig mondgevoel. De smaak start zoet en fruitig: opnieuw dat zoete citrusfruit (roze pompelmoes en rijpe sinaas), ananas en perzik. Melkchocolade en zachte karamel. Vrij snel valt ook de kruidige rook op. Hier niet onmiddellijk tuinkruiden, wel peper, gember, zoethout en nootmuskaat. Hoe langer hoe meer zilt. Het geheel krijgt een zalig droog kantje (altijd het juiste droog), de kruiden worden grootser, er komt wat eik en noten bij, en zelfs wat hars. Knappe evolutie van fruitig zoet naar kruidig droog. Lange afdronk, balancerend tussen de zoete en drogere aroma’s van de smaak. Een whisky waar je tijd voor moet nemen (aan enkele euros per slok doe je dat ook gewoon). Uitzonderlijk complex en erg delicaat. Het niveau van de 2004, 2005 en 2006 release haalt hij voor mij echter niet. Maar erg veel scheelt dat nu ook weer niet. 93/100

12 jun

Lochside 44y 1967, Malts of Scotland

De meest bijzondere whisky uit de jongste Malts of Scotland release, is deze Lochside 1967. Het is meteen ook de oudste. Het bijzondere ligt ‘m vooral in het feit Lochside van de jaren zestig vaker grain of single blend (malt & grain van dezelfde distilleerderij) is, single malt van die leeftijd is zeldzaam. En omdat het zo zeldzaam (en zo oud is), is hij met z’n 345 euro ook erg prijzig.

 

Lochside 44y 1967/2012, 41.7%, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead #MoS12016, 115 bottles
Zeer mooie, subtiele en elegante neus, waarbij meteen de eik opvalt, sappige, belegen eik. Maar het geheel is verre van droog of ‘woody’. Aarde en wortels spelen ook vooraan. Net als gepoetst zilverwerk. Het is pas nadien dat de meer expressieve aroma’s naar voor komen. En dat is in de eerste plaats heel wat fruit. Zoet en sappig fruit. Ik denk aan ananas, appelsap en abrikoos. Kokos ook. Daarnaast toast, gedroogd gras, geboende eiken meubelen, bijenwas en een honing/vanille combinatie. De wortels maken daarna nog een comeback. Ah, ook nog wat tabaksrook. Nice. Maar alles dus eerder subtiel dan wel exuberant. De smaak is al even complex maar ook hier weinig uitgesproken. Het goede nieuws is dat ook de eik dat niet is, ik had het gezien de leeftijd zeker op de smaak een stuk droger verwacht. De smaak is wel een beetje bitter, maar dat blijft aangenaam. Eik, pompelmoes, wortels, planten, kruiden. En ook hier pas in tweede instantie de vanille en het fruit, naast de pompelmoes dan. Perziken, abrikozen en kokos. Naar het einde toe en in de afdronk treedt de eik wel iets meer naar voor. Die afdronk is niet al te lang, maar dus eerder droog en (aangenaam) bitter. Dit is geen absolute hoogvlieger, daarvoor is hij niet expressief genoeg en wordt het geheel naar het einde toe misschien wat te droog. Maar als je er de tijd voor wil nemen, is het toch genieten geblazen. 89/100

4 jun

Tomatin 36y 1976, The Whiskyman for Fulldram

Voordat de supertasting in Leuven vorige maandag van start ging, werd onze nieuwe clubbotteling uitgedeeld aan de Fulldramleden. Toch aan deze die een fles (of meerdere) besteld hadden. En dat was duidelijk de meerderheid. Voor onze vierde botteling (jawel, dit is reeds nummer vier, na de Littlemill 1990, de Auchentoshan 1999 en de recente Bowmore 1999) viel de keuze op een Tomatin 1976. Nu ja, een echte keuze kun je het moeilijk noemen, eerder een gelegenheid die we onmogelijk aan onze neus en mond voorbij konden laten gaan. Met Tomatin 1976 mikken we natuurlijk hoog. 1976 is hèt cultjaar voor Tomatin en ik heb eerlijk gezegd nog geen enkele matige – laat staan slechte – Tomatin 1976 geproefd. En na een eerste maal proeven, hoefden we ook niet lang na te denken, die moesten we hebben.
Het betreft een vat van The Whiskyman dat dus exclusief gebotteld werd voor Fulldram. We gaven ‘m het onderschrift ‘Full Metal Dram’ mee. Een groot deel van de flessen werd rechtstreeks gekocht door de leden, de rest (beperkt dus) via de reguliere handel. Als je er nog een fles van op de kop wil (en vooral kan) tikken, betaal je er 185 euro voor.
Ik proef ‘m naast de Tomatin 1976 ‘Grotesque Crocs’ van The Whisky Agency, kwestie van een waardige sparring partner te hebben.


 

Tomatin 36y 1976/2012 ‘Full Metal Dram’, 49.3%, The Whiskyman for Fulldram, 103 bottles
Op de neus is het verschil met de Grotesque Crocs amper waarneembaar. Dezelfde iet wat gedempte start zoals zo vaak bij Tomatin 1976, gevolgd door de perfect gebalanceerde combo fruit/sherry. En dat fruit dat blijft maar groeien: roze pompelmoes, sinaas en mandarijn, gevolgd door kruisbessen en banaan en tenslotte ook nog perzik en ananas in blik. Dat laatste is een verschil met de TWA, namelijk licht metalige tonen. Licht waxy ook, en de sherry die sappige eik en de bijhorende kruiden naar voor brengt. Allerlei tuinkruiden en gras. Dat grassige is dan ook weer een extraatje. Maar de slotsom is dat de neus van beide even geweldig is en o zo typisch Tomatin uit die periode. Maar Tomatin 1976 laat zich natuurlijk vooral op de smaak kennen. Kan ik me verwachten aan een explosie van tropisch fruit? O ja! Maar zoals wel vaker pas in de retro. De start is voor de eik en de kruiden (zoethout en kruidenthee’s), samen met florale toetsen, kandijsuiker en gekookt fruit. En pas dan… bingo! En achter die ‘bingo’ moeten meer uitroeptekens staan dan bij de Whisky Agency botteling. Dit is wel zéér indrukwekkend. Roze pompelmoes, mango, passievrucht, perzik, meloen, enzovoort enzoverder. Samen met een geweldige toets sterke rozenbottelthee. Prachtige bitterheid. Ja, op de smaak wint hij een puntje op de TWA botteling. De afdronk is even lang, misschien iets zoeter, met dezelfde balans tussen het tropisch fruit aan de éne kant en de eik en de (tuin)kruiden aan de andere kant. Het verschil is niet groot maar wel in het voordeel van de Full Metal Dram. Al zeg ik het zelf. 92/100

1 jun

2 Reacties

Clynelish 15y 1997, The Whiskyman Classic Label

The Whiskyman, ook gekend onder de naam Dominiek Bouckaert, heeft een tweede label gelanceerd, het zogenaamde Classic Label. Dus naast het gekende kleurrijke label, is er nu een… eh, klassieker label. Mooi, retro en clean, vormgegeven door Ruben Luyten. Onder dit label zullen whisky’s gebotteld worden met een sterke prijs/kwaliteit verhouding, ofte lekkere whisky voor een scherpe prijs. Zo kost deze Clynelish 1997 ongeveer 60 euro.

 

Clynelish 15y 1997/2012, 53.5%, The Whiskyman, Classic Label, refill sherry hogshead, 90 bottles
Zachte, romige neus die pas enige tijd z’n geheimen prijs geeft. En die geheimen zijn zoet, fruitig, mineralig en waxy. Laat ons met het zoete beginnen: kandijsuiker, honing en nougat. Dan het fruit: citroen (harde citroensnoepjes), pompelmoes en gele appels. Mineralen? Daarbij denk ik aan nat gras en natte keien. En dan natuurlijk de onvermijdelijke bijenwas, samen met wat kaarsvet. Olie ook. Lijnzaad. En okkernoten. Onderliggend altijd een lichte zoete granigheid. Ook de smaak is romig, boterig. Grassig en waxy. Nat hooi (klein beetje ‘farmy’) en kaarsvet vallen hier op. Het (citrus)fruit, vooral in de vorm van pompelmoes, maakt het geheel aangenaam bitter. Kandijsuiker en vanille counteren, waardoor de balans bitter-zoet perfect zit. Opnieuw de gele appels (het heeft iets van cider). Kruiden mag ik niet vergeten: peper en gember bijvoorbeeld. Nogal springerig wel, niet echt rond. Middellange afdronk, zoet en zesty (schil van pompelmoes), en hier voor het eerst een beetje zilt. Nog niet zo aromatisch en rond als oudere Clynelishes (denk 1989 of 1982), maar 1997 lijkt me stilaan wel een vintage om in het oog te houden. 88/100

25 mei

Teaninich 17y Manager’s Dram

Elk jaar bracht een distilleerderij van Diageo (of van wat later Diageo zou worden) een botteling op de markt die geselecteerd werd door de manager ervan. In totaal zijn er 26 Manager’s Drams op de markt gebracht, waaronder in 2001 deze Teaninich 17y, een distillaat van 1983/1984 dus.

 

Teaninich 17y Manager’s Dram, 58.3%, OB 2001
Stevige, wat alcoholische neus (niet verwonderlijk op bijna 60%) die start op medicinale tonen (zoals daar zijn ether en verbanden), vernis, opgelegde peren en peper. Eigenlijk allemaal associates die wijzen op een erg hoog alcoholpercentage. Maar met ‘m tijd te geven wordt het een stuk ronder, beter ook. Dan krijg je schoensmeer, wat honing en sinaas. Vervolgens doemt ook kamille op. Mooie evolutie. Het hoeft niet te verbazen dat ook de smaak erg stevig en mondvullend is. Granen, zoete tonen zoals Frosties, kandijsuiker en esdoornsiroop. Cider. Geroosterde noten noteer ik nog, en wat sinaas opnieuw. Lange afdronk op gesuikerde sinaas. Niet erg complex, wel zeer genietbaar, maar je moet ‘m tijd geven. 86/100

21 mei

Blair Athol 14y 1998, Asta Morris

Als Bert Bruyneel na zestig, zeventig cask samples te proeven een ‘Eureka’ moment beleeft, dan weten we dat het weerom prijs is, we mogen ons dan opnieuw aan een pareltje van een whisky verwachten. Zijn laatste vondst is een Blair Athol 1998. Op 345 flessen… er is volgens mij niemand anders die zot genoeg is om 345 flessen van een 14-jarige Blair Athol op de Belgische markt te brengen. De timing (vlak voor vaderdag) en de prijs (49 euro) zijn natuurlijk wel troeven. Hopelijk is de inhoud dat ook… Te verkrijgen via drie winkels: QV.ID, Crombé en The Single Malt Whisky Shop.

 

Blair Athol 14y 1998/2012, 47.8%, Asta Morris, cask AM007, 345 bottles
Erg lekkere neus die start op honing en waxy tonen zoals kaarsvet en geboend leder. Daarna warme appeltaart, ahornsiroop en marsepein. Romige, zoete toetsen dus. Rijpe (rode) kruisbessen, hoe langer hoe duidelijker. Ook iets licht mineraligs. Kalk? Wat granen, maar ook deze ver op de achtergrond. Enkele kruiden. Kaneel bijvoorbeeld (van op de appeltaart). Pas na enige tijd natte aarde en allerlei wortels (vers uit de grond getrokken). Mierik, gentiaan… knappe evolutie. Romig mondgevoel, met een smaak die in het verlengde van de neus ligt, maar meer uitgepuurd. De aroma’s zijn gelijkaardig maar geconcentreerder. De ahornsiroop roept weer om de aandacht en de wortels zijn nu van in het begin aanwezig. In het kruidencompartiment wordt de kaneel vergezeld van zoethout en gember. De appels brengen cider naar boven. De gember Canada Dry. Een beetje ananas en Frosties vullen aan. Weer die zoete granen, maar altijd op de achtergrond. Behoorlijk lange, zoete en kruidige afdronk, met die wortels die de rode draad in deze whisky blijken te vormen. Eik zegt u? Nee, niet te bespeuren. Ik vond de neus erg lekker, maar de smaak is nog beter, geconcentreerder (ik bemerk hier een patroon in de bottelingen van Bert). En zo vreselijk drinkbaar ook. En verdacht complex voor z’n leeftijd. Een ideale daily dram me dunkt, zeker gezien z’n prijs. Kopen die handel! 91/100

14 mei

Clynelish 22y 1989, Thosop Handwritten Label

De recentste Thosop Handwritten botteling is een Clynelish. Het was natuurlijk gewoon een kwestie van tijd vooraleer The Whiskyman, alias Dominiek Bouckaert, een Clynelish zou selecteren om onder Luc Timmermans’ Thosop label gebotteld te worden. Het werd een 1989.
We beleven dezer dagen een golf van Clynelish 1989. Wil dat zeggen dat 1982 uitgeput is? Dat er nog veel 1989’ers gaan volgen? Of dat het hiertoe beperkt zal blijven? Dat er binnenkort een nieuwe vintage in grote getale op de markt gebracht zal worden? Ah, de wondere wereld van brokers en bottelaars… Ik proef ‘m naast de 1989 van Malts of Scotland, die al serieus in de (mijn) smaak viel. Voor een kleine 130 euro is hij de jouwe.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.5%, Thosop Handwritten Label by The Whiskyman, bourbon barrel, 138 bottles
Ha, de Thosop moet op het eerste zicht (eerste inhalering eigenlijk) niet onderdoen, integendeel. Erg dikke, geconcentreerde en rijke neus. Warme cake, sappige eik (big time), bijenwas en vanille vallen op. Qua fruit noteer ik pompelmoes (de roze variant) en kruisbessen. Daarna zilt en zeewier (we lopen over het strand – Costa Brora) en zelfs lichte rook (we stoken een vuurtje op dat strand). Als je mijn notes van de MoS erbij haalt, lees je dat dit toch een ander profiel is. Minder weide (alhoewel nu ik op let toch ook een beetje grassig), meer zilt, ander fruit. Typischer Clynelish eigenlijk. Ook op de smaak. Romig en zoet: honing, vanille, kandijsuiker. Pompelmoes (hier de witte versie), bijenwas, kaarsvet, schoensmeer, de hele waxy zooi. Meer kruiden dan op de neus (de alcohol doet z’n werk). Vooral gember, en misschien ook wat nootmuskaat. Hooi. Mineralen naar het eind. En ook hier dat klein beetje rook. Lovely. Lange afdronk, waxy en zilt. Tja, de Malts of Scotland was geweldig lekker. Deze is beter. Duidelijk beter. 92/100

11 mei

1 reactie

Royal Lochnagar 12y

Vandaag een standaardbotteling als tussendoortje, de recentste versie van de Royal Lochnagar 12. Lochnagar, één van de drie distilleerderijen (samen met Brackla en Glenury) die het predicaat Royal in hun naam mogen dragen.

 

Royal Lochnagar 12y, 40%, OB +/- 2011
Lichte neus op granen (veel granen), vanille, wat eik, vers geschilde groene appels en lichte karamel. Licht en weinig boeiend. Ook de smaak is dat niet. Zoet op karamel, vanille, granen, noten, appels en in de verte wat kruiden. Mist complexiteit. Middellange afdronk op vanille, granen, eik (best bitter) en een heel klein beetje rook. Nee, op geen enkel moment kan ik dit lekker vinden. 70/100

9 mei

1 reactie

Clynelish 22y 1989/2012, Malts of Scotland

Malts of Scotland brengt een nieuwe batch whisky’s uit, maar alvorens me daar aan te wagen, publiceer ik vandaag mijn bevindingen van een botteling uit de eerste batch van dit jaar, de Clynelish 1989. Ik kan het gewoon niet over mijn hart krijgen een Clynelish niet te proeven.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead MoS #12012, 235 bottles
Mooie, frisse neus, floraal en zoet. Echt een lentegeur op weidegras en weidebloemen, honing en kandijsuiker. En dan zeer duidelijk (athans voor mij) warme, verse botermelk met siroop, een jeugdherinnering waar ik opnieuw plots zin in krijg. Natuurlijk is er ook bijenwas te ontwaren, net als geboend leder. Een beetje rook van het hout. Of is dat eerder geroosterd eikenhout? Fruit zegt u? Wel ja, maar geen perzik zoals verwacht, wel sinaas en gestoofd fruit. Zilt? Ja, ook dat, maar in zeer beperkte mate. Wat er ook meer en meer doorkomt, is heide. En gember. Complex en erg lekker om ruiken. Even lekker om proeven trouwens, prikkelend zoet en romig. Gesuikerde citroen en witte pompelmoes (je weet wel, met griessuiker), met de perfecte balans tussen zoet en bitter. Lichte granen, zoethout, peper en honing vullen aan. Zonder ook hier de bijenwas te vergeten, en was kaarsvet. En opnieuw heide. Niet geheel verschillend van cleane Highland Park. Lange, complexe, bitterzoete afdronk op zeste (sinaas), kruiden, kandij en bijenwas. En hier wel duidelijk zilt. Toch anders dan Clynelish 1982, minder mineralen, minder perzik en abrikoos, minder zilt (behalve in de afdronk). Het florale (weide, heide) neemt hun plaats in. Wel even waxy. En in z’n geheel even of bijna even aantrekkelijk. 90/100

15 apr

2 Reacties

Clynelish 14y 1997, Archives

We blijven bij Clynelish. The Whiskyman bracht ons al een erg lekkere 1997, en ook een botteling van Dewar Rattray kon me bekoren. Vandaag een variant uit de Archives Inaugural Release. Te koop via de webshop van Whiskybase voor 65 euro.

 

Clynelish 14y 1997/2011, 53.9%, Archives, bourbon hogshead #4634, 160 bottles
Mineralige en waxy neus. Natte stenen enerzijds, bijenwas en schoensmeer anderzijds. Maar er is meer te ontdekken in de geur: noten, vanille en wat fruit. Onder die laatste categorie vallen onder andere gele appels en perziken. En dan zetten er zich na enige tijd ook florale tonen door: bloemen en vers gemaaid gras. Cleane en zoete smaak. Veel vanille en ook een stevige portie appels. Zoete appels. Pink Ladies (voor alle duidelijkheid, dat zijn die appels). En ook hier de mineralen en de bijenwas die ik in de geur had. En dan witte pompelmoes met kristalsuiker. Zeste. Een beetje peper ook. Ah, zout naar het einde. Best complex dus. Dat zilt blijft in de afdronk even hangen, samen met citrus en hooi. Jonge, cleane, pure, messcherpe Clynelish. I like. 86/100

13 apr

1 reactie

Clynelish 28y 1982, Malts of Scotland

Eind vorig jaar bracht Malts of Scotland opnieuw een Clynelish 1982 uit. Op het eerste zicht is het geen zustervat van de 2010 bottelingen (vaten 5894 en 5895), maar vatnummers zijn niet meer wat ze geweest zijn natuurlijk. Zo vermeldt deze fles een eigen Malts of Scotland referentie en verwijst het spijtig genoeg niet meer naar het oorspronkelijke vatnummer.

 

Clynelish 28y 1982/2011, 53,7%, Malts of Scotland, MoS 11015, 275 bottles
Expressieve fruitige en waxy neus, zo kennen we Clynelish 1982. Het fruit, dat is perzik, peer, banaan, roze pompelmoes, meloen en ananas. Licht tropisch dus na enige tijd. De waxyness dat is smeuïge bijenwas en kaarsvet. Daarnaast is de neus zoet (honing en vanille) en een beetje zilt. Het geheel wordt ondersteund door eik en kruiden (kaneel en zachte peper). Die kruiden zijn prominenter aanwezig dan in andere 1982’ers. Stevig en mondvullend op de tong, fruit en kruiden in perfecte harmonie. Fruit: pompelmoes, limoen en ananas. Kruiden: munt, peper en kaneel. Ook hier zorgt het zilt, de vanille en de eik voor extra complexiteit. Lange verwarmende afdronk, met de honing, citrus en kruiden die de dienst uitmaken. Opnieuw een zeer mooie en mooi gebalanceerde Clynelish. I just love it. 91/100

7 apr

Glen Garioch 8y, Lemar Import

De Glen Garioch 8y for Lemar (Italiaanse importeur) is een whisky die een bepaalde reputatie heeft verworven bij liefhebbers van eh… lekkere whisky. Het betreft een botteling van eind jaren zeventig, dus whisky van 1970 en omstreken. Het is met dit soort oude flessen niet altijd duidelijk wat de invloed is van de zogenaamde flessenrijping en wat de initiële kwaliteiten van de whisky waren. Het kan best zijn dat deze whisky dertig jaar geleden helemaal niet bijzonder was. Eens zien of hij dit vandaag wel is.

 

Glen Garioch 8y, 43%, OB end 1970’s, Lemar Import, Italy
Nu, de neus is in ieder geval nog erg fris na meer dan dertig jaar op fles. Dat frisse vertaalt zich in munt, eucalyptus en gras. Weide. En de bijhorende bloemen. Granen ook, hars en daarna bijenwas. Lichte rook en chocolade vullen aan. Elegante neus. De smaak is een stuk scherper en wat droog. Hars, kruiden, groene thee en lichte rook. Nooit te droog of te scherp echter, integendeel, dat was vooral de eerste impressie, hij wordt zachter met de tijd. Lange, verwarmende afdronk. Zowel op neus als op smaak een zeer aangename whisky, zeker als je ‘m wat tijd geeft, maar helemaal beantwoorden aan mijn verwachtingen doet hij toch niet, deze waren net iets te hoog gespannen. 88/100

31 mrt

1 reactie

‘Oat Mint’ – Tomatin 43y 1965, The Nectar

Vandaag een oude Tomatin, een distillaat uit 1965, twee jaar geleden door The Nectar gebotteld. En dit nog onder het vorige label, dat met de anagrammen. Tomatin werd hier Oat Mint. Nog te koop voor een 180 euro.

 

Tomatin 43y 1965/2009 ‘Oat Mint’, 47.1%, The Nectar, Daily Dram, 210 bottles
Frisse en fruitige neus op appel en peer, gevolgd door onrijpe banaan, heide, kruiden en hooi. Die heide valt hoe langer hoe meer op. Munt (maar geen haver – oat). Een lekkere waxyness. Wat eik erdoorheen. Complex en zalig om ruiken. Op de smaak meer eik, resulterend in een stevig mondgevoel. Maar deze eik gaat nooit domineren, het ondersteunt, het draagt. Ook meer kruiden (munt, peper, kaneel), maar het fruit blijf aanwezig. Aardbeiconfituur, appel, banaan. Het blijft ook op de smaak fris en levendig, met een mooie balans tussen het fruit en de eik. Lange, aangenaam bittere afdronk, met wat fruit dat doorheen de eik en de kruiden priemt. Knap! 91/100

« Oudere berichten
Nieuwere berichten »