Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Highlands’

25 mei

4 Reacties

Lochside 30y 1981, Cadenhead’s Closed Distilleries

Lochside 1981, na 2011 is dat niet meer gebotteld. Ik vrees dus dat we dat wel gehad hebben. Ik ben dan ook verheugd nog eens een Lochside 1981 te kunnen proeven. En niet zomaar een Lochside 1981, nee, de ondertussen al legendarische botteling uit de Closed Distilleries reeks van Cadenhead. Ongelooflijk bedankt Kris!

 

Lochside 30 YO 1981, 54.9%, Cadenhead's Closed DistilleriesLochside 30y 1981/2011, 54.9%, Cadenhead’s ‘Closed Distilleries’, bourbon hogshead, 246 bottles
De neus toont zich zoals ik ‘m verwachtte, nogal fruitig. En ‘nogal’ is hier een stevig understatement. Zeker met wat tijd te geven is dit een regelrechte fruitbom. Vooral zoet fruit voert de forcing. Veel ananas, mandarijn, roze pompelmoes, wat banaan, mango, passievrucht, rijpe meloenen, kiwi, papaja… wow! Citrus en tropische soorten op z’n mooist. Doorheen dit fruitgeweld ruik ik boenwas, vanille en boter, zaken die het nog wat extra smeuïg maken. Hooi en heide geven het diepte. Eik is aanwezig, maar gematigd. En weet je wat, met een beetje water wordt het zo mogelijk nog fruitiger. Op de smaak van hetzelfde laken een broek. Fruit, fruit en fruit. Allerlei tropisch fruit, perziken, peren, roze pompelmoes, mandarijn… De waxyness wijkt niet en ook het hooi blijft z’n ding doen. Ik heb wel meer kruiden. Peper, gember, nootmuskaat. Prikkelende en tintelend mondgevoel. Zestig ook wel. Vrij lange afdronk, fruit en kruiden in perfecte harmonie. Oké, dit is legendarische whisky. De hoop nog een fles vast te krijgen, zal ik bij deze maar opbergen. 93/100

18 mei

Brora 1972/1995, Gordon & MacPhail

Deze Brora is door Serge Valentin de hemel in geprezen. Hij kreeg “95, almost 96” punten. Ik prijs mezelf dus super gelukkig dat ook ik deze eens kan proeven. De 1972/1995 ontbrak immers nog op mijn lijstje, de 1972/1992, de 1972/1993, de 1972/1996, de 1972/1997 en ook de 1972/1997 Rare Old van Gordon & MacPhail zijn hier al gepasseerd.

 

Brora 1972/1995, 40%, G&M Connoisseurs ChoiceBrora 1972/1995, 40%, Gordon & MacPhail, Connoisseurs Choice
Heerlijke, volle, smeuïge Brora-neus. Brora 1972 neus, waarmee ik me dus midden op een boerderij bevind. Op het middenplein, aan een hoop nat hooi, met openstaande staldeuren en een natte hond die tegen me opspringt. De geweldige zoetzure turf. Maar deze ‘farmyness’ is minder expliciet als bij bv. de 1996 en de 1997. Ik ruik ook heel wat Clynelish met z’n sappige fruit (groene appels, pompelmoes), zilt en bijenwas. Geboend leder, net gepoetste schoenen, dat soort zaken. Noten ook. Amandelen, hazelnoten, okkernoten. Geweldig allemaal. De whisky vlijt zich elegant neer op de tong. Romig, olieachtig mondgevoel. Rijk en vol. Rokeriger dan verwacht, alhoewel minder ‘farmy’ dan verwacht. Waxy, dat wel. En fruitig. De appels, de citrus, maar ook ananas en perziken. Kruidig, ook dat. Kaneel en zoethout. En zoet niet te vergeten. Honing, nougat. En het goede nieuws is dat hij wel erg lang blijft hangen. Ik vind dit dus subliem, maar ik weet niet of ik ‘m beter vind dan de 1993. Het is zo’n Brora tussen de 1993 en de 1996 in, niet alleen chronologisch. Hij combineert de complexiteit en Clynelish fruitigheid & waxyness van de 1993 met de uitgepuurde farmyness van de 1996. 93/100

8 mei

1 reactie

Brora 35

Als de geruchten kloppen, zou Diageo eind dit jaar de laatste officiële Brora op de markt brengen. Een 40 jaar oude, een botteling van de laatste drie vaten Brora 1972. De whisky uit deze vaten zou reeds gebotteld zijn, Diageo wacht op de volgende release om de flessen uit te brengen. In afwachting hou ik me ledig met de vorige release, de 35y, de tot op heden oudste Brora dus. Hij kostte een kleine 500 euro, maar er werd al snel meer voor gevraagd.

 

Brora 35 YOBrora 35y, 48.1%, OB 2012, refill American oak, 11th release, 1566 bottles
Geweldige waxy neus. Clynelish van begin jaren zeventig vermengd met enkele typische Brora elementen, zoals lichte boerderijtoestanden en zachte rook. Typisch Brora 1975/1977. De geur doet inderdaad denken aan de twee Rare Malts van dat jaar (de 21y en 24y), maar de leeftijd voegt extra complexiteit toe. Dat oude Clynelish karakter laat zich gelden onder de vorm van bijenwas, kaarsvet, leder, klei, zilt (gerookte heilbot), honing, kruiden zoals zoethout en munt, en veel fruit. Mango, zoete appel, banaan, appelsien, pompelmoes. Het onderscheidt zich van Clynelish door zachte turfrook, nat hooi en lichte tonen van mest. Zonder evenwel de zware ‘farmyness’ van 1972 tentoon te spreiden. Noch de zware ‘coastalness’ van 1971. Een onderliggende mineraliteit en olijfolie maken het nog wat complexer. Eik? Ja, maar voor 35 jaar oud te zijn zeer bedeesd. Zoals wel vaker is de turfrook op de smaak duidelijker aanwezig. En hetzelfde kan gezegd worden van het zilt. Maar de was en het fruit nemen vrij makkelijk de bovenhand. En dan gaat het zowel om citrusfruit (appelsien, limoen, mandarijn) als om tropisch fruit (mango, ananas, banaan). Honing en vanille wat het zoete betreft. Het mineralige karakter van de neus duikt ook hier op. Eik, noten en kruiden maken de smaak rond en vol. Qua kruiden denk ik aan peper, zoethout, munt en zelfs wat mosterd. Heb ik de geweldige was al vermeld? Ja, pure bijenwas, boenwas, kaarsvet, oud leder. Lange afdronk, waxy, kruidig en rokerig, ook hier is dit top. Een licht ander profiel dan de 32, maar door de verwevenheid van al deze heerlijke smaken, van hetzelfde hoge niveau. 94/100

Binnenkort een head-to-head van de 2005 en de 2006. Iets om naar uit te kijken. Reikhalzend.

7 mei

Clynelish 15y 1997, Chester

De derde Chester whisky voor de Lage Landen, is een Clynelish 1997. Ik denk dat iedere bottelaar ondertussen wel z’n Clynelish 1997 op de markt gebracht heeft. Maar we klagen niet.

 

Clynelish 15 YO 1997, 53.2%, Chester WhiskyClynelish 15y 1997/2012, 53.2%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd., borbon hogshead, 197 bottles
Tja, Clynelish 1997, what can I say? Het beproefde recept van bijenwas en kaarsvet, honing, fruit (meloen, gele appels, pompelmoes en kruisbessen), mineralen (natte stenen, nat gras) en zilt. Lichte zilt. Onderliggend warme eik en een subtiele floraliteit. Nog wat amandelspijs en lijnzaadolie, en het plaatje is af. Maar wat een mooi plaatje toch weer. Olieachtig en waxy op de tong, balancerend op zoete en bittere elementen. Vanille, kandijsuiker, appels en perziken aan de éne kant, amandelen, pompelmoes, eik, droog gras en gember aan de andere. Met tussen dit alles de bijenwas en olie, samen met een beetje zilt. Lichte granen en peper zorgen voor nog wat extra complexiteit. Middellange afdronk op eik, kruiden, zilt, niet zo veel fruit meer, enkel pompelmoes nog, maar des te meer bijenwas. Prikkelende, frisse whisky. Dit doet niet onder voor andere Clynelish 1997, integendeel, het doet met gemak mee. 88/100

4 mei

Teaninich 29y 1973, Berry’s Own Selection

De naam Teaninich verwijst naar het gelijknamig landgoed dat eigendom was van Kapitein Hugh Munro. Deze Munro stichtte er de distilleerderij in het jaar 1817. In die tijd moest Teaninich opboksen tegen de zware concurrentie van de illegale distilleerders uit de buurt. Het was dan ook pas na de invoering van het vergunningenstelsel in 1823 dat de productie een grote bloei kende. Vandaag is Teaninich onderdeel van Diageo.

 

Teaninich 29 YO 1973, 43%, Berry Bros, Berry’s Own Selection, cask 20225Teaninich 29y 1973/2002, 43%, Berry Bros, Berry’s Own Selection, cask 20225
Ronde, gepolijste geur die start op zoute drop, gezouten boter en zachte rook. Daarna wordt het redelijk zoet door tonen van vanille, marsepein en kweeperen. Best wat fruit, want naast de kweeperen noteer ik aardbeien, appels en abrikozen. Onderliggende eik. De geur zet zich door op de smaak, waarbij het fruit (appels, peren, perziken) en de eik de bovenhand halen op de ziltere elementen. Ook de vanille tekent present. Kruiden zoals kaneel en peper als extra. Middellange, zoete en kruidige afdronk (vanille en peper). Zeer aangename whisky die omwille van een iets te beperkte diepgang niet echt potten breekt. 85/100

25 apr

Glenmorangie 25y Malaga wood finish

Deze 25-jarige Glenmorangie die gefinished werd op Malagavaten (zoete Spaanse wijnen gemaakt van Pedro Ximénez en Moscatel druiven) is een whisky met status. Hij is zeldzaam en erg gezocht. Je kan ‘m tien jaar na botteling hier en daar nog kopen, maar je moet op 500 euro rekenen, wat vijf keer meer is dan de oorspronkelijke prijs.

 

Glenmorangie 25 YO, Malaga wood finishGlenmorangie 25y ‘Malaga Wood finish’, 43%, OB 2003
Rijke neus op geroosterde noten (brésilienne) en gedroogd fruit (dadels, vijgen), gevolgd door zoets. Kandijsiroop. Vanille. Ronde eik. Bij de gedroogde vruchten komen ook ananas en rode appels bij. En druivensap. Een lichte kruidigheid, waarbij ik vooral aan kruidnagel denk. Zéér lekker vind ik dit. Zacht en elegant mondgevoel. De smaak vertoont een perfect evenwicht tussen zoete en kruidige, drogere elementen. Kruidnagel, nootmuskaat, gember en zoethout wat de kruiden betreft. Amandelen en hazelnoten. Rozijnen, kandij en appelsiroop zorgen voor het zoets. Lange afdronk die de balans bewaart, en waar een heel klein beetje rook bij om de hoek komt kijken. Delicious! 89/100

22 apr

Brora 32y 1970, DL Platinum Selection

Onversneden is zo stilaan Lindoresgewijze een oord van decadentie aan het worden. Dringend tijd om weer even back to basics te gaan, kwestie van de balans terug wat in evenwicht te trekken. Maar nu nog even niet.

 

Brora 32 YO 1970, 58.4%, Douglas Laing Platinum Selection, 297 bottlesBrora 32y 1970/2002, 58.4%, DL Platinum Selection, 297 bottles
Ronduit schitterende neus van de zee. Hij start wat bedeesd, maar vertoont dan veel maritieme elementen zoals zilt, jodium, zeewier, gerookte vis, oesters… op een achtergrond van zoete turfrook en aardse tonen (wortels, natte aarde). Er sluimert ook wat fruit door, fruit zoals rode (zoete) appels en zelfs wat banaan en mango. Amandelspijs en nougat vallen er qua zoete associaties te noteren. Maar hoe langer ik hier mee bezig ben, hoe meer zaken ik opmerk. Lijnzaadolie bijvoorbeeld, net als bijenwas, en ook zoethout en tijm. Oude boeken. Vreselijk complex is dit. Doet me wat aan de recentste OB’s denken (de 32y en de 35y). Niet erg ‘farmy’, dit is veel subtieler en eleganter. Op de smaak is dit minstens even goed. Minstens. Neigt een beetje naar oude Port Ellen op een weinig actief sherryvat. Maar dan nog beter eigenlijk. Erg maritiem dus (zie hierboven), maar ook prachtig rokerig en zoet. En fruitig. En waxy. En kruidig. En, vooral, alles perfect verweven. Op de smaak komt de boerderij iets meer naar voor. Nat hooi, natte hond. De marsepein keert terug. Net als de lijnzaadolie. Het fruit is hier minder appel dan wel citrusfruit. Pompelmoes, mandarijn. Het rokerige karakter is hier oude turf. Ik bedoel dan de turf die je ook wel tegenkomt in oude Ardbeg of oude Laphroaig (ja, zelfs met het licht medicinale kantje). Lange, erg lange afdronk. Zilt, rokerig, peperig en zoet. Het fruit is hier zo goed als verdwenen. Is dat een minpunt? Nah, dit is een whisky waar ik wel heel weinig op kan aanmerken. Absouut topspul. Oude Brora, wat wil je? Bedankt Dominiek om ook deze beauty open te trekken. 94/100

17 apr

2 Reacties

Clynelish 28y 1965 Signatory, cask 666

Clynelish 1983, dat was dus redelijk oude Clynelish. Nu ja, dat is allemaal erg relatief. Laat ons nog twee decennia verder in de tijd gaan, naar het jaar 1965. Naar pre-Brora Cynelish dus, Clynelish gestookt in de distilleerderij die later Brora zou gaan heten. Ik proef vat 666 (gekend als the cask of the beast), gebotteld door Signatory. Signatory heeft ook vat 667 gebotteld (the neighbour of the beast). En ja, ook bij deze is een “bedankt Dominiek” wel zeer op z’n plaats.

 

Clynelish 28 YO 1965/1993, 50.7%, Signatory, sherry butt #666Clynelish 28y 1965/1993, 50.7%, Signatory, sherry butt #666, 520 bottles
Whaa, echt oude Clynelish is toch wel iets unieks, iets bijzonders. En omdat het zo uniek is, ook moeilijk om te beschrijven. Sherry, maar dan oude sherry. Oude meubels, oude geboende meubels, oud geboend leder. Antieke en waxy toestanden. Maar ook een heel lichte ‘farmyness’. Ik denk dan eerder aan het hooi dan aan de mest. En dan dat fruit. Sinaas, gele pruimen, rozijnen op (oude) rum, maar ook subtiele tropische toetsen. De geur evolueert ook erg mooi. Nu ontwaar ik ook een beetje zilt. En een elegante kruidigheid. En rook. Geen turfrook echter, eerder tabaksrook en houtvuur. Met een hammetje aan het spit. Ja, wat gerookt vlees. En dan iets van natte bladeren en mos. Subtiel, elegant, heerlijk. Romige smaak, op een profiel dat in de lijn van de neus ligt. En dan heb ik het over dat oude sherryprofiel. Belegen eik, oude meubels, antiekwas, zachte karamel, tabak en sigarendoosjes, rozijnen op rum, pruimencompot, hooi, enzoverder. Enzoverder? Welaan dan. Sinaas en na enige tijd ook opnieuw het lichte tropische karakter (papaya, lychee). Kruiden zoals zoethout en kaneel. Hoe langer hoe zilter. Gezouten karamel. Krachtig en rijk. Lange, mooi droge afdronk op kruiden, ronde eik, zilt, sinaas en subtiele rook. Complexe, prachtig gebalanceerd en gelaagde whisky. Grote klasse. 93/100

16 apr

Clynelish 1983/2000, Samaroli

Clynelish werd in 2005 opgenomen in de Classic Malts reeks, wat de bekendheid en populariteit van het merk natuurlijk ten goede kwam. Vandaag echter geen officiële botteling meer één van de vele onafhankelijke, een 1983 gebotteld door Samaroli.

 

Clynelish 1983/2000, 47%, Samaroli, cask 2684Clynelish 1983/2000, 47%, Samaroli, cask #2684, 360 bottles
Mooie waxy, olieachtige en mineralige neus. Boenwas en kaarsvet, lijnzaadolie en olijfolie, natte stenen en gepoetst zilverwerk. Honing en citrusfruit. Sinaas. Maar ook wat rode appels. Een beetje zilt doemt op, net als zachte turf en eik op de achtergrond. Klassiek. Romig en vettig op de tong. Gezouten boter. De bijenwas, de honing, het citrusfruit, de mineralen, het zilt, de zachte turf… het zit er opnieuw allemaal in. Een nogal drogende kruidigheid (peper, nootmuskaat) en eik nemen langzaamaan de bovenhand. Lange, licht bittere afdronk, met iets meer turf dan op de smaak. Erg lekker, maar ik heb de indruk dat Clynelish 1982 mij gemiddeld nog net iets beter ligt dan Clynelish 1983. Alhoewel deze whisky natuurlijk ook een stuk jonger is dan de meeste 1982’ers. 88/100

30 mrt

Brora 20y 1982/2003, Old Malt Cask

Begin jaren zeventig produceerde Brora een rijk geturfde malt, wat de distilleerderij de bijnaam ‘Lagavulin of the North’ opleverde. Toen Caol Ila opnieuw op volle kracht opereerde, verminderde de nood aan geturfde Brora. En wat later ook aan Brora an sich, resulterend in een definitieve sluiting in maart 1983. 1983, het jaar dat Diageo een grote reorganisatie doorvoerde en meerdere distilleerderijen sloot. Een deel van de oude gebouwen wordt nu nog gebruikt als warehouse voor Clynelish, andere delen staan leeg en zijn verboden terrein.
Vandaag een 1982 uit de stal van Douglas Laing.

 

Brora 20 YO 1982/2003, 50%, Douglas Laing, Old Malt Cask_sherry, cask 1186Brora 20y 1982/2003, 50%, DL Old Malt Cask, sherry cask #1186, 264 bottles
Aromatische neus, op veel wit fruit (appels, witte perziken), honing, vanille, zilt, oud leder en natuurlijk de onvermijdelijke ‘farmy notes’. De geur van de stallen en het natte hooi. Die boerderij-associaties komen echter pas in tweede instantie. Zoete, maar erg lichte rook. Tja, ik vind het zalig om ruiken. Op de smaak is deze Brora vooral zoet, fruitig en zilt. Maar ook hier ontbreken de typische boerderijgeuren niet. Meer kruiden dan in de geur en ook de turfrook is iets prominenter. Middellange, zilte en zoete afdronk. Niet erg complex maar wel spek naar mijn bek. Of wat had u gedacht? 89/100

26 mrt

Teaninich 39y 1973, Malts of Scotland

De parel aan de kroon van de jongste Malts of Scotland release is een Teaninich 1973, die rijpte op een bourbonvat. Net geen veertig jaar oud en net geen 200 euro.

 

Teaninich 39y 1973/2013, 41.8%, Malts of Scotland #MoS13011Teaninich 39y 1973/2013, 41.8%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13011, 198 bottles
Frisse en expressieve neus op veel fruit. Zoet en zuur. Kruisbessen (niet al te rijp), kiwi (enorm), ananas, banaan, appelsien… Pisang orange. Smeuïge acaciahoning. Marsepein. De geur van tabak (en tabaksbladeren) en sigarendoosjes. Houtskool. Geboterde toast. Delicate eik op de achtergrond. Yoghurt, wat samen met een deel van het fruit echt voor een mooie zurigheid zorgt. Perfect in balans gehouden door de zoetere aroma’s. Genieten. De smaak is licht maar meer dan gewoon aangenaam. The return of the pisang. Groene bananen, appelsienen, kiwi. Vanille. Een mooie bitterheid die nooit drogend wordt. De nog wat groene banaan, kruiden zoals zoethout en kaneel, groene thee en sappige eik. Hij valt wel vrij snel weg, de afdronk is voor z’n leeftijd verdacht kort. Wel mooi gebalanceerd op fruitige elementen enerzijds en de eik en de kruiden (eucalyptus nu ook) anderzijds. Complexe oude whisky die echter de nodige body en power mist om negentig of meer te scoren. 89/100

21 mrt

Clynelish 1997 for Whisky Live Belgium

Op het jongste Whisky Live festival in Spa, zorgde Malts of Scotland voor de festivalbotteling. Als je weet dat Dominiek Bouckaert invoerder van MoS is, hoeft het niet te verbazen dat de keuze op een Clynelish viel. Een Clynelish 1997. Verkrijgbaar in de handel voor een kleine 80 euro.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 54.7%, Malts of Scotland for 10th Whisky Live Belgium, bourbon hogshead #MoS12051Clynelish 15y 1997/2013, 4.7%, Malts of Scotland for 10th Whisky Live Belgium, bourbon hogshead #MoS12051, 242 bottles
Yep, opnieuw bingo. Ronde, smeuïge geur op de obligate bijenwas, honing, vanille en sappig (wit) fruit. Rode appels, witte perziken, zelfs wat meloen. Pas in tweede instantie komt de zee opzetten. Zilt, zeewier, oesters. En ook het mineralige karakter geeft zichzelf pas na enige tijd bloot. Kalk. Sappige eik ondersteunt het geheel. En nu ik er aan denk, ik merk weinig kruiden op. Wel olie. Arachide-olie. En amandelen (marsepein). Rond, romig en vol mondgevoel. Perfecte drinksterkte, water is het laatste waar ik aan denk. Zoet en fruitig bovenaan, met een prachtig onderliggend bitter kantje. Vanille, honing, sappige appels en perziken, ananas, marsepein. Peperkoek. En daaronder dan witte pompelmoes, zachte eik en kruiden. Zoethout en gekonfijte gember. Een lichte zilte toets en een iets minder lichte waxy toets. Wat nat hooi ook nog. Erg complex voor z’n leeftijd. Middellange afdronk, waar de bijenwas, het zoete en sappige fruit, het zilt, de kruiden en de eik elkaar perfect in evenwicht houden. Misschien niet de allerbeste Clynelish 1997 die ik kon proeven, die eer gaat nog steeds naar de botteling van The Bonding Dram, maar veel scheelt het niet. Ik ben fan. 89/100

18 mrt

Fettercairn 22y 1990, Malts of Scotland

Fettercairn kennen we ook onder naam Old Fettercairn, maar deze benamingen worden door elkaar gebruikt en zeggen dus niets over de leeftijd van de whisky. Het is lang geleden dat ik nog eens een onafhankelijke Fettercairn kon proeven. Vandaag dus wel en dit dankzij Malts of Scotland. Deze 1990 kost net geen honderd euro.

 

Fettercairn 22 YO 1990/2013, 51.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13004Fettercairn 22y 1990/2013, 51.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13004, 242 bottles
Niet al te expressieve neus die start op een grote ‘granigheid’. Granen en gist. Vers gebakken brood en bierbeslag. Havermout en pils. Niet direct mijn favoriet profiel. Pas na enige tijd wordt het wat aangenamer met vanille, honing en appelsap. En amandelnoten. Het geheel doet wel jonger aan dan 22 jaar. Ook de smaak is niet om over naar huis te schrijven. Granen en gist leiden de dans, op de voet gevolgd door noten, kruiden (gember), toast en vanille. Misschien wat sinaas ook. Maar het wordt allemaal overheerst door de granen. Korte, wat bittere afdronk. Granen en eik. Te weinig complex voor z’n leeftijd en voor mijn smaak te gedomineerd door het graan. Voor de liefhebbers van het genre. 78/100

14 mrt

Brora 30y 2002

Ik heb hier reeds een aantal officiële Brora’s beproken, heb er meer geproefd, maar de enige die ik nog nooit geproefd had was de eerste release, de 2002. Vandaag wordt er dus eindelijk een groot onrecht rechtgezet. En jawel, dat is ook hier dankzij Dominiek. Men zegt dat de eerste twee 30’ers (de 2002 & 2003 release) een stuk bruuter, een stuk scherper zijn dan volgende bottelingen. Let’s see.

 

Brora 30 YO, 52.4%, OB 2002Brora 30y, 52.4%, OB 2002, 3000 bottles
Bruut? Scherp? Forget it, dit is subtiel, elegant, gelaagd en complex. Man, wat een schitterende neus! En herkenbaar Brora 1971. Waarmee ik bedoel: minder boerderijtoestanden, helemaal geen mest, misschien wel wat nat hooi. Maar dan wel meer ‘zee’: zilt, zeewier, gerookte vis (heilbot). Oesters ook. Eigenlijk een hele plat de fruits de mer. Zachte (een ook wel zoete – dat is een constante over de jaren heen) turf. Cake. Fruit zit er ook in, en niet weinig. Rode appels, sinaas, abrikoos en zelfs mango. O ja, duidelijk mango nu. En ik mag natuurlijk de bijenwas niet vergeten. Subliem! En het goede nieuws is dat de smaak niet onderdoet, het is even expressief en even complex. De heerlijke zoete turf, het prachtige zilt, de mooie fruitigheid (perzik, abrikoos, mango, appels), de smeuïge was… man, man. En denk er nog nat hooi bij, kruiden zoals zoethout en nootmuskaat, olijfolie, marsepein, en wat eik ter ondersteuning van het geheel. Ter eer en glorie eigenlijk. En dan de afdronk…hèhè, wat is het in zo’n geval toch leuk dat een whisky een afdronk heeft. De zoete turf, het zilt, de kruiden, het fruit, er is weinig van de smaak dat wil wijken. Let op, bij deze opsomming van associaties heb ik me ingehouden, dit is zo complex, het heeft geen naam. Of toch wel, we noemen het Brora. 93/100

P.S.: hier zit volgens mij zo goed als geen Brora 1972 in, dit is echt wel Brora 1971. Een ander profiel, maar op hetzelfde eenzaam hoge niveau. Damn, wat heb ik spijt dat ik hier geen fles van gekocht heb toen dit nog – min of meer – betaalbaar was. Tot een kleine drie jaar geleden kon je deze nog voor een 200 à 250 euro kopen, nu is dat meer dan het dubbele.

7 mrt

2 Reacties

The Green Man & North Port Brechin 1976

Twee weken geleden opende in Oostende een nieuwe whiskybar, The Green Man, verwijzend naar het symbool voor de steeds terugkerende cyclus van het leven (afgebeeld als een hoofd waaruit bladeren en takken groeien). The Green Man is een initiatief van Michiel Mestdagh en Mireille Defreyne, en bevindt zich aan de Koningstraat. Op donderdag- en vrijdagavond tussen 18u30 en 23u en zaterdag tussen 13u en 19u kan je er proeven van meer dan 350 whisky’s.

The Green Man Oostende

Ik weet niet of ze North Port Brechin schenken… North Port Brechin of simpelweg North Port is in ieder geval wat ik momenteel in mijn glas heb, en dat is lang geleden. Niet verwonderlijk, want het is nog maar mijn tweede. Bedankt voor de sample Gunther.

 

North Port Brechin 29 YO 1976/2006, 58.2%, Signatory, Cask Strength Collection, cask 3886North Port Brechin 29y 1976/2006, 58.2%, Signatory, Cask Strength Collection, cask 3886, 222 bottles
Frisse, cleane neus. Veel citrus (limoen, citroen) en mineralen (natte stenen, nat – gemaaid – gras, kalk) en tuinkruiden (munt, tijm, peterselie). Fris, echt wel. Lichte granen en eik op de achtergrond. Mmm, iets van pils nu ook. O ja, hoe langer hoe duidelijker. Vrij scherp op de smaak. Granen, gras en eik, en opnieuw veel citrus. Zelfs wat zilt. Beter met een beetje water, het wordt zoeter, de scherpe randjes verdwijnen naar de achtergrond. Appelsap. Sterk appelsap. Door het toevoegen van water komt er lichte rokerigheid bij. Er blijft een (aangename) bitterheid sluimeren. Lichte tannines. Kastanjes. Middellange, droge afdronk met het grassige karakter dat tot het bittere eind om de aandacht blijft roepen. Scherp profiel, maar ik kan dit hier erg appreciëren. 87/100

25 feb

anCnoc 22y

Bon, genoeg gefeest. Tijd om af te kicken. Laat me me terug op recente en wat makkelijker verkrijgbare bottelingen concentreren, we zouden bijna vergeten dat die er ook nog zijn.
Ik begin met de nieuwe officiële An Cnoc, wat we nu als anCnoc dienen te schrijven (ook daar is recent een marketingbureau over de vloer geweest). Het betreft een 22 jaar oude whisky, die hun standaard range komt vervoegen. anCnoc wordt zoals jullie weten geproduceerd op Knockdhu distillery, dat in het stadje Knock ligt, nabij Huntly in de Highlands. De geschiedenis van de distilleerderij gaat terug tot het jaar 1894. Deze whisky, die grotendeels op bourbonvaten rijpte maar ook wat whisky op sherryvat bevat, werd gelanceerd op 31 januari van dit jaar.

 

an cnoc 22 yo 46%anCnoc 22y, 46%, OB 2013
De neus start op zoete en florale tonen. Zachte karamel, vanillepudding en nougat aan de éne kant, gedroogde bloemen en kruidenthees aan de andere. Vervolgens doemen er fruitige toetsen op. Gele appels, en citroensnoepjes. Dan pollen en zachte bijenwas. Ook een aangename kruidigheid ontbreekt niet. Sappige eik en amandelen op de achtergrond. Die amandelen gaan over in marsepein. Meer dan gewoon aangenaam vind ik dit. Mondvullende smaak, mooi gebalanceerd. In willekeurige volgorde proef ik heide en gedroogde bloemen, kruiden zoals kaneel en kruidnagel, gezouten boter, de schil van sinaas en pompelmoes, geroosterde granen, vanille, gebrande karamel, noten en eik. En het lichte waxy karakter keert terug in de vorm van geboend leder. Middellange, bitterzoete en kruidige afdronk, met de schil van appels als extraatje. Een stap op ten opzichte van de 16. Ze zijn daar terug goed bezig bij Knockdhu. 86/100

22 feb

Glen Garioch 13y Fino, Samaroli

Ik sluit het rijtje af met een whisky die mij simpelweg van de sokken blaast. Eén van de Glen Gariochs die Samaroli gebotteld heeft. Niet de meest gekende über-cult 8y 1971, maar een 13y (ook al zo jong) die rijpte op een finovat en in de tweede helft van de jaren tachtig op flessen werd getrokken. Aanschouw!

 

Glen Garioch 13 YO, 57%, Samaroli, 1988, Fino sherryGlen Garioch 13y, 57%, Samaroli, +/- 1988, Fino sherry, 75cl
Eén van de mooiste turfneuzen die ik ooit al gehad heb. Krachtig, intens, expressief, complex, vol, rond, en nog een pak andere adjectieven. De turf is zoet en medicinaal (jodium, mercurochroom) en wordt vergezeld van zilt, gedroogde bloemen, noten, de heerlijke lapsang souchong thee en hoe langer hoe meer fruit. Sinaas, citroen en meloen vallen op. En niet te vergeten van een sublieme ‘farmy’ toets. De boerderij met al z’n stallen, nat hooi, mest (dat geweldige zoetzure) en de obligate natte hond. En dan proeven. Jawel, één van de mooiste turfsmaken die ik ooit al gehad heb. Krachtig, intens, expressief, complex, vol, rond, en nog een pak andere adjectieven. Erg dik, stroperig mondgevoel. Grootse turf, zalig farmy, licht kruidig (zoethout, munt, drop), smeuïg waxy (schoensmeer, kaarsvet), mooi zoet en fruitig (citroen en limoen). De okkernoten van de fino ontbreken niet, ik heb ook pollen, en ook een subtiele mineraliteit valt te ontwaren. Wat een ongelooflijk heerlijk goedje! En dan die afdronk… man, man. Dat doet verdorie niet veel onder voor de 8y 1971 van Samaroli. Wat zeg ik, dat kan er naast gaan staan. Denk ik toch, zou ze effectief eens naast elkaar moeten (kunnen) zetten. 96/100

16 feb

1 reactie

Clynelish 38y 1972, Single Malts of Scotland

Clynelish 1972. Geen verder commentaar. Bedankt Dominiek, ook voor deze.

 

Clynelish 38 YO 1972/2011, 42.1%, Single Malts of Scotland, cask 430341Clynelish 38y 1972/2011, 42.1%, Single Malts of Scotland (TWE), cask 430341, 439 bottles
Clynelish 1972, hoe kan dat in godsnaam tegenvallen? Effe de neus in het glas steken, maakt meteen duidelijk dat dat ook bij deze niet het geval zal zijn. Typische Clynelish 1972, op dezelfde manier als de Brora typische Brora 1972 was. Typisch Clynelish 1972, dan moet ik dus niet de term ‘farmy’ bovenhalen, maar ‘waxy’. Bijenwas, honing, pollen, we zitten echt wel bij de imker. Na de bijeninvasie kom ik bij het fruit terecht: meloen, ananas en pompelmoes. Vanille nestelt zich naast de honing. En ook de wel vaker aanwezige mineralen tekenen present. Heel lichte zilt en een beetje kruiden, maar deze aroma’s worden stevig overstemd door de bijenwas en het fruit. Fantastische neus. De smaak houdt dit niveau niet helemaal aan, alhoewel hij sterk van start gaat. Honing, citrusfruit (sinaas hier vooral) en bijenwas. Langzaamaan komt er eik opzetten, peper, kaneel en mosterd. Die eik en de kruiden gaan op de duur wel domineren, wat de balans een beetje scheeftrekt. Middellange afdronk, met ook hier het licht bittere dat net de bovenhand haalt op de zoetere elementen. Kamille valt op. Omwille van het iets te drogende karakter op de smaak gaat er een punt (misschien zelfs twee) af. De geur verdient dus eigenlijk meer dan 91/100

14 feb

Brora 1972/1997, Connoisseurs Choice

Brora 1972! Geen verder commentaar. Bedankt Dominiek.

 

Brora 1972/1997, 40%, G&M, Connoisseurs ChoiceBrora 1972/1997, 40%, G&M Connoisseurs Choice
Veel typischer kan dit niet ruiken. Benchmark Brora 1972. Farmy that is. Die zoetzure geur van turf en stallen, stallen met hun nat hooi en mest. Ja, ik ben er wild van. Mooie zee-aroma’s zoals zilt en jodium. En pas gepleisterde muren ruik ik hier ook in. Planten en sappige eik. Dan ook leder, oude boeken en warm kaarsvet. En er is ook fruit te ontwaren, in de vorm van appelsienen en de schil van appels. Volle en complexe geur. De smaak is ondanks de 40% aromtisch en helemaal niet vlak of plat. Een beetje vettig op de tong. Zoet (vanille, nougat), rokerig en zilt (de zee, samen met z’n jodium en gerookte vis), met bijenwas, kaarsvet, kolen, thee, jodium en een beetje hars. Zoethout en sappige eik zorgen voor wat gewicht. Citrus en groene appels voor de nodige fraîcheur. Ook op de afdronk doet hij een pak beter dan je op dit alcoholpercentage kan verwachten. Hij is verdacht lang en complex. Zoet, kruidig, zilt en rokerig. Dat ik fan ben, hoef ik hier niet meer te herhalen. 92/100

9 feb

Glen Garioch NAS, Samaroli Import

Menig liefhebber herkent ongetwijfeld onderstaande fles. Deze fles vermeldt in tegenstelling tot gelijkaardige flessen geen leeftijd. Het is dus geen achtjarige. Of misschien wel. Veel jonger werd in die dagen in ieder geval niet gebotteld. Het is daarenboven ook geen Lemar import, maar een Samaroli import. Hoeveel verschillende varianten bestaan er eigenlijk van fles? Lemar was in ieder geval lange tijd de importeur van Glen Garioch in Italië, maar ook Samaroli heeft Glen Garioch ingevoerd. En onder eigen vlag enkele legendarische whisky’s van deze distilleerderij gebotteld, denk maar aan de 8y 1971 of de 13y 1975 handwritten label op Finovat.

 

Glen Garioch, NAS, Samaroli ImportGlen Garioch NAS, 43%, OB 1970’s, Samaroli Import, brown dumpy, 75cl
Wat een mooie oude neus. Niet al te veel old bottle effect, alhoewel dat er wel in zit, ik denk hierbij vooral al oude boeken. Maar weinig stof of oude kleren. Nee, het is eerder de geur van een antiquariaat. De oude boeken dus, maar ook oude kasten en oud leder. En daaronder best wat kruiden. Citroenmelisse, munt, tijm. Heel wat nat hooi (de geweldige boerderij). En iets waxy. Geen bijenwas, eerder kaarsvet. Geroosterde noten. En praliné. Achterliggend hars en lichte eik. Zachte rook ook. Complex seg. Heb ik al fruit vermeld? Niet overweldigend, maar ik noteer toch ananas, mango en zelfs een klein beetje passievrucht. Allemaal heel elegant en subtiel. De smaak vind ik iets minder complex en iets ‘dunner’ (minder vol) maar het blijft erg lekker. Kruiden, sappgie eik, veel was (nu wel bijenwas), lindethee met honing, groene thee. Die subtiele rook zit ook hier. Net als de geroosterde noten en het (oud) leder. Lange afdronk op kruiden (allerlei kruidenthees), honing en bijenwas. De neus verdient een nog hogere score, maar in z’n geheel vond ik de Lemor import net iets beter. 86/100

« Oudere berichten
Nieuwere berichten »