Spring naar inhoud

Posts tagged ‘57%’

5 sep

Kavalan ‘Solist’ Fino

De Kavalan Solist Fino is een whisky met een stevige reputatie. 97/100 in Jim Murray’s Whisky Bible (2012) draagt daar natuurlijk stevig toe bij. Nu, we weten met hoeveel korrels zout we die beoordeling moeten nemen. Maar toch, hij is niet de enige die zegt dat dit fantastische whisky is. Weet echter dat er verschillende batches van bestaan, van de Solist Bourbon, van de Solist Sherry Cask, van de Solist Vinho Barrique en dus ook van deze Solist Fino. Ik proef vat S060814022.

 

Kavalan Solist Fino, 57%, fino sherry butt #S060814022Kavalan ‘Solist’ Fino, 57%, fino sherry butt #S060814022, bottled 30/10/2012, 540 bottles
Wow, dit is toch wel een verrassend lekkere neus. De sherry geeft veel fruit, fruit zoals pruimen, rozijnen, braambessen en zelfs wat kokos. Onderliggend ook gekonfijt fruit. Veel noten (hazelnoten, amandelen) ook. De sherry brengt ook tonen van koffie, tabak en leder met zich mee. Balsamico zorgt voor de afwerking, of de kroon op het werk als je wil, want voor mij altijd een absolute meerwaarde. De smaak vertoont een perfecte balans tussen zoete en bittere tonen. Geflambeerde banaan, rozijnen op rum, aardbeiencoulis, karamel, kandijsuiker en crème brulée wat de eerste categorie betreft, noten, eik, wat hars en veel kruiden (peper en nootmuskaat) wat de tweede betreft. Fino, gemiddeld genomen toch wel mijn favoriete sherryvariant om whisky op te rijpen. De afdronk is lang en droog met nog voldoende fruit. Zoveel beter nog dan de Concertmaster, maar die prijs… 280 euro voor een – weliswaar fantastische – whisky zonder leeftijdsaanduiding is er toch wel stevig over. Niet dat de Taiwanezen trendzetters zijn wat betreft. 89/100

4 mrt

2 Reacties

Isle Of Jura 1995, Diurach’s Exclusive

Vandaag en morgen trekken we naar Jura, het eiland aan de westkust van Schotland, ten noordoosten van Islay. Deze whisky uit de Boutique Barrels reeks was de eerste botteling voor de Diurachs (een Diurach is een inwoner van Jura), het genootschap dat de distilleerderij rond z’n whisky bouwde. Hij rijpte op één of ander Grand Cru Classé wijnvat.

 

Isle of Jura 16 YO 1995/2012 'Boutique Barrels', 57%, Diurachs Exclusive, cask 1Isle of Jura 16y 1995/2012 ‘Boutique Barrels’, 57%, Diurach’s Exclusive cask 1, 295 bottles
Aangename neus, floraal, zoet en licht geturfd. De schil van appelsienen, boenwas, marsepein, rozijnen en vanille. Onderliggend leder, zachte eik en hars. Een beetje peper. De geur van dennennaalden ook. En nu ook van gestoofde appels. Op de smaak is hij redelijk droog op eik, kruiden (nootmuskaat valt me op, maar ik noteer ook zoethout) en noten. Toch ook zoetere elementen zoals pruimen, perensiroop en vanille. Iets licht grassigs. Dik, stroperig mondgevoel. Het droge neemt een klein beetje de bovenhand. Middellange, kruidige afdronk, met nog wat rabarber als extra. De neus vind ik beter dan de smaak, daar is de balans niet helemaal perfect. Maar bon, dit is best een lekkere Jura. We weten echter dat deze distilleerderij nog heel wat beter kan. En morgen zullen we dat bewijzen. 83/100

22 feb

Glen Garioch 13y Fino, Samaroli

Ik sluit het rijtje af met een whisky die mij simpelweg van de sokken blaast. Eén van de Glen Gariochs die Samaroli gebotteld heeft. Niet de meest gekende über-cult 8y 1971, maar een 13y (ook al zo jong) die rijpte op een finovat en in de tweede helft van de jaren tachtig op flessen werd getrokken. Aanschouw!

 

Glen Garioch 13 YO, 57%, Samaroli, 1988, Fino sherryGlen Garioch 13y, 57%, Samaroli, +/- 1988, Fino sherry, 75cl
Eén van de mooiste turfneuzen die ik ooit al gehad heb. Krachtig, intens, expressief, complex, vol, rond, en nog een pak andere adjectieven. De turf is zoet en medicinaal (jodium, mercurochroom) en wordt vergezeld van zilt, gedroogde bloemen, noten, de heerlijke lapsang souchong thee en hoe langer hoe meer fruit. Sinaas, citroen en meloen vallen op. En niet te vergeten van een sublieme ‘farmy’ toets. De boerderij met al z’n stallen, nat hooi, mest (dat geweldige zoetzure) en de obligate natte hond. En dan proeven. Jawel, één van de mooiste turfsmaken die ik ooit al gehad heb. Krachtig, intens, expressief, complex, vol, rond, en nog een pak andere adjectieven. Erg dik, stroperig mondgevoel. Grootse turf, zalig farmy, licht kruidig (zoethout, munt, drop), smeuïg waxy (schoensmeer, kaarsvet), mooi zoet en fruitig (citroen en limoen). De okkernoten van de fino ontbreken niet, ik heb ook pollen, en ook een subtiele mineraliteit valt te ontwaren. Wat een ongelooflijk heerlijk goedje! En dan die afdronk… man, man. Dat doet verdorie niet veel onder voor de 8y 1971 van Samaroli. Wat zeg ik, dat kan er naast gaan staan. Denk ik toch, zou ze effectief eens naast elkaar moeten (kunnen) zetten. 96/100

27 jul

The Littlemill Sessions – part III

We nemen de draad van de Littlemills terug op met een koppel 1990’ers gebotteld door Silver Seal, respectievelijk in 2009 en 2010. Kosten een goeie 150 en 130 euro.

 

Littlemill 19y 1990/2009, 57%, Silver Seal
Prachtige fruitigheid die behoorlijk into-your-face openbarst. Best complex, want het fruit wordt vergezeld van hooi, weidebloemen, vanille en een beetje eik (geeft body, maakt het rond). Honing ook, lichte bijenwas, een even lichte kruidigheid en net zoals wel vaker bij Littlemill 1990 (maar dan vrijwel alleen bij deze vintage) lichte rook. Op de smaak een even mooie fruitigheid, kruiden (gember valt op), vanille en zachte eik. Droogt niet uit. Middellange, fruitige en grassige afdronk. Wreed lekker. 91/100

 

Littlemill 20y 1990/2010, 46%, Silver Seal, 237 bottles
Bwa, deze verschilt heel weinig van de 57%. Vrijwel hetzelfde profiel, ik ga me niet herhalen, maar zachter, wat minder prikkelend, iets minder vol ook en wat minder body. Het alcoholpercentage uiteraard. Dit is nog altijd heel lekkere whisky echter. Right upon my alley eigenlijk. En als ik toch nog iets moet toevoegen: gele pruimen. Weet je, uiteindelijk is deze misschien wat drinkbaarder, vlotter toegankelijk, maar de 57% heeft dat beetje extra, wat zich vertaalt in punch en complexiteit. 90/100

9 jan

2 Reacties

Macallan 10y Full Proof, Giovinetti & Figli

En nu we toch bezig zijn… De Macallan 10y Full Proof voor de Italiaanse markt (ingevoerd door Giovinetti & Figli) is een whisky die de laatste jaren een stevige cultstatus heeft verworven. Er zijn natuurlijk nog betere Macallans, de éne al onbetaalbaarder dan de andere (uit de jaren dertig, veertig, vijftig of zestig – zie ook zaterdag), maar deze zou wel eens één van de beste prijs/kwaliteit Macallans kunnen zijn. Je kan deze whisky immers nog makkelijk vinden op veilingen, hij staat op zo goed als elke Whisky Auction. Reken op een 200 euro.

 

Macallan 10y Full proof, 57%, OB +/- 1980, Giovinetti Import, 75cl
Heerlijke, volle geur van stevige sherry en medicinale turfrook. Uniek voor een Macallan. Veel gedroogd fruit (vooral rozijnen), wat sinaas, zoethout, zilt, tabak, houtskool, natte bladeren, mos en koffie. Onderliggende kruiden (naast het zoethout ook nootmuskaat en kruidnagel) en sappige eik. Krachtig, rond, complex en perfect in balans. Prachtig gewoon. Ook de smaak is dat. Kruiden (munt, kaneel), zilt, rozijnen, pruimen, kandijsuiker, donkere chocolade (half gesmolten, gedopt in je koffie… ah!) en braambessengelei. Wat Pu-Erh thee ook, en bijenwas. Lichte turf op de achtergrond. Zéér lange afdronk, zoet (kandij, vijgen en rozijnen) en licht maar heerlijk bitter (espresso, zoethout, pompelmoes). En ook hier een beetje turf. Dit is erg jonge Macallan, maar al zo vol, complex en voldragen. Knap. Macallan op z’n best en dit met een unieke medicinale toets, een juweeltje uit een ver verleden. 93/100

25 jul

3 Reacties

Een Brora, weer veel te lang geleden

Brora 1978 is erg zeldzaam, bij mijn weten zijn er enkel drie 1978’ers gebotteld door de Scotch Malt Whisky Society, SMWS voor de vrienden. Eén van deze drie kreeg de naam ‘Marmalade on burned toast’ mee, ik veronderstel dat ik dat dan ook ga proeven.

 

Brora 25y 1978/2004, 57%, SMWS 61.20 ‘Marmalade on burned toast’
Cleane, waxy en mineralige neus: natte stenen, kaarsvet, schoensmeer. Wat floraal ook: gedroogde bloemen en hooi. Appelmoes met kaneel. Gestoofd fruit (de ‘marmalade’), hoe langer hoe meer. Olie. Lichte turfrook. Fris en erg aromatisch. Stevig en olieachtig in de mond, op bijenwas, honing, kruiden (zoethout, peper, gember), gekonfijt én gestoofd fruit, confituren inderdaad. En nu je het zegt, iets geroosterd, toast indeed. En niet te vergeten, onderliggende turf. Smullen! Water geprobeerd, maar dat brengt weinig bij, is trouwens al lekker genoeg zo. Lange afdronk, op zachte, romige turf en wat kruiden (hint van mosterd zelfs). Lovely! En zeker op de smaak heeft deze whisky z’n naam niet gestolen. 92/100