Spring naar inhoud

Posts tagged ‘24yo’

23 jan

Port Ellen 24y 1983, The Whisky Agency ‘Butterflies’

Vandaag één van de beste Port Ellens die ik de laatste tijd heb kunnen proeven, een 1983, enkele jaren geleden gebotteld door The Whisky Agency. Bedankt voor de sample André!

 

Port Ellen 24y 1983/2007, 58.4%, The Whisky Agency ‘Butterflies’, refill sherry wood, 240 bottles
Dit sherryvat was actiever dan het gemiddelde sherryvat waar Port Ellen op rijpte. De turf en het zilt worden stevig ondersteund door zaken zoals koffie, tabak, leder, zoethout, appelsienen, abrikozen, gekonfijt fruit, appel- en perensiroop, chocolade… je merkt het, het geheel is behoorlijk zoet. Geweldig vind ik dit. Sherry turf en zilt in perfecte harmonie. Rubber? Misschien, maar dan de ‘goede’ variant en ver op de achtergrond. Op de tong is dit een stevig beestje, en rokerig dan op de neus. Turfrook hand in hand met kruiden, zilt en zoete associaties. Qua kruiden hebben we het over gember, zoethout, peper en nootmuskaat. Voor het zoets zorgen peperkoek (opvallend), gekonfijt fruit, drop, marsepein, appelsienen, kersen en pruimencompot. Rubber opnieuw, maar ook hier alles behalve storend. Vol, rond en krachtig mondgevoel. Alle smaken mooi geïntegreerd. Erg lange, zoete en zilte afdronk. Een beest, ik zei het al, maar dan wel een perfect getemd beest. 92/100

19 dec

1 reactie

Clynelish 24y 1972, Rare Malts

Eén van mijn favoriete distilleerderijen, uit wat een topjaar voor Schotse whisky was, dat kan alleen maar vonken geven. Diageo heeft in totaal zes Clynelish 1972 gebotteld onder z’n Rare Malts label, waarvan één op 20cl. Ik proef de meest courante, deze op 61,3%.

 

Clynelish 24y 1972/1997, 61.3%, Rare Malts Selection
De bijen vliegen je tegemoet, met hun honing, pollen en natuurlijk hun was. Erg romig en smeuïg. Citrusfruit in de vorm van gezoete pompelmoes en citroen (citroensnoepjes eerder) en kruiden zoals kaneel en zoethout volgen. Een licht florale toets (heide, hooi) vult aan, samen met zilt, noten en ronde eik. Wat vanille. Na enige tijd doemt er ook zachte rook op. Haardvuur of kampvuur. Lovely. Ondanks het hoge alcoholpercentage is deze whisky romig en zacht op de tong, het stevig ‘waxy’ karakter van de whisky speelt hierin mee, dit heeft niets scherps of agressiefs. Honing, vanille, gezoete citrus, zachte eik, wat zout, hooi, lichte rook (van het hout neem ik aan), zoethout… enkel peper, gember en in de verte wat okkernoten zorgen voor een scherper kantje. Ik ken weinig whisky’s die op zo’n percentage zo drinkbaar zijn. Lange afdronk op bijenwas, zachte rook, wat eik en zoet fruit. Clynelish was in die periode op z’n best. En wie weet heeft 15 jaar flessenrijping voor extra drinkbaarheid gezorgd. 92/100

27 jul

Bowmore 24y 1974, First Cask

Bowmore van een niet alledaagse vintage deze keer. 1974. Op de overgang tussen de sublieme whisky’s van de jaren zestig en vaak ook nog begin jaren zeventig en de mindere goden van eind jaren zeventig en (vooral) jaren tachtig.

 

Bowmore 24 YO 1974, 46%, First Cask, cask 2109Bowmore 24y 1974, 46%, First Cask +/- 1998, cask 2109
Een whisky waar ik lang op heb zitten wroeten. Hij heeft fantastische kanten maar ook kanten die me minder aanstaan. Enerzijds heeft hij tropisch fruit (zoals passievrucht, mango, meloen en pompelmoes), maar anderzijds ruik ik ook inkt en karton. Deze laatste associaties verdwijnen wel na enige tijd, om na terug te grijpen naar deze whisky opnieuw aan de oppervlakte te komen drijven. Bizar. Maar wat ruik ik nog? Om te beginnen zilt en zeewier. We zijn aan zee. Turf natuurlijk ook, maar die is zacht en zoetzuur. Nat hooi. Honing en zoethout vallen ook nog op. Op de smaak valt eerst het fruit op, en dat is een goede zaak. Pompelmoes, mandarijn, citroen en ananas. Dat fruit wordt gevolgd door honing, zoute drop en teer. Hars en zachte eik geven structuur. Zoete turf. Daarna wordt het droger. Kruiden, eik, maar ook karton. Een heel klein beetje karton, maar toch. Droog karton, wat beter is dan nat karton. Licht medicinaal. De afdronk is minder lang dan verwacht, de whisky valt vrij snel weg. Zilt, rook en kruiden, niet veel fruit meer. Was het niet van dat karton en die inkt, het was een topper. Moeilijk te scoren dus, laat het me houden op 87/100

23 jul

Brora 24y 1981, Dun Bheagan

Brora, daar ga ik geen woorden meer aan vuil maken. Alleen al omdat ze hier allemaal al neergeschreven zijn geweest. Ik proef een 1981 uit de stal van Ian MacLeod, gebotteld onder hun Dun Bheagan label. Bedankt voor de sample Gunther.

 

Brora 24 YO 1981/2006, 48.5%, Dun Bheagan, fino sherry butt #1524Brora 24y 1981/2006, 48.5%, Dun Bheagan, fino sherry butt #1524, 726 bottles
Aangename en delicate neus, typisch voor Brora van begin jaren tachtig. Brora zonder de boerderijtoestanden. Redelijk ‘Clynelish’ dus. En deze is ook redelijk ‘groen’. Groene thee, hars, planten en eik. Daarna appels en harde peren. Vooral de schil van groene appels. Hazelnoten. En natuurlijk ontbreekt ook de mineraliteit niet. Natte stenen, nat gras. Boter. Pas daarna toch ook een beetje turfrook, maar dat is ver op de achtergrond. Fris en prikkelend mondgevoel. Mineralen, fruit (appelsien, appel), turfrook (meer dan ik in de geur had), honing en een florale toets (gedroogde bloemen, heide). Lichte bijenwas (zou gaan tijd worden verdorie). Meer eik en hars, de appelsien maakt plaats voor pompelmoes. Het wordt dus wat bitterder, wat hier absoluut geen minpunt is. Middellange afdronk, bitterzoet op citrus, honing en eik, en helemaal op het einde terug wat turf. Niet de beste Brora uit deze periode, maar zeker ook niet de minste. 88/100

8 jul

1 reactie

Tomatin 24y 1988, Eifelboys & Vinothek Massen

Tomatin 24 YO 1988/2013, 48.7%, Eifelboys & Vinothek Massen, firstf fill bourbon, back labelDeze Tomatin 1988 is een project van de zogenaame Eifelboys, een collectief van whiskyliefhebbers waarvan een deel woonachtig is in de Eifel (en dus vandaar de naam) en een deel in Vlaanderen, in samenwerking met Vinothek Massen uit Luxemburg. Het betreft een botteling op 130 flessen in totaal. 70 flessen werden verdeeld onder de negen Eifeljongens en kregen het label op de foto mee. Deze zijn dus niet verkrijgbaar in de handel. De overige 60 flessen zijn bij de Luxemburgse whiskyclub terecht gekomen en worden voorzien van een ander label.

 

Tomatin 24 YO 1988/2013, 48.7%, Eifelboys & Vinothek Massen, first fill bourbonTomatin 24y 1988/2013, 48.7%, Eifelboys & Vinothek Massen, first fill bourbon cask, 70 bottles
Erg aangename, smeuïge neus op veel zoet fruit. En dan denk ik zowel aan gekonfijt fruit als aan gestoofd fruit. Abrikozenconfituur en kruisbessentaart. Gele rozijnen ook, net als een beetje kiwi en banaan. Pisang. Niet dat ik geweldig graag Pisang drink, op de neus is dat hier wel een meerwaarde. Het maakt het, samen met vanille extra zoet. Maar het is zeker niet te zoet, daarvoor zorgen sappige eik, heide en kruiden. Kruiden zoals zoethout en gember. Drop ook. En iets mooi vegetaals. Planten. In de mond is deze whisky rond, romig en vol. En hij vertoont zich als een rasechte Tomatin. 1976 is een cultjaar voor Tomatin, maar dat ligt vooral aan het feit dat er veel 1976 voorhanden was/is, minder dan aan het feit dat 1976 een uitzonderlijk jaar voor Tomatin zou zijn. Andere en veel zeldzamere jaren zeventig vintages kunnen de vergelijking aan, en ook jaren tachtig distillaten zijn lekker. En niet zelden meer dan lekker. Laat dit nog tien jaar langer rijpen… Alhoewel, dit is nu ook al genieten geblazen. Veel fruit (de kiwi keert terug, maar ook appelsienen, rijpe kruisbessen en een klein beetje mango), vanille en zachte karamel. Fudge. Qua kruiden kaneel en zoethout. Vooral zoethout hier. Geroosterde eik. Vrij lange afdronk, op kruiden, appelsienen, kiwi en druiven. Een meer dan geslaagde botteling. Well done Eifelboys. 89/100

11 jun

Images of Dufftown 24y 1988, Malts of Scotland

‘Images of…’ is een nieuwe reeks whisky’s van Malts of Scotland. Onder dit label worden vaten gebotteld die bij blenders zijn gekocht en dus nooit bedoeld waren om als single malt op de markt te komen. In zekere zin werden ze gered van de blenden. Er kunnen dus ook whisky’s bij zijn die je zelden of nooit als single malt tegenkomt. Ik heb er hier twee voor mij staan, een Images of Islay en een Images of Dufftown. Laat ons met deze laatste beginnen. Op het label staat de klokkentoren van Dufftown getekend. Het zou hier om Glenfiddich gaan. Wanneer heb jij nog eens onafhankelijke Glenfiddich gedronken? Of Glenfiddich van de jaren tachtig?

 

Images of Dufftown 24 YO 1988/2013, Malts of ScotlandImages of Dufftown 24y 1988/2013 ‘Clock Tower Dufftown’, 53.2%, Malts of Scotland, 254 bottles
Wel wel, dit is een lekkere neus! Ik ruik appels, lindethee, honing, vanille en zachte eik. Wat gras (de vers afgereden variant), de geur van boterbloemen, heide en zelfs een klein beetje zilt. Gezouten boter moet dat eigenlijk zijn. En is dat witte chocolade? Ik denk het wel. En peperkoek? Jawel, met honing. Het geheel is clean en erg recht-voor-de-raap. Hij is niet gelaagd of erg complex, hij evolueert niet spectaculair, maar geeft meteen alles wat hij te bieden heeft. En dat is hier geen minpunt, want het is allemaal meer dan aangenaam. Dat alles geldt trouwens evenzeer voor de smaak. Ik proef warme appeltaart (met kaneel), zachte karamel, opnieuw de witte chocolade, gezoete kruidenthee (kamille?) en appelsienen. Zachte, mooi drogende eik. Eerder korte en cleane afdronk, waarin de appelsienen en kruiden het langst blijven hangen. Gered van de blenders? Wel, om eerlijk te zijn doet deze whisky mij denken aan een super-blend. Een blend met een hoog percentage aan oude single malt. 100% in dit geval dus. 87/100

30 mei

Benrinnes 24y 1972, Signatory

Benrinnes, zo één van die behoorlijk onbekende distilleerderijen. Het is ook nog maar de vijfde die ik hier bespreek. De vorige vier scoorden maar matig, dit is een kanon. Bedankt om deze te delen Bert!

 

Benrinnes 24 YO 1972, 56.3%, Signatory, cask 9602Benrinnes 24y 1972/1997, 56.3%, Signatory, cask 9602, 394 bottles
Zalige sherryneus. Erg rijk en vol. Noten, gekarameliseerde appels, warme cake, kersen, aardbeien met suiker, tabak, hooi, drop… en dat blijft maar komen, en dat blijft maar evolueren. Daarna gaat de geur de tropische kant op. Mango, meloen, papaja. Prachtig vind ik dit. Bruine suiker. En dan iets wat ik nog maar zelden in whisky heb geroken: geroosterde sesamzaadjes. Gomasio, iemand? Ja, ook dat beetje zout zit er in. Het geheel wordt ondersteund door sappige eik. Wat een ontdekking! De smaak houdt dit niveau niet helemaal aan, maar ook hier blijft het toch genieten. Appelsienen en kersen op een bedje, of zeg maar bed) van kruiden. Hoestsiroop. Karamel. En een licht vegetale toets. Veel eik en ook okkernoten, welke maken dat het naar het einde toe vrij droog en een beetje bitter wordt. Krachtig en explosief. De afdronk is redelijk lang en licht drogend, met koffie en munt als extra. Zou het kunnen dat 15 jaar flesrijping zo z’n meerwaarde heeft? De vraag stellen, is ze beantwoorden. 91/100

18 apr

1 reactie

Talisker ‘Undercover no 2’ 24y 1984, Daily Dram

Terug naar Skye. The Nectar heeft onder z’n Daily Dram label ook enkele ‘anonieme’ whisky’s gebotteld, wat zij Undercover whisky’s noemden. Vaak zijn dat whisky’s waarvan de producent niet wil dat ze onder hun naam door onafhankelijke bottelaars op de markt worden gebracht. Denk aan Glenmorangie of Glenfarclas, maar dus ook Talisker. Deze ‘Undercover no 2’ is een Talisker. Een week of drie geleden gedronken en toevallig maandag op een Fulldram tasting opnieuw.

 

Talisker 'Undercover no 2' 24 YO 1984, 51.9%, Daily Dram, The Nectar‘Undercover no 2’ (Talisker) 24y 1984/2008, 51.9%, Daily Dram, The Nectar, 82 bottles
Zo goed als Talisker kan ruiken… olieachtig, mineralig, zilt en zoet. Olijfolie, lijnzaadolie, natte stenen en vanille. Maar ook wat fruit. Limoen, citroen. Zilt dus ook, we zitten aan de zee. En meer bepaald op de dijk met een plat-de-fruits-de-mer, besprenkeld met citroen. En met peper. Lichte turf. Maar vooral de olie en de mineralen maken het af. Stevig mondgevoel. Olieachtig opnieuw. Kruidig, zilt en zoet zijn hier de eerste sensaties. Peper en zout, nootmuskaat, vanille en melkchocolade. Hoe langer hoe meer fruit. Citrusfruit en wat woudvruchten (bosbessen, frambozen). Zachte turf. Mooi rond en vol. Zéér lange afdronk, zoet, zilt en kruidig. Top! 91/100

5 mrt

1 reactie

Isle of Jura 1988, The Whiskyman

Bewijzen dat het beter kan, doen we met een Isle of Jura 1988 die The Whiskyman heeft gebotteld voor de Zweedse markt. Hier dus moeilijk vast te krijgen. 1988 blijkt een puik jaar te zijn voor deze distilleerderij. Daar mag er nog wel wat van op de markt gegooid worden.

 

Isle of Jura 24 YO 1988/2013, 51.3%, The Whiskyman for Viking Lines, SwedenIsle of Jura 24y 1988/2013, 51.2%, The Whiskyman for Viking Lines, Sweden, bourbon cask, 116 bottles
Pure boter op de neus. Boter in de pan. Bakken en braden. Echt uniek, zo boterig heb ik mijn whisky nog niet gehad. Niets ranzigs echter, dit is helemaal niet storend. Integendeel, ik vind het geweldig. Daarenboven maakt de boter plaats voor fruit: kruisbessen en abrikozen, en ook een beetje rabarberspijs (met suiker, het heeft niets bitters). Heide en hooi zorgen voor een mooie droge toets. Romige witte chocolade voor een zoete toets. Er is ook lichte zilt en al even lichte turfrook te ontwaren. En leder. En een subtiele mineraliteit. Complex seg! Perfecte drinksterkte, rond en vol in de mond en absoluut geen behoefte aan water. Boterig opnieuw. Best wat kruiden (zoals zoethout, peper, nootmuskaat en tijm) en zilt. Lichte jodium. Mooie bitterheid dankzij pompelmoes, amandelen en zachte eik. Qua fruit ook wat appelsien. Zoete elementen zoals chocolade en gezouten karamel. Leder, tabak en zachte turf maken het plaatje compleet. Man, dit is lekker! Lange afdronk, kruidig, zilt en grassig, met mooie ronde eik. Prachtige bitterheid. Ongelooflijk boeiende whisky met een uniek profiel. 90/100

17 jan

Bruichladdich 24y 1988, Malts of Scotland

De eerste Bruichladdich die Malts of Scotland bottelde is deze 1988, op flessen getrokken ter gelegenheid van het Islay Whisky Dinner 2012 dat ik een tijdje geleden kon bijwonen.

 

Bruichladdich 24 YO 1988, 54.3%, Malts of Scotland for Islay Whisky Dinner 2012, MoS12040Bruichladdich 24y 1988/2012, 54.3%, Malts of Scotland for the Islay Whisky Dinner 2012, sherry hogshead #MoS 12040, 188 bottles
Droge sherryneus op tonen van noten, tabak, gedroogd fruit (zoals abrikozen, rozijnen en pruimen), zachte eik, koffie, chocolade en balsamico. Na enige tijd maakt het gedroogde fruit plaats voor een beetje sinaas en iets meer rode vruchten. Rode bessen, frambozen, aardbeien. Een licht waxy toets. Turf en zilt op de achtergrond. Rond en romig mondgevoel. De eerste indruk is zoet: vanille en karamel (sherryvat van Amerikaanse eik veronderstel ik dan), maar ook iets van nougat. De balans met de drogere sherry-elementen zit meer dan oké. Eik, noten en kruiden (de frisse variant), samen met het zoetere gedroogde fruit. En net zoals op de geur, komt er na enige tijd ook rood fruit door (de bessen), net als een klein beetje sinaas en limoen. De turf is op de smaak even discreet als op de neus. De afdronk is niet geweldig lang, en neigt me net iets te veel naar het droge, de balans van de smaak wordt niet helemaal doorgetrokken. Een ander profiel dan dat wat we gewoon zijn van Bruichladdich. Wel lekker. 86/100

11 okt

Glen Grant 24y 1972, Signatory

De laatste jaren zijn er een aantal Glen Grants 1972 op de markt gekomen, meestal wreed lekker. Vandaag een 1972 die heel wat eerder gebotteld werd, meer bepaald in 1996 door Signatory.

 

Glen Grant 24y 1972/1996, 54.3%, Signatory, cask 691, 290 bottles
Zeer mooie old style sherryneus. Belegen eik, antiekwas, oude meubels, gedroogde bloemen en best wat fruit. Sinaas, bramen en pruimen. Karamel ook. En chocolade. Praliné. Op de smaak fruit, zowel gedroogd (abrikozen, pruimen) als vers (sinaas), eik (maar zeker niet te veel), chocolade (met pralinévulling, jawel) en heel zachte rook. Eerder richting tabak. Middellange afdronk in het verlengde van de smaak, bitterzoet. Ook op 24-jarige leeftijd was Glen Grant 1972 dus al heerlijk. 89/100

2 okt

Littlemill 24y 1988, Malts of Scotland

Wist je dat er geturfde Littlemill bestaat? Dominiek Bouckaert beweert dat al langer, maar Loch Lomond Distillers, de toenmalige eigenaar van Littlemill, heeft na wat geëxperimenteer geturfde Littlemill gebotteld onder het Dumbuck label. Dunglass was dan weer een ander label, dat niet-geturfde Littlemill bevatte. Beide whisky’s zijn echter zeer zeldzaam. Vandaag een Littlemill pur sang.

 

Littlemill 24y 1988/2012, 52.1%, Malts of Scotland, Sherry Hogshead #MoS12028, 125 bts.
Stevige sherry, perfect in balans met een even stevige fruitigheid, zowel op neus als op smaak. Ik zou er mij met voorgaande zin gemakkelijk van af kunnen maken, maar ik laat me niet kennen. Wat de sherryzijde betreft noteer ik op de neus kruiden zoals gember, kruidnagel en munt, rozijnen, tabak, koffie en best wat eik. Wat het fruit betreft sinaas, mandarijn en perzik. Oké oké, ik weet het, dat fruit komt voor een stuk van de sherry, maar ik bedoel dus eerder dat de drogere en zoete elementen van de sherry perfect in balans zijn, met elkaar en met het fruit. Het mondgevoel is groots. Stevige en mondvullende whisky. De eik, de kruiden (zie neus + peper), de noten, het maakt het pittig, het fruit (gedroogde en verse varianten) en de zoetere tonen zorgen voor het evenwicht. Het fruit krijgt een prachtig tropisch kantje. De eik is wat prominenter aanwezig dan in andere Littlemills uit deze periode, maar het is allemaal zoals vermeld mooi gebalanceerd. Lange afdronk in lijn met de rest, waarmee ik me er nu wel gemakkelijk van afmaak. Van hetzelfde hoge niveau als de 1989’ers van Thosop en Liquid Sun. 91/100

19 sep

1 reactie

Clynelish 24y 1983, Old Malt Cask

Driekwart eeuw na z’n oprichting, werd in 1896 Clynelish opgekocht door James Ainslie & Co, in 1912 kwam ze in handen van de Clynelish Distillery Co. Ltd., om in 1925 eigendom te worden van de Distillers Company Ltd (DCL), die op z’n beurt samenging met John Walker. Deze groep zag zich in 1931 echter verplicht de distilleerderij te sluiten. Pas in 1938 kon de productie opnieuw opgestart te worden, maar dit was van korte duur, in 1941 werd Clynelish opnieuw stilgelegd. Tijdens de oorlog was er immers een chronisch tekort aan gerst. Na de oorlog werd het stoken hervat.

 

Clynelish 24y 1983/2007, 50%, DL Old Malt Cask, cask 3555, 305 bottles
Cleane, mineralige neus op natte stenen, lijnzaadolie, bijenwas en kaarsvet. Honing geeft het een zoet kantje, daarna komt het fruit opzetten, in de vorm van sinaas en rode appels. Een klein beetje zilt en een even weinig rook. Mmm, de geur van natte wol komt er nog bij. Licht drogend mondgevoel, met net als op de neus mineralen en was die opvallen. Peper en nootmuskaat zorgen voor de nodige pit. Honing, zilt en de lichte turf vullen aan. Geen erg lange afdronk, een beetje drogend met langzaamaan wijkend fruit. Tja, Clynelish, ik kan dat onmogelijk niet lekker vinden. Misschien niet het niveau van sommige 1982’ers, maar ach, gewoon erg lekker is soms ook goed genoeg. 88/100

30 jul

Isle of Jura 24y 1988, Archives

De tweede botteling uit de Archives third release die ik proef, is een Isle of Jura 1988. Voor 85 euro is hij de jouwe.
Jura is met nog geen 200 permanente bewoners zeer dunbevolkt. Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar naar het schijnt loopt er maar één deftige weg over het eiland. En aan deze weg bevindt zich dan ook de enige distilleerderij van het eiland.

 

Isle of Jura 24y 1988/2012, 51.3%, Archives, bourbon cask #752, 60 bottles
Aromatische en zoete neus op tonen van witte chocolade, praliné (witte pralines), honing en na enige tijd ook marsepein. Dat laatste brengt amandelen mee, gevolgd door gebakken appels en abrikozencompot. Warme appeltaart met amandelschilfers op. Best mineralig ook: natte stenen en vooral gepoetst zilverwerk. Hooi, nat hooi. Ook nog iets aangenaam zurigs. Ik denk aan yoghurt. Over een bord muesli (lichte granen). Complex en lekker om ruiken. De smaak kan dit niveau echter niet helemaal handhaven, hiervoor domineren de granen net iets te veel. Naast het graan noteer ik nog appels, zilt, zoethout en gember. Iets vegetaals ook dat ik niet onmiddellijk kan thuisbrengen. Eik, pompelmoes en niet zo rijpe kruisbessen geven het een bitter kantje. Opnieuw dat natte hooi. Grassige, kruidige, aangenaam bittere afdronk. De neus verdient zeker twee punten meer. 86/100

11 feb

Highland Park 24y 1986, The Nectar of the Daily Drams

De winnaar van de Fulldram Class ’89 tasting was deze Highland Park 1986 van The Nectar. Zoals ik al vermeldde, ging voor mij de Glen Moray 1973 Perfect Dram daar nog een ietsje boven. Maar ik begrijp perfect waarom er meer mensen waren die deze beter vonden. Het is dan ook een schitterend whisky. Als je ‘m nog vindt, reken op een dikke 100 euro.

 

Highland Park 24y 1986/2010, 51.8%, The Nectar of the Daily Drams
Expressieve neus met veel fruitaroma’s zoals daar zijn: rode appels, sappige perzik, sinaas, ananas in blik. Naast het fruit noteer ik vanille, munt, rook en wat mineralige tonen (natte keien). Een beetje bijenwas merk ik ook op, net als honing. Zalig om ruiken in ieder geval. Deze Highland Park is romig en boterig op de tong, maar ook stevig en mondvullend. Qua associaties denk ik opnieuw in eerste instantie aan fruit (kruisbes, kiwi en de schil van sinaas), honing en vanille, maar ook aan zilt, zachte turfrook en zoethout. Curry? Toch iets dat in die richting gaat. Een klein beetje eik, maar niet veel. Vrij lange afdronk op zoet fruit, zilt en lichte rook. Complexe en aromatische whisky. En vreselijk drinkbaar. 91/100

28 jan

2 Reacties

Littlemill 24y 1988, The Whiskyman

Eigenlijk wou ik Mandarine Napoléon 1988 als titel nemen, waarom wordt snel duidelijk, maar om verwarring te voorkomen, heb ik maar overgenomen wat op het label staat. Dominiek Bouckaert brengt onder z’n Whiskyman label twee nieuwe bottelingen uit, een Ardmore 1992 en een Littlemill 1988. Dit jaar staat niet meer in het teken van The Beatles, nu is het de beurt aan The Rolling Stones. De Littlemill die ik vandaag proef, gaat door het leven als Sympathy for the Whisky. Kost een 120 euro.

 

Littlemill 24y 1988/2012 ‘Sympathy for the Whisky’, 54.2%, The Whiskyman, 159 bottles
Ja, die neus doet mij ontegensprekelijk aan Mandarine Napoléon denken. En zijdelings ook aan Cointreau en Grand Marnier. Stevig op mandarijn, maar ook roze pompelmoes en de schil van sinaas, vermengd met suiker (suikerwater, suikerspin). Pas daarna ook andere elementen, zoals planten, kaneel en nat hooi. Maar het zijn vooral de bijzondere citrus en de suiker die de dienst blijven uitmaken. Bijzonder, op z’n minst. Die combinatie van mandarijn en suiker is echt uniek voor een whisky. Wel lekker, daar niet van. De smaak is minder speciaal en meer Littlemill. Alhoewel ook hier hetzelfde citrusfruit domineert (mandarijn, roze pompelmoes), met onderliggend mooie eik en kruiden (ik denk aan peper, gember, en nootmuskaat). Infusiethees ook (rozenbottel en ijzerkruid). Zeer mooie bitterheid. En opnieuw de suiker(spin). Lange afdronk op eik, kruiden en… juist ja, mandarijn. En dan de score… niet evident. Deze whisky (zeker de neus) is voor mij zo atypisch dat ik er maar moeilijk een score op kan plakken. Die score is hier dan ook niet zo belangrijk. Maar je moet deze Littlemill gewoon geproefd hebben, dit profiel kom je waarschijnlijk nooit meer tegen. 88/100

12 jan

Bunnahabhain 24y 1987, Duncan Taylor

Vandaag nog een nieuwe botteling van Duncan Taylor, deze keer een Bunnahabhain 1987. Kost ongeveer 100 euro. Wist je trouwens dat Bunnahabhain Distillery in z’n beginjaren Islay Distillery heette?

 

Bunnahabhain 24y 1987/2011, 55.7%, Duncan Taylor Rare Auld, cask 1598, 399 bts.
Rijke en aromatische sherryneus met veel gedroogd fruit (abrikozen, vijgen, dadels, pruimen, rozijnen, the whole lot), noten, sinaas en honing. Daarnaast heeft deze neus ook een florale kant. Gedroogde bloemen, hooi en heide. Ook kruiden ontbreken niet: peper en kaneel. Zeer mooi. Stevig en prikkelend mondgevoel, met zowel een zoete en fruitige kant als een droge en kruidige kant. Voor dat laatste zorgen eik, noten, peper en gember, maar dat wordt gecounterd door cake, chocolade, honing, sinaas en rode appels. Naar het einde gaat het droge het zoete wat verdringen. Sterke thee. Middellange, verwarmende en kruidige afdronk. Vooral de neus van deze whisky kon me erg bekoren. 85/100

20 dec

3 Reacties

Brora 1982/2006, Connoisseurs Choice

Brora, moet ik het daar nog over hebben? Nee toch.

 

Brora 24y 1982/2006, 43%, G&M Connoisseurs Choice, refill sherry butts
Cleane, mineralige neus op boter, natte stenen, honing, sinaaszeste, groene appels, zilt, nootmuskaat en een beetje turf. Nogal licht allemaal, mist diepte. Boterig mondgevoel. Ook de smaak is clean en mineralig. Naast de mineralen ook honing, appels, pruimen en wat turf. Meer kruiden dan op de neus. En ook wat eik, wat op de smaak toch voor de nodige ‘body’ zorgt. Naar het einde licht bitter. Pompelmoes. Dit zijn duidelijk geen al te actieve sherryvaten geweest. Middellange, drogende afdronk. Geen super Brora. Dit moeten we morgen compenseren. 84/100

9 nov

Glen Moray 24y 1986, Duncan Taylor

Vandaag en ook later deze maand bespreek ik enkele nieuwe Duncan Taylor bottelingen. Beginnen doe ik met een Glen Moray 1986, die je voor 85 euro op de kop moet kunnen tikken.

 

Glen Moray 24y 1986/2011, 53.2%, Duncan Taylor, cask 2860, 246 bts.
Aromatische, grassige en florale neus met tussen dat buitenlevengevoel ook wat mandarijn en veel vanille. Na enige tijd kruiden à la gember, kaneel en munt. Houtsnippers ook. Met water buigt het fris florale zich om in nat hooi, het geheel een lichte farmy toets gevend. Mooi. Op de volle, ronde smaak zetten de kruiden zich door, vergezeld van fruit. Ik heb hier trouwens meer fruit dan op de neus. De mandarijn opnieuw, maar ook abrikozen en ananas. En kokos. Zachte eik en honing. Met water komt daar nog zoethout en marsepein bij. Lange, verwarmende afdronk op citrus en kruiden. Munt opnieuw, het vat heeft z’n werk gedaan. Erg aangename whisky. 85/100

7 okt

2 Reacties

Lochside 24y 1981, Cadenhead

Dit is niet de eerste Lochside 1981 die hier aan bod komt, maar het is wel een iets oudere botteling, namelijk een Cadenhead uit 2005. Eéntje van voor de hype dus.

 

Lochside 24y 1981/2005, 59.1%, Cadenhead, Authentic Collection, bourbon barrel, 276 bottles
Cleane, wat grassige neus zonder de verwachte fruitexplosie. Wat appel misschien, pompelmoes en perzik. En de verte. Best wat hout, kruiden en de geur van cake. Lichtjes aangebrande cake. Ai, na enige tijd veel meer aangebrande tonen, die cake blijkt echt wel stevig aangebrand te zijn. Nog ai: rubber. Nieuw rubber. Me no like. Is dit echt een bourbonvat? Met water weliswaar meer fruit, maar nog altijd ver van de fruitsalades die ik in recentere bottelingen aantrof. Daarenboven blijft de rubber storen. Bittere en licht fruitige smaak op pompelmoes, limoen en bittere sinaas. Hout, kruiden, rubber… ja, het bittere voert echt wel de bovenhand. Ook hier iets beter (minder slecht) met water, maar lekker wordt het nooit. Middellange, droge, zelfs wrange afdronk. Tja, zeker gezien de reputatie van Lochside 1981 is dit een enorme teleurstelling. 68/100

« Oudere berichten