Spring naar inhoud

Posts tagged ‘22yo’

5 dec

Bruichladdich 22y 1991, The Whiskyman

Van de jongste Age Matters gaan we meteen naar de oudste, de Bruichladdich ’22′. Hiervoor betaal je ongeveer 115 euro.

 

Bruichladdich 22y 1991/2013, 51.9%, The Whiskyman ‘Age Matters’
Heel frisse neus, startend op vers gemaaid en nat gras, granen, vanille en mineralen (dat natte gras, maar ook kalk en zilverpoets). Klei. Gevolgd door sprankelend fruit zoals sappige peren, perziken en zoete appels. Eau-de-vie van pruimen in de verte. Een klein beetje zilt ook, en olijfolie. Warme houtkrullen. Heel clean en natuurlijk profiel. Prikkelend mondgevoel, met eerst vooral vanille en fruitige smaken. Rode appels, perziken, maar ook meloen en wat bittere appelsien (of is het de zeste ervan?). En dan zetten er zich plots kruiden en zilt door, wat het een scherp randje geeft. Peper en zout. En mosterd. Opnieuw de eau-de-vie. Of is het tequila? Middellange afdronk, zilt, ‘zesty’ en mooi bitter. Lichte, cleane, frisse en natuurlijke Bruichladdich, die absoluut niet als een 22-jaar oude whisky proeft. Het vat heeft niet zo’n grote invloed gehad, wat zeker geen minpunt is. 85/100

27 nov

Glen Mhor 22y 1979, Rare Malts Selection

Glen Mhor is één van de vele distilleerderijen die opgericht is op het einde van de negentiende eeuw, tijdens de zogenaamde whisky-boom. Diageo, vanaf 1972 eigenaar, sloot de deuren in 1983. En dat was definitief, want drie jaar later werd Glen Mhor letterlijk met de grond gelijk gemaakt.

 

Glen Mhor 22y 1979/2001, 61%, Rare Malts Selection
Zoals wel vaker bij de Rare Malt whisky’s, start de neus behoorlijk alcoholisch, clean en wat scherp. Eik, vernis, alcohol, vers gemaaid gras, varens, kalk… Maar het slaat snel om, onder andere dankzij tonen van vanille, sappig wit fruit zoals meloen, appel en perzik, kruiden zoals zoethout, en zachte rook. Sigaren en tabak. Water toevoegen, brengt chocolade, noten en leder naar voor, het wordt complexer en de scherpte verdwijnt volledig. Stevig, verwarmend en licht drogend in de mond, op smaken van eik, vanille, peper, kaneel, munt, noten, meloen, perzik en chocolade. Zelfs wat merengue. Met water meer fruit, nog een beetje zilt, en ook hier een zachte rokerigheid. Middellange, droge afdronk op hooi, bijenwas, een beetje leder en lichte rook. Erg lekkere Glen Mhor, maar water is zeker een meerwaarde. Zonder is het een punt of drie minder. 87/100

2 okt

Clynelish 22y 1989, The Whisky Agency ‘Moody Lions’

Vandaag en morgen twee Clynelishes (twee Clynelishen? twee Clynelish?) van The Whisky Agency, elk van een topjaar, 1989 en 1982. Nu ja topjaar, het zijn vintages waarvan er gewoon wat beschikbaar is gesteld aan onafhankelijke bottelaars (wie er ooit al Clynelish 1981, 1985 of 1986 heeft gedronken, steekt z’n hand op). Clynelish op een bepaalde leeftijd ís gewoon goed. Zeg dat ik het heb gezegd.

 

Clynelish 22 YO 1989, 50.9%, The Whisky Agency 'Moody Lions'Clynelish 22y 1989/2011, 50.9%, The Whisky Agency ‘Moody Lions’, bourbon wood, 267 bottles
Zalige, expressieve Clynelish-neus met veel fruit en bijenwas. Vooral rijp, wit fruit zoals peren, rode sappige appels, witte perziken en lychee. De was is geweldig smeuïg. Pure bijenwas en geboend leder. Warme cake (met appeltjes en kaneel) en vanille maken het nog wat extra romig en zoet. Ronde eik, nat hooi (ja, ook wat farmy is dit) en zachte kruiden zorgen voor extra complexiteit. Zilt vult aan. En een mooie mineraliteit maakt het af. Rond en diep. De smaak is erg zacht en romig. Boterig. Toch gaat er genoeg kracht van uit, perfecte body. Zoet, fruitig en waxy, dat zijn de kernwoorden hier. Opnieuw vooral wit fruit. Vanille, marsepein wat het zoets betreft, gevolgd door kruiden zoals kaneel, peper en zoethout. Behoorlijk wat zoethout. En zilt. Gedroogd gras. Ronde, sappige eik. En een wel zeer subtiele rokerigheid. Lange afdronk op fruit en kruiden in perfecte harmonie. Hopelijk rijpt er hier en daar nog wat Clynelish 1989 om gebotteld te worden op 30, 35 jarige leeftijd. Kijk er al naar uit… 91/100

24 jun

Strathmill 22y 1991, Asta Morris

Het dient gezegd, Bert Bruyneel laat zich niet leiden door de reputatie van distilleerderijen bij de selectie van z’n vaten. Blair Athol, Glenburgie, Auchroisk, Dailuaine… je kan dat moeilijk klinkende namen noemen. Ook Strathmill valt onder de categorie onbekend-is-onbemind. Maar ook nu was dat geen beletsel voor Bert om enkel en alleen op z’n smaak af te gaan. Deze Strathmill 1991 is vanaf heden verkrijgbaar bij de Asta Morris verdelers voor de erg schappelijke prijs van 79 euro.

 

Strathmill 22 YO 1991/2013, 50.3%, Asta Morris, cask #AM025Strathmill 22y 1991/2013, 50.3%, Asta Morris, cask #AM025, 239 bottles
Heerlijke neus, gedomineerd door zoet fruit. Zoet fruit zoals ananas en bananen. Geflambeerde bananen. En een beetje meloen. Maar ik moet ook denken aan kruisbessentaart (niets zurigs meer aan die bessen, en inclusief de taartbodem en poedersuiker). Romige chocolade. En we gaan verder op het zoets, met honing en nougat. Achter al dat zoets en fruit gaat er bijenwas schuil. En alles wat bijen nog met zich meebrengen. We hadden de honing al, maar ik ruik ook pollen. Schoenpoets ook. En geboend leder. Nat hooi, ook dat vind ik altijd een absolute meerwaarde. Zachte geur van noten en helemaal op de achtergrond zelfs een lichte rokerigheid. Die neus vertoont een complexiteit die je niet voor mogelijk houdt bij zoiets (met alle respect) ‘banaals’ als Strathmill 1991. De smaak is erg romig (boterig bijna), rond en vol. Het fruit blijft z’n ding doen. Ik proef ananas en appelsienen. Maar vooral de bananen blijven zich in de aandacht werken. De whisky krijgt hier een grassig kantje. En ook kruiden treden meer op de voorgrond. Het waxy karakter blijft (voor een stuk) behouden. Het natte hooi wordt wat droger en wordt vergezeld van heide. En zijn dat croissants? Jawel, vers gebakken croissants. Lange en complexe afdronk. Het fruit en de zoete elementen wijken niet en dulden enkel wat kruiden, zachte eik en vers gebak als gezelschap. Zéér lekker op smaak en afdronk, schitterend op de neus. Wat een vatselectie. Voor mij de beste Asta Morris van de voorbije 12 maanden. 91/100

6 jun

Ardmore 22y 1991, Malts of Scotland

Ik weet het, ondertussen zijn er al nieuwe Malts of Scotland bottelingen op de markt gebracht, maar ik moet de laatste van de vorige batch nog bespreken. Een Ardmore. Geen 1992 deze keer, wel een 1991. Die daarenboven rijpte op een rumvat (geen finish, hij bracht de volle 22 jaar door in een vat waar voordien rum op rijpte). Reken op net geen honderd euro.

 

Ardmore 22 YO 1991/2013, 53.8%, Malts of Scotland, rum barrel #MoS13018Ardmore 22y 1991/2013, 53.8%, Malts of Scotland, rum barrel #MoS13018, 234 bottles
Zoete neus, erg zoete neus. Maar niet op een manier dat het stoort, integendeel. Ik veronderstel dat dat te maken heeft met de turf en de mineralen die voor balans en complexiteit zorgen. De mineraliteit is misschien niet even prominent als bij enkele 1992’ers (denk vooral See me, Drink me), maar het is toch weer absoluut een meerwaarde. Natte grasmat, natte stenen, net gepoetst zilverwerk. De turf is zoet, en ook licht zurig. Het gaat een beetje de ‘farmy’ kant op. I don’t mind. Ook fruit tekent present, en laat zich kennen als zoet. Allerlei oranje snoep. Van die halve appelsienschijfjes met suiker. Niet zo erg verschillend van de meeste 1992’ers die ik proefde. Het patroon verschilt op de smaak van de neus in de zin dat de turf meer op de voorgrond treedt en minder zoet is. Iets scherper en assiger. Ook het fruit roept wat harder om de aandacht. Veel appelsienen (vers geperst sap, zoetzuur), rijpe kruisbessen, zuurzoete appels. Zuurzoet is echt wel het woord hier. De mineralen blijven hun ding doen, kruiden zoals peper en zoete gember vullen aan. Zoetzure afdronk, behoorlijk lang. Rook, citrus en kruiden. Verschilt in wezen niet erg veel van de 1992’ers, de rum maakt ‘m enkel wat zoeter. Maar al bij al even geweldig als z’n broertjes. 89/100

5 jun

Bunnahabhain 22y 1991, Chester Whisky

Tijd voor een betere Bunnahabhain. Een veel betere. Chester Whisky Company heeft ook een 1991 gebotteld. Niet geturfd. Wel heerlijk fruitig.

 

Bunnahabhain 22 YO 1991/2013, 48.3%, Chester WhiskyBunnahabhain 22y 1991/2013, 48.3%, Chester Whisky, bourbon hogshead, 153 bottles
Yep, dit is veel meer spek naar mijn bek. Fris, grassig en fruitig. In het fruitcompartiment vallen er meloenen, perziken en appels te noteren. Voor het grassige karakter zorgt pas afgereden gras. Nog wat nat (licht mineralig). Vanille en honing zorgen voor de zoete toets. Zeer aangename neus. De smaak is al even fris. Prikkelend en levendig mondgevoel. Fruitig vooral. De meloenen en de perziken keren weer, en worden hier vergezeld van mandarijn en pompelmoes. Pompelmoes met kristalsuiker (bitterzoet). Vanille ook. Kruiden zoals zoethout (kauwend op een kalissestok) en nootmuskaat. Groene thee. Een heel subtiele rokerigheid, sluimerend op de achtergrond. Een rokerigheid die enkel van het hout kan komen en in de verste verte niets te maken heeft met geturfde Bunnahabhain. Zeer goed. Verse eik, perfect in balans met de fruitige elementen. Middellange, frisse, mooi bittere afdronk. Knappe Bunna, clean en fris profiel. 87/100

18 mrt

Fettercairn 22y 1990, Malts of Scotland

Fettercairn kennen we ook onder naam Old Fettercairn, maar deze benamingen worden door elkaar gebruikt en zeggen dus niets over de leeftijd van de whisky. Het is lang geleden dat ik nog eens een onafhankelijke Fettercairn kon proeven. Vandaag dus wel en dit dankzij Malts of Scotland. Deze 1990 kost net geen honderd euro.

 

Fettercairn 22 YO 1990/2013, 51.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13004Fettercairn 22y 1990/2013, 51.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13004, 242 bottles
Niet al te expressieve neus die start op een grote ‘granigheid’. Granen en gist. Vers gebakken brood en bierbeslag. Havermout en pils. Niet direct mijn favoriet profiel. Pas na enige tijd wordt het wat aangenamer met vanille, honing en appelsap. En amandelnoten. Het geheel doet wel jonger aan dan 22 jaar. Ook de smaak is niet om over naar huis te schrijven. Granen en gist leiden de dans, op de voet gevolgd door noten, kruiden (gember), toast en vanille. Misschien wat sinaas ook. Maar het wordt allemaal overheerst door de granen. Korte, wat bittere afdronk. Granen en eik. Te weinig complex voor z’n leeftijd en voor mijn smaak te gedomineerd door het graan. Voor de liefhebbers van het genre. 78/100

25 feb

anCnoc 22y

Bon, genoeg gefeest. Tijd om af te kicken. Laat me me terug op recente en wat makkelijker verkrijgbare bottelingen concentreren, we zouden bijna vergeten dat die er ook nog zijn.
Ik begin met de nieuwe officiële An Cnoc, wat we nu als anCnoc dienen te schrijven (ook daar is recent een marketingbureau over de vloer geweest). Het betreft een 22 jaar oude whisky, die hun standaard range komt vervoegen. anCnoc wordt zoals jullie weten geproduceerd op Knockdhu distillery, dat in het stadje Knock ligt, nabij Huntly in de Highlands. De geschiedenis van de distilleerderij gaat terug tot het jaar 1894. Deze whisky, die grotendeels op bourbonvaten rijpte maar ook wat whisky op sherryvat bevat, werd gelanceerd op 31 januari van dit jaar.

 

an cnoc 22 yo 46%anCnoc 22y, 46%, OB 2013
De neus start op zoete en florale tonen. Zachte karamel, vanillepudding en nougat aan de éne kant, gedroogde bloemen en kruidenthees aan de andere. Vervolgens doemen er fruitige toetsen op. Gele appels, en citroensnoepjes. Dan pollen en zachte bijenwas. Ook een aangename kruidigheid ontbreekt niet. Sappige eik en amandelen op de achtergrond. Die amandelen gaan over in marsepein. Meer dan gewoon aangenaam vind ik dit. Mondvullende smaak, mooi gebalanceerd. In willekeurige volgorde proef ik heide en gedroogde bloemen, kruiden zoals kaneel en kruidnagel, gezouten boter, de schil van sinaas en pompelmoes, geroosterde granen, vanille, gebrande karamel, noten en eik. En het lichte waxy karakter keert terug in de vorm van geboend leder. Middellange, bitterzoete en kruidige afdronk, met de schil van appels als extraatje. Een stap op ten opzichte van de 16. Ze zijn daar terug goed bezig bij Knockdhu. 86/100

26 jan

Teaninich 22y 1959, Samaroli

Toch een geweldige reeks bottelingen, die zogenaamde ‘Flowers’ reeks van Samaroli. De etiketten vermelden ‘The never bottled top quality’, en dat is niet geheel gelogen. Ik had reeds het genoegen de Benromach 14y 1967, de Glen Keith 12y 1969 en de North Port 15y 1966 uit deze reeks te kunnen proeven (zonder review echter), allemaal vrij jonge whisky’s, en nu dus ook de Teaninich 1959. Reken op een dikke 500 euro op veilingen.

 

Teaninich 22 YO 1959, 43%, Samaroli 'flowers'Teaninich 22y 1959, 46%, Samaroli ‘flowers’, 300 bottles
Tsjakka! Dit is dat type whisky waarbij je gewoon heel even je neus in het glas steekt en meteen een halleluja prevelt. Ik toch. Man, wat een schitterende neus! Maar niet evident om te beschrijven. Een profiel dat je zelden of nooit tegenkomt. Laat me toch een poging wagen. Ik start met olie. Lijnzaadolie, amandelolie (ja, vooral deze laatste). Rijpe bananen (geflambeerde). Wat het fruit betreft domineren die bananen, maar ik heb ook kiwi (jawel, iets van Pisang), vers geperst appelsiensap (dat wordt dus Pisang-Orange) en mango. Heel veel smeuïge bijenwas. Ook pollen en honing in dat compartiment. Weinig eik, wel wat kruiden (geen zin om om te gaan zoeken welke). Houtskool en subtiele turfrook. Geweldig vind ik dit. Op de tong heb ik meer eik, en ook wat meer kruiden, maar perfect geïntegreerd in de zoete en fruitige aroma’s. Halfrijpe bananen, sappige appels, veel mango (wie heeft er daar iets op tegen?) en sappige groene pruimen. De bijenwas is even groots als in de geur. Ook de subtiele turfrook is dat. Honing en melkchocolade maken het zoet. Het mondgevoel is olieachtig en vrij dik. Lange afdronk, kruidig, fruitig, zoet en licht rokerig. Complex quoi. Wat een pareltje weer van Silvano Samaroli. Heeft die man al een standbeeld? 94/100

22 jan

Caol Ila 22y 1990, Malts of Scotland

Een andere Islay whisky in de laatste Malts of Sotland release is een Caol la 1990, gerijpt op bourbonvat.

 

Caol Ila 22 YO 1990/2012, 55.6%, Malts of Scotland #MoS12042Caol Ila 22y 1990/2012, 55.6%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12042, 180 bottles
Mooie, rokerige en zilte geur. Gerookte vis zoals zalm en vooral heilbot. Zeewier ook en jodium. Veel ‘zee’ dus. Geruggesteund door vanille (ook niet een klein beetje) en fruit. Perziken, citroenen en ananas. Lichte toets van hooi. En ook een klein beetje kaarsvet. Stevig op de tong, smaak gedomineerd door zoete turf. Vanille. Rietsuiker. Van het fruit van de geur komt vooral de citrus terug. Citroenschijfjes met suiker. Het zilt blijft prominent aanwezig. Ronde eik. Licht drogend. Met water komen er mineralen naar voor. Middellange afdronk op zoete turf, zilt en citrusfruit. Lekkere Caol Ila waarbij alle elementen mooi in het gelid lopen. 87/100

27 dec

Caol Ila 22y 1990, Archives Anniversary Release

Ter gelegenheid van de eerste verjaardag van het Archives label brengen de jongens van het geweldige Whiskybase enkele bottelingen op de markt om dit gebeuren te vieren. Een Bunnahabhain 2006, een Laphroaig 1998, een Littlemill 1992 en deze Caol Ila 1990. Voor 95 euro is de fles de jouwe.

 

Caol Ila 22 YO 1990/2012, _56.3%, Archives, Whiskybase, Anniversary Release, bourbon hogshead #13121Caol Ila 22y 1990/2012, 56.3%, Archives, Whiskybase Anniversary Release, bourbon hogshead #13121, 130 bottles
Prikkelende, cleane neus. Veel ‘zee’ (zilt, zeewier, oesters, jodium), veel mineralen (natte stenen) en veel zoete turf. Iets minder fruit misschien, alhoewel in voldoende mate. Citroen, lychee en appels vallen er te noteren. Licht waxy: kaarsvet en schoensmeer. Ook wat nat hooi. Dit is een wel zeer aangename neus. Stevig en mondvullend. Mooie zoete turfrook. Vanille, honing en nougat. Naast de rook van de turf ook tabaksrook. Ronde eik. Naast de citrus van in de geur ook krieken en kersen. Vooral de krieken eigenlijk. En groene thee. Licht drogend naar het einde, maar helemaal niet storend. Op de smaak misschien niet helemaal het niveau van de neus, maar het blijft lekker. Lange afdronk op zoete turf en sinaas. Balans, dat is het kernwoord hier. Caol Ila rijpt over het algemeen erg goed, maar hier was langer laten rijpen niet nodig, het was perfect om nu gebotteld te worden. 87/100

5 dec

Clynelish 22y 1988, Duncan Taylor

Vandaag een Clynelish van een minder courante vintage, 1988. Dit is trouwens ook mijn eerste Clynelish 1988. Je betaalt hier 95 euro voor. Bedankt voor de sample Gunther.

 

Clynelish 22 YO 1988, 49%, Duncan Taylor, Rare Auld, cask 4541Clynelish 22y 1988/2011, 49%, Duncan Taylor, Rare Auld, cask 4541, 320 bottles
Bijzondere neus. Expressief maar moeilijk te omschrijven. Anders dan ik verwachtte, anders dan de Clynelishes van bv. 1989 die ik al kon proeven. Dat bijzondere moet ik zoeken in de zuivelafdeling, dat is me nu al wel duidelijk. Melk, melkwei, warme botermelk. O ja, dat laatste, dat is het. Ik kreeg vroeger als kind regelmatig warme botermelk met kandijsiroop voorgeschoteld van mijn moder (en het is toch nog – redelijk – goed gekomen met mij). Maar er is gelukkig wel wat meer te ontdekken in deze whisky, peperkoek bijvoorbeeld, of geroosterde noten, of boenwas (of course), of appelschillen, of bananen, of ananas in blik, of zilt. Lichte granen op de smaak, snel gevolgd door gemberkoek (of peperkoek met gember als je wil), peper, nootmuskaat, de schil van limoenen, was, gezouten boter en vanille. Stevig en prikkelend op de tong. Lange, kruidige afdronk waar de was tot op het einde blijft bovendrijven. Bijzonder maar ook wel bijzonder lekker. Och ja, Clynelish. 89/100

7 aug

The Littlemill Sessions – part IV

Onze Littlemill Sessions beëindigen we met twee 1989’ers uit de stal van The Whisky Agency, een Liquid Sun en een Perfect Dram.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 52.2%, Liquid Sun, refill sherry cask, 255 bts.
De typische Littlemill fruitigheid mooi in balans met de sherry van het vat. Fris citrusfruit (roze pompelmoes, mandarijn), rijpe kruisbessen en verse, sappige abrikozen aan de éne kant, sappige eik, kruiden, tabak en kaneel aan de andere. Nat hooi vervolledigt (altijd een meerwaarde vind ik). Volle, rijke smaak op allerlei gedroogde vruchten (pruimen en vooral dadels vallen op), karamel en kruiden: gember (nog zo’n constante in Littlemill uit deze periode) en munt. Iets subtiel tropisch. Coeur de boeuf, wat ik ook in de Thosop 1989 had. Zoete en kruidige afdronk, die vrij lang blijft hangen. Doet me inderdaad wat aan de Thosop botteling denken. Ook dezelfde score. 91/100

 

Littlemill 22y 1989/2011, 51.5%, The Perfect Dram (TWA), joint bottling with La Maison du Whisky, first fill sherry, 244 bts.
Deze is meteen een stuk kruidiger op de neus. Frisse tuinkruiden, munt en eucalyptus. De Liquid Sun had munt, deze heeft er scheepsladingen van. Vrij droog en een pak minder expressief fruitig dan de Liquid Sun. Mineralen en okkernoten, dat wel. Iets metaligs. Je handen na intensief gebruik van Engelse sleutels. De smaak schreeuwt kruiden: eucalyptus en munt, maar ook veel gember (of course). Koude kruidenthee. Ijzerkruid (nee, geen metalen hier). Behoorlijk drogend, de kruiden worden vergezeld van eik en okkernoten. Lange, droge afdronk waar de kruiden de dienst uitmaken. Zeer (eigenlijk te) actief vatje. 83/100

13 jul

Longmorn 22y 1988, Silver Seal

Vandaag een Longmorn 1988 eind vorig jaar gebotteld door Silver Seal. En zoals je kan verwachten bij Silver Seal, hangt hier een stevig prijskaartje aan, reken op een 160 euro.

 

Longmorn 22y 1988/2011, 54.4%, Silver Seal
Volle, zoete en romige neus. Ik denk aan de geur van appeltjes uit de oven, inclusief de kaneel. Ananas uit blik en roze pompelmoes maken het nog wat fruitiger. Vanille, honing en melkchocolade nog wat smeuïger. Eik, maar niet veel. Stevig mondgevoel, op de smaak vallen vanille, kandij en noten op. Naast de appels van op de neus heb ik hier ook banaan en kokos. De zoet/bitter balans wordt een beetje verstoord door taninnes. Best lange en droge afdronk. Spijtig van de tainnnes, die zelden een meerwaarde zijn, anders had ie nog hoger gescoord. 86/100

27 mei

Glenglassaugh 22y 1974, Hart Brothers

Glenglassaugh werd opgericht in 1875, maar diende tijdens z’n bestaan de deuren meermaals te sluiten. Een laatste maal gebeurde dat in 1986, waarna het er sterk naar uit zag dat dat definitief was. In november 2008 echter werd de productie terug opgestart door de nieuwe eigenaars, de Scaent groep.

 

Glenglassaugh 22y 1974/1997, 43%, Hart Brothers, Finest Collection
Florale en fruitige neus, met onderliggend graan en rook. Bloemen, gras, planten, tuinkruiden en citrus vallen op. Daarna volgen in willekeurige volgorde vanille, bijenwas en amandelen. En dus rook, lichte rook, wat hier echt we leen meerwaarde is. Het mondgevoel is olieachtig, de smaak is delicaat en vrij complex. Enerzijds is hij zoet (ik denk aan marsepein, karamel en honing), anderzijds fruitig (citrus opnieuw), maar ook kruidig (nootmuskaat en peper), waxy en zilt. Best lange afdronk, met hier de zoete en kruidige sensaties die blijven hangen. Erg lekkere Glenglassaugh, waarbij 1974 toch een goed jaar blijkt te zijn. Binnenkort volgt hier een andere 1974, nog lekkerder dan deze. 89/100

14 mei

Clynelish 22y 1989, Thosop Handwritten Label

De recentste Thosop Handwritten botteling is een Clynelish. Het was natuurlijk gewoon een kwestie van tijd vooraleer The Whiskyman, alias Dominiek Bouckaert, een Clynelish zou selecteren om onder Luc Timmermans’ Thosop label gebotteld te worden. Het werd een 1989.
We beleven dezer dagen een golf van Clynelish 1989. Wil dat zeggen dat 1982 uitgeput is? Dat er nog veel 1989’ers gaan volgen? Of dat het hiertoe beperkt zal blijven? Dat er binnenkort een nieuwe vintage in grote getale op de markt gebracht zal worden? Ah, de wondere wereld van brokers en bottelaars… Ik proef ‘m naast de 1989 van Malts of Scotland, die al serieus in de (mijn) smaak viel. Voor een kleine 130 euro is hij de jouwe.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.5%, Thosop Handwritten Label by The Whiskyman, bourbon barrel, 138 bottles
Ha, de Thosop moet op het eerste zicht (eerste inhalering eigenlijk) niet onderdoen, integendeel. Erg dikke, geconcentreerde en rijke neus. Warme cake, sappige eik (big time), bijenwas en vanille vallen op. Qua fruit noteer ik pompelmoes (de roze variant) en kruisbessen. Daarna zilt en zeewier (we lopen over het strand – Costa Brora) en zelfs lichte rook (we stoken een vuurtje op dat strand). Als je mijn notes van de MoS erbij haalt, lees je dat dit toch een ander profiel is. Minder weide (alhoewel nu ik op let toch ook een beetje grassig), meer zilt, ander fruit. Typischer Clynelish eigenlijk. Ook op de smaak. Romig en zoet: honing, vanille, kandijsuiker. Pompelmoes (hier de witte versie), bijenwas, kaarsvet, schoensmeer, de hele waxy zooi. Meer kruiden dan op de neus (de alcohol doet z’n werk). Vooral gember, en misschien ook wat nootmuskaat. Hooi. Mineralen naar het eind. En ook hier dat klein beetje rook. Lovely. Lange afdronk, waxy en zilt. Tja, de Malts of Scotland was geweldig lekker. Deze is beter. Duidelijk beter. 92/100

9 mei

1 reactie

Clynelish 22y 1989/2012, Malts of Scotland

Malts of Scotland brengt een nieuwe batch whisky’s uit, maar alvorens me daar aan te wagen, publiceer ik vandaag mijn bevindingen van een botteling uit de eerste batch van dit jaar, de Clynelish 1989. Ik kan het gewoon niet over mijn hart krijgen een Clynelish niet te proeven.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead MoS #12012, 235 bottles
Mooie, frisse neus, floraal en zoet. Echt een lentegeur op weidegras en weidebloemen, honing en kandijsuiker. En dan zeer duidelijk (athans voor mij) warme, verse botermelk met siroop, een jeugdherinnering waar ik opnieuw plots zin in krijg. Natuurlijk is er ook bijenwas te ontwaren, net als geboend leder. Een beetje rook van het hout. Of is dat eerder geroosterd eikenhout? Fruit zegt u? Wel ja, maar geen perzik zoals verwacht, wel sinaas en gestoofd fruit. Zilt? Ja, ook dat, maar in zeer beperkte mate. Wat er ook meer en meer doorkomt, is heide. En gember. Complex en erg lekker om ruiken. Even lekker om proeven trouwens, prikkelend zoet en romig. Gesuikerde citroen en witte pompelmoes (je weet wel, met griessuiker), met de perfecte balans tussen zoet en bitter. Lichte granen, zoethout, peper en honing vullen aan. Zonder ook hier de bijenwas te vergeten, en was kaarsvet. En opnieuw heide. Niet geheel verschillend van cleane Highland Park. Lange, complexe, bitterzoete afdronk op zeste (sinaas), kruiden, kandij en bijenwas. En hier wel duidelijk zilt. Toch anders dan Clynelish 1982, minder mineralen, minder perzik en abrikoos, minder zilt (behalve in de afdronk). Het florale (weide, heide) neemt hun plaats in. Wel even waxy. En in z’n geheel even of bijna even aantrekkelijk. 90/100

28 mrt

1 reactie

Littlemill 22y 1989, Archives

Ik put nog even uit klaar-om-te-publiceren proefnotities. Een Archives botteling uit de ‘Inaugural batch’ is een Littlemill 1989. We weten intussen dat Littemill uit die periode bijna altijd een schot in de roos is. Ik keek er dus naar uit deze te proeven. Te koop via de Whiskybase shop voor 120 euro.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 48.6%, Archives, refill sherry hogshead #RTN-11-238, 120 bottles
Njummie, wat een krachtige en aromatische neus! En complex, vanaf het begin. Het is niet evident om de evolutie aan associaties te beschrijven, ze zijn er meteen en in grote getale. In willekeurige volgorde dus: aarde en varens, motorolie, opgeblonken zilverwerk (typisch voor oude flessen), bestek (of ijzerwaren in het algemeen), geboend leder, schoensmeer, rozijnen, warme pruimentaart, meloen, diverse tuinkruiden, karamel, tabaksdoosjes, sappige eik… en er is niets dat andere elementen wegdrukt. Knap! Vooral dat ijzer is bijzonder. Prachtig bitter op de tong, vol en romig, nooit drogend. Veel kruiden, zachte eik, cider, tabak, champignons, thee en opnieuw dat metalige (knabbelen op een vork of zoiets). Lijnzaadolie. Naar het einde toch ook nog een beetje fruit: witte pompelmoes en limoen. Lange, kruidige afdronk, ook hier bitter, maar geweldig bitter dan. Bijzonder profiel. 90/100

10 mrt

Port Ellen 1st release

De eerste van de jaarlijkse releases van Port Ellen is een whisky die op tien jaar tijd meer dan vertienvoudigd is in waarde. Indien je deze whisky nu op de kop wil tikken op één of andere veiling, mag je 1200 tot 1500 euro neertellen. En dat louter en alleen omdat het de eerste release is, het is – zoals blijkt – zeker niet de beste.


 

Port Ellen 22y 1979/2001, 56.2%, OB, 1st annual release, 6000 bottles
Hola, krachtig drankje. Veel teer, asfalt, rubber en rook om mee te beginnen, elementen die samen met de alcohol voor de nodige scherpe zorgen, het snijdt echt doorheen de neus. Aarde en mos ook en pas na wat ademen ook zachtere tonen zoals vanille en appel. Maar dan de groene, eerder zure variant. Pfiew, toch een ander profiel dan recentere en dus oudere Port Ellen. Water toevoegen brengt peper en zout naar voor. Ook de smaak is punchy, en prikkelend, de whisky danst op je tong (sommige vlijen zich zijdezacht op je tong, dit is hier dus het tegenovergestelde). De rook, de rubber en de teer zijn ook hier prominent aanwezig, net als het wit fruit. Citroen heb ik nu ook. Veel gember en peper, uitdrogend naar het einde. Scherp als een mes. De afdronk is dat ook, op citroen, rook, zilt, teer en peper. Let op, dit is erg lekkere whisky, maar bij de latere releases zitten er heel wat betere tussen, het mag voor mij allemaal wat ronder. Port Ellen blijkt trouwens een whisky te zijn die erg goed rijpt, er wachten ons ongetwijfeld nog pareltjes. Met een stevig prijskaartje spijtig genoeg. 88/100

22 dec

Littlemill 22y 1989, Kintra Single Cask Collection

Littlemill is dus één van de oudste distilleerderijen van Schotland, opgericht in 1772. Doorheen z’n geschiedenis stopte het de productie meermaals, om in 1994 definitief de deuren te sluiten. Veel meer dan een ruïne blijft er niet over, na een alles verwoestende brand in 2004.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 55.2%, Kintra Single Cask Collection, Bourbon Hogshead #k003, 90 bottles
Zachte, zoete en fruitige neus. Voor het fruit zorgen mandarijnen, abrikozen en peren. Voor het zoets amandelspijs, cake en frangipane. Wat eik, een beetje boter en een even weinig bijenwas vullen aan. Aangename neus, maar de sterkte van deze whisky is z’n smaak. Prikkelend en erg fruitig. Roze pompelmoes en mandarijn, naar het einde evoluerend naar licht tropische toetsen. Wat rietsuiker, eik en zoete granigheid. Hier meer kruiden dan op de neus. Gember, peper en zoethout. Zeer mooie bitterheid. Lange, bitterzoete afdronk in het verlengde van de smaak. Weerom een erg mooie Littlemill. 89/100
 

Bij publicatie van deze post zit ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid in Mortsel voor de rituele Kersttasting ofte Hoogmis ten kelder Luc Timmermans, een tasting die zich ook dit jaar aandient als behoorlijk legendarisch. Ondanks uitputting van het lyrisch en dramatisch vocabularium, en het feit dat ik dit jaar Bob ben (zucht, inderdaad), zal ik aan de hand van een hoop sampleflesjes de whisky’s van de line-up hier volgende week hun verhaal laten doen.

« Oudere berichten