Spring naar inhoud

Posts tagged ‘21yo’

18 jul

1 reactie

Mortlach 21y 1980, Gordon & MacPhail Cask

En dan nu een op het eerste zicht misschien niet zo bijzondere Mortlach 1980 van Gordon & MacPhail. Op het eerste zicht.

 

Mortlach 21y 1980/2002, 63.8%, Gordon & MacPhail Cask, refill sherry butt #3646
Halleluja! Dikke, stroperige sherry. Oud leder (enorm), kandijsiroop, rozijnen, dadels, pruimen, bramen, walnoten, en veel kruiden. Peper, kruidnagel, zoethout, peterselie en eucalyptus. Een lichte zilte toets (alhoewel, hier is niets ‘licht’ aan). Doorheen dit alles grootse, sappige eik. En dan heb ik die geweldige rokerigheid nog niet vermeld. En marsepein. Njummie. Wat hars ook. En balsamico niet te vergeten. High end. Erg krachtig en gigantisch complex. Met wat water groeit het fruit, naast het reeds aanwezige gedroogde fruit nu ook harde peren en rode bessen. Man, 1cl in mijn glas en ik ben een ganse avond zoet. Alhoewel je behoorlijk masochistisch moet zijn om hier niet van te drinken. De smaak is immers even rijk en complex als de neus. Zowel gedroogde vruchten als de rijpe bosvruchten (rode bessen, bramen, frambozen), noten, tabak, koffie, karamel, donkere chocolade (maar zeker niet te bitter), rook, allerlei noten, allerlei kruiden, en heel veel puntjes. Machtige eik. Wat een body. Water is zelfs niet noodzakelijk, het maakt het geheel misschien wat vlotter toegankelijk, maar alle smaken tekenen zonder ook present. Het goede nieuws is dat hij van geen wijken weet, die afdronk blijft maar duren, perfect gebalanceerd tussen de drogere sherytonen en het zalige fruit. Proeft als Macallan van de jaren vijftig, no kidding. De score lijkt niet te matchen met wat het is, zijnde relatief recente en relatief jonge Mortlach. Maar wacht tot je ‘m proeft. Als je ooit de kans krijgt tenminste. 94/100

5 jul

Bowmore 21y 1989, Silver Seal

Nog een recente Silver Seal botteling, is een Bowmore 1989. Bowmore 1989, de ervaring leert dat dat net voorbij de zeepperiode is. Meer nog, Bowmore 1989 is al vaak zéér lekker gebleken.

 

Bowmore 21y 1989/2011, 46%, Silver Seal, 565 bottles
Cleane neus die start op zilt, jodium, mineralen en turfrook. Daarna komen daar natte aarde, varens en kamillethee bij. Niet veel fruit, enkel wat citrus. Noten, vanille en marsepein. Wat zoet dus ook. Munt? Ja, een beetje. Mmm, zelfs een lichte ‘farmy’ toets. Geen mest, wel nat hooi bijvoorbeeld. Oesters, jawel. Heerlijk. Ook de smaak is clean en prikkelend, met meer rook dan op de neus. Maar opnieuw de aarde en de citrus. En de perfecte hoeveelheid zilt en jodium. En ook de oesters zijn daar weer. Oké, de smaak ligt dus mooi in het verlengde van de neus. Ah, ook wat ananas in (of beter uit) blik. Peper mag ik niet vergeten te vermelden. Lange, zilte afdronk met citrus en zachte rook. Perfecte, cleane Bowmore. 90/100

23 mei

Bladnoch 21y 1990, Malts of Scotland

Malts of Scotland brengt een nieuwe reeks bottelingen op de markt, whisky’s die ik de komende dagen en weken zal bespreken. Beginnen doe ik relatief laagdrempelig met de Bladnoch 1990. Niet zo lang geleden proefde ik een 1990 van Single Cask Collection, een whisky die me erg kon bekoren. Zustervat? Deze MoS kost je 99 euro.

 

Bladnoch 21y 1990/2012, 54.4%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS12019, 115 bottles
Lichte en delicate neus, zoet en floraal. Vanille, honing, weidebloemen en gras. Eerder gedroogd gras, hooi. Daarna appels, gele en rode, maar ook ananas. Een beetje peterselie en dan ook nog marshmellows. Wordt hoe langer hoe beter. Stevig en prikkelend op de tong. Honing, cake, hooi en heide om te beginnen, pompelmoes en citroen daarna en tenslotte kruiden (peper, gember en zoethout), groene thee, noten en lichte eik. Knappe balans tussen zoete en bittere toetsen. Middellange, bitterzoete afdronk op kruiden, groene thee en honing. Ik weet niet of het een zustervat van de Single Cask Collection is, hij moet in ieder geval niet onder doen. Integendeel. 87/100

12 mrt

Glen Garioch 21y 1990, Archives

In de First Release van Archives (de tweede, na de Inaugural dus) zit ook een Glen Garioch 1990, te koop via hun shop voor 70 euro. Ik proefde reeds een Glen Garioch 1990 van Kintra en van A. Dewar Rattray, geen van beide kon me overtuigen. Ik begin hier dus met enige onvermijdelijke scepsis aan.

 

Glen Garioch 21y 1990/2012, 54%, Archives, bourbon hogshead #252, 267 bottles
Frisse neus die start op een combinatie van planten en honing. Serieus wat flora, naast de planten ook gras, weide en de bijhorende bloemen. Het is lente! De honing zorgt voor zoets, hierin ondersteund door kokos. Vervolgens krijgt de neus een fruitige twist: abrikoos, perzik en appels. Wat olie ook. Erg genietbaar. De smaak start wat nerveus op appel en groene bananen, en gaat dan over in honing en sinaas. Opnieuw het grassige dat ik ook op de neus had. Naar het einde zoethout en zelfs wat zilt. Lange afdronk, vegetaal en zoet. Wat vooral blijft hangen, is groene thee met honing. Ik vind dit erg lekkere whisky, en een stuk beter dan z’n hierboven vermelde tegenhangers. Dit is dus een knappe selectie. 86/100

29 feb

Bowmore 21y 1973

Oude Bowmore, why not. Vandaag een officiële 1973, een vatting van twee sherryvaten, gebotteld in 1994.

 

Bowmore 21y 1973, 43%, OB 1994, sherry casks 5173 & 5174
Lichte, wat onderdrukte neus. Eentje die tijd nodig heeft. Maar dan krijg je, jawel, tropisch fruit. Niet explosief, maar toch, het is er. Banaan, meloen en mango. En hoe langer hoe meer citroen. Samen met bijenwas, zilt, karamel en koffie-verkeerd. Zelfs een klein beetje farmy tonen. Zeer mooi allemaal, maar licht, zelfs wat vluchtig bij wijlen. Geen, of zo goed als geen turf trouwens. Iets wat ik op de smaak wel heb. Niet veel echter. Naast allerlei citrusfruit (minder tropisch hier, wel mandarijn en sinaas bv.), zilt, eik en kruiden. Maar ook hier ontbreekt wat ‘body’. Hij blijft wel lang hangen, vooral op zilte aroma’s, maar er is ook nog wat citrusfruit. Als ik m’n review overloop, lees ik allemaal geweldige aroma’s en denk ik aan een score van 92 of meer. Maar daarvoor is hij niet expressief genoeg, het is te veel werken, te veel zoeken. Maar bon, het is en blijft een zeer lekkere Bowmore. 90/100

24 feb

Bruichladdich Black Art

Tijd voor een streepje marketing. En dan komen we toch wel uit bij Bruichladdich zeker… Alhoewel ze o.a. met hun recentste 10y (oké, Laddie Ten klinkt dan weer beter) de echte whiskyliefhebber hebben gecharmeerd, blijven ze langs de andere kant de markt ook overspoelen met allerlei whisky’s die één of andere speciale behandeling hebben gekregen (oké, gefinished zijn, maar bij Bruichladdich heet dat dan Additional Cask Enhancement) en die in de meest spectaculaire flessen aan de man worden gebracht. Vandaag de Black Art (tweede editie), gefinished in allerlei type vaten.

 

Bruichladdich 21y 1989 ‘Black Art edition 2.02’, 49.7%, OB 2010
De neus doet me aan rosé denken, maar dat kan ook aan de kleur liggen. Ik heb rood fruit zoals aardbeien, rode bessen maar vooral kersen. Daarnaast siroop, zoethout, toast en met wat goede wil ook balsamico. Maar vooral wijn-ige tonen. Ook de smaak is dat. Rood fruit, iets van porto, roze pompelmoes (die kleur speelt me echt wel parten), stroop, granen en eik. Het geheel wordt droger naar het einde. Deze whisky heeft een behoorlijk lange afdronk, waar het zoete opnieuw de bovenhand krijgt op het droge. Pfff, dit is ver van slecht maar ik word hier niet warm van. Te veel (zoete) wijn, te weinig whisky. 79/100

30 jan

Clynelish 21y 1979, The Bottlers

De Clynelish die ik vandaag bespreek, is niet de eerste Clynelish die hier aan bod komt, maar wel de eerste gedistilleerd in de tweede helft van de jaren zeventig. Jaren zestig (of ouder), begin jaren zeventig, begin jaren tachtig, jaren negentig, we hebben het allemaal al gehad. Maar de tweede helft van de jaren zeventig was tot op heden een blinde vlek, net zoals de twee helft van de jaren tachtig trouwens.

 
Clynelish 21y 1979/2000, 62.3%, The Bottlers, refill sherry cask #8333
Mmm, lekkere neus op citrusfruit (sinaas en pompelmoes) vermengd met turfrook, boenwas en kruiden. Een klein beetje ‘farmy’ zelfs (de geur van de boerderij). Ook wat zilt noteer ik. Zeer mooi. Stevig mondgevoel (meer dan 62% na 21 jaar op vat!), kruidig en geturf. Toch ook best wat fruit (citrus opnieuw), net als vanille, granen en kandijsuiker. Lange afdronk op zachte turf en sinaasconfituur. En opnieuw wat farmy. Kan dit Brora 1979 zijn? Whatever, dit is spek naar mijn bek. En nog niet zo’n klein beetje. 90/100

27 jan

Linkwood 21y 1989, A. Dewar Rattray

De volgende in het rijtje nieuwe bottelingen van A. Dewar Rattray is een Linkwood 1989. Te koop voor een kleine 80 euro. Ik denk dat dit m’n derde Linkwood 1989 is, na de 12y van Gordon & MacPhail en de 20y van Malts of Scotland.

 

Linkwood 21y 1989/2011, 55.8%, A. Dewar Rattray, sherry butt #7322, 522 bottles
Erg mooie neus die zoet en kruidig start, om daarna over te gaan in fruitige tonen. De kruiden vinden we in de afdeling van de tuinkruiden, samen met allerlei planten en gras. Bladeren, varens en aarde ook. Wat het zoete betreft, denk ik vooral aan honing, maar ook aan kandijsuiker. Het fruit dat in tweede instantie naar boven komt, is gedroogd fruit (rozijnen en pruimen). Heerlijke bijenwas en geboend leder zorgen voor een smeuïge toets. De honing groeit en het gras neigt op de duur meer naar nat hooi. Ja ja, farmy. Ook de smaak is meer dan gewoon aangenaam. Stevig, maar niks scherps. Vol en rond. Romig en zoet. Zoete appels, rijpe kruisbessen, honing, een beetje nougat en suiker. Melkchocolade ook. Daarna zet er zich een beetje eik door, gevolgd door de bijhorende kruiden. Kaneel, kruidnagel en anijs. Middellange, grassige en zoete finish. Complexe en verrassend lekkere whisky. 88/100

3 jan

Miltonduff 21y 1989, Kintra Single Cask Collection

Miltonduff is met een jaarlijkse productie van 5,5 miljoen liter een vrij grote distilleerderij. Tot 1981 was het ook verantwoordelijk voor de in Lomond stills geproduceerde Mosstowie whisky. Vandaag een 1989 van Kintra, die je zowat 75 euro kost.

 

Miltonduff 21y 1989/2011, 50%, Kintra Single Cask Collection, sherry wood #13, 120 bottles
De neus start al best aangenaam, maar groeit nog met tijd te geven. Eerst heb ik ontbijtgranen, chocolade, praliné, zachte karamel en rozijnen (op rum), daarna gaat hij over op fruit (zoals daar zijn druiven en ananas). Leder en bloemen (vraag me niet welke) vullen aan. Zachte, olieachtige smaak, licht bitter. Donkere chocolade, noten, dadels, eik, amandelen, dat zijn zowat de zaken waar ik in eerste instantie aan denk. Koffie volgt, net als enkele kruiden (nootmuskaat en kruidnagel). Ook de middellange afdronk is vrij droog. De neus verdient beter dan 84/100

3 dec

Tullibardine 21y 1990, A. Dewar Rattray

In 1995 sloot Tullibardine de deuren, om in december 2003 onder de nieuwe eigenaars de productie te hervatten. Begin 2011 werd een eerste whisky op de markt gebracht die na de heropening werd gestookt, de Tullibardine Aged Oak Edition. Maar vandaag proef ik een distillaat van voor de sluiting, recent gebotteld door A.D. Rattray.

 

Tullibardine 21y 1990/2011, 46%, A. Dewar Rattray, bourbon hogshead #6100, 234 bottles
Zoete en granige neus op ontbijtgranen, honing, kaarsvet, olijfolie, leder en natte wol. Iets geparfumeerds ook, maar zeker niet onaangenaam. Aarde, natte bladeren en gras noteer ik ook nog. Zachte smaak op zoete tonen (suikerspin), kruidige (zoethout, peper) en grassige. Ook hier olijfolie. Zachte, middellange afdronk op zoete en kruidige tonen. Verre van slecht, deze Tullibardine. 82/100

26 sep

Macallan 21y 1990, Malts of Scotland, Oloroso Sherry

Na de fino #1135, vandaag het zustervat met referentie 1134, een oloroso hogshead vat dus.

 

Macallan 21y 1990/2011, 49.1%, Malts of Scotland, oloroso sherry hogshead #1134, 184 bottles
De neus van deze whisky start meteen een stuk aromatischer, expressiever en voller dan de fino. Karamel, gesuikerde en geroosterde noten, rozijnen, cake, gekonfijt fruit (Christmas cake inderdaad), noten, dadels, tabak en chocolade. Volle, romige en bitterzoete smaak op gedroogd en gestoofd fruit, noten, eik, gember en nootmuskaat. In tegenstelling tot bij de fino zit hier de balans tussen de bittere en zoete tonen beter me dunkt. Lange bitterzoete afdronk. Het is niet dat ik een voorkeur heb voor oloroso gerijpte whisky, maar bij deze Macallans gaat mij voorkeur toch uit naar deze botteling. 86/100

24 sep

Macallan 21y 1990, Malts of Scotland, Fino Sherry

Vandaag en maandag twee Macallan’s 1990 van Malts of Scotland. Zustervaten, dus waarschijnlijk hetzelfde distillaat. Beide rijpten ze op sherryvaten, maar het profiel is gans anders. Het vattype (de éne rijpte op fino, de andere op oloroso) drukt hier echt wel z’n stempel op de uiteindelijke whisky, iets wat ons ondertussen niet meer zou mogen verbazen.

 

Macallan 21y 1990/2011, 51.5%, Malts of Scotland, fino sherry hogshead #1135, 254 bottles
De neus start wat gedempt op gekookte groeten en zilt. Ook wat bostoestanden: mos, varens, gevallen bladeren. Maar met wat ademen, komt hij open. Dan krijg ik fudge, vanille (american oak?), kruiden (zoethout onder andere) en meer en meer fruit. Pompelmoes, kruisbessen. Wordt aangenaam om ruiken. Stevig op de tong en licht drogend. Veel noten hier, honing, eik, kruiden, dezelfde vegetale toets van de neus, net als florale tonen. Hooi en heide. Lange, eerder bittere afdronk op eik, pompelmoes en kruiden. Lekkere neus die tijd nodig heeft, een ietsje te droog op de tong echter om hoger te scoren. 84/100

13 sep

Tamdhu 21y 1990, Liquid Sun

In z’n geschiedenis (die in 2010 tot een voorlopig einde kwam – voorlopig, want recent overgenomen door Ian MacLeod) sloot Tamdhu tweemaal de deuren, in die periodes deed het dienst als warehouse voor Glenrothes. Het grootste deel van de productie ging naar de blends Famous Grouce, J&B en Cutty Sark. Het produceerde naast een officiële standaardbotteling ook lange tijd een malt onder de naam Saladin box.

 

Tamdhu 21y 1990/2011, 48.1%, Liquid Sun, sherry butt, 312 bottles
Hola, stevige sherryneus! Beginnen doet ie met gedroogde vruchten (rozijnen, enorm, maar ook pruimen en vijgen), noten en wat vegetale tonen (ik denk aan peterselie en kervel). Vleessaus ook. Oxo. Wat sinaas, rijpe sinaas. Daarna wat zoets, kandijsuiker. Bitterzoet en vrij droog op de tong op tonen van kandij, verbrande karamel, gedroogd fruit, noten, zilt, zoethout, tuinkruiden, hout, koffie en bittere chocolade. Op de duur toch wat te droog. Lange, vrij bittere afdronk. Aangename neus, maar voor mij wat te droog en bitter op de tong om hoger te scoren. Erg gelijkend op de Malts of Scotland (cask 8119, dit zou wel eens een zustervat kunnen zijn), maar ik vond deze laatste toegankelijker op de smaak. 82/100

7 sep

5 Reacties

Glendronach 21y ‘Parliament’

Ik denk niet dat ik de enige was bij wie er vorige week een sample van de nieuwe Glendronach 21y in de bus stak. Leuke actie, dank aan GlenDronach en The Nectar!
Na de standaard 12y, 15y (Revival) en 18y (Allardice), wordt de range dus uitgebreid met een 21y. Deze 21 jarige whisky kreeg de naam ‘Parliament’ mee. Parliament is naast de gekende betekenis ook de naam die men geeft aan een verzameling roeks, een kraaiachtige vogel. GlenDronach was lange tijd een favoriete nestplaats voor deze vogel. Let op, onderstaande foto toont de sample, niet de 70cl fles.

 

Glendronach 21y ‘Parliament’, 48%, OB 2011
Romige, bitterzoete neus. Complex, met alle associaties perfect geïntegreerd. Mooie verwevenheid m.a.w. (ik denk niet dat ik Danny E. reeds bedankt heb voor deze uitbreiding van mijn whisky-vocabularium, bij deze). Maar over welke associaties hebben we het hier? Om te beginnen chocolade (niet te bitter, eerder melkchocolade), praliné, rozijnen (op rum), dadels, pruimentaart en warme aarbeienconfituur. Lekker zoet, inderdaad. Voor het (aangename) bittere tegengewicht zorgen zachte kruiden en al even zachte, warme eik. En de balans zit perfect. Na enige tijd ook leder, geboend leder. Noten ook. Een neus om van te genieten. Stevig, rond mondgevoel. 48% lijkt me ideaal, krachtig maar geen behoefte om water toe te voegen. Ook hier heb ik chocolade, donkere deze keer. Pruimen, rozijnen, koffie, karamel en tabak, dat komt het eerste in me op. Dan veel kruiden, meer dan op de neus. Peper, kruidnagel. Pompelmoes. Hazelnoten. En best wat eik. Licht drogend. Lange, verwarmende afdronk, de whisky blijft echt in je mond plakken. Kruiden domineren, samen met wat leder. Integenstelling tot bij de eerste batchen van de Revival en de Allardice heb ik hier niets van zwavel, nice! Perfect gebalanceerde, volle en complexe whisky. 88/100

20 aug

Ardbeg 21y 1974, Sestante

Nog eens een Ardbeg 1974? Why not, een mens kan immers nooit teveel Ardbeg 1974 proeven. Het wordt een botteling uit 1996 door het Italiaanse Sestante.

 

Ardbeg 21y 1974/1996, 40%, Sestante
Zachte, smeuïge en fruitige turf, hét kenmerk van Ardbeg uit deze periode. Ik denk aan mandarijn en citroensnoepjes, vermengd met turf en wat coastal tonen zoals zilt en zeewier. Marsepein en gebak geven de neus een zoete toets. Een beetje bijenwas niet te vergeten, wat altijd een mooie meerwaarde is. Erg lekkere neus. Hopelijk kan de smaak dit niveau aanhouden. Het mondgevoel is alvast romig en zacht. Erg zacht. Mmm, misschien wel wat té zacht, hij mist hier toch wat kracht. Turfrook, bijenwas, amandelspijs (om niet opnieuw marsepein te schrijven), maar minder fruit dan op de neus (juist een beetje citrus). Weinig complexe en ook niet al te lange afdronk op turf en noten, wat drogend. Op de smaak een beetje een tegenvaller, maar meer dan aangenaam om ruiken. 85/100

9 aug

2 Reacties

Bladnoch 1990, Single Cask Collection

Single Cask Collection is anders dan de naam doet vermoeden geen nieuw label van een bestaande bottelaar maar een nieuwe bottelaar an sich, een Oostenrijkse bottelaar meer bepaald. De mensen achter SCC organiseren ook het Scottish Single Malt Spring festival in Linz.

 

Bladnoch 21y 1990/2011, 51.9%, Single Cask Collection, bourbon cask #134, 288 bottles
Delicate en cleane neus op zoete ontbijtgranen (honey pops), kruisbessen, limoen en vers gemaaid gras. Rietsuiker. De neus doet me wat aan Caipirinha denken (brengt me terug naar m’n verlof in Catalonië). Nat hooi ook na enige tijd. Lekkere neus, absoluut. Stevig en romig mondgevoel. Minstens even grassig als de neus, met ook hier citrus (eerder witte pompelmoes) en een zoete toets. Wat eik en kruiden (peper). Groene thee. Noten. Een onderliggende en aangename bitterheid. De best lange afdronk ligt perfect in het verlengde van de smaak, bitterzoet. Mooie vatselectie met voor nog geen zestig euro een erg sterke prijs/kwaliteitsverhouding. 86/100

23 jul

Littlemill 21y 1989, The Whisky Agency

Littlemill 1989, 1990 en 1991 blijkt vaak verrassend – alhoewel hoe langer hoe minder verrassend natuurlijk – lekker te zijn. Ik kijk dan ook uit naar deze 1989’er van The Whisky Agency, te meer omdat deze op sherryvat rijpte. Binnenkort volgt nog een 1990 van First Cask. En wat zetten we ernaast? De Littlemill 1990 voor Fulldram? You bet!

 

Littlemill 21 yo 1989/2011, 51,3%, The Whisky Agency, refill sherry hogshead, 239 bottles
Smeuïge zoete en fruitige neus. Perzik en abrikoos vooral, warme abrikozentaart. Appelmoes ook (met kaneel), cake met appeltjes, rijpe kruisbessen, sinaasconfituur, pruimencompot… dat soort zaken. De waxyness die ik ook in andere bottelingen had, heb ik ook hier. Bijenwas, zelfs iets licht farmy. Nat hooi en dito hond. Wat eik. En een erg aangename mineraliteit erbovenop. De zomerse regenbui. Stevig, fris en olieachtig in de mond. Veel fruit met hier meer kruiden dan op de neus. Qua fruitigheid enerzijds de gedroogde variant (abrikoos vooral, maar ook pruimen) en anderzijds de tropische (meloen, roze pompelmoes en mandarijn). Eik. Karamel. Qua kruiden denk ik aan peper en kruidnagel. Lange afdronk, vooral zoet en kruidig, het fruit geeft er vrij snel de brui aan. Bon, het niveau van ons aller Fulldram botteling haalt hij niet, die gaat nog dieper en evolueert meer, maar dit is wel erg lekkere whisky. 89/100

14 jun

Bowmore 21y 1989 for QV.ID & Whiskysite.nl

Met een Bowmore 1989 brengt QV.ID, de speciaalzaak uit het Vlaams-Brabantse Huldenberg, een derde botteling onder eigen label uit. De eerste was een geweldig lekkere Caol Ila, de tweede een nu al legendarische Port Ellen. Net als bij de Port Ellen is ook dit trouwens een split cask met Whiskysite.nl.

 


Bowmore 21y 1989/2011, 51.2%, selected by Luc Timmermans and The Whiskyman for QV.ID/Whiskysite.nl, Bourbon Hogshead, 233 bts.
Erg cleane, mineralige (natte stenen) en grassige (versgemaaid gras) neus met de typische ‘eiland’ associaties zoals zilt, zeewier, oesters (besprenkeld met citroen), jodium enzomeer. Daarnaast ook de geur van boter (melkerijboter), net zoals deze van vanille en hazelnoten. Zachte turf. Na enige tijd zet er zich fruit door. Vooral veel kruisbessen. Mooie en complexe neus. Op de tong is de turf(rook) prominenter, vergezeld van citroen, hetzelfde grassige karakter van de neus, zilt en butterscotch. Clean, droog en scherp. Dat laatste in de positieve betekenis van het woord, ‘gefocust’ zou je ook kunnen zeggen. Minder complex dan de neus evenwel. Middellange afdronk op rook, zilt, peper en citrus, een klassieke Islay-combinatie. Dit is een erg lekkere whisky die in niets meer doet denken aan die typische jaren-tachtig Bowmore. Ook de derde in de rij is dus een zeer geslaagde botteling. En voor 95 euro is hij de jouwe. 89/100

17 mei

5 Reacties

Feest

Voor mij dan toch. Ik heb lang getwijfeld welke whisky ik zou selecteren voor mijn duizendste proefnotitie. Maar omdat ik nogal het besluiteloze type ben, ga ik het feest een beetje rekken. Ik heb de laatste maanden enkele whisky’s verzameld – het dient gezegd dat dit in de meeste gevallen spijtig genoeg flesjes van 2 of 3 cl zijn, alhoewel het financieel gezien beter zo is – en proef deze één voor één gedurende de komende dagen, eventueel onderbroken door een intermezzo indien daar (een goede) reden toe is. Het zijn stuk voor stuk whisky’s waarvan ik weet of hoop dat ze mij in de zevende hemel zullen doen belanden. Ik begin met één van de whisky’s die in de afgelopen drie jaar op mij het meeste indruk maakte, nl. de Glen Grant 21y Securo Cap. De securo cap was een sluiting (type draaidop) die enkel in de jaren 1961, 1962 en 1963 gebruikt werd. En aangezien Glen Grant z’n deuren sloot tijdens WO II, is dit dus jaren dertig whisky. Roffel roffel, hier volgt review nummer duizend.

 

Glen Grant 21y 70° proof, 40%, G&M early 1960’s, securo cap
Ah man, memories! Een avond voor Kerst, een kelder in Mortsel, een gezelschap waarbij het kwijl langs de mondhoeken naar beneden droop. Ik vond dit toen fenomenaal goede whisky, ik vind dat nu… euh, fenomenaal goede whisky. Die neus is echt uniek, indrukwekkend lekker maar niet eenvoudig te beschrijven. Laat me toch een poging wagen. Om te beginnen zoet: acaciahoning, gebak, zoet fruit à la banaan, rode appels en peer. Die banaan is gebakken banaan, met rum en honing. Rum-rozijnen. Dan heide en gedroogde bloemen. Daar stopt het bijlange nog niet bij, hij gaat verder op balsamico crème, oud leder en antiekwas. En de geur deed me van in het begin aan iets denken waar ik maar niet kon opkomen, tot het me ‘Eureka!’-gewijze te binnen schoot: Normandische pannenkoek geflambeerd met Calvados, boenk er op. En nog blijft hij evolueren. Aan de hand van een prachtige onderliggende kruidigheid bijvoorbeeld. En Canada Dry, en een beetje okkernoten, en… dat blijft maar doorgaan en doorgaan. Vermoeiend in zekere zin. Maar wat kan het me schelen! Ronduit subliem! Op de tong is hij smeuïg, dik, zoet en kruidig. Ik schrijf op: zoete appels, kaneel, gember, hars, herbal, siroop, munt, honing, Calvados, belegen eik…. Ja, vooral veel puntjes. Alles elegant, subtiel, niks scherps, complex… zo fucking complex! En lékker dat dit is! De afdronk? Pfff, whatever, lang en bitterzoet en dat zegt niks, ik weet het. Een juweeltje uit een zeer ver verleden. Hoeveel scoorde ik ‘m indertijd? 97? Wel, vandaag doe ik daar geen sikkepit van af. Buitenaards inderdaad. 97/100

19 apr

2 Reacties

Highland Park 21y 1959, green dumpy

En nu we toch bij Highland Park zitten, stel ik voor dat we een versnelling hoger schakelen. Wat zeg ik? We gaan in overdrive! En dit met de 21 jaar oude 1959 OB dumpy. Zo van die gedrongen groene flessen met een cirkelvormig label, vaak al half verweerd (euh ja, zie afbeelding). Maar wie maalt om het label als je weet wat voor een goddelijk vocht er in die fles zit?

 

Highland Park 21y 1959/1980, 43%, OB, J. Grant for Italy, green dumpy
Whohoow, wat een neus! Sherry, fruit, rook en kruiden strijden om de aandacht. Ook een geweldige waxy touch doemt op. En de bijna onvermijdelijke honing en heide. De smaak is ongelooflijk zacht, je hebt echt niet het idee iets op 43° alcohol te drinken. En toch heeft ie zeker genoeg ‘body’. Fruit, honing, hooi, zilt, rook, kruiden, karamel, subtiele sherry, alles perfect gebalanceerd. Elegante en complexe afdronk. Heb geen zin om hier nog dieper op in te gaan, van de rest van mijn glas ga ik nu zonder nadenken genieten. Erg genieten. Mijn beste HP tot op heden? Het scheelt niet veel. 94/100
 
En ook van onderstaande HP had ik nog notities liggen:
Highland Park 8y 1998/2007, 60.65%, OB for Japan, cask 8017, 35 cl
Lekkere jonge gesherriede Highland Park waarvan de smaak perfect geeft wat de neus beloofde. Het geheel is licht bitter en wat zoet, resulterend in associaties van bittere karamel, kruiden, zachte rook, noten, rozijnen en gedroogde abrikoos. Studentenhaver! 85/100

« Oudere berichten
Nieuwere berichten »