Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1999’

3 jun

Glen Highland Class, Malts of Scotland

De nieuwe aanwinst in de Glen Classes van Malts of Scotland is deze Glen Highland Class. Hij vult het rijtje aan van de Glen First Class, de Glen Peat Class, de Glen Speyside Class en de Glen Grain Class.

 

Glen Highland Class Malts of ScotlandGlen Highland Class 1999/2013, 50%, Malts of Scotland, batch 1, 999 bottles
Zachte, romige sherryneus op tonen van zowel gedroogd als gestoofd fruit. Onder de eerste categorie vallen pruimen, abrikozen, rozijnen en vijgen. Onder de tweede braambessen (confituur) en een beetje cassis. Melkchocolade, praliné en zachte karamel zorgen voor het romig karakter. Je neus in een doos pralines. Na enige tijd ruik ik ook wat appelsienen. En de sherry laat zich verder nog kennen door tabak, koffie en zoethout aan te slepen. Romig op de tong, mooi balancerend tussen zoete en drogere elementen. Gedroogde vruchten, appelsien, karamel, gezoete koffie, kruiden (peper, zoethout) en zachte eik. Zeer toegankelijke sherry zonder ook maar één scherp kantje. Middellange afdronk, blijft erg zacht. De perfecte instap-whisky voor sherryliefhebbers. A ja, sommigen beweren dat dit Glengoyne is. 84/100

21 mei

Cooley 13y 1999, The Whisky Mercenary

Cooley 1999, het kan me bekoren, erg bekoren. Wel ja. Ook Jürgen draagt gezwind z’n steentje tot de reputatie bij.

 

Cooley 13 YO 1999/2013, 51.4%, The Whisky MercenaryCooley 13y 1999/2013, 51.4%, The Whisky Mercenary
Ronde, zoete en fruitige neus, met onderliggend mineralen en een lichte rokerigheid. Laat ons met het fruit beginnen. Ik ruik perziken, lychees, meloenen en rijpe kruisbessen. Suikerspin, vanille, butterscotch en mokka-ijswat het zoete betreft. Gekonfijte gember. De mineralen? Wel, daar zorgen nat gras en gepoetst zilverwerk voor. Zachte turfrook. Bijenwas en kaarsvet. Waxy, that is. Bingo, opnieuw. Maar laat ons niet vergeten te proeven. Erg zacht en romig. Zijdezacht. Het fruit (mandarijn, appels, ananas) behoudt de bovenhand, de zoete elementen spelen mee, de kruiden (peper, kaneel, zoethout, gember) treden iets meer op de voorgrond. De turfrook blijft discreet aanwezig. De was doet ook nog mee. Zilt als extraatje. Lange afdronk, zoet, fruitig en licht rokerig. Wat minder turfrook dan in zusterbottelingen, wat zachter ook. Maar opnieuw volledig mijn ding. Mocht je de Thosop gemist hebben, krijg je nu een herkansing. 90/100

10 sep

Caol Ila 1999, Asta Morris

Ook voor Asta Morris van Bert Bruyneel start het nieuwe whiskyseizoen, en wel met een Caol Ila 1999, dertien jaar gerijpt op een refill sherryvat. Naar het schijnt komt er binnenkort nog iets anders uit de Asta Morris stal aan. Benieuwd. Maar dus eerst de Caol Ila, deze kost kost je 65 euro.

 

Caol Ila 13y 1999/2012, 50%, G&M Exlusive for Asta Morris, refill sherry hogshead #305341, 350 bottles
Prikkelende neus, behoorlijk medicinaal. Ik moet denken aan ether en mercurochroom (wat velen als ‘rood’ uit hun kinderjaren zullen herinneren). De turf is niet al te scherp (perfect alcoholpercentage wat dat betreft), ik heb weinig assen, en dat is absoluut een pluspunt. Wat ook een plus is, is het fruit (weer het perfecte alcoholpercentage): rijpe sinaas, even rijpe ananas en kokos. Zilt is deze neus ook. En wat hebben we nog? Kandijsuiker bijvoorbeeld, en een klein beetje teer. Misschien ook wat kruiden, maar niet veel. Op de smaak iets meer van dat (kaneel, nootmuskaat). En ook de turf is iets prominenter aanwezig. Het zilt komt terug, net als de sinaas. Ook wat citroen nu. En de kandijsuiker, wat het geheel best zoet maakt. Een lichte mineraliteit doemt op. En dan dient ook olijfolie nog vermeld te worden, wat me naadloos bij het olieachtig mondgevoel brengt. Lange, ietwat droge afdronk op zoete turf, peper en zilt. Je merkt dat Bert z’n best gedaan heeft deze whisky op het juiste percentage te versnijden, zodat de turf nog voldoende aanwezig is, maar niet té dominant, te scherp is. En dat het fruit net genoeg naar voor wordt gebracht. Mooi gedaan. 87/100

24 aug

3 Reacties

Cooley 1999, Thosop

Iets waar ik altijd reikhalzend naar uitkijk, is een nieuwe Thosop botteling. En deze maand zijn dat er twee, een Aberlour 1985 en deze Cooley 1999. Een beetje een vreemde eend in de bijt, want de eerste niet-Schotse whisky onder het Handwritten Label. En dan is het nog een erg jonge Ier. Tot ik ‘m proefde, toen leek het ineens niet meer dan logisch dat hij onder dit label z’n plaats heeft. Cooley kan immers zowel erg matige dingen produceren als af en toe prachtige. Denk maar aan sommige jonge Cooley’s gebotteld door Cadenhead.

 

Cooley 1999/2012, 53.3%, Thosop, Handwritten label, 179 bottles
Erg zachte en elegante neus met de perfecte hoeveelheid turf. Dat wil zeggen: je ruikt de turf, je hoeft er niet naar te zoeken, maar hij gaat helemaal niet domineren. Integendeel, de turf ondersteunt het geheel en maakt het extra complex, geeft het diepte. Wat het meest op de voorgrond treedt, is fruit. En dat kan ik altijd bijzonder appreciëren. Roze pompelmoes, mandarijn, ananas en meloen. Vanille. Bijenwas, nog zoiets dat alleen maar een meerwaarde is. En dan krijgt hij op de duur nog een farmy-kantje ook. Nog een punt erbij. Hooi, stallen, dat soort zaken dus. In de verre verte misschien zelfs wat mest (aandachtige lezers weten dat ook dat in tegenstelling tot wat het lijkt een pluspunt is). Geweldige neus. Complex, gelaagd, subtiel en elegant. Het goede nieuws is dat de smaak niet onderdoet. Zacht en romig, fruitig en kruidig, licht rokerig,en waxy. Roze pompelmoes, meloen en ananas wat het fruit betreft, gember, zoethout en peper wat de kruiden betreft. Een beetje zout en vanille vervolledigen. De turfrook is aanwezig, op dezelfde manier als in de geur, in perfecte hoeveelheden dus. Eik proef ik ook wel, maar net als de turf bescheiden, puur als meerwaarde. Lange, kruidige afdronk, met een beetje zilt en zachte turf. Belachelijke score voor twaalf jaar oude Cooley, ik weet het. Het is op mijn schaal echter niet anders. M’n fles is gereserveerd. 91/100

20 mei

Auchentoshan 11y 1999 Bordeaux cask matured

Auchentoshan ligt niet ver van Glasgow en dus makkelijk bereikbaar als je op Glasgow (Prestwick) vliegt. Sinds 1984 is het in handen van de Bowmore Morrison groep, dat vandaag deel uitmaakt van het Japanse Suntory.
De 1999 die ik vandaag bespreek, rijpte volledig op rode wijnvaten

 

Auchentoshan 11y 1999 Bordeaux cask matured, 58%, OB 2010, 6000 bottles
Erg ‘notige’ start: amandelen, okkernoten, cashewnoten… Daardoorheen lichte fruitige (allerlei stoofd rood fruit) en kruidige toetsen (nootmuskaat, peper en kaneel). Licht zurig. Rode bessen. Iets van chocolade ook wel. De smaak is zoet en kruidig op kandijsuiker, vanille, peper, nootmuskaat en fruit. Opnieuw dat rode fruit (wat natuurlijk niet mag verwonderen), net als een beetje sinaas. Taninnes ook wel. Wordt echt wel bitter en wat wrang. Druivenpitten. Met water minder scherp en zoeter. Geen al te lange, droge, bittere afdronk. Zonder water niet lekker, met water ook niet. Of toch niet écht lekker, slecht zou ik deze whisky nu ook weer niet durven noemen, maar is natuurlijk veel betere Auchentoshan 1999… 75/100

29 dec

1 reactie

Bowmore 12y 1999, Fulldram

Met onze whiskyclub Fulldram hebben we zopas een derde clubbbotteling uitgebracht. Na de complexe fruitigheid van de Littlemill 1990 en de smeuïge zoetheid van de Auchentoshan 1999, wilden we nu de kaart van de turf trekken. Onze keuze viel uiteindelijk op een Bowmore 1999. Het werd meteen ook de eerste eigen botteling, waar de vorige Malts of Scotland bottelingen waren. Ruben Luyten stond in voor het ontwerp van het label. Waarvoor nogmaals dank Ruben.

 

 

Bowmore 12y 1999/2011, 57.6%, Fulldram, oloroso sherry cask matured, 190 bottles
De neus start meteen erg ‘coastal’. Kustig dus, maar geef toe, dat bekt niet echt. Ik heb vooral veel zilt, maar ook jodium (licht medicinaal) en zeewier. Een degelijke portie turfrook volgt, net als teer, met daaronder zoete tonen zoals vanille en melkchocolade. Pas in tweede instantie komt de sherry er door. Leder, rozijnen en allerlei bessen. Bramen, bosbessen en rode bessen. Dan ook nog een beetje wit fruit à la appel en perzik. Met water wordt het zoeter en krijgt de appel en de perzik de bovenhand op de bessen. Stevig mondgevoel met veel turfrook en zilt, donkere chocolade en een pak kruiden: kruidnagel, kaneel, zoethout en steranijs. Met water wordt het een stuk ronder en toegankelijker, dan met associaties van praliné, appeltjes uit de oven en bessen. Lange afdronk op turf en zilt, maar ook hier zoeter en fruitiger met water. Ik vind dit best comlexe whisky, maar om dat te ontdekken is er zeker op de smaak water nodig. Water maakt het geheel ook ronder, minder scherp. De neus komt het best onversneden tot z’n recht, de smaak versneden. Vandaar dat we er ook voor geopteerd hebben deze whisky onversneden te bottelen, dan kan je zelf beslissen al dan niet water toe te voegen (idealiter dus na het neuzen). 88/100

 

Het zou me trouwens niet verbazen mocht deze whisky nog beter worden in de (open) fles, de lucht en de jaren zouden de scherpe kantjes wel eens verder kunnen afronden en het fruit meer naar voor brengen. Ik heb dat al wel vaker gemerkt bij vatsterkte-whisky’s (en zeker geturfde whisky). Whisky’s op drinksterkte kunnen na enkele jaren in een open fles weleens ‘plat’ vallen, whisky’s op vatsterkte hebben soms juist baat bij enkele jaren in een geopende fles.

3 mei

2 Reacties

Dailuaine 10y 1999, The Real Wee Dram

Een half jaar geleden vierde The Wee Dram Whisky Society, de sympathieke whiskyclub uit het Kortrijkse (de club ook die het meeste nominaties voor Beste Whiskyclub van het land achter z’n naam heeft), zijn tiende verjaardag. Ter gelegenheid van deze mijlpaal werd een eerste clubbotteling gebotteld, een Dailuaine 1999. Geef toe, een verrassende keuze. Maar na hem te proeven blijkt dit ook een zeer geslaagde keuze te zijn.

 

Dailuaine 10y 1999/2010 ‘The Real Wee Dram No 1’, 58.6%, sherry butt #6287, bottled for Wee Dram 10th Anniversary, 180 bottles
Stevige neus, wat gezien het alcoholpercentage niet mag verwonderen, maar toch meteen erg toegankelijk. Mooie maltigheid vermengd met fruit (peren, perziken, mandarijn) en florale toetsen. Bloesems, heide, hooi en gras. Voor het zoets zorgen vanille en zoethout. Wat munt ook en noten. Erg lekkere neus. Daarenboven is hij perfect drinkbaar zonder water. Romige, volle smaak, zoet en fruitig. Gekonfijt fruit, sinaas, ananas, honing en karamel. Lichte eik. Tijm en gember zorgen voor een extra kruidigheid. Een heel klein beetje zilt. Lange, zoete afdronk met een prachtige bitterheid erdoorheen. Pompelmoes met griessuiker. Gekonfijte gember en peper (de alcohol). Knappe vatselectie, gebotteld op ideale leeftijd me dunkt, het hout heeft reeds z’n bijdrage geleverd maar blijft netjes op de achtergrond. 88/100

29 dec

10 Reacties

Auchentoshan 1999, Fulldram Xmas bottling

Laten we ons nog even in de Kerstsfeer wentelen. Onze club Fulldram bracht enkele dagen geleden een tweede botteling uit. Na de voor mij fantastische Littlemill 1990, kon het bestuur een bepaald vat in de kelders van Malts of Scotland niet laten liggen. Volgens de aanwezigen stak dit boven andere geproefde vaten uit en was de drang te onweerstaanbaar om deze whisky niet te bottelen. Zo gezegd zo gedaan, leidend tot de ‘Fulldram Xmas 2010 bottling’. Zaterdag nog onder de kerstboom, vandaag ontkurkt.

 

Auchentoshan 11y 1999/2010, 56.4%, Malts of Scotland, Fulldram Xmas bottling, oloroso hogshead #2412, 186 bottles
Ruiken aan de fles geeft aan dat dit een heerlijk zoete whisky is. Stroperig zoet. Ik schreef meteen appel- en perenstroop (Sirop de Liège) op, kandijsiroop, en gekonfijt fruit. Ook rozijnen op rum mogen niet onvermeld blijven. Maar laat ons de whisky toch maar in een glas gieten, dat gaat eens zo makkelijk drinken (en ik moet toch ook aan de beeldvorming naar mevrouw Onversneden toe denken). In het glas komt er bij dat zoete een zeer aangename zurigheid. Balsamico. Oude balsamico, high-end. Het fruit gaat nu richting gedroogd fruit (vijgen, dadels) vergezeld van noten en daarna doemt een frisse bries op in de vorm van munt en eucalyptus. Nice. Very nice. Ook op de smaak is de aanzet zoet en ook hier heb ik gekonfijt fruit. En cake… juist ja, Christmas cake. Na enige tijd komen de noten er bij, gevolgd door een portie hout en kruiden. Kruidnagel, kaneel, nootmuskaat. Niet erg complex, wel lekker. Op de tong is hij droger dan de neus deed vermoeden, maar het zoete houdt het geheel toch mooi in balans. Lange, bitterzoete afdronk. Zalige sloeberwhisky! 89/100

19 dec

1 reactie

Laphroaig 11y 1999 Daily Dram

Malts of Scotland, The Whisky Agency, La Maison du Whisky, The Nectar… er wordt hier bij ons en bij de buren de laatste jaren serieus lekker spul gebotteld. Ook de Laproaig 1999 Daily Dram mag er wezen.

 

Laphroaig 11y 1999/2010, 59.5%, The Nectar of the Daily Drams, sherry cask
Cleane en mineralige neus op turf, zilt en jodium. De geur van een zomerdag na een hevige regenbui, natte stenen… de mineralen dus. Niet slecht maar met water komt hij pas volledig tot z’n recht. Hij wordt lekkerder en er komt nog vanille en citroen bij. Een aangename rokerigheid. Op de smaak én met een beetje water vermengt hij heel mooi de rook, het zilt, de citrus en het mineralige. Lange, cleane afdronk op rook, zilt en mandarijnen. Knappe botteling. 88/100

4 sep

En dan nog een Islay ‘in disguise’

De laatste Islay in het rijtje van zes is één van de Born on Islay’s van Wilson & Morgan, ook gekend als hun ‘house malt’. Iemand enig idee welke whisky dit is?

 
‘Born on Islay’ 1999/2009, 43%, W&M Barrel Selection ‘House Malt’, casks 12732-12739
Deze neus zou ik omschrijven als ‘vegetale turf’. Turf vermengd met planten en groenten. Broccoli, groene kool, peterselie. En dit alles slecht gekuisd, waarmee ik bedoel dat ik ook aarde ruik. Het wroeten in de aarde. Wat nog? Kalk, spek & eieren, lichte sherry… al bij al vrij complex zonder dat ik dit echt lekker kan vinden. De smaak is zacht, vegetaal met de turf die langzaamaan de bovenhand krijgt. Een lichte kruidigheid naar het einde en in de lange afdronk. Verre van slecht, maar ook niets bijzonder. 79/100

9 apr

Ben Nevis 1999 Jean Boyer

Ik heb de laatste maanden enkele verrassend lekkere Ben Nevis’en geproefd. Benieuwd of ook deze 1999 van Jean Boyer mij kan bekoren.

 
Ben Nevis 1999/2009, 40%, Jean Boyer Best Casks, 1980 bottles
Oh nee, dit wordt een tegenvaller. Scherpe neus op rubber, havermoutpap, kruiden en heel lichte rook. Na enige tijd komt er iets zurigs bovendrijven. De smaak is iets beter en steviger dan de 40% doet vermoeden. Fruitig en kruidig zijn de kernwoorden. Citroen en pompelmoes. Kruisbessen. Middellange, bittere finish. Nope, er bestaat heel wat betere recente Ben Nevis. 71/100

24 nov

1 reactie

Our Angel

Gisteren een geweldige Brora & Clynelish tasting gehad, maar met amper twee uur slaap wil de kop vandaag niet echt mee, dat verslagje volgt dus morgen of overmorgen. In de plaats daarvan mijn bevindingen van Our Angel, die ik vorige week (nog eens) gedronken heb. The Drunken Angel en The Mad(eira) Angel hebben we al gehad. Telkens ging het om vaten van Cooley, de Ierse distilleerderij achter o.a. Connemara en Tyrconnell, gebotteld door The Nectar. Ook deze ‘Our Angel’ is een Cooley, maar een bijzondere want geselecteerd door de deelnemers van de Cooley Masterclass op het Spirits in the Sky festival te Leuven, editie 2008. Zij kregen een aantal cask samples te proeven en deze won het pleit, wat me na proeven niet verbaasde.

 
Cooley ‘Our Angel’ 9y 1999, 46%, Daily Dram – Ireland – 87/100
Zoete maar vooral fruitige whisky. Perzik, ananas, (sappige) peer, crème de banane, honing, bloemen. Zeer fris en vooral erg lekker, zowel op de neus als in de smaak. Ideaal op een zomers terrasje, maar eigenlijk evengoed op eender welke andere plek want dit is een pure genietwhisky. Wel oppassen want hij kapt erg makkelijk binnen.