Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1997’

2 jan

Deanston 15y 1997, Archives

We klinken op het nieuwe jaar (dat naar ik hoop voor iedereen even geestrijk mag worden als het vorige) met de Deanston 1997, de laatste uit de nieuwe Archives reeks. Je betaalt er 55 euro voor. Vergelijken met de 1997 van Asta Morris dringt zich op.

 

Deanston 15y 1997/2013, 55.8%, Archives, Whiskybase, hogshead, 327 bottles
De neus ligt in de lijn van de Asta Morris, maar is iets minder expressief. De associaties zijn gelijkaardig: honing, hooi, noten, toast, gele appels, boter, heide, bladeren, natte wol… maar ook abrikoos. Een profiel dat ik wel kan appreciëren. Maar het is wat meer zoeken hier, wat meer onderdrukt. De smaak is redelijk scherp, op tonen van hooi, kandijsuiker, noten, eau de vie, eik en kruiden. Ik denk bij deze laatste categorie aan gember, kaneel en peper. Daarna komt er abrikoos, vanille en honing bij, wat de scherpe kantjes verzacht. Zilt, dat had ik ook in de AM. De afdronk is middellang, kruidig en licht bitter. Op de neus iets minder aromatisch dan de Asta Morris, op de smaak is het wat bitterder. Maar voor z’n prijs nog altijd een aangename whisky. 83/100

16 dec

Ben Nevis 16y 1997, The Whiskyman

De ’16’ onder het Age Matters label van The Whiskyman is een Ben Nevis 1997. Het label vermeldt geen vattype meer, enkel leeftijd en distillatiejaar, maar ik veronderstel dat dit een bourbonvat was.

 

Ben Nevis 16y 1997/2013, 50.2%, The Whiskyman ‘Age Matters’
Frisse, sprankelende neus op tonen van gras, granen en fruit. Fruit zoals kruisbessen, aardbeien, een beetje meloen en iets meer kersen. De geur van olie ook. Lijnzaadolie meer bepaald. In de verte een heel klein beetje zilt en zeewier. Ook nog wat gember. En het grassige neigt op de duur naar nat hooi. Misschien wat simpel, maar helemaal niet slecht. De smaak vind ik iets minder. Stevig op granen, hars, kruiden en zeste. Zeste van pompelmoes. Licht bitter. In het kruidencompartiment vallen gember, nootmuskaat en peper op. Zout ook. Maar niet zo veel fruit meer. Met wat goede wil banaan en harde peren. De afdronk is vrij lang, prikkelend, clean en licht bitter. Hij is het best op de neus. 83/100

4 dec

3 Reacties

Ledaig 15y 1997, The Whiskyman

The Whiskyman komt met een nieuw label op de proppen, Age Matters. De nadruk ligt dus op de leeftijd, veel maar dan op distilleerderij of vattype. Een statement. Naast onderstaande Ledaig zit er een Ben Nevis (16), een Clynelish (17), een Littlemill (21) en een Bruichladdich (22) in de eerste reeks. Maar ik begin dus met de jongste. Reken op een 70 euro.

 

Ledaig 15y 1997/2013, 51.9%, The Whiskyman ‘Age Matters’
Djee, hoe vuil wil je je whisky hebben? Het is niet de eerste maal dat ik me die bedenking maak bij het proeven van Ledaig 1997, maar hier is ‘vuil’ echt wel het juiste woord. En dat is dus niet eens negatief, integendeel. Vuile, vettige turfrook, teer, pek, de geur van stallen en nat, licht rottend hooi, de geur van een dweil ook. Van een vuile dweil, dat spreekt. Ik weet het, dat klinkt allemaal hoogst onaangenaam, maar dat is het echt niet. Ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven, je moet het ruiken. Je eerste reactie zal er ongetwijfeld een zijn van “wat is dit?”, maar ga dan terug en ontdek de complexiteit, en leer de geur meer en meer appreciëren. Er komt trouwens ook appelsien bij kijken (de rijpere variant), zeewier, zoethout en de geur van de herfst. Natte bladeren (al wat rottend, inderdaad). Hij doet me ook denken aan wild (het is het seizoen). Everzwijn. Op het bord welteverstaan. De smaak doet niet onder qua ‘speciaal’. Speciaal in de zin van bijzonder. Zuurzoete turf die een hele boerderij achter zich aansleept. Nat hooi, natte hond, mest… iets metaligs ook. Engelse sleutels, kauwen op een vork. Teer opnieuw. En houtskool. Deze Ledaig blijft trouwens even complex als op de neus. Er komt fruit bij, in de vorm van appelsienen, aardbeien, zoute drop, honing, een beetje rubber en natte aarde. Zeer lange, medicinale afdronk op zoete turf en aarde, zo goed dat het een extra punt oplevert. Zeker geen beginners-whisky, maar laat je niet afschrikken door de eerste indruk en ga de uitdaging aan. Je zal het je niet beklagen. 89/100

25 nov

Laphroaig 16y 1997, Signatory for Vinothek Massen & De Tongerse Whiskyvrienden

De Tongerse Whiskyvrienden zitten niet stil. Samen met Vinothek Massen uit Luxemburg zijn ze recent bevallen van een nieuwe worp, een Laphroaig 1997. Here we go.

 

Laphroaig 16y 1997/2013, 55.4%, Signatory Vintage, selected by Vinothek Massen & De Tongerse Whiskyvrienden, refill sherry hogshead #3369, 292 bottles
Ronde, zoete neus, gekenmerkt door de rook en het zilt, en in mindere mate door de sherry. Medicinale en zilte rokerigheid, met alles wat de zee met zich meebrengt. Zilt, zeewier, jodium, zeevruchten. Een hele plat de fruits de mer, inclusief oesters. De rook houdt het midden tussen turfrook en een open haardvuur. Vanille. De sherry houdt zich redelijk gedeisd en brengt subtiele tonen van kandijstroop mee, pruimencompot, appelsienen, chocolade (jawel, we belanden bij de orangettes) en geboend leder. Maar dat alles eerder op de achtergrond. Rond en romig op de tong, met zilt, rook en zoets als basissmaken. In die volgorde. Associaties van brak water, gerookte vis (heilbot), licht assige turfrook, kandijsuiker, karamel en chocolade. Niet veel fruit, buiten was citrus. Mandarijn. Kruiden tekenen ook present, in de vorm van peper en zoethout. Lange afdronk waar het zilt nog steeds de eerste viool speelt. Rook en kandij vullen aan. Lekkere Laphroaig op een niet zo actief sherryvat, een whisky die me naar een smeulend vuur op een verlaten strand brengt. 86/100

15 okt

Clynelish 1997 voor Beproefd.be

Beproefd is een Belgische website gewijd aan al wat lekker is. En dus vanzelfsprekend ook aan whisky. Om hun website wat extra te promoten, besloten de jongens een eigen botteling op de markt te brengen. Hiertoe namen ze Jürgen – The Whisky Mercenary – Vromans onder de arm. Hij leverde hen een Clynelish 1997. Weeral Clynelish 1997? Inderdaad, dat is blijkbaar één van de weinige whisky’s waar bottelaars nog vlot de hand op kunnen leggen. Maar je hoort me niet klagen, ik moet de eerste mindere Clynelish 1997 nog proeven.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 52.2%, The Whisky Mercenary for Beproefd.beClynelish 15y 1997/2013, 52.2%, The Whisky Mercenary for Beproefd.be, 65 bottles
Nu, Clynelish 1997 beschrijven is wel wat routine aan het worden, extreme verschillen vallen er niet te ontwaren. Bij de éne is het geheel wel wat beter gebalanceerd dan bij de andere, nog een andere is wat complexer of gelaagder. Sommige zijn mineraliger dan andere. Of nog ‘waxier’. Of fruitiger. Met andere woorden, bij de éne domineert het één of het ander nog wat meer. Hier is er niet iets wat de rest domineert, het geheel is rond en alle geuren zijn perfect geïntegreerd. Naast de bijenwas kan je natuurlijk moeilijk ruiken, ook niet naast het zilt en het witte fruit. Rode appels (Jazz), witte perziken. Honing en vanille. Niet origineel allemaal, maar wel erg lekker. Best wat mineralen ook. Natte grasmat. Marsepein maakt het nog wat extra smeuïg. En hooi brengt de boerderij op het toneel. Weliswaar op de achtergrond, maar toch. Daarmee wint hij een puntje. Prikkelend en tintelend mondgevoel, niet erg rond en romig. Minder wit fruit, wel citrus. Nu ja, geen wit fruit, de citrus vertaalt zich toch vooral als witte pompelmoes. Onrijpe mandarijnen (ja, ik had ze beter nog even laten liggen deze ochtend). Zeste. Cider in de verte. Peper en zout dragen bij tot het prikkelend karakter. Gember en kaneel doen dat ook. Minder honing en vanille dan op de neus. Wel noten zoals amandelen en okkernoten. Mooi bitter. Middellange, bitterzoete afdronk, waarbij het zoete langzaamaan het onderspit delft. Vooral de neus van deze Clynelish vind ik heerlijk. Ik vreesde een beetje dat Jürgen na een Clynelish 1997 voor zichzelf gebotteld te hebben, z’n tweede-keus vat (of waarschijnlijk eerder unlabled stock) aan Beproefd liet. Dat is duidelijk niet het geval. Lucky them. 88/100

14 okt

Deanston 15y 1997, Asta Morris

Bert Bruyneel is weer op dreef. Na de Benriach voor Tasttoe Two, is er nu een Deanston 1997. Gewoon even je neus in het glas steken en je weet waarom Bert dit vat geselecteerd heeft.

 

Deanston 15 YO 1997/2013, 48.1%, Asta Morris, cask AM031Deanston 15y 1997/2013, 48.1%, Asta Morris, cask AM031, 342 bottles
Typische Asta Morris neus. Heide! En hooi. En honing. En toast. En geroosterde noten. Maar ook fruit, zowel gekonfijt (kerstcake) als vers. Peren, meloen en gele appels, gaat wat richting cider. Een beetje vanille ook. En boter. Bakken en braden. Lichte herfsttonen ook. De geur van gevallen bladeren. Het kan ook aan het seizoen liggen. Wol? Natte wol ja, maar in de verre verte. Lekker. Romige smaak, zoet en kruidig, met opnieuw dat licht geroosterd karakter. Honing, kandijsuiker en noten. Peper en gember. Het fruit blijft z’n ding doen, ik proef aardbeien, abrikozen en peren. En na enige tijd ook dadels. Een klein beetje zilt valt er ook nog te ontwaren. Ronde eik. Middellange, mooi drogende en kruidige afdronk, met hier witte chocolade als extra. Plezante, boeiende whisky, en vooral zo herkenbaar van AM signatuur. En aan 49 euro weer erg scherp geprijsd. 86/100

25 sep

Clynelish 15y 1997, The Auld Alliance

The Auld Alliance in Singapore is één van de bekendste whiskybars in de wereld. Het is het geesteskind van Emmanuel Dron en bestaat een kleine drie jaar. Emmanuel zette 12 jaar ervaring bij La Maison du Whisky – waarvan de laatste twee jaar als manager van LMdW Singapore – om in een overweldigende bar met meer dan duizend whisky’s. Van standaard tot uiterst zeldzaam. Van Laphroaig 10 tot Laphroaig 1908.
 
The Auld Alliance
En nu is er ook het Auld Alliance whiskylabel, waarvan de flessen te krijgen zijn in Singapore en… jawel, België. Meer bepaald bij QV.ID en Crombé. De eerste reeks bevat een Ardmore 1992, een Caol Ila 1995 en een Clynelish 1997. Laat me beginnen met de jongste.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 53.6%, The Auld Alliance, selection 003Clynelish 15y 1997/2013, 53.6%, The Auld Alliance, selection 003, bourbon hogshead, 208 bottles
Herkenbare jonge Clynelish. Bijenwas, citrus, honing, zilt en mineralen, nog steeds een meer dan geslaagde combinatie. De mineralen en de citrus maken de geur fris en levendig. De honing, samen met een beetje vanille en wat ananas in blik, maken het rond en zoet. Zilt brengt de zee naar voor. Wat ik na enige tijd ook nog waarneem, is lijnzaadolie. In de verte. De smaak is romig en rond, waxy en fruitig. Bijenwas en kaarsvet. Qua fruit vallen pompelmoes, citroen en kruisbessen op. De honing en het zilt van de neus keren terug. Minder mineralen. Kruiden, dat wel. Hier denk ik vooral aan gember en peper. Erg clean profiel. De afdronk is vrij lang, op zilt, bijenwas en citrus. Hij behoudt met andere woorden tot het einde z’n typisch karakter. Ik heb al heel wat Clynelish 1997 gedronken, nog nooit teleurgesteld geworden. Ook nu niet. 86/100

2 jul

Glengoyne 16y 1997, Malts of Scotland

In de beginjaren van Malts of Scotland werden we zowat overspoeld door Glengoynes 1998 op sherryvat (de 113X-reeks). Whisky’s waar ik nooit echt fan van ben geweest. In de laatste batch Malts of Scotland zit een 1998, maar dan op bourbon. Vergelijken is dus onmogelijk.

 

Glengoyne 16 YO 1997/2013, 54.6%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13020Glengoyne 16y 1997/2013, 54.6%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13020, 269 bottles
Cleane, frisse neus. Knapperig, granig en fruitig. Fruitige malt. Wat het fruit betreft, vallen arme appels op. Appelmoes, warme appeltaart appeltjes uit de oven. Ik ruik ook rijpe kruisbessen, peren en gele pruimen. Vanille en zachte karamel. Gedroogd gras valt er ook te noteren. Een hint van kaneel, maar voor de rest niet al te veel kruiden. Een beetje eik. Niet extreem boeiend, maar wel genietbaar. Ronde, romige smaak waar de granen in eerste instantie de dienst uitmaken. Gevolgd door vanille en tuinfruit. Wit fruit. Peren nu vooral. En na enige tijd ook ananas. Jong. Ja, deze whisky doet jonger aan dan z’n zestien jaar. Clean, dat wel. En meer kruiden hier, kruiden zoals peper en kaneel. Een beetje zoethout. Eik, wat het samen met de kruiden een droog kantje geeft. Geen erg lange afdronk, op eik, kruiden en het witte fruit dat we ook in de geur en op de smaak hadden. Cleane, natuurlijke en jonge Glengoyne. Helemaal niets mis mee. 83/100

4 jun

Bunnahabhain 16y 1997, Chester Whisky

Ook Chester Whisky Company brengt in snel tempo nieuwe bottelingen op de markt. We hebben nog maar net kennis gemaakt met Chester, en hier is de volgende batch al. In deze batch zitten onder andere twee Bunnahabhains, een 1991 en een geturfde 1997. Ik begin met de jongste, die eigenlijk een ‘Moine’ is. Bunnahabhain bottelt z’n geturfde whisky immers onder de naam ‘Moine’, wat turf betekent in het Gaelic.

 

Bunnahabhain 16 YO 1997/2013, 57.1%, Chester WhiskyBunnahabhain 16y 1997/2013, 57.1%, Chester Whisky, bourbon hogshead, 222 bottles
Mmm, ik ben eigenlijk niet zo’n fan van die Moines… Ook deze steekt me op de neus onmiddellijk wat tegen. Ondanks de leeftijd komt hij nog altijd erg jong over, met zelfs een klein beetje new make. Vreemd. Alhoewel die new make langzaam verdwijnt. Wat wel blijft is de geur van kolen, roet en lichte assen. De assige turf is nooit mijn favoriete turfvariant geweest. Niet veel fruit (ook een spijtigheid), enkel wat citroen. Natte wol. Vers gebakken brood. Lichte tonen van groene thee. Bwa, dit is niet slecht hoor, maar overtuigen doet hij niet. Alvast niet op de neus. Zeker niet nu de new make een come-back maakt. De smaak wordt gedomineerd door scherpe turf en wortels (met bijhorende natte aarde), gevolgd door zilt en drop. Een bittere ondertoon die niet geweldig aangenaam is. Pompelmoes, citroen en misschien wat perzik. Misschien. Peper en scherpe gember. Amandelen. De afdronk is erg lang en moet het hebben van assen, aarde, zilt, peper en citroen.
Nope, Moine… misschien moet dat dertig jaar rijpen voordat ik dat ga appreciëren. 75/100

7 mei

Clynelish 15y 1997, Chester

De derde Chester whisky voor de Lage Landen, is een Clynelish 1997. Ik denk dat iedere bottelaar ondertussen wel z’n Clynelish 1997 op de markt gebracht heeft. Maar we klagen niet.

 

Clynelish 15 YO 1997, 53.2%, Chester WhiskyClynelish 15y 1997/2012, 53.2%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd., borbon hogshead, 197 bottles
Tja, Clynelish 1997, what can I say? Het beproefde recept van bijenwas en kaarsvet, honing, fruit (meloen, gele appels, pompelmoes en kruisbessen), mineralen (natte stenen, nat gras) en zilt. Lichte zilt. Onderliggend warme eik en een subtiele floraliteit. Nog wat amandelspijs en lijnzaadolie, en het plaatje is af. Maar wat een mooi plaatje toch weer. Olieachtig en waxy op de tong, balancerend op zoete en bittere elementen. Vanille, kandijsuiker, appels en perziken aan de éne kant, amandelen, pompelmoes, eik, droog gras en gember aan de andere. Met tussen dit alles de bijenwas en olie, samen met een beetje zilt. Lichte granen en peper zorgen voor nog wat extra complexiteit. Middellange afdronk op eik, kruiden, zilt, niet zo veel fruit meer, enkel pompelmoes nog, maar des te meer bijenwas. Prikkelende, frisse whisky. Dit doet niet onder voor andere Clynelish 1997, integendeel, het doet met gemak mee. 88/100

21 mrt

Clynelish 1997 for Whisky Live Belgium

Op het jongste Whisky Live festival in Spa, zorgde Malts of Scotland voor de festivalbotteling. Als je weet dat Dominiek Bouckaert invoerder van MoS is, hoeft het niet te verbazen dat de keuze op een Clynelish viel. Een Clynelish 1997. Verkrijgbaar in de handel voor een kleine 80 euro.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 54.7%, Malts of Scotland for 10th Whisky Live Belgium, bourbon hogshead #MoS12051Clynelish 15y 1997/2013, 4.7%, Malts of Scotland for 10th Whisky Live Belgium, bourbon hogshead #MoS12051, 242 bottles
Yep, opnieuw bingo. Ronde, smeuïge geur op de obligate bijenwas, honing, vanille en sappig (wit) fruit. Rode appels, witte perziken, zelfs wat meloen. Pas in tweede instantie komt de zee opzetten. Zilt, zeewier, oesters. En ook het mineralige karakter geeft zichzelf pas na enige tijd bloot. Kalk. Sappige eik ondersteunt het geheel. En nu ik er aan denk, ik merk weinig kruiden op. Wel olie. Arachide-olie. En amandelen (marsepein). Rond, romig en vol mondgevoel. Perfecte drinksterkte, water is het laatste waar ik aan denk. Zoet en fruitig bovenaan, met een prachtig onderliggend bitter kantje. Vanille, honing, sappige appels en perziken, ananas, marsepein. Peperkoek. En daaronder dan witte pompelmoes, zachte eik en kruiden. Zoethout en gekonfijte gember. Een lichte zilte toets en een iets minder lichte waxy toets. Wat nat hooi ook nog. Erg complex voor z’n leeftijd. Middellange afdronk, waar de bijenwas, het zoete en sappige fruit, het zilt, de kruiden en de eik elkaar perfect in evenwicht houden. Misschien niet de allerbeste Clynelish 1997 die ik kon proeven, die eer gaat nog steeds naar de botteling van The Bonding Dram, maar veel scheelt het niet. Ik ben fan. 89/100

12 mrt

Bowmore 15y 1997, The Whiskyman

Ik proefde de Bowmore 2001 van Malts of Scotland naast de Bowmore 1997 van The Whiskyman. Het zogenaamde ‘gitaarlabel’ van The Whiskyman stond in 2012 in het teken van The Rolling Stones. Zo kreeg deze Bowmore de naam ‘It’s only single malt but I like it’ mee.

 

Bowmore 15 YO 1997 'It's only single malt but I like it, 53.8%, The WhiskymanBowmore 15y 1997/2012 ‘It’s only single malt but I like it’, 53.8%, The Whiskyman, 189 bottles
De neus van deze vind nog wat beter dan de MoS. De 2001 was complex en erg lekker, deze is minstens even complex maar diept een aantal zaken nog verder uit. Zeker die lichte boerderij associaties zijn hier nog grootser. Echt wel de zoetzure geur van stallen, nat hooi en mest. En jullie weten ondertussen wel hoe geweldig ik dat vind. Ook het fruit is top. Erg aromatische toetsen van gele appels, ananas, rijpe appelsienen en mandarijn. Ook de zee tekent present in de vorm van zeewier, zout, jodium en oesters. De natte stenen zijn ook hier aanwezig, net als kalk. Vanille en zachte karamel (fudge) zorgen voor een zoete ondertoon. Vanillepudding, o ja. En nu zelfs ook iets van potloodslijpsel (grafiet). Nog iets complexer dan de Malts of Scotland, maar vooral nog iets lekkerder. En het goede nieuws is dat de smaak dit patroon verder zet. Romig en olieachtig mondgevoel, en ronder dan de 2001. Zoete turf, zilt, jodium, vanille, kruiden en veel fruit, en dat in willekeurige volgorde. Wat het fruit betreft, denk ik aan meloen, roze pompelmoes, papaja en passievrucht (jawel). Het gaat bij deze dus nog meer de tropische kant uit. Qua kruiden noteer ik peper, kaneel, gember en zoethout. Het zoute karakter groeit, en nog meer met een beetje water. Aardse tonen (natte bladeren en natte aarde). En lijnzaadolie. Lange finish, zout rokerig en fruitig (de roze pompelmoes!). Nee, dat fruit laat zich niet wegdrukken. Als dit 10 jaar langer rijpt, heb je volgens mij iets wat in de buurt komt van jaren zestig Bowmore. Lovely. 89/100

21 jan

1 reactie

Clynelish 15y 1997, The Bonding Dram

Blij dat ik deze Clynelish eindelijk kon proeven. Veel over gehoord, veel over gelezen, wat de goesting alleen maar deed toenemen. Het gaat dus om de Clynelish 1997 die The Bonding Dram bottelde voor z’n vijfjarig bestaan.

 

Clynelish 15 YO 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733Clynelish 15y 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733, 265 bottles
Erg geconcentreerde en rijke neus en heel typisch ook. Wat wil zeggen dat ik veel bijenwas en kaarsvet heb (hoera), vanille, wit fruit (appels, kruisbessen, witte perziken en pompelmoes), zachte zilt en ronde eik. Maar ook warme houtkrullen, dennennaalden en marsepein. En een ronduit heerlijke mineraliteit (natte stenen en een al even natte grasmat). Hopelijk houdt de smaak dit niveau aan, dan hebben we een winnaar. En jawel, op de tong even dik, rijk en geconcentreerd als op de geur. De bijenwas, het fruit (pompelmoes, periken, meloen), de vanille, de marsepein, de mineralen, het zilt, het is allemaal erg aromatisch en perfect met elkaar verweven. Prachtig bitter, door de pompelmoes, de eik en een extra kruidigheid (gember, peper). Lange afdronk, het bittere en het zoete hand in hand. Dit moet mijn beste jaren negentig Clynelish zijn (vanaf nu mijn benchmark). Geweldige selectie Jeroen. 90/100

10 jan

Bunnahabhain 1963

Vandaag een oude Bunnahabhain, ééntje van 1963, in de typische groene, gedrongen fles. Dat is een botteling van 1997. Er is ook een veertigjarige 1963, gebotteld voor het Feis Ile 2003.

 

Bunnahabhain 1963, 43%, OB 1997Bunnahabhain 1963, 43%, OB 1997, green dumpy
Een neus die zeer mooi evolueert van wat gesloten en stoffig (champignons zelfs) naar expressief op tonen van exotisch fruit (meloen, papaya, mango, perzik), gember, kandijsuiker, koffie en lichte turf. Ook lichte zee-associaties zoals zilt en zeewier. En een heerlijke ‘waxyness’. Mooi rond, complex en aromatisch. De smaak is licht, doet wat een slappe thee denken. Maar dat klinkt te negatief. Laat me het op subtiel houden. Subtiele toetsen dus van gember, kaneel, bijenwas, zilt, turfrook en fruit. Eerder rood fruit zoals aardbeien en rode bessen, maar ook perzik opniew. Zachte eik. Mist toch wel een beetje body. Ondanks deze lichte body toch nog een redelijk lange afdronk op zilt, gember en turf. Super neus, maar een iets te slappe smaak om een score in de negentig te verantwoorden. Nee, het is geen Auld Acquaintance. 89/100

26 nov

Clynelish 15y 1997, The Whisky Mercenary

Clynelish bestaat al sinds 1819, het jaar dat de Markies van Stafford, de latere Hertog van Sutherland, de distilleerderij uit de grond stampte (lees: liet stampen). De Markies had immers enorme velden waar hij een bestemming voor zocht, wat na rijp beraad gerst verbouwen en whisky-stoken werd. Op die manier had hij inkomsten uit z’n grond én uit de productie van whisky. Eerst diende hij wel een 1500 mensen die op z’n grond woonden te verjagen, maar daar draaide hij z’n hand niet voor om. In 1824 ontving hij een licentie, waarmee hij ook een pak illegale stokers in de regio een hak zette.
Vandaag de tweede van de eerste drie bottelingen van The Whisky Mercenary, alias Jürgen Vromans. Deze Clynelish 1997 kost je een 65 euro.

 

Clynelish 15y 1997/2012, 51.5%, The Whisky Mercenary, bourbon cask, 59 bottles
Och ja, ik ben ongetwijfeld bevooroordeeld als het op Clynelish aan komt, en Clynelish 1997 heeft zich in het verleden al laten kennen als textbook (jonge) Clynelish. Denk maar een deze van The Whiskyman (classic label & music label), de Archives,… Ook deze is zeer herkenbaar: cleane waxy neus met een stevige portie zee. Zilt en zeewier. Kaarsvet en schoensmeer. Honing zorgt voor een zoete toets, rode appels en citrus voor een fruitige. Pompelmoes. Ha, zelfs een beetje ananas. Onderliggend mineralige tonen zoals deze van natte stenen en klei. Allemaal behoorlijk Riesling-ig. Mooi rond. I just love it. De smaak doet niet onder. Romig mondgevoel, minder rond dan de neus evenwel, maar dat hoeft helemaal geen minunt te zijn. Zoete, fruitige, waxy en mineralige tonen met opnieuw de zee. Hier wel granen als extra (het jonge karakter speelt op), net als kruiden zoals peper en gember. Wat het fruit betreft, pompelmoes, citroen en kruisbessen. Zeer mooie bitterheid. Campari. Ik heb absoluut niets tegen Campari. Schweppes. Ik heb absoluut niets tegen Schweppes. Middellange afdronk op pompelmoes, was en zilt. Nice! Ik heb de indruk dat Jürgen z’n vaten weet te kiezen. Benieuwd naar de laatste, de Bunnahabhain 1976. Laat ons daar maar niet te lang mee wachten. 87/100

3 sep

Glen Ord 15y 1997, Archives

In de vierde Archives release van Whiskybase zit ook een Glen Ord 1997. Hij kost je 60 euro.

 

Glen Ord 15y 1997/2012, 54.2%, Archives, Whiskybase, Hogshead #800083, 64 bottles
Erg cleane neus. Ik heb de geur van versgemaaid gras, warm houtzaagsel, gele appels, cider (wat dan in het verlengde van die appels ligt) en kruisbessen. Ook houtskool, oploskoffie en een klein beetje bijenwas. Sober en wat scherp, maar wel lekker om ruiken. Een klein beetje rook ook. Iets van heide. De smaak is even clean als de neus, op gras, groene thee, eik, gember, rabarber, kiwi, kirsch… best scherp opnieuw, maar daaronder krijg je dan honing en bijenwas, wat het geheel in evenwicht trekt. De gember slaat om in gekonfijte gember, de whisky wordt dus stilaan wat zoeter. Middellange afdronk, in het verlengde van de smaak, mooi bitterzoet. Zeer clean dus, messcherp. Een profiel dat je moet liggen. Ik hou hier wel van. 86/100

30 aug

Mortlach 13y 1997, Silver Seal

Mortlach is de oudste Dufftown distilleerderij en is reeds geruime tijd in handen van de groep die we nu onder de naam Diageo kennen. In 1964 werd een nieuwe distilleerderij gebouwd, waarbij de oude stills werden herbruikt.
Vandaag een 1997 van Silver Seal, nog te koop aan een 90 euro.

 

Mortlach 13y 1997/2010, 46%, Silver Seal, 353 bottles
Geen erg uitgesproken neus, het is in het begin wat zoeken. Hij is wel fris, de eerste zaken die naar voor komen, zijn munt en gedroogd gras. Daarna rabarber (hoe langer hoe duidelijker), boterbloemen en vanille. Niet slecht die neus, maar gun ‘m wat tijd. Vlot drinkbaar en een beetje prikkelend op de tong, opnieuw vanille en rabarber. En dat grassige karakter. Boerderijboter. Gezouten. De afdronk is vrij lang en combineert ook hier het zoete met dat licht scherpe van de rabarber. Misschien wat simpel, maar absoluut niks mis mee. 84/100

3 jul

1 reactie

Old Pulteney 15y 1997/2011, G&M for ALS-liga

Onafhankelijke Pulteney, dat kom je niet zo vaak tegen. En toch viel de keuze voor deze botteling voor de ALS liga op een Old Pulteney. ALS is een zeldzame maar wrede neurologische ziekte. Weet dat van de 65 euro die je voor deze whisky betaalt, er 4 naar de liga gaat. Meer motivatie heb je toch niet nodig? Of toch? Wel, je krijgt er een Glencairn blendersglas bij. Nog niet overtuigd? Shame on you, maar als het kan helpen, hij is nog lekker ook. Erg lekker.
Te koop via de website van The Bonding Dram of bij De Clercq in Lochristi.

 

Old Pulteney 15y 1997/2012, 57%, Gordon & MacPhail for ALS-liga, first fill bourbon barrel #1199, 224 bottles
Sobere, cleane neus. Alles behalve exuberant, maar dat vinden we niet erg. Groene harde appels, een lichte granigheid, amandelen en zilt vallen op, met daarachter aardse tonen: natte aarde, wortels, gevallen bladeren. Zeer genietbaar. Pas na enige tijd zorgt vanille voor wat zoets. Mooie evolutie. Ronde, volle smaak op vanille, appels, perzik en zilt, snel gevolgd door heel wat kruiden: zoethout, peper, gember. Hazelnoten. Iets van één of andere eau-de-vie. Pruimen? Mmm, kersen misschien. Is dat daar turf dat op het eind om de hoek komt kijken? Ik denk het. Lekker in ieder geval. Middellange afdronk, zoet en zout. Cleane, gebalanceerde whisky. Mooie selectie vind ik dit, en alhoewel ik al wel eens betere Pulteney heb gedronken (Pulteney op actief – let wel, actief – sherryvat, moet je zeker ’s naar op zoek gaan), zowaar de hoogst scorende Pulteney op deze pagina’s. 87/100

1 jun

2 Reacties

Clynelish 15y 1997, The Whiskyman Classic Label

The Whiskyman, ook gekend onder de naam Dominiek Bouckaert, heeft een tweede label gelanceerd, het zogenaamde Classic Label. Dus naast het gekende kleurrijke label, is er nu een… eh, klassieker label. Mooi, retro en clean, vormgegeven door Ruben Luyten. Onder dit label zullen whisky’s gebotteld worden met een sterke prijs/kwaliteit verhouding, ofte lekkere whisky voor een scherpe prijs. Zo kost deze Clynelish 1997 ongeveer 60 euro.

 

Clynelish 15y 1997/2012, 53.5%, The Whiskyman, Classic Label, refill sherry hogshead, 90 bottles
Zachte, romige neus die pas enige tijd z’n geheimen prijs geeft. En die geheimen zijn zoet, fruitig, mineralig en waxy. Laat ons met het zoete beginnen: kandijsuiker, honing en nougat. Dan het fruit: citroen (harde citroensnoepjes), pompelmoes en gele appels. Mineralen? Daarbij denk ik aan nat gras en natte keien. En dan natuurlijk de onvermijdelijke bijenwas, samen met wat kaarsvet. Olie ook. Lijnzaad. En okkernoten. Onderliggend altijd een lichte zoete granigheid. Ook de smaak is romig, boterig. Grassig en waxy. Nat hooi (klein beetje ‘farmy’) en kaarsvet vallen hier op. Het (citrus)fruit, vooral in de vorm van pompelmoes, maakt het geheel aangenaam bitter. Kandijsuiker en vanille counteren, waardoor de balans bitter-zoet perfect zit. Opnieuw de gele appels (het heeft iets van cider). Kruiden mag ik niet vergeten: peper en gember bijvoorbeeld. Nogal springerig wel, niet echt rond. Middellange afdronk, zoet en zesty (schil van pompelmoes), en hier voor het eerst een beetje zilt. Nog niet zo aromatisch en rond als oudere Clynelishes (denk 1989 of 1982), maar 1997 lijkt me stilaan wel een vintage om in het oog te houden. 88/100

15 apr

2 Reacties

Clynelish 14y 1997, Archives

We blijven bij Clynelish. The Whiskyman bracht ons al een erg lekkere 1997, en ook een botteling van Dewar Rattray kon me bekoren. Vandaag een variant uit de Archives Inaugural Release. Te koop via de webshop van Whiskybase voor 65 euro.

 

Clynelish 14y 1997/2011, 53.9%, Archives, bourbon hogshead #4634, 160 bottles
Mineralige en waxy neus. Natte stenen enerzijds, bijenwas en schoensmeer anderzijds. Maar er is meer te ontdekken in de geur: noten, vanille en wat fruit. Onder die laatste categorie vallen onder andere gele appels en perziken. En dan zetten er zich na enige tijd ook florale tonen door: bloemen en vers gemaaid gras. Cleane en zoete smaak. Veel vanille en ook een stevige portie appels. Zoete appels. Pink Ladies (voor alle duidelijkheid, dat zijn die appels). En ook hier de mineralen en de bijenwas die ik in de geur had. En dan witte pompelmoes met kristalsuiker. Zeste. Een beetje peper ook. Ah, zout naar het einde. Best complex dus. Dat zilt blijft in de afdronk even hangen, samen met citrus en hooi. Jonge, cleane, pure, messcherpe Clynelish. I like. 86/100

« Oudere berichten