Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1992’

8 feb

Benriach 21y 1992, batch 10

Batch 10 van Benriach zag vorige zomer het levenslicht. Eén van de toppers daaruit is deze 1992, gefinisht op Pedro Ximénez vat en te koop voor een 125 euro.

 

Benriach 21y 1992/2013, 53.3%, OB batch 10, PX Finish, Hogshead #986, 312 bottles
PX, dat is zoete sherry. Dus heel veel gedroogd en gekonfijt fruit, siroop en kandij. In willekeurige volgorde ruik ik hoestsiroop, dadels, vijgen, rozijnen (sultanas), perensiroop en kandijsuiker. Pas daarachter gaan er kruiden schuil. Kruidnagel, zoethout, kaneel. Heel lichte rook op de achtergrond. Tabak en gerookte hesp. Sappige eik. Behoorlijk complex en vooral heerlijk om ruiken. Het mondgevoel is romig en dik. De sherry brengt meer fruit dan kruiden naar voor, wat ik alleen maar kan toejuichen. Sinaas, rozijnen, dadels, vijgen en gekonfijt fruit. Chocolade en kandij maken het nog wat zoeter. Zonder dat het echt mierzoet wordt. het blijft whisky natuurlijk. Daarenboven vallen er nog andere dan zoete zaken te ontwaren. Noten bijvoorbeeld. En koffie en leder. En kruiden zoals munt en kaneel. De eik houdt zich gedeisd. De afdronk is best lang, zoet en kruidig. Een meer dan geslaagde finish als je het mij vraagt, de Pedro Ximénez is een absolute meerwaarde. Top! 90/100

18 dec

Glen Keith 21y 1992, The Nectar Of The Daily Drams

Glen Keith werd op 14 juni 2013 heropend door eigenaar Pernod-Ricard, na een sluiting van 14 jaar. Het volume alcohol zou in vergelijking met de productie voor de sluiting verdubbeld zijn tot 6 miljoen liter per jaar.

 

Glen Keith 21y 1992/2013, 50.9%, The Nectar Of The Daily Drams
Frisse en cleane neus, gedomineerd door fruit, vanille en zachte granen. Muesli. Ook wat marsepein in de verte, en warme cake. Met appeltjes. Dat laatste brengt me bij warme appelmoes. En gekarameliseerde appels. Rijpe kruisbessen. Ananas. Het geheel wordt hoe langer hoe expressiever. Zachte mosterd nu ook. En de geur van gedroogde bloemen. Zacht eik. Op de smaak is die eik iets luider, samen met de mosterd, zoethout, kaneel en gember. Licht prikkelend. Het fruit en de vanille blijven echter prominent aanwezig. Qua fruit noteer ik onder andere ananas (uit blik), appelsien en appels. Lichte tonen van gras en hooi. Geroosterde noten. En croissants. Vers gebakken. Het mondgevoel is romig. Middellange afdronk, kruidig en zoet (vanille, marsepein). ‘Modern’, maar dan in positieve zin (fris en clean). Erg aangename en makkelijk drinkbare whisky. 88/100

12 dec

Littlemill 21y 1992, The Whiskyman

Nog ééntje uit het rijtje Age Matters van The Whiskyman is deze Littlemill 1992, de ’21’.

 

Littlemill 21y 1992/2013, 50.2%, The Whiskyman, Age matters
De geur is typisch Littlemill van deze periode. Expressief en fruitig dus. Ik ben meteen verkocht. Het fruit dat ik ruik is meloen, banaan, perzik, roze pompelmoes, appels en coeur de boeuf. Vanille maakt het zoet. Ook wat grassige tonen vallen te ontwaren. De vers gemaaide variant. Kaarsvet en geboend leder. Olie. Kruiden zoals kaneel en zoethout zorgen samen met lichte eik voor de nodige body. Op de smaak barst het fruit meteen los: perzik (en niet zo’n klein beetje) abrikoos, lychee, meloen, papaja, pompelmoes… op een achtergrond van gras, granen, kruiden (kaneel, nootmuskaat, gember en een beetje peper), vanille, bijenwas en eik. Stevigere eik dan op de neus. Zoet en fruitig met een mooi bitter kantje, aangedragen door de pompelmoes, de eik en hars. Behoorlijk lange, licht drogende afdronk op fruit, kandijsuiker en kruiden. Tja, Littlemill… slecht is dat niet hé. 89/100

18 nov

Twee Glentauchers

En dat is dan meteen een verdrievoudiging van het aantal Glentauchers die hier al de revue zijn gepasseerd. Aanleiding is de nieuwe Asta Morris, die weliswaar voor Japan gebotteld is maar waarvan er toch enkele flessen in België te krijgen zijn. De tweede, een 1990 van Duncan Taylor doet dienst als sparring partner.

 

Glentauchers 21 YO 1992/2013, 48.2%, Asta Morris for Gaiaflow Japan, cask AM026Glentauchers 21y 1992/2013, 48.2%, Asta Morris for Gaiaflow, Japan, ex-bourbon cask, AM026
Niet zo’n typisch Asta Morris profiel, maar wel erg lekker om ruiken. Frisse, fruitige en zoete geur, op tonen van rijpe kruisbessen, ananas, mandarijn, vanille, gekonfijte gember en lichte peper. Zachte, sappige eik. Een lichte mineraliteit bezorgt het een extra frisheid. Ik ruik nu zelfs wat yoghurt. Fris, ik zei het al. Vrij krachtig op de tong, fruitig en zoet. Honing, vanille, kandij. En wat het fruit betreft mandarijnen, appelsienen, bananen en abrikozen. Verse abrikozen. Zoete granen. Een lichte kruidigheid (kaneel, munt, linde). Complexloos en lekker. De afdronk is middellang en blijft fruitig. De citrusvarianten van de smaak worden vervoegd door limoen. Enkel kaneel en lichte eik worden nog in de nabijheid geduld. Wreed lekker vind ik dit. En gevaarlijk. Kapt veel te gemakkelijk binnen. Asta Morris, binnenkort big in Japan? In ieder geval toch wel spijtig dat hij hier amper vast te krijgen is. 89/100

 

Glentauchers 16 YO 1990/2007, 46%, Duncan Taylor NC2, cask 14434Glentauchers 16y 1990/2007, 46%, Duncan Taylor NC2, cask 14434
Deze Glentauchers kan de vergelijking met de Asta Morris enkel op de neus aan, op de smaak en in de afdronk verliest hij het pleit. De neus is fruitig en floraal. Sappige rode appels, peren, witte perziken, samen met de geur van gras en gedroogde bloemen. Lichte granen. En de geur van warme melk. Niet erg complex, wel zeer aangenaam om ruiken. De smaak is iets minder. Die is graniger, droger, minder aromatisch. Maar verre van slecht hoor, ik proef geen storende zaken, wel appels, muesli, nootmuskaat, een klein toefje zout, wat eik… niet veel meer echter. Ook deze heeft een middellange afdronk, licht bitter. Op de smaak iets te simpel, maar die neus is erg goed. De Asta Morris wint het met verve. 85/100

7 nov

Dailuaine 21y 1992, The Whisky Mercenary

Als ik goed kan tellen, is dit reeds de achtste botteling van The Whisky Mercenary. De vorige zeven waren wat mij betreft telkens een schot in de roos, erg lekkere whisky’s voor een zeer correcte prijs. Deze is niet anders. Weldra te verkrijgen.

 

Dailuaine 21y 1992/2013, 53.3%, The Whisky Mercenary, bourbon cask
Het zou me niet verbazen dat dit een ‘fresh bourbon (barrell?)’ was. Veel vanille en warme houtkrullen, gevolgd door appels, meloenen en gele pruimen. Zoete kruiden zoals gekonfijte gember en zoethout. En ook wat kaneel. Iets licht geroosterd. Marshmallows boven een vuur. Jammie. Veel zoete elementen dus, maar het wordt nooit te zoet, het geheel blijft erg expressief en smeuïg. Daar zorgt ook de bijenwas voor. Iets licht grassigs valt nog te ontwaren. Hooi. Erg frisse, aromatische neus. De eik doet z’n werk op de smaak, maar de zoete elementen blijven paraat. Vanille en ook honing nu, sappige rode appels (of appelsap als je wil), veel zoethout, kandijsuiker, amandelspijs… Naast het zoethout keert ook de kaneel terug, en hetzelfde kan gezegd worden van de gember. En ook wat nootmuskaat. En houtzaagsel. De eik doet echt wel z’n werk. Maar de balans is prima. Nu proef ik ook wat zeste van appelsien. Stevig, fris en prikkelend mondgevoel. Middellange afdronk op eik, kruiden en zoet fruit. Een whisky die erg door het hout wordt getekend, maar waarbij dat hout vrij spel laat aan een waaier van aroma’s. Dailuaine 1992, wat een verrassing! 88/100

7 okt

Glendronach 16y 1992

Vandaag en morgen is het Glendronach-time. Ik begin met een botteling van een paar jaar geleden, morgen een nieuwe klepper.

 

Glendronach 16 YO 1992/2009, 57.2%, OB, oloroso cask #1140Glendronach 16y 1992/2009, 57.2%, OB oloroso cask #1140, 598 bottles
Erg lekkere, sappige sherryneus. Voor het sappig karakter zorgt rood fruit zoals kersen en frambozen. Hij is ook zoet, met tonen van karamel, gele rozijnen en aardbeienconfituur. De geur heeft ook iets licht vegetaals. Voor de rest zijn er nog wat typische sherry-associaties zoals noten, leder en koffie. Niet veel kruiden echter. Wel stevige, ronde eik. Maar vooral het sappige rode fruit weet me te verleiden. Geweldige neus. De smaak is zoals wel vaker bij dit soort sherrybommen voor mij iets te droog, zeker naar het einde toe. Het begint nog op fruit, zoals rozijnen en pruimen, bramen en aardbeien. Daarna krijg ik koffie en leder. En dan zetten de eik, de noten en de kruiden (kaneel, peper, kruidnagel) zich door. Maar deze laatste smaken gaan dus overheersen. Lange, verwarmende en droge afdronk. Licht bitter (maar dan chocolade-bitterheid). Op de neus scoor ik dit negentig, omdat hij de mond iets te veel uitdroogt, wordt het 88/100

30 sep

4 Reacties

Ardmore 20y 1992, The Auld Alliance

De Auld Alliance botteling die de eer krijgt de eerste in een hopelijk lange rij te zijn, en dus luistert naar de naam Selection 001, is deze Ardmore 1992. Emmanuel kon niet veel beter kiezen.

 

Ardmore 20 YO 1992, 51.3%, The Auld AllianceArdmore 20y 1992/2013, 51.3%, The Auld Alliance, selection 001, bourbon barrel, 218 bottles
Schitterende zachte, complexe, gelaagde neus. Olieachtig, mineralig, zacht rokerig, fruitig, licht ‘farmy’, licht zilt, wat floraal, wat aards, kruidig… he’s got it all. Bij het fruit noteer ik ananas, mandarijn, meloen, roze pompelmoes. Qua olie is het notenolie en ook wel wat lijnzaadolie. De mineralen doen me denken gepoetst zilverwerk en natte grond (die aarde waar ik al naar verwees). De (turf)rook is zacht en zoet. Dat zoete wordt versterkt door honing. Nat hooi brengt het farmy karakter naar voor. De kruiden zijn al even zacht als de rest, zoethout en kaneel vallen hier op. Heb ik lichte zilt al vermeld? Ja dus. Bij dat florale verwijs ik naar het hooi maar ook naar gedroogde bloemen. Man, dit ruikt heerlijk. De smaak is misschien iets minder complex, maar daarom niet minder lekker. In willekeurige volgorde proef ik zachte turf, vanille, honing, olie, appels, mandarijnen, meloen, gember, zoethout, mineralen, meloen, zilt, hooi, peperkoek… weinig complex is dit nu ook weer niet. Alles mooi verweven en gebalanceerd. Het mondgevoel is zacht, romig en elegant. Lange, olieachtige afdronk, op tonen van zoete turf, fruit, zilt en mineralen. Mwa, ik denk dat dit voor mij toch wel de beste Ardmore 1992 is. Heerlijke whisky. 91/100

8 jun

Glen Scotia 17y 1992, Samaroli Coilltean

Ik heb gemengde gevoelens bij Glen Scotia 1992, soms is dat matig, soms lekker, nooit uitzonderlijk. Ook deze van Samaroli is dat niet.

 

Glen Scotia 17 YO 1992, 45%, Samaroli CoillteanGlen Scotia 17y 1992/2009, 45%, Samaroli Coilltean, fino sherry butt #3, 858 bottles
De geur start op vuile sherry, die me doet denken aan rubber en aan een vuile schotelvod. Na enige tijd verdwijnt dat vuile naar de achtergrond en komen er tonen van Maggi en tabaksbladeren in de plaats. En andere, wat klassiekere sherry-associaties: noten, karamel, rozijnen, pruimen en veel leder. De noten krijgen een geroosterd kantje en worden vergezeld van geroosterd graan. Crème brûlée. En ook nog wat zilt. Wordt duidelijk beter na wat lucht gehapt te hebben. Minder vuile start op de smaak, wel stevige sherry. Zilte sherry. Doet zelfs een beetje denken aan Old Pulteney op sherryvat. De sherry laat zich kennen in de vorm van eik, noten (echt wel veel noten, van allerlei slag), gedroogde vruchten, karamel en koffie. En ook de tabak keert terug. Kruiden zoals peper en zoethout. Redelijk droog allemaal. Behoorlijk lange, droge afdronk, op kruiden en donkere chocolade. Los van de eerste indruk is dit best een aangename whisky. Aangenaam zonder meer. 83/100

28 mei

Longmorn 21y 1992, Malts of Scotland

1992 is een zeer beschikbare vintage voor Longmorn. Malts of Scotland bottelde recent z’n tweede Longmorn 1992, de eerste vond ik best te pruimen.

 

Longmorn 21 YO 1992/2013, 54.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead MoS13014Longmorn 21y 1992/2013, 54.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13014, 224 bottles
Wat me in de neus als eerste opvalt, is de geur van peperkoek. Zoet en kruidig dus. Peperkoek met gekonfijte gember, een favoriet van mij. Deze associaties worden gevolgd door warme appeltaart met kaneel, opnieuw een combinatie van iets zoets en kruiden. Vanille, kandijsuiker (iets van crème brûlée) en gekonfijt fruit vallen ook te noteren. Net als een stevige portie frisse eik, en een beetje hooi. Maar vooral de peperkoek valt op. Prikkelend en stevig mondgevoel op kruiden en hooi. Gember, peper, kaneel en zoethout. Niet zo veel fruit, wel wat abrikozen en mandarijnen. De vanille en de kandij blijven wel aanwezig. Middellange, kruidige en licht drogende afdronk. Het mineralige van de vorige botteling, wat daar toch een meerwaarde was, ontbreekt hier. Frisse, cleane en op de smaak licht scherpe whisky. 84/100

6 mei

Ardmore 18y 1992, Liquid Sun

Ardmore 1992, hebben we er daar al niet genoeg van gehad? Nha, never enough. Vandaag ééntje van Liquid Sun, je weet wel, één van die labels van The Whisky Agency. Hier betaal je een 90 euro voor.

 

Ardmore 18 YO 1992/2011, 49.1%, Liquid SunArdmore 18y 1992/2011, 49.1%, Liquid Sun, bourbon cask, 209 bottles
Ronde, olieachtige turf met daarop een deftige hoeveelheid fruit. Vooral sinaas valt op, maar ik heb ook meloen, roze pompelmoes en sappige appels. Amandelolie en cashewnoten. Zilt ook wel, iets wat misschien wat vreemd maar wel typisch lijkt te zijn voor Ardmore 1992, naast de olie en de zachte turf. De geur wordt hoe langer hoe mineraliger. Zilverpoets, nog zo’n marker. Op de smaak aardse tonen (wortels), teer en turf, vanille en notenolie, samen met fruit zoals appels (rode), perziken en appelsienen. Best wat kruiden ook (peper, gember) en de mineralen van de geur. Lange afdronk, op zoete turf, olie en rode appels. Een typevoorbeeld van hoe en hoe lekker Ardmore 1992 is. Op hetzelfde hoge niveau van een aantal andere. 89/100

3 apr

1 reactie

Ardmore 1992, The Whiskyman

Ardmore 1992, gelukkig is het een profiel dat ik niet snel beu raak. Integendeel. En zeker niet als het een whisky is die wat van het klassieke Ardmore 1992 profiel afwijkt. Zoals deze van The Whiskyman. Niet de eerste Ardmore 92 van hem echter, vorig jaar ging er een erg lekkere botteling onder het gitaar-label aan vooraf.

 

Ardmore 21 YO 1992/2013 ' See me drink me', 49.7%, The WhiskymanArdmore 21y 1992/2013 ‘See me, drink me’, 49.7%, The Whiskyman, 175 bottles
In vergelijking met andere Ardmore’s 1992 heeft deze een minder rond profiel. Dit is iets scherper, cleaner en mineraliger. En dat is helemaal geen slecht nieuws. Integendeel. Ik hou wel van dit profiel, opgebouwd rond mineralen, zeste (de schil van citroen en pompelmoes hier), aardse tonen (natte aarde, wortels) en zilt. Samen met de lichte turftonen doet dit zelfs een klein beetje aan cleane Port Ellen (op een weinig actief sherryvat dus) denken. Naast de citrus ruik ik ook groene appels en witte perziken. En zelfs ook meloen en kiwi. Lijnzaadolie maakt het… eh, olieachtig. Een leuk boerderijkantje komt om de hoek kijken. Nat hooi. Na Port Ellen dien ik ook te verwijzen naar Brora (van de tweede helft van de jaren zeventig). Echt mooi. Prikkelend mondgevoel. De zeste, de mineralen, de aarde, het zilt, het keert weer in volle glorie. Gember en peper dragen bij tot het prikkelend karakter. Aan de andere kant van het smakenpalet hebben we honing, nougat en peperkoek. En fruit in de vorm van appels, ananas en bananen. Amandelen. Stevige, olieachtige turf. En ook de boerderij met z’n nat hooi is er nog. De afdronk is lang, zoet, kruidig, zilt en rokerig, en vooral even complex als de rest van deze Ardmore. Het zoveelste bewijs dat Ardmore top was in 1992. En dat er serieus wat van beschikbaar is gesteld voor bottelaars. 90/100

25 mrt

2 Reacties

Ardmore 20y 1992, The Nectar of the Daily Drams

Bij een vorige tasting note schreef ik dat je Ardmore 1992 blind kan kopen. Bij deze The Nectar of the Daily Drams weet ik dus waaraan ik me kan verwachten. Vanaf 85 euro is hij de jouwe.

 

Ardmore 20YO 1992/2012, 47.8%, The Nectar of the Daily DramsArdmore 20y 1992/2012, 47.8%, The Nectar of the Daily Drams
Mineralige turf, jawel. Dat is het herkenbare vertrekpunt bij Ardmore 1992 blijkbaar. De turf is echter discreet, discreter dan bij andere bottelingen heb ik de indruk. Mineralen dus, natte aarde, olijfolie, zilt en cashewnoten. En veel citrusfruit. Mandarijn, limoen, citroen… citrus dus. Maar ook kersen. Honing zorgt voor een zoete toets. Nat hooi geeft het een ‘farmy’ kantje. Ik vind het geweldig. Op de smaak is de turf al even discreet en subtiel. Zoete elementen zoals vanille en honing, en fruitige zoals sinaas, citroen en ook meloen spelen de eerste viool. Het is pas na enige tijd dat de turf meer op de voorgrond treedt, samen met het zilt en het hooi, zaken die ik ook al op de neus had. Kruiden zoals peper en gember zijn ook te ontwaren. Eigenlijk ligt de smaak mooi in het verlengde van de neus. Olieachtig mondgevoel. Lange afdronk, waarbij het fruit, de mineralen, het zilt en de turf elkaar ondersteunen. Perfect gebalanceerde whisky en voor mij samen met de Peat Fighting Man van The Whiskyman de beste die ik al kon proeven. Deze laatste heeft trouwens een tweede Ardmore 1992 gebotteld, met een wat minder typisch profiel. Bespreking hiervan volgt. 90/100

14 jan

Littlemill 20y 1992, Archives Anniversary release

Littlemill van eind jaren tachtig, begin jaren negentig, er kunnen er niet genoeg gebotteld worden. Ook Whiskybase heeft er ééntje op de markt gebracht onder z’n Anniversary label, meer bepaald een 1992. Hij kost je 100 euro.

 

Littlemill 20 YO 1992/2012, 54.8%, Archives, Whiskybase, Anniversary release, bourbon hogshead #44Littlemill 20y 1992/2012, 54.8%, Archives, Whiskybase Anniversary release, bourbon hogshead #44, 339 bottles
De neus start minder expressief dan verwacht, maar als je ‘m tijd geeft, bloeit hij open tot een subtiele en complexe whisky. Lichte toetsen van tropisch fruit. Wit tropisch fruit zoals lychee, meloen en coeur de boeuf. Wat pompelmoes ook wel, net als rijpe kruisbessen. Ook lichte weidetoetsen (gras, weidebloemen). Vanille. Onderliggend is er behoorlijk wat kaarsvet, en ook wat amandelspijs. Ik hou erg van dit profiel, maar op de geur heeft hij tijd nodig. Op de smaak veel minder, hij is hier een stuk minder schuw. Meteen veel fruit: pompelmoes (big time), appels, meloenen (Galia) en passievrucht. Naast dit fruit vanille, veel kruiden (peper, gember, kaneel) en een grassige toets. Gedroogd gras, hooi. Gesuikerde lindethee. Lichte eik en wat hars. Stevig en olieachtig mondgevoel. Water toevoegen brengt de vanille en de bijenwas nog meer naar voor. Lange, licht drogende afdronk op kandij en citrus. Een whisky die het haalt op de smaak, daar is hij textbook Littlemill. En je weet hoe graag ik dat heb. 90/100

19 dec

1 reactie

Glenlossie 1992, The Whisky Mercenary

Jürgen Vromans heeft de smaak te pakken. Na de drie eerste bottelingen heeft hij niet lang gewacht om een vierde te bottelen. Het moet zijn dat hij op een whisky stootte die hij moeilijk links kon laten liggen. Het is een Glenlossie 1992, die je 80 euro kost.

 

Glenlossie 20 YO 1992/2012, 57%, The Whisky MercenaryGlenlossie 20y 1992/2012, 57%, The Whisky Mercenary
Geurt als Bladnoch 1990/1991. Heel aromatisch en floraal. De weide met z’n hoog gras, klaprozen en boterbloemen. Natte dennennaalden. Dat florale vermengt zich mooi met zoetere tonen zoals honing en vanille. En marshmellows. Een beetje aarde ook. Veel ‘natuur’ eigenlijk. Melk (jawel, vers van de koe), en boter. Lichte eik en een stuk luidere bijenwas (gelukkig is het niet omgekeerd) zorgen voor de nodige body. Fruit? Wel ja, maar achter het florale. Witte perziken vallen op. Water toevoegen brengt dat fruit wel meer naar boven, ik krijg er dan meloen en papaya bij. Mooi mooi. Ondanks het hoge alcoholpercentage best drinkbaar. Logischerwijze wel erg prikkelend op veel kruiden (peper en veel gember), noten, witte pompelmoes en eik. Knappe bitterheid. Limoncello. Met water opnieuw fruitiger. Wit fruit, zowel uit de boomgaard (perziken en appels) als de tropischere variant (meloen, lychee). Dat water is op de smaak echt wel een meerwaarde, er komen meteen twee punten bij. De balans tussen de zoetere en drogere elementen wordt er volledig door rechtgetrokken. Vanille-ijs. Middellange afdronk, kruidig en zoet, met gember en vanille die het langst blijven hangen. Een frisse en zeer pure whisky, close to nature. I like. A lot. 88/100

22 nov

Lindores Highland Park tasting

Zoals beloofd kom ik graag (zéér graag) terug op de geweldige Highland Park tasting waarmee we eind vorige maand het Lindores Whiskyfest op gang schoten. De toch wel indrukwekkende line-up laat zich als volgt lezen:

  1. Highland Park 1984 Malts of Scotland ‘Amazing Casks’
  2. Highland Park 12y, 40%, OB 8/7/1992 for the Belgian market
  3. Highland Park 21y 1959, 43%, OB 1980
  4. Highland Park 40y 1958/1998, 44%, OB, 665 bottles
  5. Highland Park 35y 1962/1997, no ABV, Cask Strength, OB for the retirement of John Goodwin

    De 21y 1959 kende ik al, maar ik zag er niet echt tegen op hem opnieuw te proeven. Hetzelfde kan ik ondertussen ook zeggen van de Amazing Cask. Van de drie andere whisky’s nam ik een sampletje mee naar huis. Hieronder mijn bevindingen van de 12y for Belgium, morgen en overmorgen van de twee kleppers.

     

    Highland Park 12y, 40%, OB 8/7/1992 for the Belgian market
    Mooie, romige, zoete neus. Bijenwas, pollen, honing en heide, dat zijn de eerste zaken die opvallen. Daarna gevolgd door oud leder, melkchocolade en romige boter. Pas daarna door hoe langer hoe meer fruit. Sappige perziken, dito abrikozen, ananas uit blik, kokos, banaan… vrij tropisch dus. Evolueert heel mooi. Moeilijk in te schatten wat de whisky initieel te bieden had en wat door de flessenrijping komt (dit is immers twintig jaar geleden gebotteld). De smaak is meteen erg fruitig, naast lichte granen, honing, hooi en heide. En het fruit neigt ook hier naar het tropische. Banaan, ananas, meloen, naast perzik en wat harde peren. Onderliggend zachte rook, tabak en groene thee. Een weinig eik. Mooi olieachtig mondgevoel. De afdronk is vrij kort en licht, hier mist hij kracht. Los van de wat tegenvallende afdronk is dit – zeker op de neus – een zeer lekkere old-school malt. 89/100

    20 nov

    Glen Scotia 20y 1992, Thosop

    Een nieuwe Thosop handwritten, altijd iets om naar uit te kijken. Deze keer is het een Glen Scotia 1992. Hij kost je 110 euro.

     

    Glen Scotia 20y 1992/2012, 48.2%, Thosop Handwritten label by The Whiskyman, refill sherry hogshead, 162 bottles
    Mooie sherryneus, zoet en ‘notig’. Studentenhaver, met z’n gedroogd fruit (rozijnen, vijgen) en allerlei noten. Prikkelende munt, eucalyptus en gember. Fris. Hoestbollen. Geboende eik, en een mooie rokerigheid. Geen turfrook, eerder tabaksrook en de geur van sigarendoosjes. Tabaksbladeren. Enorm dat laatste. Erdoorheen wat bosvruchten (bramen, zwarte en rode bessen). Elegante en rijke neus. Ook in de mond is dit een elegante whisky, het droogt nooit uit. Daar zorgt het (weliswaar gedroogde) fruit, de chocolade en de bijenwas voor. Zilt (iets wat ik bij deze niet op de neus had) en munt komen daar bij, net als de onvermijdelijke eik en kruiden. Qua kruiden denk ik aan nootmuskaat, kaneel, peper en (veel) zoethout. Sterke kruidenthees. En ook hier bosvruchten na enige tijd. Ik vreesde dat ik dit op de smaak té droog zou vinden, maar dat is dus niet het geval. Pas op, dit is redelijk droog, maar nooit té. Nice. Middellange afdronk, mooi droog, op eik, noten, kruiden en zilt. Dit is één van de beste Glen Scotias 1992, van de velen die we de jongste jaren voorgeschoteld kregen. 87/100

    11 sep

    Ardmore 20y 1992, Archives

    Ik heb nog enkele samples van de vierde Archives release staan, waarvan een Ardmore 1992 mij aanlokkelijk staat aan te staren. Ardmore 1992, we weten immers al dat dat erg lekker kan zijn. 80 euro kost deze fles.

     

    Ardmore 20y 1992/2012, 48.6%, Archives, Whiskybase, bourbon barrel #4764, 90 bottles
    Ook deze mist alvast z’n start niet, wat je ruikt is meteen bingo: een heerlijke combinatie van zachte turf, zoet fruit en mineralen. In het fruitcompartiment denk ik aan sappige rode appels, zoete kersen, rijpe kruisbessen en meloen. Qua mineralen gaat het naar nat gras en natte aarde, maar ook gepoetst zilverwerk. Olijfolie en een lichte farmy toets (nat hooi). Peterselie nu ook nog. Lovely! Zacht op de tong, olieachtig mondgevoel. Opnieuw zachte turf, opnieuw gras en hooi, opnieuw mineralen en opnieuw fruit. Meloen en ananas. Wat wel nieuw is, zijn kruiden: gember en kaneel. Rozenbottelthee. Lange afdronk in het verlengde van de smaak. Ardmore 1992 ìs gewoon goed, dat kan je bijna blind kopen. 89/100

    30 aug

    Glen Scotia 1992, Archives

    Een andere nieuwe botteling onder het Archives label is een Glen Scotia 1992. Eén van de vele Glen Scotia’s 1992 die de laatste jaren zijn uitgebracht, in mijn appreciatie met wisselend succes. Deze kost 85 euro.

     

    Glen Scotia 20y 1992/2012, 50.4%, Archives, Whiskybase, hogshead #08/71, 80 bottles
    De neus van deze whisky moet je laten groeien, hij heeft wat tijd nodig om zich bloot te geven. Planten en zachte rubber vallen als eerste associaties op. Daarna vervagen die om plaats te maken voor gras en bloemen (de weide), gevolgd door noten en een beetje zilt. In de verte zelfs licht rook. Daarna bijenwas, antiekwas en geboend leder. Fruit? Ja, toch ook wel: rijpe ananas en zwarte bessen. Lekker. De smaak moet het hebben van kruiden (nootmuskaat, kaneel), leder, pompelmoes en zilt. En opnieuw de zwarte bessen. Best wat eik ook. En chocolade. Middellange afdronk, aangenaam bitter. Het label vermeldt enkel Hogshead qua vattype, de kleur brengt me op bourbon maar er zitten toch enkele elementen in die me aan een sherryvat doen denken. Iemand uitsluitsel? Whatever, ik vind dit lekkere whisky, één van de betere Scotia 92’ers. 86/100

    17 aug

    Glen Scotia 20y 1992, Malts of Scotland

    Next in line bij de nieuwe Malts of Scotland is een Glen Scotia 1992. En dat is niet hun eerste, we hadden al een 1992/2010 die me niet zo kon bekoren. Ook een 1991 trouwens, die me dan weer wel erg beviel. Deze kost je 95 euro.

     

    Glen Scotia 20y 1992/2012, 51.9%, Malts of Scotland, Sherry hogshead #MoS12031, 158 bottles
    Zoete sherryneus met veel chocolade (donkere), gedroogde vijgen en pruimen (pruimentaart), tabak (tabaksrook en tabaksdoosje) en leder. Ook wel wat rood fruit, maar niet zo veel. Braambessen. Munt. Drogend op de tong, met een extra kruidigheid. Tuinkruiden, maar ook wat peper en zoethout. De pruimen, het leder, de chocolade en de tabak tref ik ook hier aan, samen met rozijnen en karamel. Eik natuurlijk ook, en noten, zorgend voor het droge karakter. Niet helemaal in balans hier. Naar het einde toe ook nog iets ziltigs. Zoute drop. Lange afdronk, waar het zoete meer dan op de smaak de strijd aangaat met de drogere elementen. De balans zit hier dan ook beter. 83/100

    10 aug

    Longmorn 19y 1992, Archives

    Een andere whisky uit de nieuwe Archives release is een Longmorn 1992, gerijpt op bourbonvat. Hij kost 70 euro.

     

    Longmorn 19y 1992/2012, 48.5%, Archives, Whiskybase, bourbon cask #86607, 60 bottles
    Zoete neus, veel vanille, vermengd met fruit, wit fruit. Witte perziken. Rode appels, krokant en sappig. Pink Ladies (ik heb het nog steeds over appels). Best mineralig ook: natte stenen en kalk. Geboend leder en mos valt ook nog te vermelden. Net als ronde eik. Rond en romig in de mond, gelijkaardige sensaties als in de geur. Appels, perziken, vanille, mineralen. Abrikoos ook wel. Tuinkruiden en zoethout vullen aan. Middellange afdronk op vanille, appels, eik en kaneel. De eik groeit. Mooie ‘moderne’ combinatie mineralen, vanille, eik en fruit. Fris. 85/100

    « Oudere berichten