Spring naar inhoud

Posts tagged ‘15yo’

19 feb

Glencadam 15y

Glencadam is één van die distilleerderijen die je niet vaak tegenkomt. Het ligt in het oostelijk deel van de Highlands, meer bepaald in Brechin, tussen Dundee en Aberdeen. De geschiedenis van Glencadam gaat terug tot het jaar 1825 en is vandaag eigendom van Angus Dundee Distillers. Ik proef de officiële 15-jaar. Hij kost een 45 euro.

 

Glencadam 15y, 46%, OB 2013
Mooie neus op tonen van granen, vanillepudding, noten, kamille, gember, kaneel en warm hout (vers geschaafd hout). Ook best wat fruit: abrikozen, perziken en aardbeienconfituur. Lichte tonen van schoenpoets en kaarsvet vullen aan, samen met de geur van heide. Dit is meer dan gewoon aangenaam. De smaak moet het hebben van granen, vanille, warme eik, kruiden zoals kaneel en peper, wit fruit (modern jawel), maar ook wat citrus, munt, noten en gras. Clean en misschien wat simpel, ook niet helemaal het niveau van de neus, maar vlot drinkbaar. Droger naar het einde toe. Licht en zacht mondgevoel. De afdronk is van het korte en droge type, op kruiden, eik en vanille. Modern maar best genietbaar profiel. 85/100

4 dec

3 Reacties

Ledaig 15y 1997, The Whiskyman

The Whiskyman komt met een nieuw label op de proppen, Age Matters. De nadruk ligt dus op de leeftijd, veel maar dan op distilleerderij of vattype. Een statement. Naast onderstaande Ledaig zit er een Ben Nevis (16), een Clynelish (17), een Littlemill (21) en een Bruichladdich (22) in de eerste reeks. Maar ik begin dus met de jongste. Reken op een 70 euro.

 

Ledaig 15y 1997/2013, 51.9%, The Whiskyman ‘Age Matters’
Djee, hoe vuil wil je je whisky hebben? Het is niet de eerste maal dat ik me die bedenking maak bij het proeven van Ledaig 1997, maar hier is ‘vuil’ echt wel het juiste woord. En dat is dus niet eens negatief, integendeel. Vuile, vettige turfrook, teer, pek, de geur van stallen en nat, licht rottend hooi, de geur van een dweil ook. Van een vuile dweil, dat spreekt. Ik weet het, dat klinkt allemaal hoogst onaangenaam, maar dat is het echt niet. Ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven, je moet het ruiken. Je eerste reactie zal er ongetwijfeld een zijn van “wat is dit?”, maar ga dan terug en ontdek de complexiteit, en leer de geur meer en meer appreciëren. Er komt trouwens ook appelsien bij kijken (de rijpere variant), zeewier, zoethout en de geur van de herfst. Natte bladeren (al wat rottend, inderdaad). Hij doet me ook denken aan wild (het is het seizoen). Everzwijn. Op het bord welteverstaan. De smaak doet niet onder qua ‘speciaal’. Speciaal in de zin van bijzonder. Zuurzoete turf die een hele boerderij achter zich aansleept. Nat hooi, natte hond, mest… iets metaligs ook. Engelse sleutels, kauwen op een vork. Teer opnieuw. En houtskool. Deze Ledaig blijft trouwens even complex als op de neus. Er komt fruit bij, in de vorm van appelsienen, aardbeien, zoute drop, honing, een beetje rubber en natte aarde. Zeer lange, medicinale afdronk op zoete turf en aarde, zo goed dat het een extra punt oplevert. Zeker geen beginners-whisky, maar laat je niet afschrikken door de eerste indruk en ga de uitdaging aan. Je zal het je niet beklagen. 89/100

14 nov

Old Pulteney 15y 1982, sherry wood

De naam Pulteney verwijst naar een oud landgoed in het zuidelijk deel van Wick, Pulteneytown, dat tot 1902 een aparte gemeente was. Op zijn beurt werd dat plaatsje genoemd naar Sir William Pulteney, een beheerder van de Britse visserij-associatie. Pulteneytown en Wick kenden in de 19e eeuw een enorme bloei dankzij de haringvangst.

 

Old Pulteney 15y 1982, 59.9%, sherry wood, cask 929, millennium single cask
De geur van gezouten karamel en gezouten noten, en nog niet zo’n klein beetje. Dat krijg je natuurlijk als je een whisky als Old Pulteney, die sowieso al een zilt karakter heeft, laat rijpen op een sherryvat dat nog lang niet uitgepraat is. Honing ruik ik ook, abrikozen, cake (licht aangebrand), eucalyptus en munt, champignons, zachte rook en zelfs oude boeken. Antiekwinkel. Bijzonder profiel. En bijzonder lekker ook. De smaak is heerlijk droog op toast, eik, noten, kruiden zoals munt en peper, en natuurlijk zilt. Maar het gaat verder, met appelsienen, abrikozen, dadels, gele pruimen, meloen en chocolade. Geweldig vind ik dit. Lange afdronk, kruidig en zilt, met nu hints van aardbeienconfituur. Old Pulteney op een (liefst zeer actief) sherryvat geeft vaak een geweldig resultaat, zilt en sherry gaan beter samen dan je op het eerste zicht zou denken. 89/100

15 okt

Clynelish 1997 voor Beproefd.be

Beproefd is een Belgische website gewijd aan al wat lekker is. En dus vanzelfsprekend ook aan whisky. Om hun website wat extra te promoten, besloten de jongens een eigen botteling op de markt te brengen. Hiertoe namen ze Jürgen – The Whisky Mercenary – Vromans onder de arm. Hij leverde hen een Clynelish 1997. Weeral Clynelish 1997? Inderdaad, dat is blijkbaar één van de weinige whisky’s waar bottelaars nog vlot de hand op kunnen leggen. Maar je hoort me niet klagen, ik moet de eerste mindere Clynelish 1997 nog proeven.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 52.2%, The Whisky Mercenary for Beproefd.beClynelish 15y 1997/2013, 52.2%, The Whisky Mercenary for Beproefd.be, 65 bottles
Nu, Clynelish 1997 beschrijven is wel wat routine aan het worden, extreme verschillen vallen er niet te ontwaren. Bij de éne is het geheel wel wat beter gebalanceerd dan bij de andere, nog een andere is wat complexer of gelaagder. Sommige zijn mineraliger dan andere. Of nog ‘waxier’. Of fruitiger. Met andere woorden, bij de éne domineert het één of het ander nog wat meer. Hier is er niet iets wat de rest domineert, het geheel is rond en alle geuren zijn perfect geïntegreerd. Naast de bijenwas kan je natuurlijk moeilijk ruiken, ook niet naast het zilt en het witte fruit. Rode appels (Jazz), witte perziken. Honing en vanille. Niet origineel allemaal, maar wel erg lekker. Best wat mineralen ook. Natte grasmat. Marsepein maakt het nog wat extra smeuïg. En hooi brengt de boerderij op het toneel. Weliswaar op de achtergrond, maar toch. Daarmee wint hij een puntje. Prikkelend en tintelend mondgevoel, niet erg rond en romig. Minder wit fruit, wel citrus. Nu ja, geen wit fruit, de citrus vertaalt zich toch vooral als witte pompelmoes. Onrijpe mandarijnen (ja, ik had ze beter nog even laten liggen deze ochtend). Zeste. Cider in de verte. Peper en zout dragen bij tot het prikkelend karakter. Gember en kaneel doen dat ook. Minder honing en vanille dan op de neus. Wel noten zoals amandelen en okkernoten. Mooi bitter. Middellange, bitterzoete afdronk, waarbij het zoete langzaamaan het onderspit delft. Vooral de neus van deze Clynelish vind ik heerlijk. Ik vreesde een beetje dat Jürgen na een Clynelish 1997 voor zichzelf gebotteld te hebben, z’n tweede-keus vat (of waarschijnlijk eerder unlabled stock) aan Beproefd liet. Dat is duidelijk niet het geval. Lucky them. 88/100

14 okt

Deanston 15y 1997, Asta Morris

Bert Bruyneel is weer op dreef. Na de Benriach voor Tasttoe Two, is er nu een Deanston 1997. Gewoon even je neus in het glas steken en je weet waarom Bert dit vat geselecteerd heeft.

 

Deanston 15 YO 1997/2013, 48.1%, Asta Morris, cask AM031Deanston 15y 1997/2013, 48.1%, Asta Morris, cask AM031, 342 bottles
Typische Asta Morris neus. Heide! En hooi. En honing. En toast. En geroosterde noten. Maar ook fruit, zowel gekonfijt (kerstcake) als vers. Peren, meloen en gele appels, gaat wat richting cider. Een beetje vanille ook. En boter. Bakken en braden. Lichte herfsttonen ook. De geur van gevallen bladeren. Het kan ook aan het seizoen liggen. Wol? Natte wol ja, maar in de verre verte. Lekker. Romige smaak, zoet en kruidig, met opnieuw dat licht geroosterd karakter. Honing, kandijsuiker en noten. Peper en gember. Het fruit blijft z’n ding doen, ik proef aardbeien, abrikozen en peren. En na enige tijd ook dadels. Een klein beetje zilt valt er ook nog te ontwaren. Ronde eik. Middellange, mooi drogende en kruidige afdronk, met hier witte chocolade als extra. Plezante, boeiende whisky, en vooral zo herkenbaar van AM signatuur. En aan 49 euro weer erg scherp geprijsd. 86/100

28 sep

Glen Mhor 15y 1978, Gordon & MacPhail Cask

Vandaag een oude jonge Glen Mhor uit de Cask reeks van Gordon & MacPhail. Werken is dit. Maar niet slecht terug eens met beide voeten op de grond te komen, heb me wat te veel bezondigd aan recente en minder recente pareltjes de laatste tijd.

 

Glen Mhor 15 YO 1978, 62.2%, Gordon & MacPhail Cask, casks 2263, 2264, 2266, 2268Glen Mhor 15y 1978/1993, 62.2%, Gordon & MacPhail Cask, casks 2263, 2264, 2266 & 2268
Frisse, prikkelende en granige neus, vermengd met fruitige tonen. Kiwi, lychee, de schil van groene appels. Het granige karakter vertaalt zich in muesli met yoghurt (licht zurig). Ook in gist. En pils. De alcohol speelt ook wel op, resulterend in hars, peper en lijm. Zelfs wat aceton. Of nagellakverwijderaar. Potloodslijpsel. Vanille. Best complex die geur, maar niet altijd even aangenaam. Water toevoegen brengt ether naar voor. De granen treden nog meer op de voorgrond. Geen meerwaarde dus. Misschien is het dat wel op de smaak. Zonder water erg krachtig. Nu ja, wat had je verwacht? Granig en licht zuur. Pils, gist, hars, opnieuw het potloodslijpsel. Pas na enige tijd een beetje onderliggend fruit. Maar dan enkel nog groene appels. Opnieuw dat zurige. En met wat goede wil ananas. Maar ook wijnazijn. Peper. Water help hier wel. De ananas komt duidelijker naar voor, het zurige verdwijnt. Middellange, droge afdronk. Zonder water licht zurig, met water niet. De score is met water, wat de smaak ten goede komt. Zonder water halt ie amper de 70. 74/100

25 sep

Clynelish 15y 1997, The Auld Alliance

The Auld Alliance in Singapore is één van de bekendste whiskybars in de wereld. Het is het geesteskind van Emmanuel Dron en bestaat een kleine drie jaar. Emmanuel zette 12 jaar ervaring bij La Maison du Whisky – waarvan de laatste twee jaar als manager van LMdW Singapore – om in een overweldigende bar met meer dan duizend whisky’s. Van standaard tot uiterst zeldzaam. Van Laphroaig 10 tot Laphroaig 1908.
 
The Auld Alliance
En nu is er ook het Auld Alliance whiskylabel, waarvan de flessen te krijgen zijn in Singapore en… jawel, België. Meer bepaald bij QV.ID en Crombé. De eerste reeks bevat een Ardmore 1992, een Caol Ila 1995 en een Clynelish 1997. Laat me beginnen met de jongste.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 53.6%, The Auld Alliance, selection 003Clynelish 15y 1997/2013, 53.6%, The Auld Alliance, selection 003, bourbon hogshead, 208 bottles
Herkenbare jonge Clynelish. Bijenwas, citrus, honing, zilt en mineralen, nog steeds een meer dan geslaagde combinatie. De mineralen en de citrus maken de geur fris en levendig. De honing, samen met een beetje vanille en wat ananas in blik, maken het rond en zoet. Zilt brengt de zee naar voor. Wat ik na enige tijd ook nog waarneem, is lijnzaadolie. In de verte. De smaak is romig en rond, waxy en fruitig. Bijenwas en kaarsvet. Qua fruit vallen pompelmoes, citroen en kruisbessen op. De honing en het zilt van de neus keren terug. Minder mineralen. Kruiden, dat wel. Hier denk ik vooral aan gember en peper. Erg clean profiel. De afdronk is vrij lang, op zilt, bijenwas en citrus. Hij behoudt met andere woorden tot het einde z’n typisch karakter. Ik heb al heel wat Clynelish 1997 gedronken, nog nooit teleurgesteld geworden. Ook nu niet. 86/100

7 mei

Clynelish 15y 1997, Chester

De derde Chester whisky voor de Lage Landen, is een Clynelish 1997. Ik denk dat iedere bottelaar ondertussen wel z’n Clynelish 1997 op de markt gebracht heeft. Maar we klagen niet.

 

Clynelish 15 YO 1997, 53.2%, Chester WhiskyClynelish 15y 1997/2012, 53.2%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd., borbon hogshead, 197 bottles
Tja, Clynelish 1997, what can I say? Het beproefde recept van bijenwas en kaarsvet, honing, fruit (meloen, gele appels, pompelmoes en kruisbessen), mineralen (natte stenen, nat gras) en zilt. Lichte zilt. Onderliggend warme eik en een subtiele floraliteit. Nog wat amandelspijs en lijnzaadolie, en het plaatje is af. Maar wat een mooi plaatje toch weer. Olieachtig en waxy op de tong, balancerend op zoete en bittere elementen. Vanille, kandijsuiker, appels en perziken aan de éne kant, amandelen, pompelmoes, eik, droog gras en gember aan de andere. Met tussen dit alles de bijenwas en olie, samen met een beetje zilt. Lichte granen en peper zorgen voor nog wat extra complexiteit. Middellange afdronk op eik, kruiden, zilt, niet zo veel fruit meer, enkel pompelmoes nog, maar des te meer bijenwas. Prikkelende, frisse whisky. Dit doet niet onder voor andere Clynelish 1997, integendeel, het doet met gemak mee. 88/100

29 apr

Bowmore 15y 1998, Chester Whisky

Chester Whisky & Liqueur Company is een nieuwe bottelaar, wiens whisky’s in België worden ingevoerd door Dominiek Bouckaert aka The Whiskyman. Oorspronkelijk een slijter uit het plaatsje Chester, nabij Liverpool, die whisky en likeuren aan de man brengt, maar sedert enige tijd dus ook een bottelaar. En vanaf heden ook beschikbaar in de Lage Landen. Je hebt de keuze uit deze Bowmore 1998, een Clynelish 1997, een Glenburgie 1989 en een Tomintoul 1968.

Chester Whisky
 

Bowmore 15 YO 1998/2013, 55.2%, Chester Whisky Liqueur CompanyBowmore 15y 1998/2013, 55.2%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd, refill bourbon hogshead, 242 bottles
Zoals wel vaker bij jonge Bowmore is dit vooral fruitig en pas in tweede instantie rokerig. Exact zoals ik mijn geturfde whisky het liefst heb. Witte perziken, kruisbessen en harde rode appels, gevolgd door tonen van citrus. Daarachter gaat er zilt en een beetje jodium schuil. De turf is discreet, niet te veel, juist genoeg. Doorheen dit alles zit een mooie mineraliteit geweven. Kalk. En wat ook niet ongewoon is bij Bowmore uit deze periode is een licht ‘farmy’ kantje. Nat hooi dan vooral. Het mondgevoel is zacht en olieachtig. Lijnzaadolie. De turf is iets prominenter aanwezig en is licht assig. Het fruit blijft om z’n plekje strijden. Vooral citrus nu (citroen, pompelmoes) en minder wit fruit (zie de appels en de perziken van in de geur). Amandelen (wat zoet, dus neigend naar marsepein) en best wat zilt. Het zoete laat zich na enige tijd wel wat wegdrukken door bitterdere elementen. De noten, kruiden (peper valt op) en eik. Dat bittere is hier verre van storend. Lange, volle afdronk op zilt en rook. De neus komt in de buurt van de negentig punten, de smaak doet niet veel onder. Als deze botteling representatief is voor de rest, kijk ik al uit naar de volgende. En dat zal de Tomintoul worden. 88/100

21 mrt

Clynelish 1997 for Whisky Live Belgium

Op het jongste Whisky Live festival in Spa, zorgde Malts of Scotland voor de festivalbotteling. Als je weet dat Dominiek Bouckaert invoerder van MoS is, hoeft het niet te verbazen dat de keuze op een Clynelish viel. Een Clynelish 1997. Verkrijgbaar in de handel voor een kleine 80 euro.

 

Clynelish 15 YO 1997/2013, 54.7%, Malts of Scotland for 10th Whisky Live Belgium, bourbon hogshead #MoS12051Clynelish 15y 1997/2013, 4.7%, Malts of Scotland for 10th Whisky Live Belgium, bourbon hogshead #MoS12051, 242 bottles
Yep, opnieuw bingo. Ronde, smeuïge geur op de obligate bijenwas, honing, vanille en sappig (wit) fruit. Rode appels, witte perziken, zelfs wat meloen. Pas in tweede instantie komt de zee opzetten. Zilt, zeewier, oesters. En ook het mineralige karakter geeft zichzelf pas na enige tijd bloot. Kalk. Sappige eik ondersteunt het geheel. En nu ik er aan denk, ik merk weinig kruiden op. Wel olie. Arachide-olie. En amandelen (marsepein). Rond, romig en vol mondgevoel. Perfecte drinksterkte, water is het laatste waar ik aan denk. Zoet en fruitig bovenaan, met een prachtig onderliggend bitter kantje. Vanille, honing, sappige appels en perziken, ananas, marsepein. Peperkoek. En daaronder dan witte pompelmoes, zachte eik en kruiden. Zoethout en gekonfijte gember. Een lichte zilte toets en een iets minder lichte waxy toets. Wat nat hooi ook nog. Erg complex voor z’n leeftijd. Middellange afdronk, waar de bijenwas, het zoete en sappige fruit, het zilt, de kruiden en de eik elkaar perfect in evenwicht houden. Misschien niet de allerbeste Clynelish 1997 die ik kon proeven, die eer gaat nog steeds naar de botteling van The Bonding Dram, maar veel scheelt het niet. Ik ben fan. 89/100

12 mrt

Bowmore 15y 1997, The Whiskyman

Ik proefde de Bowmore 2001 van Malts of Scotland naast de Bowmore 1997 van The Whiskyman. Het zogenaamde ‘gitaarlabel’ van The Whiskyman stond in 2012 in het teken van The Rolling Stones. Zo kreeg deze Bowmore de naam ‘It’s only single malt but I like it’ mee.

 

Bowmore 15 YO 1997 'It's only single malt but I like it, 53.8%, The WhiskymanBowmore 15y 1997/2012 ‘It’s only single malt but I like it’, 53.8%, The Whiskyman, 189 bottles
De neus van deze vind nog wat beter dan de MoS. De 2001 was complex en erg lekker, deze is minstens even complex maar diept een aantal zaken nog verder uit. Zeker die lichte boerderij associaties zijn hier nog grootser. Echt wel de zoetzure geur van stallen, nat hooi en mest. En jullie weten ondertussen wel hoe geweldig ik dat vind. Ook het fruit is top. Erg aromatische toetsen van gele appels, ananas, rijpe appelsienen en mandarijn. Ook de zee tekent present in de vorm van zeewier, zout, jodium en oesters. De natte stenen zijn ook hier aanwezig, net als kalk. Vanille en zachte karamel (fudge) zorgen voor een zoete ondertoon. Vanillepudding, o ja. En nu zelfs ook iets van potloodslijpsel (grafiet). Nog iets complexer dan de Malts of Scotland, maar vooral nog iets lekkerder. En het goede nieuws is dat de smaak dit patroon verder zet. Romig en olieachtig mondgevoel, en ronder dan de 2001. Zoete turf, zilt, jodium, vanille, kruiden en veel fruit, en dat in willekeurige volgorde. Wat het fruit betreft, denk ik aan meloen, roze pompelmoes, papaja en passievrucht (jawel). Het gaat bij deze dus nog meer de tropische kant uit. Qua kruiden noteer ik peper, kaneel, gember en zoethout. Het zoute karakter groeit, en nog meer met een beetje water. Aardse tonen (natte bladeren en natte aarde). En lijnzaadolie. Lange finish, zout rokerig en fruitig (de roze pompelmoes!). Nee, dat fruit laat zich niet wegdrukken. Als dit 10 jaar langer rijpt, heb je volgens mij iets wat in de buurt komt van jaren zestig Bowmore. Lovely. 89/100

21 jan

1 reactie

Clynelish 15y 1997, The Bonding Dram

Blij dat ik deze Clynelish eindelijk kon proeven. Veel over gehoord, veel over gelezen, wat de goesting alleen maar deed toenemen. Het gaat dus om de Clynelish 1997 die The Bonding Dram bottelde voor z’n vijfjarig bestaan.

 

Clynelish 15 YO 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733Clynelish 15y 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733, 265 bottles
Erg geconcentreerde en rijke neus en heel typisch ook. Wat wil zeggen dat ik veel bijenwas en kaarsvet heb (hoera), vanille, wit fruit (appels, kruisbessen, witte perziken en pompelmoes), zachte zilt en ronde eik. Maar ook warme houtkrullen, dennennaalden en marsepein. En een ronduit heerlijke mineraliteit (natte stenen en een al even natte grasmat). Hopelijk houdt de smaak dit niveau aan, dan hebben we een winnaar. En jawel, op de tong even dik, rijk en geconcentreerd als op de geur. De bijenwas, het fruit (pompelmoes, periken, meloen), de vanille, de marsepein, de mineralen, het zilt, het is allemaal erg aromatisch en perfect met elkaar verweven. Prachtig bitter, door de pompelmoes, de eik en een extra kruidigheid (gember, peper). Lange afdronk, het bittere en het zoete hand in hand. Dit moet mijn beste jaren negentig Clynelish zijn (vanaf nu mijn benchmark). Geweldige selectie Jeroen. 90/100

15 dec

Glen Grant 15y 70 proof, G&M

De leeftijd van een botteling kan je voor een stuk afleiden aan de inhoudsmaat. Zo mag je ervan uitgaan dat een fles die 26 2/3 fl. oz. als inhoud vermeldt, gebotteld werd vóór midden jaren zeventig. Een fles die zowel 26 2/3 fl. oz. als 75,7cl vermeldt, is een fles van midden de jaren zeventig. Vanaf eind jaren zeventig werd het 75cl en dit tot en met 1991. Begin 1992 werd de huidige standaard van 70cl ingevoerd. Vandaag dus een (very) oldie.

 

Glen Grant 15 YO 70 proof, G&M, early 1970’sGlen Grant 15y 70 proof, 40%, Gordon & MacPhail early 1970’s, 26 2/3 fl. oz.
Zachte neus met mooi old bottle effect. Licht stoffig, een kleerkast die in vijftig jaar niet meer open geweest is, oude meubels, licht metalige toetsen (bestek). Verre van storend. Groen appels (Granny Smith), lindethee met honing, pollen en lichte bijenwas. Pompelmoes in de verte. Zoethout, al evenzeer in de verte. Niet veel meer. Zacht en aangenaam op de tong, met veel appels (en appelsap), gember, zoethout, groene thee en wat tabaksrook. Eerder korte, kruidige afdronk met wat tabaksbladeren als extra. Niet complex, wel lekker en vooral erg drinkbaar. 84/100

26 nov

Clynelish 15y 1997, The Whisky Mercenary

Clynelish bestaat al sinds 1819, het jaar dat de Markies van Stafford, de latere Hertog van Sutherland, de distilleerderij uit de grond stampte (lees: liet stampen). De Markies had immers enorme velden waar hij een bestemming voor zocht, wat na rijp beraad gerst verbouwen en whisky-stoken werd. Op die manier had hij inkomsten uit z’n grond én uit de productie van whisky. Eerst diende hij wel een 1500 mensen die op z’n grond woonden te verjagen, maar daar draaide hij z’n hand niet voor om. In 1824 ontving hij een licentie, waarmee hij ook een pak illegale stokers in de regio een hak zette.
Vandaag de tweede van de eerste drie bottelingen van The Whisky Mercenary, alias Jürgen Vromans. Deze Clynelish 1997 kost je een 65 euro.

 

Clynelish 15y 1997/2012, 51.5%, The Whisky Mercenary, bourbon cask, 59 bottles
Och ja, ik ben ongetwijfeld bevooroordeeld als het op Clynelish aan komt, en Clynelish 1997 heeft zich in het verleden al laten kennen als textbook (jonge) Clynelish. Denk maar een deze van The Whiskyman (classic label & music label), de Archives,… Ook deze is zeer herkenbaar: cleane waxy neus met een stevige portie zee. Zilt en zeewier. Kaarsvet en schoensmeer. Honing zorgt voor een zoete toets, rode appels en citrus voor een fruitige. Pompelmoes. Ha, zelfs een beetje ananas. Onderliggend mineralige tonen zoals deze van natte stenen en klei. Allemaal behoorlijk Riesling-ig. Mooi rond. I just love it. De smaak doet niet onder. Romig mondgevoel, minder rond dan de neus evenwel, maar dat hoeft helemaal geen minunt te zijn. Zoete, fruitige, waxy en mineralige tonen met opnieuw de zee. Hier wel granen als extra (het jonge karakter speelt op), net als kruiden zoals peper en gember. Wat het fruit betreft, pompelmoes, citroen en kruisbessen. Zeer mooie bitterheid. Campari. Ik heb absoluut niets tegen Campari. Schweppes. Ik heb absoluut niets tegen Schweppes. Middellange afdronk op pompelmoes, was en zilt. Nice! Ik heb de indruk dat Jürgen z’n vaten weet te kiezen. Benieuwd naar de laatste, de Bunnahabhain 1976. Laat ons daar maar niet te lang mee wachten. 87/100

16 nov

1 reactie

Strathmill 15y ‘Manager’s Dram’

Strathmill wordt zelden gebotteld als single malt, nochtans zijn de drie onafhankelijke bottelingen die ik hier in het verleden besproken heb, mij erg goed bevallen. Benieuwd of dit ook bij deze Manager’s Dram het geval is.
In z’n beginjaren heette Strathmill trouwens Glenisla-Glenlivet Distillery.

 

Strathmill 15y ‘Manager’s Dram’, 53.5%, OB 2003
Scherpe neus, alcoholisch en grassig. Vers gemaaid gras, eik, okkernoten, de schil van groene appels. Ook iets vegetaals. Gekookte groenten. Asperges? Het gras slaat op de duur om in hooi. Marsepein noteer ik ook nog. Zeker niet slecht maar nogal scherp allemaal. Met water granen, boter en lichte rook (assen). Ook de smaak is alles behalve rond. Groene appels, de schil van citrus, gras, hooi, noten en peper. Erg clean en scherp dus. Kandij toch ook en opnieuw de marsepein, wat dan toch voor een zoete toets zorgt. Maar het is de alcohol die domineert. Met water zoeter en meer citrus. Korte, frisse, cleane afdronk. Heeft zeker water nodig, maar ook dan is dit niet erg bijzonder. Vreemd dat de managers deze whisky ooit geselecteerd hebben. 82/100

5 nov

Dalmore 15y

Zoals elke botteling van The Dalmore draagt ook deze de twelve-pointer stag, het koninklijk hertengewei uit het wapenschild van de clan Mackenzie. Deze clan, wiens geschiedenis teruggaat tot de dertiende eeuw, was lange tijd eigenaar van de distilleerderij.
Deze 15y rijpte volledig op Mathusalem sherryvaten.

 

Dalmore 15y, 40%, OB +/-2012
Zoete neus op tonen van karamel, mout (Ovomaltine), mokka, praliné, rijpe sinaas, gedroogde abrikozen, rozijnen en pruimencompot. Daarachter zitten de kruiden: gember en kruidnagel. Tabak ook. En lichte eik. Zachte smaak, een stuk droger dan de neus. Wat karamel en chocolade, en ook cake met gekonfijt fruit. Sinaas opnieuw. De eik, de kruiden en ook noten vervolledigen en gaan echt wel domineren. Gember en kaneel. Serieus droog naar het einde. Licht zilt. Middellange, droge afdronk op kruiden en eik. Verre van slecht maar de neus is me wat te ééntoning zoet en de smaak te ééntoning droog om écht te kunnen boeien. 81/100

22 sep

Ardbeg 15y 1973, Sestante

Gisteren Old Pulteney, vandaag Old Ardbeg. Een 1973 van Sestante. Niet één van hun legendarische bottelingen op vatsterkte, wel een easy drinking versie op 43%. De ‘clear glass’, je hebt ook een groene fles 15y 1973/1988 op 43%.

 

Ardbeg 15y 1973/1988, 43%, Sestante, clear glass
Zachte neus met veel fruit en niet zo veel turf. Qua fruit denk ik aan verse pruimen, peren, ananas in blik. Kruidenthee ook (linde). Noten, natte wol, kalk en marsepein. Ook wat honing. Daarna zilt en jodium, lichtjes medicinaal. Gerookte heilbot. De smaak is licht en even zacht als de geur. De associaties lopen gelijk met deze van de geur: honing, gerookte vis, noten, zachte turf, marespein en fruit (ananas, peer). Gember en munt. Fris. Geen erg lange, frisse afdronk. Heerlijke oude Ardbeg, zalige drink-away whisky. 91/100

13 sep

Glen Moray 15y 1991 ‘Mountain Oak’ final release

In 2003 bracht Glen Moray een eerste deel van de Mountain Oak op de markt, in 2007 en met dus vier jaar extra rijping verscheen het tweede en meteen ook laatste deel van deze 1991, gerijpt op getoaste eikenhouten vaten.

 

Glen Moray 15y 1991 ‘Mountain Oak’ final release, 58.6%, OB 2007, 1158 bottles
De neus start op vanille (niet te verwonderen) en wat vluchtige tonen zoals lijm en vernis. Daarna een lading kruiden zoals nootmuskaat, kruidnagel en zoethout. Niet erg veel fruit, misschien wat ananas en woudvruchten zoals zwarte bessen en braambessen. Wat wel opvalt is dat de vanille meer en meer plaats maakt voor stroperige karamel. En voor praliné. Best genietbare aroma’s, maar het is allemaal nogal springerig, weinig consistent. Romige smaak op zachte karamel, ananas, braambessen, kruiden (peper, gember en kaneel), noten en meer en meer eik. Eik die de rest serieus begint te overvleugelen. En opnieuw vernis, wat hier niet direct een meerwaarde is. Geen al te lange, zeg maar korte afdronk op donkere bosvruchten, de kruiden van op de smaak en eik. Wel, ik vond de 2003 botteling merkelijk beter in mijn herinnering, die vier jaar extra rijping hebben de kwaliteiten van deze whisky wat verstomd. 81/100

3 sep

Glen Ord 15y 1997, Archives

In de vierde Archives release van Whiskybase zit ook een Glen Ord 1997. Hij kost je 60 euro.

 

Glen Ord 15y 1997/2012, 54.2%, Archives, Whiskybase, Hogshead #800083, 64 bottles
Erg cleane neus. Ik heb de geur van versgemaaid gras, warm houtzaagsel, gele appels, cider (wat dan in het verlengde van die appels ligt) en kruisbessen. Ook houtskool, oploskoffie en een klein beetje bijenwas. Sober en wat scherp, maar wel lekker om ruiken. Een klein beetje rook ook. Iets van heide. De smaak is even clean als de neus, op gras, groene thee, eik, gember, rabarber, kiwi, kirsch… best scherp opnieuw, maar daaronder krijg je dan honing en bijenwas, wat het geheel in evenwicht trekt. De gember slaat om in gekonfijte gember, de whisky wordt dus stilaan wat zoeter. Middellange afdronk, in het verlengde van de smaak, mooi bitterzoet. Zeer clean dus, messcherp. Een profiel dat je moet liggen. Ik hou hier wel van. 86/100

5 aug

Tomatin 15y ‘Limited Edition’, Tempranillo

Tomatin brengt een nieuwe officiële botteling op de markt, een gelimiteerde (nu ja, 3150 flessen) 15 jaar oude whisky, die rijpte op zowel bourbon- als tempranillovaten. Tempranillo is een Spaanse blauwe druif die onder andere in de Rioja wijnen gebruikt wordt, maar ook in andere Spaanse topwijnen. Ik veronderstel dat dat rijpen op tempranillovat gewoon een finish van enkele maanden is. Deze whisky werd gebotteld op 52% en zal dus in de rekken staan naast de standaard 15y. Als ik de begeleidende communicatie moet geloven, is deze whisky “dominated by deep fruity aromas softened by a sweet candy flavour with a long lasting and very creamy finish”. En waarom zou ik dit niet geloven? Juist ja, proeven maar.

 

Tomatin 15y Limited Edition, 52%, OB 2012, Bourbon/Tempranillo matured, 3150 bottles
De neus wordt gekenmerkt door een zoete granigheid. Frosties, suikerspin, vanille en snoepgoed. Ik denk aan zachte beertjes. Gestoofd fruit ook (ik neem aan dat hier de wijn z’n werk heeft gedaan), net als wat zwarte bessen (cassis). Kaneel ook, en iets van bladeren. Hetzelfde patroon op de smaak. Zoet, granig met meer en meer fruit. Vooral woudvruchten. Bramen, zwarte bessen, frambozen. Anijs, kaneel en peper zorgen voor de body. Stevig en romig mondgevoel trouwens. Een klein beetje hout. Middellange afdronk, kruidig en zoet. Het rood/zwarte fruit blijft hangen. Tja, correcte en degelijke whisky. Niet meer maar ook niet minder. 78/100

« Oudere berichten