Spring naar inhoud

Posts tagged ‘11yo’

28 aug

1 reactie

Bowmore 11y 2001, The Whiskyman

Vandaag een Bowmore 2001 die The Whiskyman eind vorig jaar bottelde voor drie whiskyshops: QV.ID, Whiskysite.nl en Single Malt Whisky Shop. Nog te koop aan 65 euro.

 

Bowmore 11 YO 2001/2012, 50.6%, The WhiskymanBowmore 11y 2001/2012, 50.6%, The Whiskyman, 240 bottles
De neus laat zich samenvatten als rokerig, granig en zilt. Deze drie geuren zijn mooi verweven met elkaar en domineren het geheel. Boter, neigend naar boterkoekjes. Petit Beurre. Ook motorolie laat zich ruiken, net als teer. En binnenbanden. En leder. De geur wordt hoe langer hoe zoeter. Bananen, de schil van appels en appelsienen qua fruit, vergezeld van zoethout en kandijsuiker. Rond romig mondgevoel. Minder granen dan in de geur, wel veel turfrook, zilt en zoete associaties. Zoete associaties zoals daar zijn: zoethout, appelsienen, gezoete pompelmoes en gekonfijte gember. Bij het zilte moet ik denken aan gerookte vis. Heilbot bijvoorbeeld. Vrij lange afdronk, op hetzelfde patroon als dat van de smaak. Zilt, rokerig en zoet dus. Jonge Bowmore, het blijft een succesverhaal. Benieuwd naar dezelfde vintages na een tiental jaar extra rijping (meer fruit, getemperde turf en zilt), dat moeten kanonnen worden. 88/100

25 jul

Port Charlotte 11y 2001, Malts of Scotland

De Longmorn 1976 van Malts of Scotland wordt vergezeld van een Port Charlotte 2001, gerijpt op een Riojavat. White Rioja neem ik aan. Ik ben echt wel fan van Port Charlotte, over het algemeen prefereer ik Port Charlotte boven jonge Laphroaig of Ardbeg. Samen met jonge Bowmore zowat het boeiendste wat ze tegenwoordig op Islay produceren. Niet goedkoop echter, 109 euro is gewoon duur voor single malt van deze leeftijd.

 

Port Charlotte 11 YO 2001/2013, 57.5%, Malts of Scotland, Rioja Hogshead #MoS13027Port Charlotte 11y 2001/2013, 57.5%, Malts of Scotland, Rioja Hogshead #MoS13027, 358 bottles
Zoet en zilt profiel op de neus. Een hammetje gebraden boven een houtvuur op het strand. Met een honingsausje. Ik krijg er honger van verdorie. Ook gerookte heilbot stimuleert de honger. Het geheel wordt hoe langer hoe zilter. Kappertjes. Gezouten boter. Natuurlijk is dit ook erg rokerig. Turfrook, rook van een haardvuur. De wijn maakt het zoet. Honing heb ik al vermeld, naast de geur van citroensnoepjes. Ik ruik ook een beetje schoensmeer en kaarsvet. Op de smaak wordt dit patroon van zoet, zilt en rokerig verder gezet. Met de (turf)rook nog wat meer op het voorplan. De gerookte vis doet verder z’n ding, vergezeld van best wat citrusfruit. Minder citroen hier, wel appelsienen en mandarijnen. Vanillefudge. Met water (nog) zoeter en (nog) rokerig. Ondanks de 57,5% is water niet noodzakelijk. Erg lange afdronk, perfect in lijn met de smaak. Zilt, rokerig en zoet dus. Toch weer erg lekker hoor. Het zijn extreme smaken, oké, maar het is allemaal wel zeer mooi verweven en geïntegreerd. 89/100

11 mrt

Bowmore 11y 2001, Malts of Scotland

Dat Bowmore na de desastreuze jaren tachtig weer helemaal terug is, weten we ondertussen wel. Ook jonge Bowmore stelt zelden teleur. Aan Malts of Scotland om dat nog eens te bewijzen.

 

Bowmore 11 YO 2001/2012, 58.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12060Bowmore 11y 2001/2012, 58.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12060, 221 bottles
Ronde neus op mineralen, veel zee en zoete turf. Een wandeling langs de zee, over een strand van keien. Natte keien met zeewier en zilt dat de zee achterliet. Zeevruchten besprenkeld met citroen. En die zoete turf heeft een mooi farmy kantje. Nat hooi en lichte tonen van stallen. Wat granen. En gezouten boter. Hoe langer hoe meer houtskool ook. Fruit? Wel ja, ondanks de jonge leeftijd al best wat fruit. Ook dat is Bowmore vandaag de dag. We hadden de citroen al, maar ook rijpe appelsienen en ananas in blik. Complex en erg onderhoudend. Romig en stevig in de mond. Het zilt en de turf nemen het heft in handen, gevolgd door medicinale tonen en kruiden. Zoethout valt het meest op. Pas daarna komt het fruit om de hoek kijken, samen met een vleugje vanille. Ananas en citrus, gelijkaardig als op de geur dus. Redelijk lange afdronk, op zoete en rokerige tonen. Tja, jonge Bowmore, zoals ik al zei, stelt het zelden teleur. Ook hier niet. 86/100

18 sep

Macduff 11y 2000, Archives

En dan nu de laatste botteling uit de vierde Archives release van Whiskybase, een Macduff 2000. 55 euro kost een fles.

 

Macduff 11y 2000/2012, 48.2%, Archives, Whiskybase, refill sherry #5803, 90 bottles
De neus start op granen, vermengd met een aantal sherry-associaties, zoals daar zijn: chocolade, noten en gedroogd fruit. Rozijnen, abrikozen. Daarna komt daar warme appelmoes met kaneel bij, net als koffie, sinaas, leder en zachte eik. Die eik treedt op de smaak meteen op de voorgrond, zonder evenwel de mond volledig uit te drogen, iets wat de 2000 van Whisky-Doris wel deed. Dat is dus goed nieuws. De granen tekenen ook weer present, de chocolade, de noten (hazelnoten en okkernoten) en de rozijnen doen dat ook. Bittere sinaas en serieus wat kruiden (peper, nootmuskaat) vullen aan. Tabak. De balans slaat nu toch meer door naar het droge. Vrij lange, droge afdronk. Naar het einde toe moet hij de rol toch wat lossen. Is droge sherry je ding, dan zal je dit echter erg kunnen smaken. 82/100

20 jun

Macduff 11y 2000, Whisky-Doris

Vandaag een Macduff 2000, eind vorig jaar gebotteld door Whisky-Doris. Nu ja, dat kon je ook wel afleiden uit hetgeen hieronder staat.

 

Macduff 11y 2000/2011, 54.8%, Whisky-Doris, sherry butt, 246 bottles
Granige sherryneus. Een combinatie dus van granen (muesli bv.) met typische sherry-associaties zoals tabak, leder, koffie en noten. Het is pas in tweede instantie dat er zoetere elementen naar voor komen, zoals daar zijn: honing, sinaas en rozijnen. Nat hooi en munt komen er ook nog bij. Notenlikeur. De smaak is erg droog en bitter, met behoorlijk wat taninnes (druivenpitten, kastanjes). Van de neus kon ik nog genieten, van de smaak niet meer. Veel kruiden ook, pijptabak en sterke koude koffie. Onrijpe bessen. Wat buskruit zelfs (was me op de neus niet zo is opgevallen). Spijtig genoeg een lange afdronk, bitter en zelfs wat zuur. Best oké op de neus, maar op de smaak en in de afdronk verliest hij grandioos het pleit. 76/100

20 mei

Auchentoshan 11y 1999 Bordeaux cask matured

Auchentoshan ligt niet ver van Glasgow en dus makkelijk bereikbaar als je op Glasgow (Prestwick) vliegt. Sinds 1984 is het in handen van de Bowmore Morrison groep, dat vandaag deel uitmaakt van het Japanse Suntory.
De 1999 die ik vandaag bespreek, rijpte volledig op rode wijnvaten

 

Auchentoshan 11y 1999 Bordeaux cask matured, 58%, OB 2010, 6000 bottles
Erg ‘notige’ start: amandelen, okkernoten, cashewnoten… Daardoorheen lichte fruitige (allerlei stoofd rood fruit) en kruidige toetsen (nootmuskaat, peper en kaneel). Licht zurig. Rode bessen. Iets van chocolade ook wel. De smaak is zoet en kruidig op kandijsuiker, vanille, peper, nootmuskaat en fruit. Opnieuw dat rode fruit (wat natuurlijk niet mag verwonderen), net als een beetje sinaas. Taninnes ook wel. Wordt echt wel bitter en wat wrang. Druivenpitten. Met water minder scherp en zoeter. Geen al te lange, droge, bittere afdronk. Zonder water niet lekker, met water ook niet. Of toch niet écht lekker, slecht zou ik deze whisky nu ook weer niet durven noemen, maar is natuurlijk veel betere Auchentoshan 1999… 75/100

3 mei

Highland Park 11y 2000, Archives

Na de inaugural en de eerste release, is er sedert enige tijd ook een tweede Archives release, met daarin onder andere deze Highland Park 2000, gebotteld op 11,5 jarige leeftijd. Jawel, elf en half. Hij kost je 60 euro, te koop via de shop van Whiskybase.

 

Highland Park 11y 2000/2012, 50.9%, Archives, Bourbon Hogshead #800005, 129 bottles
Frisse neus die me wat doet denken aan net gewassen linnengoed. Geen paniek, geen zeep, wel fris linnen. Daartussen is het vooral zoets dat opvalt: vanille, nougat, suikerspin. Warme cake ook. Met appeltjes. Daarachter komt kaarsvet opzetten. Het is echter pas op de smaak dat het typische Highland Park karakter er door komt, in de vorm van heide en zachte rook (heideturf, die men aldaar gebruikt om een deel van de malt te drogen). Veel peper en zout ook. Net als bijenwas. Geen al te lange afdronk op heide en rook. HP all right. Je kan dit onmogelijk complexe whisky noemen, daarvoor is ie te jong, maar lekker is ie wel. 85/100

19 dec

1 reactie

Laphroaig 11y 1999 Daily Dram

Malts of Scotland, The Whisky Agency, La Maison du Whisky, The Nectar… er wordt hier bij ons en bij de buren de laatste jaren serieus lekker spul gebotteld. Ook de Laproaig 1999 Daily Dram mag er wezen.

 

Laphroaig 11y 1999/2010, 59.5%, The Nectar of the Daily Drams, sherry cask
Cleane en mineralige neus op turf, zilt en jodium. De geur van een zomerdag na een hevige regenbui, natte stenen… de mineralen dus. Niet slecht maar met water komt hij pas volledig tot z’n recht. Hij wordt lekkerder en er komt nog vanille en citroen bij. Een aangename rokerigheid. Op de smaak én met een beetje water vermengt hij heel mooi de rook, het zilt, de citrus en het mineralige. Lange, cleane afdronk op rook, zilt en mandarijnen. Knappe botteling. 88/100

21 okt

1 reactie

Twee Ileach

Vandaag maak ik tijd voor een Bowmore die tot behoorlijk wat heen en weer gemail met Bert Bruyneel heeft geleid en de recentste batch van de Ardbeg 10y. Beide blind geproefd en vooral die Bowmore vind ik erg lekker (BB heeft niet altijd gelijk).

 
Bowmore 11y 1998/2009, 46%, Duncan Taylor, NC2
Frisse, florale en mineralige neus met fruit en zelfs een licht waxy touch. Bijenwas, sappige appels, rijpe kruisbessen. Na enige tijd krijg ik iets lichts geroosterds (geroosterde noten?) en lucifers. Geen zwavel evenwel, niets storends. Integendeel, I love this nose! De smaak geeft lichte turf, veel fruit (citrus, peer), honing, amandelnoten en gedroogde bloemen. Of eerder gedroogde kruiden à la linde en kamille. Een klein beetje hout ook, vooral naar het einde. Lange, licht bittere afdronk met fruit en zoete turf. Vooral de neus is erg goed. 88/100
 
Ardbeg 10y, 46%, OB 2009
Neus op turf, wat fruit (druivensap, peren) en medicinale toetsen. Een beetje zilt ook. Peper. Aarde. Asperges??? Mmm, niet slecht maar ook niet erg complex. Het fruit dat ik had, verdwijnt vrij snel. De turf, het medicinale en de aarde blijven over. Ook op de tong domineert de turf, die wordt vergezeld van wat zoets (vanille) en een klein beetje fruit (citrus). Wat kruiden naar het einde. Vrij assig op de duur. Nogal ruw. Lange, rokerige afdronk met ook hier wat citrus. Niet slecht, niet geweldig, wel wat beter dan de vorige batchen die ik proefde. 83/100
 
En dit weekend… Lindores Whisky Fest! Of wat had je gedacht?

25 aug

Laphroaig ‘Philo Raga’ 1998, Daily Dram

De Philo Raga past in het rijtje Hag Rap Oil en de lichtjes geweldige Aloha Grip. Een vierde anagram diende niet meer gezocht te worden, het concept werd immers begraven en een nieuwe Laphroaig mag bij de jongens van The Nectar weer gewoon Laphroaig heten.


Laphroaig ‘Philo Raga’ 11y 1998/2009, 57.5%, Daily Dram, The Nectar
Veel rook en assen op de neus, samen met de schil van witte pompelmoezen, citroen, donkere chocolade, hazelnoten en medicinale toetsen. Rokerig en bitter zijn de hoofdkenmerken. Met water komt er wat zilt bij, maar wordt vooral de rook versterkt. Invasief en droog in de mond met veel rook, gele appels, zilt, munt, noten, zoethout en peper naar het einde. Lange, assige afdronk met teer, zilt en citroen. Niet slecht, verre van, maar te veel assen, te scherp, te agressief om in de buurt van de Aloha Grip te komen. Dit is eerder een Laffie in de stijl van de nieuwe OB’s 10y CS. 84/100

12 jul

1 reactie

Highland Park 1998, Dewar Rattray

Na de verrassende Mortlach en de net iets minder verrassende Tullibardine, proef ik vandaag nog een nieuwe van Dewar Rattray, een Highland Park 1998 op bourbonvat, dit jaar op 11-jarige leeftijd gebotteld. Morgen een Arran.
Highland Park mout een deel van de gebruikte gerst zelf en droogt het met turf uit de buurt, welke het dan vermengt met ongeturfde malt van het vasteland.

 
Highland Park 11y 1998/2010, 46%, Dewar Rattray, cask 5789, 317 bts
Ola, deze neus is lekker! Veel zoet fruit vermengd met zachte, zoete turf. I love that. Het fruit is echt om van te smullen. Ik heb sinaasappelconfituur, ananas, peer, citroenschil… Redelijk wat mineralen ook, natte stenen en kalk, met daarnaast nog wat vanille, honing, gras en bloesems. En turf dus, meer turf dan ik verwachtte bij een Highland Park. Elegant en perfect gebalanceerd die neus. De smaak is vol en prikkelend met ook hier veel fruit, net als de vanille en de zoete turf. En de grassige toets. Een tikkeltje hars, wat citroen en gember maken het plaatje af. Redelijk lange afdronk op fruit, iets meer hout dan op de smaak, kruiden en diezelfde aangename turf. Prijs/kwaliteit een topper. 87/100

30 jun

1 reactie

Twee sherryvaten (de inhoud welteverstaan)

Vandaag publiceer ik mijn notes van twee jonge gesherriede whisky’s die ik vorig weekend vanuit het noorden van het land op m’n bord kreeg. De eerste is de Glengoyne 1998 cask 1131 van Malts of Scotland. Vaten 1132 en 1133 had ik al geproefd, deze ontbrak nog. De tweede is een Glenfarclas 1994, OB for Cöpernicker Whiskyherbst, een whiskyfestival in Berlijn.

 
Glengoyne 11y 1998/2010, 54.8%, Malts of Scotland, cask 1131, 295 bts
Neus: frisse, kruidige sherry. Herbal kruidigheid, type eucalyptus, munt, vickstoestanden. Woodsmoke, tabak, wat karamel en zoethout ook. Kruisbessen, gedroogde abrikozen, onrijpe banaan. Dezelfde dominante ‘herbal’ tonen in de smaak, net als de kruisbessen. Hij is wel erg droog, op hout, okkernoten, tamme kastanjes, wat kruidnagel en vijgen. De afdronk is droog (veel hout) en kruidig. Niet slecht, maar ook niet geweldig. In ieder geval beter dan een gemiddeld kruidendrankje. 78/100
 
Glenfarclas 1994/2004,57.6%, OB for the Cöpernicker Whiskyherbst, cask 932, 318 bts
Bij deze is het kernwoord bitterzoet. En ‘lekker’. Kandijsuiker, geconfijt fruit, sinaas, gedroogde abrikozen, geroosterde amandelen, schoensmeer, een waxy toets, koffie, licht stoffig en lichte rook ook. Erg complex. I like. Het zoete en het bittere houden ook op de smaak het geheel mooi in evenwicht. Olieachtig op rozijnen, bosbessen, hout, kastanjes, noten, kruiden. Middellange, kruidige afdronk met zoethout en misschien een tikkeltje honing. Heel mooi. Een whisky die zich laat lezen als een statement. 88/100
 

En dan ga ik me nu nog een dram inschenken zie. Wat te denken van een Littlemill?

21 jun

Glen Ord 1999, Malts of Scotland

De laatste Malts of Scotland in de rij is een Glen Ord gedistilleerd in maart 1999, en na 11 jaar rijping op bourbonvat gebotteld.

 
Glen Ord 11y 1999/2010, 54.5%, Malts of Scotland, cask 31212, 289 bts
De neus start niet geweldig aromatisch, maar wel volledig foutloos. Thee, vanille, granen, warm hout, gras, een lichte kruidigheid… Hij groeit evenwel. Er komt fruit door (pompelmoes, bosbessen, peren, appelsap) en ook de kruiden komen meer en meer naar voor. Allerlei kruidenthees. Gember. Thijm. Olijfolie. Wat rook ook. Lapsang Souchong thee. Een neus die tijd nodig heeft, maar zich dan wel erg lekker toont. In de mond heb ik direct meer smaak. Granen, honing, bosbessen, gedroogde bloemen, koffie, wat hout en een heel kruidenboeket. Kaneel, peper, gember, dille, zoethout, eucalyptus… en nog andere kruiden waar ik niet op kom. Geweldig vatje moet dit geweest zijn. Licht waxy en een toefje rook. De neus was met wat tijd geven al meer dan aangenaam, de smaak is beter. De afdronk is redelijk lang, met kruiden en fruit die een perfect gebalanceerd samenspel ten tonele voeren, aangevuld met een beetje zilt. Voor nog geen 50 euro? Wel, laat dat dan maar meteen een kooptip zijn. 88/100

25 mei

Drie SMWS bottelingen

Vandaag drie whisky’s van de Scotch Malt Whisky Society op een drafje, drie Islay’s. Een Bunnahabhain, een Caol Ila en een Laphroaig. Bedankt voor de samples Danny.

 
Bunnahabhain 11y 1997/2009, 57.3%, SMWS 10.67 ‘Dreams are made of this’, 283 bottles
Lekkere Bunnahabhain. Zachte, zoete en licht granige neus met wat sherrytonen. Turf? Ja, maar heel licht. Balsamico. Stevige smaak. Zoet, fruit (sinaas). Subtiele rook, ook hier. Vrij lange afdronk. 85/100
 
Caol Ila 19y 1989/2009, 56.1%, SMWS 53.128 ‘Isle-la-la’, 279 bottles
Rook en zilt in de neus. Gerookte heilbot! Ook heel wat zee associaties in de smaak, naast de turf. Beetje fruit ook. Peer? Mooie afdronk. 83/100
 
Laphroaig 19y 1990/2009, 51.5%, SMWS 29.75 ‘Light shining from a croft window’, 295 bottles
Neus: zoet (karamel), turf, kruiden. Smaak: rook, barbeque, kampvuur, zoet ook. Lekker maar minder complex dan ik gewoon ben bij Laphroaig. Middellange afdronk. 84/100

19 mrt

Glengoyne 1998, Malts of Scotland, cask 1132

Malts of Scotland blijft maar Glengoynes bottelen. Vat 1133 proefde ik al eerder, maar ook de andere zustervaten, 1130 & 1131 werden recent door hen gebotteld.

 
Glengoyne 11y 1998/2010, 55.2%, Malts of Scotland, cask 1132, 295 bottles – Highland
Vette, vuile sherry op de neus met perensiroop, sojasaus, balsamico, noten, gedroogd fruit… studentenhaver dus. Geen sulfer, gelukkig. Wel iets zurigs. Rode bessen? Ja, en de balsamico natuurlijk. Op de tong is hij me te wrang, zoals ik al vreesde. Erg sterke English Breakfast thee en veel propolis. Dat laatste is goed om al gorgelend keelpijn tegen te gaan, hier is het ronduit storend. Ok, ik dien volledigheidshalve ook de bittere chocolade, de vijgen, dadels en het hout te vermelden, maar die maken het er toch niet aangenamer op. Laat er ons water bijhalen, kwestie van ‘m een faire tweede kans te geven. Mmm, ja, dat help toch wat. De neus geeft wat meer fruit (bosvruchten) en eucalyptus. De smaak krijgt meer hout en kruiden. Kruidnagel, nootmuskaat en ook hier de eucalyptus die opduikt. Blijft toch erg droog, net zoals de afdronk. De neus kan me nog boeien, de smaak niet. Vat 1133 vond ik er net over, bij deze is het duidelijker. OK, water maakt het geheel toegankelijker, maar mijn ding werd het nooit. 77/100

10 jan

1 reactie

Nog twee Malts of Scotland

Glenglassaugh 25y 1984/2009, 54.7%, Malts of Scotland, cask 186, 213 bottles – Speyside
Zachte neus waarbij het fruit en het hout om beurten strijden om de aandacht. Het hout wint evenwel, de balans is zeker niet perfect. Qua fruit denk ik aan abrikozen, perzikken en pruimen. Gedroogde pruimen. Dadels ook. Karamel en cake geven het een zoete touch. Met enkele druppels water komt het zoete meer op de voorgrond. Kaarsvet? Ja, en ook heel wat kruiden na enige tijd. Zachte rook. Zoet en bitter domineren op de tong. Karamel, hout, kruiden en gedroogd fruit. Bittere chocolade. Middellange, kruidige afdronk die toch vrij snel uitdroogt, ondanks het beetje water dat ik toevoegde. 84/100
 
Glengoyne 11y 1998/2009, 55.9%, Malts of Scotland, cask 1133, 321 bottles – Highland
Zustervat van vat 1130, dat de hemel ingeprezen is. Op de neus stevige sherry met associaties van espresso, gedroogd fruit (rozijnen in de eerste plaats maar ook abrikozen en vijgen), noten, hout, verbrande cake, verbrande karamel en tabak. Sulfer? Misschien, vaag in ieder geval. Heavy! Hetzelfde geldt voor de smaak. Zware sherry. Bitterzoet en drogend, op okkernoten, geconfijt fruit, zoethout en bittere chocolade. Rauwe kastanjes ook. Eerder lange, droge en bittere finish met terugkerende kruiden. Sherryheads gaan dit geweldig lekkere whisky vinden, voor mij was ie er net over, net. 85/100

2 okt

Royal flush!

Ok, ok, de jaartallen volgen elkaar niet op, zo royal is deze flush dus ook niet…
 
Highland Park ‘High Dark Plan’ 10y 1998/2009, 46%, Daily Dram – The Nectar – Orkney – 85/100
Herkenbare bitterzoete HP neus met fruit (citrus), honing en (lichte) turf. Ook de smaak is fruitig (appel) en zoet (vanilla, honing) en vermengt zich mooi met de turf. Na een tijdje kruiden. Zoete en kruidige finish. Peper. Klassieke en dus aangename Highland Park.
 
Highland Park 11y 1997/2008, 57.6%, Gordon & MacPhail, sherry cask 5820, 298 bottles – Orkney – 62/100
Wow, dit is speciaal! En niet in positieve zin. Neus is erg scherp, met veel zwavel. Toch is ie ook zoet, mierzoet zelfs. Karamel, maar dan verbrande karamel, zwaar verbrande karamel. Chicorei. En iets van gerookte bacon. Maar de zwavel is veel te dominant. Ook de smaak is erg aggressief. Droog, wrang en scheepladingen zwavel. Water helpt iets, maar niet veel. Doet ook hier chicorei naar boven komen. Afdronk? Welke afdronk? M’n zintuigen zijn KO.
 
Highland Park 12y 1989/2001, 56.5%, Caledonian Selection, cask 1897 – Orkney – 83/100
Elegante sherryneus met fruit en honing. Krachtige, wat zoete smaak. Sinaas en bittere chocolade. Orangettes, jawel! Lichtjes rokerig. Lange droge afdronk. Een lekkere malt.
 
Highland Park 19y 1986/2005, 55.3%, OB for Maxxium Holland, cask 2793, 1120 bottles, 35 cl – Orkney – 90/100
Schattig flesje! En lekkere whisky dat daar in zit! Subtiele en zoete sherryneus op honing, kandijsiroop, rozijnen, rum (en de combinatie van deze laatste twee), hout, koffie, rubber, leder, lichte rook,… zalig complex. Hetzelfde kan gezegd worden van de stevige, ronde smaak. Sinaasschil, bittere karamel, noten, rozijnen (studentenhaver toestanden), beetje turf, hout, chocolade. Mooie bitterheid. Middellange, bitterzoete afdronk. Top-notch HP!
 
Highland Park 24y 1981/2005, 52.3%, Dewar Rattray, cask 6061, 263 bottles – Orkney – 86/100
Zalige zoet-zilte neus. Honing, zee en lichte turf. Appels ook. En na een tijdje krijgt ie iets bloemigs. Erg complex allemaal. Smaak ligt mooi in het verlengde hiervan. Zoet en zilt hand in hand. Ook wel wat hout op het einde en in de lange, zoete afdronk.