Spring naar inhoud

Archief voor

30 mei

Benrinnes 24y 1972, Signatory

Benrinnes, zo één van die behoorlijk onbekende distilleerderijen. Het is ook nog maar de vijfde die ik hier bespreek. De vorige vier scoorden maar matig, dit is een kanon. Bedankt om deze te delen Bert!

 

Benrinnes 24 YO 1972, 56.3%, Signatory, cask 9602Benrinnes 24y 1972/1997, 56.3%, Signatory, cask 9602, 394 bottles
Zalige sherryneus. Erg rijk en vol. Noten, gekarameliseerde appels, warme cake, kersen, aardbeien met suiker, tabak, hooi, drop… en dat blijft maar komen, en dat blijft maar evolueren. Daarna gaat de geur de tropische kant op. Mango, meloen, papaja. Prachtig vind ik dit. Bruine suiker. En dan iets wat ik nog maar zelden in whisky heb geroken: geroosterde sesamzaadjes. Gomasio, iemand? Ja, ook dat beetje zout zit er in. Het geheel wordt ondersteund door sappige eik. Wat een ontdekking! De smaak houdt dit niveau niet helemaal aan, maar ook hier blijft het toch genieten. Appelsienen en kersen op een bedje, of zeg maar bed) van kruiden. Hoestsiroop. Karamel. En een licht vegetale toets. Veel eik en ook okkernoten, welke maken dat het naar het einde toe vrij droog en een beetje bitter wordt. Krachtig en explosief. De afdronk is redelijk lang en licht drogend, met koffie en munt als extra. Zou het kunnen dat 15 jaar flesrijping zo z’n meerwaarde heeft? De vraag stellen, is ze beantwoorden. 91/100

29 mei

Bruichladdich 10y 2002, Malts of Scotland

En dan gaan we nu naadloos over tot de nieuwste batch Malts of Scotland. Deze werden voorgesteld op The Whisky Fair in Limburg, Duitsland en zijn heden te koop bij de gekende verdelers. Ik begin met een Bruichladdich (nu ja) 2002. Kost 75 euro.

 

Bruichladdich 10 YO 2002/2013, 55.2%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS13026Bruichladdich 10y 2002/2013, 55.2%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS13026, 235 bottles
Hola, zilt en turf, dat had ik niet verwacht. Alhoewel, 2002… er is in het verleden nog Port Charlotte 2002 als Bruichladdich gebotteld. Het is geen stevige turf echter, eerder het zachte, zoete en mineralige type. Het type dat best te pruimen valt, en dat is een licht understatement. Mooi zilt dus ook. Met de jongste zoon spelend aan het strand. In de regen. Niet dat dat al vaak voorgevallen is, maar dat is in deze compleet irrelevant. Houtskool. Een beetje munt. Oud en geboend leder, en zelfs wat nat hooi (ja ja, een beetje farmy that is). Zachte, zoete eik. Prachtige neus vind ik dit. Hij is zachter op de tong dan het alcoholpercentage doet vermoeden. De turfrook blijft daarenboven getemd door de mineralen en de zoete tonen. Nougat, vanillefudge. Kruiden ontbreken niet, hier zijn het vooral de tuinvarianten. Het zilt blijft zich op de voorgrond werken. Aarde. Doorheen dit alles is citrus de rode draad. Die proef je en blijf je proeven. Citroen en limoen. Zowel het sap als de zeste. Mooie bitterheid. Lange afdronk op zilt, citroen en zachte turf. Zesty, prikkelend en toch erg rond profiel. Balans weet je. 89/100

28 mei

Longmorn 21y 1992, Malts of Scotland

1992 is een zeer beschikbare vintage voor Longmorn. Malts of Scotland bottelde recent z’n tweede Longmorn 1992, de eerste vond ik best te pruimen.

 

Longmorn 21 YO 1992/2013, 54.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead MoS13014Longmorn 21y 1992/2013, 54.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13014, 224 bottles
Wat me in de neus als eerste opvalt, is de geur van peperkoek. Zoet en kruidig dus. Peperkoek met gekonfijte gember, een favoriet van mij. Deze associaties worden gevolgd door warme appeltaart met kaneel, opnieuw een combinatie van iets zoets en kruiden. Vanille, kandijsuiker (iets van crème brûlée) en gekonfijt fruit vallen ook te noteren. Net als een stevige portie frisse eik, en een beetje hooi. Maar vooral de peperkoek valt op. Prikkelend en stevig mondgevoel op kruiden en hooi. Gember, peper, kaneel en zoethout. Niet zo veel fruit, wel wat abrikozen en mandarijnen. De vanille en de kandij blijven wel aanwezig. Middellange, kruidige en licht drogende afdronk. Het mineralige van de vorige botteling, wat daar toch een meerwaarde was, ontbreekt hier. Frisse, cleane en op de smaak licht scherpe whisky. 84/100

27 mei

Dalmore, Asta Morris for The Bonding Dram & Huis Crombé

Werd het geen tijd dat Bert Bruyneel nog eens iets bottelde? Ik dacht van wel, en dat is dus ook wat Bert moet gedacht hebben. De nieuwste Asta Morris is een Dalmore, zonder leeftijdsaanduiding noch vintage. Onafhankelijke Dalmore zie je niet veel, en al zeker niet aan deze prijs. 45 euro kost hij. Leuk nieuw label trouwens.

 

Dalmore Asta Morris for The Bonding Dram & Huis CrombéDalmore NAS, 49.1%, Asta Morris for The Bonding Dram & Huis Crombé, cask AM005
Een typisch en dus ook erg herkenbaar Asta Morris profiel is dit. Geroosterde granen, heide, toast (zonder het licht verbrande echter), warme cake, honing en een mooie florale toets. Gedroogde bloemen. Een beetje kaarsvet. Amandelen en hazelnoten. Vooral hazelnoten. Pas in tweede instantie doemt fruit op, in de vorm van appelsienen, rijpe kruisbessen en mandarijnen. Kruiden zoals zachte peper en kaneel. Onderliggend valt er een subtiele mineraliteit waar te nemen. Aangenaam, en meer dan dat. Zacht en romig mondgevoel. Honing, heide en boter, kruiden en fruit, met op de achtergrond altijd een aardse ondertoon. Wortels (denk mierikswortel), ook iets wat ik niet voor het eerst proef in een Asta Morris whisky. Wat het fruit betreft, merk ik appelsien, aardbei en ananas op. De kruidigheid wordt gedomineerd door gember. Een hint van tabak speelt op een gegeven moment ook op. Chocolade (dit is immers Dalmore)? Nee, niet echt. Zachte eik, dat wel, vooral naar het einde toe. Middellange afdronk, zoet en kruidig (die gember!) met de heide die van geen wijken wil weten. Aangename en meer dan correcte Dalmore. En vooral prijs/kwaliteit een topper. 86/100

A propos, Bert heeft niet alleen deze Dalmore geselecteerd, hij heeft z’n oog op nog wat ander lekkers laten vallen. Watch this space zoals men in mooi Nederlands zegt.

25 mei

4 Reacties

Lochside 30y 1981, Cadenhead’s Closed Distilleries

Lochside 1981, na 2011 is dat niet meer gebotteld. Ik vrees dus dat we dat wel gehad hebben. Ik ben dan ook verheugd nog eens een Lochside 1981 te kunnen proeven. En niet zomaar een Lochside 1981, nee, de ondertussen al legendarische botteling uit de Closed Distilleries reeks van Cadenhead. Ongelooflijk bedankt Kris!

 

Lochside 30 YO 1981, 54.9%, Cadenhead's Closed DistilleriesLochside 30y 1981/2011, 54.9%, Cadenhead’s ‘Closed Distilleries’, bourbon hogshead, 246 bottles
De neus toont zich zoals ik ‘m verwachtte, nogal fruitig. En ‘nogal’ is hier een stevig understatement. Zeker met wat tijd te geven is dit een regelrechte fruitbom. Vooral zoet fruit voert de forcing. Veel ananas, mandarijn, roze pompelmoes, wat banaan, mango, passievrucht, rijpe meloenen, kiwi, papaja… wow! Citrus en tropische soorten op z’n mooist. Doorheen dit fruitgeweld ruik ik boenwas, vanille en boter, zaken die het nog wat extra smeuïg maken. Hooi en heide geven het diepte. Eik is aanwezig, maar gematigd. En weet je wat, met een beetje water wordt het zo mogelijk nog fruitiger. Op de smaak van hetzelfde laken een broek. Fruit, fruit en fruit. Allerlei tropisch fruit, perziken, peren, roze pompelmoes, mandarijn… De waxyness wijkt niet en ook het hooi blijft z’n ding doen. Ik heb wel meer kruiden. Peper, gember, nootmuskaat. Prikkelende en tintelend mondgevoel. Zestig ook wel. Vrij lange afdronk, fruit en kruiden in perfecte harmonie. Oké, dit is legendarische whisky. De hoop nog een fles vast te krijgen, zal ik bij deze maar opbergen. 93/100

23 mei

Knockando 18y 1989, slow matured

Knockando, dat is lang geleden. Nog maar m’n tweede op Onversneden. De distilleerderij, die opgericht werd tijdens de whisky-boom eind negentiende eeuw, ligt aan de rivier Spey in Upper Knockando. De naam van de plaats en de distilleerderij verwijst naar het Gaelic voor ‘klein zwart heuveltje’.
Ik proef een 1989 die traag gerijpt is, wat dat ook moge betekenen. 18 jaar, ja, dat kan men traag noemen.

 

Knockando 18 YO 1989, 43%, slow maturedKnockando 18y 1989/2007, 43%, OB ‘slow matured’
Cleane, granige neus op associaties van havermoutpap, bierbeslag, pils. Niet mijn favoriet profiel. Daarachter zit er gelukkig ook wat fruit, citrus vooral. Citroen en witte pompelmoes. Iets vegetaals ook, de geur van noten en van boter. Eik en in de verte een klein beetje rook (van het hout). Zacht en romig in de mond. De granen zijn ook hier prominent aanwezig, maar op de smaak worden deze vergezeld van lichte sherrytonen. Wat zich vertaalt in rozijnen, zachte karamel, noten, appelsienen, kruiden en eik. Maar de granen verpesten toch een beetje de sfeer hier. Eerder korte, licht bittere afdronk. Foutloos maar saai. 77/100

22 mei

Glenburgie 23y 1989, Chester Whisky

We mogen de laatste van de vier Chester whisky’s niet vergeten. Dat is een Glenburgie 1989. Glenburgie is zo één van die minder bekende distilleerderijen waar ik toch wel een zwak voor heb, zowel voor het ouder als voor het recenter spul. Deze kost je een 90 euro.

 

Glenburgie 23 YO 1989/2013, 54.8%, Chester WhiskyGlenburgie 23y 1989/2013, 54.8%, Chester Whisky, bourbon barrel, 212 bottles
Frisse, cleane neus met veel ‘groene’ elementen. Groene thee, planten, nat gras (en z’n mineralen), kruisbessen en nog wat groene bananen. Kaarsvet en schoensmeer brengen de altijd welgekomen was met zich mee. Het geheel wordt daarna wat zoeter, op tonen van suiker en zoete ontbijtgranen. En nog wat later krijgt het een zuur kantje. Een aangenaam zuur kantje. Yoghurt, citroenen. Lekkere neus, zonder super te zijn. Wat trouwens ook gezegd kan worden van de smaak. Fruit (citrus vooral maar ook gele appels), granen, vanille en kruiden (peper, gember… lichte bitterheid), een doordeweeks bourbon-recept. Maar het is allemaal perfect, zonder de kleinste fout. Dat maakt het misschien niet de meest boeiende whisky, maar er valt anderzijds ook niets op aan te merken. De whisky blijft relatief lang hangen, waarbij de balans tussen de zoete en bittere tonen behouden blijft. Goed zonder meer. 84/100

21 mei

Cooley 13y 1999, The Whisky Mercenary

Cooley 1999, het kan me bekoren, erg bekoren. Wel ja. Ook Jürgen draagt gezwind z’n steentje tot de reputatie bij.

 

Cooley 13 YO 1999/2013, 51.4%, The Whisky MercenaryCooley 13y 1999/2013, 51.4%, The Whisky Mercenary
Ronde, zoete en fruitige neus, met onderliggend mineralen en een lichte rokerigheid. Laat ons met het fruit beginnen. Ik ruik perziken, lychees, meloenen en rijpe kruisbessen. Suikerspin, vanille, butterscotch en mokka-ijswat het zoete betreft. Gekonfijte gember. De mineralen? Wel, daar zorgen nat gras en gepoetst zilverwerk voor. Zachte turfrook. Bijenwas en kaarsvet. Waxy, that is. Bingo, opnieuw. Maar laat ons niet vergeten te proeven. Erg zacht en romig. Zijdezacht. Het fruit (mandarijn, appels, ananas) behoudt de bovenhand, de zoete elementen spelen mee, de kruiden (peper, kaneel, zoethout, gember) treden iets meer op de voorgrond. De turfrook blijft discreet aanwezig. De was doet ook nog mee. Zilt als extraatje. Lange afdronk, zoet, fruitig en licht rokerig. Wat minder turfrook dan in zusterbottelingen, wat zachter ook. Maar opnieuw volledig mijn ding. Mocht je de Thosop gemist hebben, krijg je nu een herkansing. 90/100

18 mei

Brora 1972/1995, Gordon & MacPhail

Deze Brora is door Serge Valentin de hemel in geprezen. Hij kreeg “95, almost 96” punten. Ik prijs mezelf dus super gelukkig dat ook ik deze eens kan proeven. De 1972/1995 ontbrak immers nog op mijn lijstje, de 1972/1992, de 1972/1993, de 1972/1996, de 1972/1997 en ook de 1972/1997 Rare Old van Gordon & MacPhail zijn hier al gepasseerd.

 

Brora 1972/1995, 40%, G&M Connoisseurs ChoiceBrora 1972/1995, 40%, Gordon & MacPhail, Connoisseurs Choice
Heerlijke, volle, smeuïge Brora-neus. Brora 1972 neus, waarmee ik me dus midden op een boerderij bevind. Op het middenplein, aan een hoop nat hooi, met openstaande staldeuren en een natte hond die tegen me opspringt. De geweldige zoetzure turf. Maar deze ‘farmyness’ is minder expliciet als bij bv. de 1996 en de 1997. Ik ruik ook heel wat Clynelish met z’n sappige fruit (groene appels, pompelmoes), zilt en bijenwas. Geboend leder, net gepoetste schoenen, dat soort zaken. Noten ook. Amandelen, hazelnoten, okkernoten. Geweldig allemaal. De whisky vlijt zich elegant neer op de tong. Romig, olieachtig mondgevoel. Rijk en vol. Rokeriger dan verwacht, alhoewel minder ‘farmy’ dan verwacht. Waxy, dat wel. En fruitig. De appels, de citrus, maar ook ananas en perziken. Kruidig, ook dat. Kaneel en zoethout. En zoet niet te vergeten. Honing, nougat. En het goede nieuws is dat hij wel erg lang blijft hangen. Ik vind dit dus subliem, maar ik weet niet of ik ‘m beter vind dan de 1993. Het is zo’n Brora tussen de 1993 en de 1996 in, niet alleen chronologisch. Hij combineert de complexiteit en Clynelish fruitigheid & waxyness van de 1993 met de uitgepuurde farmyness van de 1996. 93/100

16 mei

Rosebank 1990, Gordon & MacPhail Reserve

De geschiedenis van Rosebank gaat terug tot laat achtiende eeuw, t.t.z. in die tijd was er een illegale distilleerderij met die naam. In 1840 werden de huidige gebouwen opgericht door James Rankine.

 

Rosebank 1990/2004, 58.8%, Gordon & MacPhail Reserve, cask 494Rosebank 1990/2004, 58.8%, Gordon & MacPhail Reserve, cask 494, 301 bottles
Prikkelende neus, de alcohol laat zich gelden. Nochtans is water geen optie, de aroma’s zijn er zo ook wel, met water blijven enkel de granen en het zoets over. Granen heb ik dus zonder water ook, maar er is heel wat meer te ontdekken. Warme appeltaart met kaneel, vloeibare kandijsuiker, warme toast, harde citroensnoepjes, gemaaid gras en gekonfijte gember. En een licht medicinale toets. Not bad. Stevig op de tong, dat liet zich raden. Redelijk bitter. Kruiden en pompelmoes. Citroen natuurlijk ook, dit is immers Rosebank. Groene thee. Toch ook zoete elementen zoals vanille en suiker. Suikerspin. Water brengt ook op de smaak niet veel bij. Eerder korte, licht bittere afdronk. De neus is het beste stuk van deze whisky. 81/100

15 mei

1 reactie

Auchentoshan 21y 1991, Malts of Scotland

Een andere recente Malts of Scotland is deze Auchentoshan 1991. Auchentoshan is zo’n distilleerderij die mij vaker niet dan wel kan bekoren. Alhoewel het niet de eerste keer zou zijn dat het mij verrast. Altijd leuk om bij zo’n wat moeilijker liggende distilleerderij op zoek te gaan naar dat soort aangename verrassingen. De éne doet dat al fanatieker dan de andere.

 

Auchentoshan 21 YO 1991/2013, 52.3%, Malts of Scotland, MoS13016,Auchentoshan 21y 1991/2013, 52.3%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS13016, 165 bottles
Oké, dat begint hier alvast meer dan behoorlijk. Floraal en zoet. Heide, gedroogde bloemen, gemaaid gras… vermengd met honing en vanille. Warme croissants. Een fruitigheid die subtiel van start gaat maar na enige tijd meer op de voorgrond treedt. Vooral citrus. Mandarijn en limoen. Harde citroensnoepjes. Ook wat appels en meloen. Zoethout en peperkoek. Best wat eik ook, wat de neus diepte geeft zonder het uit te drogen. Op de smaak wordt dit patroon doorgetrokken. Florale elementen (die heide is echt groots), ondersteunende eik (en ook een beetje hars hier), honing, kruiden (gember, nootmuskaat en zoethout), en fruit. Het fruit is minder schuw dan op de neus en laat zich hier eerder als tropisch dan wel als citrus kennen. Meloen, ananas, lychee. Het mondgevoel is stevig, mondvullend en verwarmend. Geen al te lange afdronk, kruidig en licht drogend. De eik groeit. Ik sprak van af en toe een aangename verrassing. Wel, dit is er zo één. Meer dan aangenaam. Vooral op de smaak weet deze mij te verleiden. 87/100

14 mei

North British 51y 1962, Malts of Scotland

Jawel, u leest het goed, onderstaande whisky is liefst 51 jaar oud. Dat kan dezer dagen alleen maar een grain whisky zijn. Of het moet een wel very-high-end single malt in peperdure uitvoering zijn. Soit, één van de recente Malts of Scotland dus. Kost je 250 euro, wat niet goedkoop is, maar lees de leeftijd en vintage nog een keer…

 

North British 51 YO 1962/2013, 41.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13017North British 51y 1962/2013, 41.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13017, 85 bottles
En die leeftijd ruik je. In de vorm van balsamico, sojasaus, geroosterde noten, geroosterde eik, toast en oud leder. De geur van een sigarendoosje ook, net als wat zoethout. En mos. Maar hij heeft vreemd genoeg (en leuk genoeg) ook een jonger kantje. In de vorm van fris en sappig fruit. Aardbeien, frambozen, rabarberspijs. En geflambeerde banaan. Oud en tegelijkertijd toch ook erg levendig. Knap! Op de tong is het zacht en romig. Het patroon van de neus wordt verder gezet. Oude, wat belegen zaken, hand in hand met frissere associaties. Aardbeien, banaan, appelsienen, rozijnen, kersen, ananas, kokos, vanille, zachte karamel, oud leder, balsamico, tabak, kaneel, anijs, zoethout, kruidnagel, chocolade, koffie, eik… het blijft maar komen. Complex, subtiel, elegant, gelaagd, verweven, gebalanceerd, en nog een hoop andere termen die ik uit m’n hoed zou kunnen toveren. De eik en de kruiden treden iets meer op de voorgrond, wat alles behalve abnormaal is bij grain en bij deze leeftijd. Vrij korte, lichte afdronk op (geen al te sterke) koffie, kruidnagel, de steeds weer terugkerende balsamico, geflambeerde bananen en verdacht weinig eik. Complexe en verfijnde oude grain. 89/100

13 mei

2 Reacties

Braeval 21y 1991, The Whisky Mercenary

Braeval, in wat langer vervlogen tijden ook gekend als Braes of Braes of Glenivet, is een relatief jonge distilleerderij. Het werd gebouwd in 1973 en 1974. Vandaag is het eigendom van Pernod Ricard. Vandaag één van de twee nieuwe bottelingen van The Whisky Mercenary. De andere is een Cooley 1999.

 

Braeval 21 YO 1991/2013, 47.7%, The Whisky MercenaryBraeval 21y 1991/2013, 47.7%, The Whisky Mercenary
Erg aangename, zoete neus op tonen van witte chocolade, vanillepudding, vers gebakken wafels, kokos en marshmallows. Deze laatste even boven aan (kamp)vuur gehouden. Warme krieken en bramen, gevolgd door opgelegde peren en appeltaart zorgen voor de nodige en altijd zeer welgekome fruitigheid. Kruiden in de gedaante van zoethout en munt geven dan nog wat extra diepte. En om me helemaal te overtuigen, komt daar nog wat geuren van de boerderij (zoetzuur) om de hoek kijken. Nat hooi vooral. Braeval? Nou nou. Stevige smaak waar de kruiden, samen met wat eik meer op de voorgrond treden, weliswaar nog meer dan voldoende ruimte biedend aan het fruit en de zoetere elementen. Kokos, bramen en peren, misschien niet meteen de evidentste combinatie, maar het werkt wel. Ananas uit blik. Kandijsuiker, chocolade (melkchocolade nu) en vanillefudge. Het grassige van de neus blijft verder werken op de smaak. Behoorlijk lange afdronk, pittig en zoet. Chocolade met chili. Ben ik niet vies van. Ook een heel klein beetje zilt komt erbij. Braeval? Astemblief. 88/100

11 mei

Bunnahabhain 38y 1967, Duncan Taylor voor Van Wees

Vandaag een Bunnahabhain 1967 (de topperiode) die Duncan Taylor enkele jaren geleden bottelde voor Van Wees. Met voor mij één van de beste sherryneuzen ever. Ook bedankt voor deze sample Gunther.

 

Bunnahabhain 38 YO 1967/2005, 40.8%, Duncan Taylor Rare Auld for Van Wees, sherry cask #3328Bunnahabhain 38y 1967/2005, 40.8%, Duncan Taylor Rare Auld voor Van Wees, sherry cask #3328, 209 bottles
De neus legt meteen z’n troeven op tafel: krachtige, expressieve en sappige sherry. Erg rijk en vol, startend op sappig fruit zoals rijpe appelsienen, bananen, kiwi, mango, perziken en ananas. Tropical! Sappige rozijnen, en ook wat gekonfijt fruit. Prachtig. Een klein beetje ‘zee’. Zeewier en zilt. Chocolade, twijfelend tussen melkchocolade en donkere. Veel eik, maar niks drogend. Kruiden zoals kaneel, zoethout en anijs. Maar doorheen deze kruiden en eik is het fruit ronduit groots. De perfecte sherryneus voor mij. De smaak is een stuk krachtiger dan de 41% alcohol kon doen vermoeden. Daar zorgt de eik, de kruiden en het zilt voor. Het maakt het stevig en prikkelend. Ik heb hier minder fruit dan ik in de geur had. Appelsienen, mandarijnen, limoenen en bananen, dat wel, en ook rozijnen en pruimen, maar allemaal wat minder aromatisch. De chocolade keert weer. De balans tussen de droge en de zoete elementen slaat op de duur iets te veel door naar het droge. Het wordt redelijk bitter. Noten en hoestsiroop komen erbij. Lichte tannines. Middellange, licht bittere afdronk. De neus geef ik nog enkele punten meer. 91/100

8 mei

1 reactie

Brora 35

Als de geruchten kloppen, zou Diageo eind dit jaar de laatste officiële Brora op de markt brengen. Een 40 jaar oude, een botteling van de laatste drie vaten Brora 1972. De whisky uit deze vaten zou reeds gebotteld zijn, Diageo wacht op de volgende release om de flessen uit te brengen. In afwachting hou ik me ledig met de vorige release, de 35y, de tot op heden oudste Brora dus. Hij kostte een kleine 500 euro, maar er werd al snel meer voor gevraagd.

 

Brora 35 YOBrora 35y, 48.1%, OB 2012, refill American oak, 11th release, 1566 bottles
Geweldige waxy neus. Clynelish van begin jaren zeventig vermengd met enkele typische Brora elementen, zoals lichte boerderijtoestanden en zachte rook. Typisch Brora 1975/1977. De geur doet inderdaad denken aan de twee Rare Malts van dat jaar (de 21y en 24y), maar de leeftijd voegt extra complexiteit toe. Dat oude Clynelish karakter laat zich gelden onder de vorm van bijenwas, kaarsvet, leder, klei, zilt (gerookte heilbot), honing, kruiden zoals zoethout en munt, en veel fruit. Mango, zoete appel, banaan, appelsien, pompelmoes. Het onderscheidt zich van Clynelish door zachte turfrook, nat hooi en lichte tonen van mest. Zonder evenwel de zware ‘farmyness’ van 1972 tentoon te spreiden. Noch de zware ‘coastalness’ van 1971. Een onderliggende mineraliteit en olijfolie maken het nog wat complexer. Eik? Ja, maar voor 35 jaar oud te zijn zeer bedeesd. Zoals wel vaker is de turfrook op de smaak duidelijker aanwezig. En hetzelfde kan gezegd worden van het zilt. Maar de was en het fruit nemen vrij makkelijk de bovenhand. En dan gaat het zowel om citrusfruit (appelsien, limoen, mandarijn) als om tropisch fruit (mango, ananas, banaan). Honing en vanille wat het zoete betreft. Het mineralige karakter van de neus duikt ook hier op. Eik, noten en kruiden maken de smaak rond en vol. Qua kruiden denk ik aan peper, zoethout, munt en zelfs wat mosterd. Heb ik de geweldige was al vermeld? Ja, pure bijenwas, boenwas, kaarsvet, oud leder. Lange afdronk, waxy, kruidig en rokerig, ook hier is dit top. Een licht ander profiel dan de 32, maar door de verwevenheid van al deze heerlijke smaken, van hetzelfde hoge niveau. 94/100

Binnenkort een head-to-head van de 2005 en de 2006. Iets om naar uit te kijken. Reikhalzend.

7 mei

Clynelish 15y 1997, Chester

De derde Chester whisky voor de Lage Landen, is een Clynelish 1997. Ik denk dat iedere bottelaar ondertussen wel z’n Clynelish 1997 op de markt gebracht heeft. Maar we klagen niet.

 

Clynelish 15 YO 1997, 53.2%, Chester WhiskyClynelish 15y 1997/2012, 53.2%, Chester Whisky & Liqueur Company Ltd., borbon hogshead, 197 bottles
Tja, Clynelish 1997, what can I say? Het beproefde recept van bijenwas en kaarsvet, honing, fruit (meloen, gele appels, pompelmoes en kruisbessen), mineralen (natte stenen, nat gras) en zilt. Lichte zilt. Onderliggend warme eik en een subtiele floraliteit. Nog wat amandelspijs en lijnzaadolie, en het plaatje is af. Maar wat een mooi plaatje toch weer. Olieachtig en waxy op de tong, balancerend op zoete en bittere elementen. Vanille, kandijsuiker, appels en perziken aan de éne kant, amandelen, pompelmoes, eik, droog gras en gember aan de andere. Met tussen dit alles de bijenwas en olie, samen met een beetje zilt. Lichte granen en peper zorgen voor nog wat extra complexiteit. Middellange afdronk op eik, kruiden, zilt, niet zo veel fruit meer, enkel pompelmoes nog, maar des te meer bijenwas. Prikkelende, frisse whisky. Dit doet niet onder voor andere Clynelish 1997, integendeel, het doet met gemak mee. 88/100

6 mei

Ardmore 18y 1992, Liquid Sun

Ardmore 1992, hebben we er daar al niet genoeg van gehad? Nha, never enough. Vandaag ééntje van Liquid Sun, je weet wel, één van die labels van The Whisky Agency. Hier betaal je een 90 euro voor.

 

Ardmore 18 YO 1992/2011, 49.1%, Liquid SunArdmore 18y 1992/2011, 49.1%, Liquid Sun, bourbon cask, 209 bottles
Ronde, olieachtige turf met daarop een deftige hoeveelheid fruit. Vooral sinaas valt op, maar ik heb ook meloen, roze pompelmoes en sappige appels. Amandelolie en cashewnoten. Zilt ook wel, iets wat misschien wat vreemd maar wel typisch lijkt te zijn voor Ardmore 1992, naast de olie en de zachte turf. De geur wordt hoe langer hoe mineraliger. Zilverpoets, nog zo’n marker. Op de smaak aardse tonen (wortels), teer en turf, vanille en notenolie, samen met fruit zoals appels (rode), perziken en appelsienen. Best wat kruiden ook (peper, gember) en de mineralen van de geur. Lange afdronk, op zoete turf, olie en rode appels. Een typevoorbeeld van hoe en hoe lekker Ardmore 1992 is. Op hetzelfde hoge niveau van een aantal andere. 89/100

4 mei

Teaninich 29y 1973, Berry’s Own Selection

De naam Teaninich verwijst naar het gelijknamig landgoed dat eigendom was van Kapitein Hugh Munro. Deze Munro stichtte er de distilleerderij in het jaar 1817. In die tijd moest Teaninich opboksen tegen de zware concurrentie van de illegale distilleerders uit de buurt. Het was dan ook pas na de invoering van het vergunningenstelsel in 1823 dat de productie een grote bloei kende. Vandaag is Teaninich onderdeel van Diageo.

 

Teaninich 29 YO 1973, 43%, Berry Bros, Berry’s Own Selection, cask 20225Teaninich 29y 1973/2002, 43%, Berry Bros, Berry’s Own Selection, cask 20225
Ronde, gepolijste geur die start op zoute drop, gezouten boter en zachte rook. Daarna wordt het redelijk zoet door tonen van vanille, marsepein en kweeperen. Best wat fruit, want naast de kweeperen noteer ik aardbeien, appels en abrikozen. Onderliggende eik. De geur zet zich door op de smaak, waarbij het fruit (appels, peren, perziken) en de eik de bovenhand halen op de ziltere elementen. Ook de vanille tekent present. Kruiden zoals kaneel en peper als extra. Middellange, zoete en kruidige afdronk (vanille en peper). Zeer aangename whisky die omwille van een iets te beperkte diepgang niet echt potten breekt. 85/100

2 mei

Glenlivet Alpha

The Glenlivet AlphaThe Glenlivet Alpha is volgens de aankondiging ‘the next big thing in the whisky industry’. Nu ja, we weten wat te denken van dit soort turbotaal. De vraag is of dit meer is dan een marketing gimmick. Dat gaan we zo dadelijk ontdekken, maar eerst wat achtergrond. Nu ja, veel kan er niet over gezegd worden. Het betreft een whisky op 50%, en dat is alles wat we ervan mogen weten. De fles vermeldt geen leeftijd, geen jaartal, geen vattype of vatnummer, enkel nog dat er 3350 flessen van zijn gebotteld. Het is een whisky om totaal onbevooroordeeld te ontdekken. Hij wordt op dinsdag 7 mei gelanceerd met een adviesprijs van 90 euro. Meer info over de whisky en tasting notes zullen pas zes weken na lancering bekend gemaakt worden.

 

Glenlivet AlphaThe Glenlivet ‘Alpha’, 50%, OB 2013, 3350 bottles
Wel, ik heb goed nieuws, ik vind de neus alvast verrassend lekker. Licht granig maar vooral erg fruitig. Peren, rode sappige appels, rijpe kruisbessen, witte perziken en ook lichte tonen van ananas. Vanille, butterscotch en gele rozijnen maken het zoet en rond. Eik, potloodslijpsel en kruiden geven het extra diepte. Best wat zoethout, maar ook een beetje gember en anijs. En daar houdt het niet bij op, hij gaat na enige tijd de florale richting uit. Heide, hooi en gedroogde bloemen. Echt mooi deze neus. Romige en rijke smaak waarin de eik en de kruiden aan de éne kant in balans zijn met de fruitige en zoete elementen aan de andere. In deze laatste categorie vallen appelmoes, cake, vanille en citroentaart te noteren. In het kruidencompartiment noteer ik onder andere zoethout en gember. Een beetje drop. Licht prikkelend mondgevoel. Middellange afdronk op verse eik, honing en kruiden. Op de smaak lijkt me dit jonger dan op de neus, maar in z’n geheel lijkt me dit geen heel jonge whisky te zijn. Het zou om een mix van jonge en oudere whisky kunnen gaan, alhoewel we hier ook te maken kunnen hebben met geweldig cask management. Benieuwd naar het verdict. 86/100