Een heerlijke oude Glenrothes

Glenrothes is een distilleerderij die ik pas na enkele jaren whisky proeven echt heb leren kennen en leren appreciëren. Zeker distillaten van eind jaren zestig, begin jaren zeventig kunnen ongelooflijk lekker zijn. Een bewijs hiervan is deze 1970 van Duncan Taylor.

Glenrothes 35y 1970/2006, 43.5%, Duncan Taylor, cask 10574, 162 bottles
Zeer fruitige neus met honing, allerlei geroosterde tonen, vernis en kruiden. Dat fruit is echt groots: perzik, ananas, banaan, mango, meloen… best tropisch dus. Ook de kruiden zijn divers: nootmuskaat, kaneel, zoethout, eucalyptus… Dat geroosterde karakter slaat zowel op noten als op toast. Eik ook, maar lichte tonen. Boter noteer ik nog. Best krachtig op de tong en qua smaak mooi in het verlengde van de neus. Veel fruit, eik (zoals wel vaker bij oudere whisky’s meer dan op de neus), noten, honing, kruiden. Het fruit is hier minder tropisch en meer citrussig. Sinaas, pompelmoes. Licht bitter. Vanille ook nog. Mokka? Minder expressief dan de neus, ook zoals wel vaker bij oudere whisky’s, maar nog steeds wreed lekker. Behoorlijk lange afdronk, fruitig en kruidig, met groene thee als extra. En wat droger dan de smaak. Heerlijke whisky, die uiteindelijk nog een puntje verloor in het tweede deel van de smaak en afdronk. Het is echter maar één puntje. Mierenziften. Of was het muggenneuken? 91/100