Voorwaar een Edradour!

Onlangs ging ik door de lijst van distilleerderijen die op deze blog reeds aan bod zijn gekomen om te zien welke distilleerderijen nog ontbraken. En één van de opvallendste afwezigen is Edradour. Oké, ik heb al wel twee Ballechins besproken, Ballechin, het label voor getrufde Edradour. Maar een Edradour pur sang dus nog niet. Eén van de redenen kan zijn dat er buiten Signatory zo goed als geen onafhankelijke bottelaars zijn die Edradour op de markt brengen (weet dat Edradour in 2002 is opgekocht door Andrew Symington van Signatory, dat is dus niet zo onlogisch). Een andere reden zou kunnen zijn dat ik al wel af en toe een Edradour geproefd heb, maar dat die mij nooit echt konden bekoren en ik dus niet echt happig was om mijn handen op een sample te leggen. Maar geen excuses meer, vandaag proef ik de standaard botteling van deze kleinste Schotse distilleerderij, de 10y.
 

Edradour 10y, 40%, OB 2011
Weinig uitgesproken neus, granig en licht fruitig. Ik denk in de eerste plaats aan abrikozen, en ook een beetje aan kruisbessen. Wat rozijnen en karamel. Lichte sherrytoetsen. Misschien wat drop ook. Notenlikeur. Geen fouten, maar niets dat me ook maar even kan boeien. Op de smaak, die romig aandoet, dezelfde granigheid van op de neus, gist, noten (amandelen), honing en witte pompelmoes. Maar opnieuw vooral saai. Middellange afdronk, licht bitter op kruiden, hout en karamel. Absoluut oninteressante whisky vind ik dit. Dit zou het visitekaartje van de distilleerderij moeten zijn. Tja. 72/100