Verjaardagsdram

Buiten een after-dinner Cragganmore heb ik m’n 40e verjaardag voorbij laten gaan zonder een deftige verjaardagsdram. ’t Is dat ik die dag niets binnen handbereik had, het was anders niet waar geweest. Laat me dit vandaag goedmaken met een Port Ellen uit m’n geboortejaar, een Port Ellen die best wel als ‘deftig’ kan doorgaan.

Port Ellen 19y 1970/1989, 40%, Sestante import, Parma, 75cl – Islay
Woensdag gedronken bij Mara, rest van de fles (een zestal centiliter) zonder twijfelen aangeschaft en mee naar huis genomen. Djééé man, er is echt niet veel lekkerders dan Port Ellen van eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Deze Sestante bewijst dit eens te meer. Neus: fantastisch! Sappig fruit. Peer op het toppunt van z’n rijpheid, mango, perzik. Boter, romige vanillepudding, crème brûlée. Zachte zoete turf op de achtergrond. Na enige tijd komt er een beetje zilt en een vleugje peper door. Oesters. Héél subtiel allemaal. Smaak: idem dito. Complex en o zo verfijnd, de alcohol is amper te proeven. Wel veel fruit (citrus – witte pompelmoes vooral), honing, amandel, peper en turf. De turf prominenter dan op de neus. Lange filmende afdronk met het fruit, de turf en het zilt die strijden om de aandacht. OK, misschien was ie beter niet versneden, 45 à 50% had ‘m wat meer pit gegeven, maar de ‘sterkte’ van deze whisky ligt juist in het succulente mouth-watering zacht-zoete karakter ervan. Je hebt echt niet het idee iets op – toch nog – 40% alcohol te drinken. Het kapt binnen als (goddelijk) fruitsap. Dit is genieten in overdrive. 95/100