Spring naar inhoud

Posts tagged ‘third release’

9 nov

Ardbeg Provenance for Asia

Laat ons nog eens écht zwaar geschut bovenhalen. Van de Ardbeg Provenance zijn vier batchen gebotteld, één voor de Europese markt (1997), één voor de Amerikaanse markt (de Verenigde Staten eigenlijk, 1998) en twee voor de Aziatische én Amerikaanse markt (2000). Ik had tot voor kort enkel nog maar de Europese botteling geproefd, een machtige whisky. Deze voor Azië & de VS is beter. Oh yes! Ongelooflijk bedankt Bert!

 

Ardbeg 1974 ‘Provenance’, 55%, OB 29 March, 2000 for Asia & US, third release, bottle no 5060, 75 cl
Pfiew, wat ruikt dit hemels! Zeemzoete turfrook, oud geboend leder, geboende eiken meubels, lichte zilt, belegen eik, zachte kruiden zoals zoethout, gember en kaneel, vers gebakken croissants, honing, warme appeltaart (of is het abrikozentaart? Nee, het is beide), lapsang souchong thee, een beetje jodium… wow! Ik weet dat een opsomming van associaties niet veel zegt, het toont enkel aan dat deze whisky een complexe neus heeft. Maar dit moet je ruiken, dit is zo goed, prachtig verweven, niets scherps aan, en het blijft maar evolueren. Geuren komen, prikkelen je zinnen, gaan weer weg en duiken weer op. Hemels dus. De smaak is zeker even complex en even goed. Nu ja, ‘goed’ is een licht understatement hier. Zoete turf, zilt, een lichte medicinaliteit, bijenwas, olijfolie (eerste persing – yeah right), zachte karamel, appels, mandarijn, peper, gember, melkchocolade en cake. Niet dat dat alles is, maar ik heb geen zin om verder te graven, wel om verder te genieten. Het geheel er erg olieachtig, licht vettig dus. Zeer lange afdronk, op de meest sublieme turf, zilt, kruiden en fruit. Ardbeg op z’n absolute top en toch wel mooi twee puntjes meer dan de ‘Europe’. 96/100

28 apr

Twee Amerikanen

Vandaag maak ik tijd voor twee whiskeys van Buffalo Trace, een Rye en een Grain.

 
Thomas H. Handy Sazerac, Straight Rye Whiskey, 127.5 proof (63.8%), OB Buffalo Trace 2008, 3rd release, 75cl
Volgens mij is dit de eerste Rye whiskey die ik bespreek. Rye whiskey is gemaakt van minimum 51% rogge. Het hoge alcoholpercentage maakt dat je ‘m even tijd moet geven. Dan komen er in de neus kruiden (peper, veel peper), granen, sinaas en iets zoets door. Karamel. Deze whiskey is zeer levendig op de tong, prikkelend. Zonder water geeft hij noten, kruiden en hout. Met water komt het zoete bovendrijven, de kruidigheid blijft evenwel dominant. Kaneel, peper, kruidnagel, een hele kruidenwinkel eigenlijk. De afdronk is middellang, kruidig en aangenaam bitter. Meer dan leuke kennismaking met Rye whiskey, maar kan wel wat water gebruiken. 81/100
 
George T. Stagg ‘Hazmat II’, 141.2 proof (70.6%), OB Buffalo Trace 2005
De onversneden neus laat tussen de alcohol door al heel wat vrij: koffie, vanille en bittere siroop. Met wat water ook noten, hout en leder. Niet overdadig complex, wel aangenaam. Proeven nu (en veel speeksel maken). Ja, ook hier is ie best toegankelijk. Hij vult wel meteen je mond (alsof je gehemelte uitroept “what the f#!&ck?”). Donkere chocolade, koffie, tabak, peper (niet abnormaal op dit alcoholpercentage). Wat water toevoegen brengt vanille en kruiden naar boven. Vrij lange afdronk, maar wat te bitter, droogt snel uit. Minder dan de Hazmat IV, maar nog altijd damn good whiskey. A beast of bourbon! 83/100

12 okt

1 reactie

Port Ellen 3rd release

PE3&6

Volgens sommigen is de derde de beste van alle jaarlijkse Port Ellen releases. Hoog tijd dus om ook deze eens te proeven. Ik zet er de zesde release naast (whisky mag niet té lang blijven staan in een geopende fles nietwaar), die ik indertijd 90 punten gaf, een score die bij volgende proefbeurten een status van solid-as-a-rock verwierf. Eens kijken of de 3rd heerst over de 6th.

 
 
 
Port Ellen 24y 1979/2003, 3rd release, 57.3%, OB, 9000 bottles – Islay 91/100
Neus: zilt, rook en citrus in beide, een beetje zoals verwacht. Maar de derde release is ‘vuiler’, minder afgeborsteld dan de zesde. Hij geeft ook stevige jodium, visolie (subtiele levertraan, gelukkig subtiel), planten en heeft iets etherisch. Ja, de derde wint hier. Smaak: veel zilt, rook, as, fruit (abrikoos), vanille, hout (licht drogend), noten, kruiden (kruidnagel, peper)… complex en alles mooi in balans. De 6e release mist de kruidigheid van de 3e en vertoont iets minder hout op het pallet. Al bij al toont de derde zich ook in de smaak wat rebelser, wat ruwer, maar ik kan hier moeilijk bepalen welke ik best vind. Afdronk: zalig! Lang, beetje droog met vanille, zilt en rook. Veel rook. Maar ook de challenger z’n finish mag er wezen. Tie, ook hier.

Wel, het zijn beide erg lekkere, maar ook typische Port Ellens. De derde steekt zeker niet boven de zesde uit, maar de wildere neus resulteert toch in een bonus van één puntje extra, 91/100. Dus ja, ook voor mij is de derde de beste van de jaarlijkse releases die ik al geproefd heb (1e, 2e en 4e heb ik nog niet gehad), maar beide Rare Malts (20y & 22y) en de 1978 DL for The Whisky Shop gaan hier toch nog over, en misschien ook wel de 1982 DR for The Nectar (deze laatste denk ik niet op de neus, maar wel op de smaak). Bedankt voor het sampletje Ruben. Ik moet trouwens eens dringend door de rest onze sampleshare gaan.