Spring naar inhoud

Posts tagged ‘single cask’

4 mei

4 Reacties

Twee exclusieve Tomatin single casks

Laat ons even de decadente toer op gaan. Recent bracht Tomatin twee exclusieve single casks uit, een 1982 en een 1973, geselecteerd door Master Distiller Douglas Campbell himself. Het exclusieve zit ‘m onder andere in de verpakking maar ook in de prijs, je betaalt al gauw 350 pond voor de 1982 en 500 pond voor de 1973. Pond. Deze whisky’s kunnen maar beter waanzinnig goed zijn.

 

Tomatin 28y 1982/2010, 57%, OB, refill sherry, cask 92, 560 bts.
Lekkere, zachte, zoete sherryneus met licht florale tonen. Rozenbottel. De sherry vertaalt zich in noten, zoethout, leder, pruimen, eucalyptus en tabak. Een klein beetje rook ook. Woodsmoke. Geroosterd vlees. Ook behoorlijk wat fruit. Sinaas vooral. Opgelegde peren? Kaarsvet. Anijs komt ook om de hoek kijken. Aangenaam, complex en perfect gebalanceerd. De smaak is vol, romig en ondanks het alcoholpercentage zijdezacht. Donkere maar absoluut geen bittere chocolade, dadels, vijgen en kruiden springen er in eerste instantie uit. Dan kruidnagel, kaneel en behoorlijk wat zoethout. Daarna hazelnoten en lichte eik. De sinaas hebben we terug, net als wat roze pompelmoes. Lange, verwarmende afdronk. Zachte, erg toegankelijke en ook erg lekkere whisky maar veel te hoog geprijsd. 88/100
 
 

Tomatin 36y 1973/2010, 44%, OB, refill bourbon, cask 26502, 184 bts.
O, dit is meteen full blown op fruit. Zoet fruit. Sappige peren en dito rode appels, bananen en andere tropische varianten. Mango, meloen enzo. Honing, marsepein, boter, gedroogd gras en kruiden. Kruidenlikeur à la Jägermeister. Zalig is dit! De smaak is licht en subtiel en moet het hebben van fruit en kruiden. Qua fruit de peer weer, net als het tropische fruit. Wat eik, maar op de achtergrond. Hier mist hij misschien een beetje power. Dat laatste zorgt er ook voor dat de afdronk niet al te lang is, op fruit en honing. Zilt? Een beetje ja. Licht drogend. Wreed lekker, zeker op de neus, maar ook hier is de (retorische) vraag of hij z’n exuberante prijs wel waard is. 90/100

3 apr

9 Reacties

Onafhankelijke bottelaars

Naast de bottelingen van de distilleerderij zelf – officiële bottelingen (OB) – heb je onafhankelijke bottelaars die vaten opkopen bij verschillende distilleerderijen en deze dan onder hun label bottelen. Bekende bottelaars zijn Cadenhead’s, Gordon & MacPhail, Douglas Laing, Signatory, Samaroli, Duncan Taylor, Wilson & Morgan, Dewar Rattray, Blackadder, Chieftains, Dun Bheagan, etc..

Meestal betreffen hun bottelingen Single Casks, een botteling van één specifiek vat. Zo’n vat kan tussen 200 en 700 flessen bevatten, beetje naargelang het type van het vat, de leeftijd (hoe ouder, hoe minder whisky er in het vat zit) en de dichtheid van het vat (hoe dichter, hoe minder er door de jaren heen kan ‘ontsnappen’).
Soms wordt de whisky versneden (aangelengd met water tot bv. 40% of 50%), soms niet. In het laatste geval spreek m’n van whisky’s op vatsterkte of Cask Strength. Synoniemen: Full Strength, Straight from the cask, Straight from the wood, Raw Cask…

De whisky’s durven wel eens afwijken van wat je gewoon bent te proeven van een bepaalde distilleerderij, juist omdat de vaten niet gemengd worden om het typische distilleerderij-karakter te bekomen. De variatie aan smaken en aroma’s van een distilleerderij komt dus vooral bij onafhankelijke bottelingen tot z’n recht. Er bestaan immers geen twee identieke vaten.

Ik zal op regelmatige basis een post aan een bottelaar wijden, incl. enkele proefnotities, te beginnen met Signatory.