Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Octomore’

8 nov

Octomore 5y ‘Comus’

We keren even terug naar Octomore. Na de 4.1. die ik best te pruimen vond, proef ik nu de 4.2, ook op astronomisch turfgehalte (167 ppm – let wel, dat gaat dan altijd over hoe zwaar de malt geturfd is, dat zegt uiteindelijk weinig over het turfgehalte van de whisky zelf). Deze is echter gefinisht op Chateau d’Yquemvaten. De naam van deze botteling verwijst naar Comus, de zoon van Bacchus, die we natuurlijk wel allemaal kennen.

 

Octomore 5y 04.2 ‘Comus’, 61%, OB 2012, 18000 bottles, chateau d’Yquem finish
Ook bij deze valt de turfrook wel mee. Hij is er – natuurlijk – maar hij is niet zo overweldigend dan je wel zou denken. Deze whisky is ook fruitig en zoet, en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Wat het fruit betreft, denk ik aan perzik en abrikoos, peren en rode appels. Qua zoete tonen noteer ik cake, honing en nougat. Maar daar stopt het niet bij. Ik heb ook leder, hooi en een beetje bijenwas. Zilt ook nog. En peper. En een klein beetje hars. Erg lekker vind ik dit. Stevig en olieachtig mondgevoel, de smaak verweeft perfect de zilte en rokerige aroma’s van de whisky met de zoete en fruitige aroma’s van de Sauternes. Turfrook, teer, zilt en zeewier aan de éne kant, abrikozen, perziken, druiven en meloen aan de andere. Leder, hooi en noten vullen aan. Lange afdronk, rokerig en zoet. Lekkerder nog dan z’n voorgangers. De finish op Chateau d’Yquem heeft hier blijkbaar een erg positief effect gehad, het voegt een heerlijke complexiteit toe. 89/100

8 okt

2 Reacties

Octomore 5y 04.1/167

Octomore of het turfmonster. De neiging van producenten naar extremen, het is niet helemaal nieuw natuurlijk. En dan hebben we het nu even niet over sommige extreme prijzen, maar in dit concreet geval over extreem geturfde whisky’s. Ardbeg deed het met z’n Supernova, Bruichladdich met z’n Octomores: zoals hier al zijn gepasseerd, de 01.1 op 131 p.p.m. en de 03.1 op 156 p.p.m.. Ik had een voorkeur voor deze laatsten, omdat ze toch heel wat meer boden dan enkel turf. Vandaag breien we daar een vervolg aan met de 04.1, deze keer op 167 p.p.m.. The only way is up.

 

Octomore 5y 04.1/167, 62.5%, OB 2011, 15000 bottles
Natuurlijk valt de turf op, maar net zoals bij z’n voorgangers blijft het daar niet toe beperkt. Ook deze is erg zoet (harde aardbeiensnoepjes, suikerspin, vanille), maar ook – en niet geheel onlogisch – alcoholisch en peperig. Scherp dus. De schil van citroen en limoen. Een beetje zilt ook (richting gerookte vis, gezouten boter ook), vers gemaaid gras en groene appels. Krachtig en olieachtig mondgevoel met associaties van peper (de alcohol), zoethout, vanille, citroen, zilt, gras, snoepgoed en natuurlijk turfrook. En die rook is hier dominanter dan in de geur. Oesters ook. En rubber, iets wat ook niet onverwacht om de hoek komt kijken. Iets van rabarber (de rauwe variant). Water maakt het geheel assiger. Geen water toevoegen is dus de boodschap (maar dan heb je met één dram wel genoeg). De turfrook en het alcoholpercentage zorgen natuurlijk voor een lange afdronk, die rokerig, kruidig en zoet is. Het is duidelijk dat de distillatie het turfgehalte van de mout serieus heeft getemperd. En dat is wat mij betreft goed nieuws. Best lekker dus, ook deze. 85/100

21 dec

1 reactie

Octomore 5y, Edition 03.1

Vandaag draaien we de turfkraan helemaal open met de nieuwe Octomore. Hoeveel ppm? 152? Who cares, dat zegt toch niets over het turfgehalte van de whisky, enkel iets over het turfgehalte van de gebruikte malt. De Edition 01.1 kon mij al bekoren, in de zin dat hij complexer was dan ik vreesde. Benieuwd of dit hier bij de 03.1 ook het geval is. Let op, deze fles vermeldt dat het om een Limited Edition gaat. En inderdaad, blijkbaar is deze op ‘amper’ 18.000 flessen gebotteld. Als je je deze fles aanschaft, weet dan dat je iets unieks in handen hebt.

 

Octomore 5y ‘Edition 03.1’, 59%, OB 2010, 18000 bottles
Op de neus veel (turf)rook (of wat had je gedacht), maar ook heel wat coastal aroma’s. Zilt, jodium, zeewier. Citroenen ook, net als groene appels. Daarna wordt hij wat vegetaal. Groenten à la broccoli, kool. De rokerigheid domineert maar overschaduwt de rest niet. De smaak is romig, olie-achtig en clean. Ook hier heb je meer dan rook. Hij start vrij droog en wat assig, maar hij wordt (gelukkig) zoeter met de tijd. Vanille en van die harde citroensnoepjes. Zout en kruidig. Gember, peper en munt. Lange, en hier toch vooral rokerig afdronk. Wat peper en zout. Water is ondanks het alcoholpercentage niet nodig, het accentueert de assen alleen maar. Gho ja, ook deze biedt heel wat meer dan turf en is gewoon lekker om drinken. Misschien niet als dagelijkse dram, maar als je eens zin hebt in een portie turf is dit een goeie keuze. 86/100

9 mei

3 Reacties

Octomore

Laat ons vandaag eens een blik turf opentrekken. Octomore was bij lancering in 2008 met z’n 131 p.p.m. (deeltjes fenolen per miljoen) de zwaarst geturfde whisky op de markt. Ondertussen zijn er nieuwe batchen uitgebracht met een nog hoger turfgehalte. Pas op, het gaat hier telkens om het p.p.m.-gehalte van de malt, niet dat van de spirit. Vandaag proef ik de eerste release, de ‘01.1’ (bedankt voor de sample Ruben). Knap flesdesign trouwens.

 
Octomore 5y ‘Edition 01.1’, 63.5%, OB 2008, Bruichladdich, 6000 bottles
De neus geeft om te beginnen en zoals te verwachten turf en vooral veel rook. Smeulend haardvuur, barbecue, asbak. Daarna krijg ik hints van petrolium, asfalt, zout en zeewier. Wat alcoholisch ook, maar dat is met z’n 63.5% niet abnormaal. Laat er ons wat water aan toevoegen. Mmm, de rokerigheid blijft, maar wordt olieachtiger. Gerookte vis, citrus en hooi heb ik nu ook. Zou hij onverdund te drinken zijn? Wel ja, de turf brandt op de tong maar laat toch al wat ruimte voor zilt en fruit. Gerookte heilbot en citroen zijn de zaken waar ik aan denk. Oh ja, duidelijke citroen. Kastanjes en okkernoten ook. Maar wat een turfbom seg! Daar drink je er niet meer dan één van op een avond (laat staan namiddag). Wat doet het water met de smaak? Het maakt het geheel vooral drinkbaarder. Ook nu blijft de rook en de turf domineren (eerder rook dan turf nu) maar er is toch wat plaats voor tabak (euh ja), noten, drop, meer zilt, zouthout en peper. De finish is erg lang op turf, teer en zilt. Wel, deze Octomore is complexer dan ik dacht en lekkerder dan ik vreesde. Benieuwd wat dit na 5 of 10 jaar extra rijping geeft. 86/100