Glenugie 1966, Signatory dumpy
Volgende in het rijtje feestwhisky’s is een Glenugie 1966 van Signatory, een dumpy botteling van 1996. Ik weet niet meer waar ik dit sampletje vandaan heb, maar wat maakt het uit.
Glenugie 30y 1966/1996, 58%, Signatory, cask 848, 180 bottles
Fruity! Erg fruitige neus (ik proef de laatste tijd precies niet veel anders dan 
fruitbommen, watch this space – niet dat ik dat erg vind), heel aromatisch. Appels vooral. Ook wat papaja en ananas. Lichte florale toetsen erdoorheen, net als wat kruiden, wat eik en de geur van aarde. Een heel lichte rokerigheid. En een even lichte farmyness annex waxyness. Subtiel en complex. Perfect drinkbaar op 58%, straf! Ook hier zijn subtiel en complex de kernwoorden. Opnieuw heel veel fruit. De nadruk ligt op perzik hier, maar in het midden en het einde meer tropisch fruit. Honing ook, net als kruiden. Kruidnagel, beetje peper. Eik, maar nooit té. Kandij, dat samen met de honing voor de zoete toetsen zorgt. Met water komt er een heerlijke waxyness bovendrijven. Een hint van turf. Lange, filmende en pittige afdronk met het fruit, de kruiden en de eik die elkaar mooi in evenwicht houden. Prachtig! 92/100
Teaninich 12y, 40%, The Nectar of the Daily Drams
Heerlijke zoete en kruidige neus. Honing en honingkoek. Gekonfijt fruit, cake, wat me onvermijdelijk bij de bolus brengt (je weet wel, de koffiekoek die je niet vaak meer tegenkomt, toch niet in onze regio). Naast het gekonfijte fruit denk ik ook aan lychee en sinaas, en qua kruiden zijn het gember en nootmuskaat die bij me opkomen. Zachte eik. Butterscotch. En dan iets waar ik heel lang op heb zitten zoeken en dat ik heel duidelijk aanwezig vind, nl. Maitrank. Maitrank is een aperitief uit Luxemburg op basis van witte wijn en Lievevrouwbedstro. Het wordt meestal met een schijfje sinaasappel geserveerd. De smaak is minstens even goed als de neus, misschien zelfs nog iets beter. Zoet, fruitig en kruidig. Appel-kaneel, apfelstrudel, rozijnen op rum… I love it! Munt ook, gember, vanille, marsepein, sinaas (de marsepein met sinaas omhuld door donkere chocolade van Dominique Persoone, ha!), ja, dit is smullen! Met water wordt het geheel wat droger, zowel op de neus als op de smaak. Ook hier geen water nodig dus. Lange, erg lange, verwarmende en licht drogende afdronk in het verlengde van de smaak (kruiden en fruit), bitterzoet. Zalige whisky! 91/100
Klei? Vers gemaaid gras ook wel. Daarna kruiden (peperkoek met gember, bieslook, munt), met geleidelijk aan het fruit dat komt opzetten. Witte pompelmoes, mandarijn en limoen. Eens dat fruit er is, gaat het niet meer weg, zeker als je er wat water bij doet, treedt de citrus zelfs op de voorgrond. Maar deze neus blijft heerlijk schommelen tussen de verschillende sensaties (klassieke en dus veel minder klassieke), zonder ook maar één moment te vervelen. Integendeel, dit is verdomd lekker! Op de tong ontpopt hij zich als een stevige en kruidige whisky die doet vermoeden dat hij wel wat water kan gebruiken. Pas op, dit is ook erg genietbaar zonder. Kruiden (veel gember – ja, ik denk weer aan de peperkoek met gember, in België bij mijn weten spijtig genoeg niet te vinden, in Nederland daarentegen bij manier van spreken op elke hoek van de straat) en (citrus)fruit in perfecte harmonie. Heel lichte rook ook, net als noten. Met water wat zilt en honing. Limoen en mandarijn, en door het toevoegen van water zelfs wat lychees. Je merkt dat ik op de smaak minder vreemde associaties heb, maar hij is hier zeker even geweldig als op de neus. De afdronk is lang op citrus, kruiden en zilt. Een whisky met een hoek af, een beetje zoals ook de 
Ik proefde deze samen (of beter naast) de Miltonduff en dan viel het meteen op dat deze een pak minder fris en fruitig is. Zoet is hij wel, vegetaal ook. Bieslook. Qua zoete associaties denk ik aan kandijsiroop en melkchocolade. Kokos (samen met de chocolade hebben we een Bounty), ananas in blik. Pina colada, juist ja. Misschien een klein beetje appel. Hij groeit wel. Steenkool, asfalt? Iets licht rokerigs. Ook op de smaak zit dat licht rokerige. Stevig en rond mondgevoel, kruidig. Zoethout, nootmuskaat, peper. In de fruitafdeling hebben we appels en groene banaan. Kandij, vanille en noten (amandelen) vervolledigen. Vrij bitter wel, met wat water wordt ie iets zoeter. Lange, bitterzoete afdronk, op noten, vrij veel eik, kandij en zelfs wat zilt. Geen slechte whisky, maar op de smaak blijft hij me wat te bitter om hoger te scoren. 83/100
Old Pulteney 12y 1998/2011, 52.5%, Malts of Scotland, cask 1217, bourbon hogshead, 301 bottles
Blair Athol 1998/2009, 46%, Berry Bros & Rudd, cask 2157
De neus start niet echt aangenaam, wat stoffig en muf. Granig (ik denk aan havermout) met na enige tijd toch wel wat fruit (kruisbessen en appels) en met wat goede wil een beetje kruiden. Honing, ook een beetje. Vernis, wat ik trouwens ook heb op de smaak. Nog weinig fruit hier, dat is zo goed als afwezig. Karamel, dat wel. Het geheel is vlak, plat en saai. Eerder korte, droge afdronk. Een 10- of 12-jarige whisky kan men over het algemeen beschouwen als het visitekaartje van de distilleerderij, in dit geval is dat een weinig impressionant visitekaartje. Erg lichte, vlakke malt, waarin je de aroma’s echt moet gaan zoeken. Nogal vruchteloos. 68/100
Ja ja, weerom een zijdezachte, subtiele en aromatisch neus. Fruit (veel perzik, maar ook mandarijn en roze pompelmoes), bloemen en kruiden. Ik denk aan gember en nootmuskaat. Een beetje hout ook, boter… krijgt op de duur iets licht tropisch. Safari orange? Ha, op de smaak is dat tropische meteen aanwezig, maar dat kan zijn omdat ik er nu op lette. Passievrucht, mango, papaya en de mandarijn die ik al op de neus had. Een klein beetje zuur, maar dan de fruitige soort zurigheid. Een toegevoegde waarde hier, absoluut. De zachte kruiden en een beetje hout houden het geheel mooi in evenwicht. Water is hier niet nodig en voegt ook niets toe, hij is perfect zo. De zachte, romige afdronk ligt perfect in het verlengde van de smaak, op fruit en kruiden. Dit is echt geweldig goed, en zelfs nog beter dan de 51.8%. 1981, dat wordt zo’n beetje wat 1982 voor Clynelish is. 91/100
Een neus die ondanks z’n 44 jaar op vat nog erg levendig en fris is, en absoluut niet overpowerd wordt door het hout. Integendeel. Zachte, fruitige en zoete sherry op tonen van gedroogd fruit, confituur van allerlei soorten rood fruit, honing, fudge, praliné, mokka, noten, hooi en kruidenthee (niet direct een idee aan welke ik hier concreet moet denken). Zalig! De smaak is mondvullend en stevig. Het fruit blijft duidelijk aanwezig (sinaas nu eerder – sinaasconfituur), net als de praliné en de mokka. Hier wat meer hout dan op de neus, maar vooral als toegevoegde waarde. Correctie: qua fruit niet enkel sinaas, ook bosbessen en braambessen die erdoor komen. Vrij lange, bitterzoete afdronk met het fruit dat prominent aanwezig blijft. Niet overmatig complex maar verschrikkelijk lekker. En voor mij nog ietsje beter dan de 1969. 92/100
Fantastische subtiele en elegante neus op zoete en fruitige tonen, vermengd met lichte rook. Veel citrus (roze pompelmoes, mandarijn, bloedappelsien), nectarines, cavaillon, honing. Die neus is inderdaad geweldig. Ook wat hout, meer als toegevoegde waarde, nooit storend. Op de smaak speelt het hout iets meer op en komen er kruiden bij. De honing en het fruit blijven echter voldoende aanwezig. Orangettes, zoete citrusschil. Vol van smaken. Romig mondgevoel. Lange, fruitige en kruidige afdronk. Erg aromatische whisky met een neus die meer dan de uiteindelijke score verdiende. De gevoelens van frustratie kan ik toch lichtjes onder controle houden. Lichtjes. 91/100
Lochside 29y 1981/2010, 51.8%, The Nectar of the Daily Dram, refill hogshead
Onversneden 